ΕφραιΜονόπολη!!!!

Αυτό είναι το δώρο που ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη.
Το θέλω τώρα!!!!!

Ενημέρωση από Προμαχώνα

Εχθές (22 Δεκ 2008), στα σύνορα Βουλγαρίας-Ελλάδος, στο Προμαχώνα, σημειώθηκαν επεισόδια μεγάλα σε έκταση.

Ως αυτόπτης μάρτυρας, και ως ένας εκ των εκπροσώπων της μιας πλευράς, σας παραθέτω αυτούσια τα περιστατικά, μέσα από τα δικά μου μάτια, μέσω της δικής μου αντίληψης.

Έφτασα στα σύνορα στις 14:00 το μεσημέρι, Δευτέρας 22 Δεκ 2008. Είχα κάνει αυθημερόν ταξίδι στη Σόφια (Βουλγαρία) και ήθελα να επιστρέψω νωρίς Θεσσαλονίκη.

Στις 14:00 λοιπόν, φτάνοντας στα Βουλγάρικα σύνορα, με σταματάει ένας Βούλγαρος αστυνομικός, και με ενημερώνει για την κατάληψη των ελληνικών συνόρων από τους αγρότες του Νομού Σερρών. Μάλιστα, μου λέει πως η κατάληψη δεν θα λήξει σύντομα, και πως οι εντολές που έχει είναι να μας στείλει πίσω στη Βουλγαρία.

Περί της στάσης των κομμάτων στα επεισόδια

Βγήκαν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις, μετά τα επεισόδια, και ασχολήθηκαν, πέραν των θεμάτων τηλεθέασης (‘’είναι προκλητικός ο αστυνομικός;’’, ‘’φταίει η αστυνομία;’’, ‘’να παραιτηθεί ο Παυλόπουλος;’’ κτλ) με ένα πολύ σημαντικό πολιτικό θέμα.

Αυτό του ‘’ποιος νομίζετε πως χειρίστηκε ορθότερα την κρίση’’.
Και αυτό διότι, σε ένα τόσο μεγάλο και καθολικό γεγονός, αυτό που κάθε Δημοκρατικό κράτος ευελπιστεί, είναι να δοθεί λύση, μέσω της στάσης των πολιτικών και δη των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Οι απαντήσεις ήταν περίπου αυτές που όλοι μας περιμέναμε, μιας και οι ‘’σφυγμομετρήσεις’’ αποτυπώνουν αυτό που ο μέσος πολίτης μπορεί και δύναται να αντιληφθεί.

Σκέψεις για την ''επόμενη φορά''...

Βγήκε και ο Καραμανλής εχθές,

και μοίραζε σαν άλλος Μάγος με τα δώρα,

πολλές παροχές για τους πολίτες που έπεσαν θύματα
από τις βιαιοπραγίες των τελευταίων ημερών.

Λεφτά από εδώ, λεφτά από εκεί
και πολλά (πάρα πολλά) δάνεια!!!

Και βγήκαν όλοι οι υποστηριχτές του να τον χειροκροτήσουν
φωνάζοντας όλοι με μια φωνή ‘’Μεσσίας-Μεσσίας’’…

Η τακτική του καμουφλαζ!!!!

Βλέπουμε αυτές τις μέρες τις πόλεις να καίγονται!!!
Και βλέπουμε πολλούς εκ των πολιτικών μας ταγών να καπηλεύονται τη μνήμη αλλά ακόμη και τη σωρό του άτυχου νεαρού.
Βλέπουμε συγκεκριμένους κομματικούς φορείς να χορεύουν υβριστικούς χορούς πάνω στον τάφο του νεαρού Αλέξη, ευελπιστώντας σε μερικές δεκάδες ψήφων παραπάνω.

Αλλά τελικά, αυτά που βλέπουμε είναι πράγματι κάτι πρωτάκουστο;;;;

Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε έναν συγκεκριμένο κομματικό φορέα της πατρίδος μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε μέσω της δικέφαλης ηγεσίας της, είτε μέσω των υψηλόβαθμων στελεχών του, να δίνουν μια αξιοπερίεργη αιτιολόγηση σε κρούσματα άναρχης βίας, καθώς και να στέκονται πρωτοπόροι υπερασπιστές σε ότι άθλιο και σάπιο μπορεί να γεννήσει η κακώς εννοούμενη ‘’υποκείμενη μετάφραση’’ Δημοκρατία μας.

Ποιός είναι ο Υπαίτιος;;;;;

Ένα παλικάρι έχασε τη ζωή του.

Αναίτια και άδικα.

Από ένα χέρι, που όπλισε η ψυχασθένεια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Από ένα χέρι, που όπλισε η αρρώστια μιας ολόκληρης εποχής.

Και ακολούθησε το χάος.

Αλλά τι είναι το χάος;;;;

Περί επεισοδίων στον Αγ. Παντελεήμονα.

Τα πρόσφατα επεισόδια στην περιοχή του Παντελεήμονα στην Αθήνα, συζητήθηκαν και αναλύθηκαν από πολλούς.

Ο καθένας, το είδε από το δικό του πρίσμα και μετέφρασε τα γεγονότα σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα και τις δικές του απόψεις.

Κάποιοι μίλησαν για ρατσιστές.
Κάποιοι μίλησαν για φασίστες.
Κάποιοι μίλησαν για τρομοκρατία.

Το σίγουρο είναι πως το όλο γεγονός, όπως και κάθε γεγονός, οφείλουμε να το δούμε βάση των δικών του χαρακτηριστικών. Δηλαδή, να αναλύσουμε το γεγονός βάση των δικών του, προσωπικών, αφορμών, αιτίων, αποτελεσμάτων, συνεπειών.

Και πρώτα από όλα, ας κρίνουμε τι ακριβώς ξεκίνησε εκεί.

Για τους απεργούς της Siemens

Αποφασίζοντας να γράψω για τους απεργούς της Siemens της Θεσσαλονίκης, γνώριζα πως θα αναφερθώ σε ένα θέμα που λίγοι θα ενδιαφερθούν.
Και αυτό διότι όπως μου είπε μία κοπέλα, εκ των απεργών της Siemens ‘’αφορά κάτι που γίνεται αντιληπτό μονάχα από όσους το βιώνουν, και από όσους το έχουν βιώσει στο παρελθόν’’.

Η απεργία-κατάληψη των εργαζομένων της Siemens ξεκίνησε το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Λίγες μέρες πριν, τους ανακοινώθηκε επίσημα πως το εργοστάσιο θα κλείσει οριστικά τέλος Οκτωβρίου. Οι εργαζόμενοι θα απολύονταν, παίρνοντας τις νόμιμες αποζημιώσεις τους. Η κινητοποίηση των εργαζομένων ήταν άμεση. Κατέβηκαν σε απεργία, κάνοντας συγχρόνως κατάληψη στο εργοστάσιο.

Τα αιτήματά τους κινούνται σε δύο κατευθύνσεις.

17 Νοεμβρίου-Ήττα ή Νίκη της Δημοκρατίας;

Τα έφερε η τύχη, και η πρώτη καταχώρηση σε αυτό το δικτυακό χώρο, γράφεται 17 Νοεμβρίου.

Τι πιο ωραίο λοιπόν, από το να ασχοληθούμε με την επέτειο αυτή.

Προχθές, σε ένα φιλικό τραπέζι, μια φίλη μου, καθηγήτρια Λυκείου, μας ενημέρωσε πως φέτος, η ίδια είχε αναλάβει την οργάνωση της σχολικής εορτής για το Πολυτεχνείο, στο σχολείο της.

Θέλοντας η ίδια να δώσει μια διαφορετική μορφή στην έως τώρα τυπική εορτή, ζήτησε τις ιδέες μας.

Η δική μου πρόταση, ήταν η εξής.

Πρέπει οι μαθητές να μπούνε σε μια διαδικασία κρίσης της συγκεκριμένης επετείου, ώστε να αντιληφθούν εξολοκλήρου το γεγονός.

Δηλαδή, να ξεφύγουμε από τα τυπικά ευχολόγια για την εξέγερση, τους τυπικούς πανηγυρισμούς για την πτώση της χούντας, τα τυπικά δάκρυα για τους νεκρούς φοιτητές, και να ξεκινήσουμε μια κρίση για τα αποτελέσματα της όλης ιστορίας.

Τι ήταν αυτό που τελικά κατάφερε η εξέγερση του Πολυτεχνείου;;;

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της ‘’νίκης της Δημοκρατίας’’;;;