Για τους απεργούς της Siemens

Αποφασίζοντας να γράψω για τους απεργούς της Siemens της Θεσσαλονίκης, γνώριζα πως θα αναφερθώ σε ένα θέμα που λίγοι θα ενδιαφερθούν.
Και αυτό διότι όπως μου είπε μία κοπέλα, εκ των απεργών της Siemens ‘’αφορά κάτι που γίνεται αντιληπτό μονάχα από όσους το βιώνουν, και από όσους το έχουν βιώσει στο παρελθόν’’.

Η απεργία-κατάληψη των εργαζομένων της Siemens ξεκίνησε το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Λίγες μέρες πριν, τους ανακοινώθηκε επίσημα πως το εργοστάσιο θα κλείσει οριστικά τέλος Οκτωβρίου. Οι εργαζόμενοι θα απολύονταν, παίρνοντας τις νόμιμες αποζημιώσεις τους. Η κινητοποίηση των εργαζομένων ήταν άμεση. Κατέβηκαν σε απεργία, κάνοντας συγχρόνως κατάληψη στο εργοστάσιο.

Τα αιτήματά τους κινούνται σε δύο κατευθύνσεις.

17 Νοεμβρίου-Ήττα ή Νίκη της Δημοκρατίας;

Τα έφερε η τύχη, και η πρώτη καταχώρηση σε αυτό το δικτυακό χώρο, γράφεται 17 Νοεμβρίου.

Τι πιο ωραίο λοιπόν, από το να ασχοληθούμε με την επέτειο αυτή.

Προχθές, σε ένα φιλικό τραπέζι, μια φίλη μου, καθηγήτρια Λυκείου, μας ενημέρωσε πως φέτος, η ίδια είχε αναλάβει την οργάνωση της σχολικής εορτής για το Πολυτεχνείο, στο σχολείο της.

Θέλοντας η ίδια να δώσει μια διαφορετική μορφή στην έως τώρα τυπική εορτή, ζήτησε τις ιδέες μας.

Η δική μου πρόταση, ήταν η εξής.

Πρέπει οι μαθητές να μπούνε σε μια διαδικασία κρίσης της συγκεκριμένης επετείου, ώστε να αντιληφθούν εξολοκλήρου το γεγονός.

Δηλαδή, να ξεφύγουμε από τα τυπικά ευχολόγια για την εξέγερση, τους τυπικούς πανηγυρισμούς για την πτώση της χούντας, τα τυπικά δάκρυα για τους νεκρούς φοιτητές, και να ξεκινήσουμε μια κρίση για τα αποτελέσματα της όλης ιστορίας.

Τι ήταν αυτό που τελικά κατάφερε η εξέγερση του Πολυτεχνείου;;;

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της ‘’νίκης της Δημοκρατίας’’;;;