Αποφασίζοντας να γράψω για τους απεργούς της Siemens της Θεσσαλονίκης, γνώριζα πως θα αναφερθώ σε ένα θέμα που λίγοι θα ενδιαφερθούν.
Και αυτό διότι όπως μου είπε μία κοπέλα, εκ των απεργών της Siemens ‘’αφορά κάτι που γίνεται αντιληπτό μονάχα από όσους το βιώνουν, και από όσους το έχουν βιώσει στο παρελθόν’’.
Η απεργία-κατάληψη των εργαζομένων της
Siemens ξεκίνησε το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Λίγες μέρες πριν, τους ανακοινώθηκε επίσημα πως το εργοστάσιο θα κλείσει οριστικά τέλος Οκτωβρίου. Οι εργαζόμενοι θα απολύονταν, παίρνοντας τις νόμιμες αποζημιώσεις τους. Η κινητοποίηση των εργαζομένων ήταν άμεση. Κατέβηκαν σε απεργία, κάνοντας συγχρόνως κατάληψη στο εργοστάσιο.
Τα αιτήματά τους κινούνται σε δύο κατευθύνσεις.
Το πρώτο αίτημα, το πλέον ελπιδοφόρο, αφορά την συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου.
Η εταιρία είχε ενημερώσει από την αρχή πως θα ψάξει για επενδυτή, ώστε να πουληθεί όλη η επιχείρηση, συνεχίζοντας ή διαμορφώνοντας το έργο της.
Επενδυτής δεν βρέθηκε, διότι, δεν υπήρξε προσφορά που να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της εταιρίας.
Έτσι, η εταιρία συνεχίζει να θεωρεί ως πιο πιθανή λύση, το κλείσιμο του εργοστασίου.
Οι εργαζόμενοι όμως πιέζουν προς αυτή την προοπτική. Θεωρούν πως θα βρεθεί επενδυτής. Ή καλύτερα, θεωρούν πως θα βρεθεί ‘’προσφορά που θα θεωρηθεί πιο συμφέρουσα για την εταιρία, από το κλείσιμο και την καταβολή αποζημιώσεων’’. Κάτι που ακούγεται λογικό.
Ποια προσφορά μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο κερδοφόρα από το κλείσιμο μιας επιχείρησης και την καταβολή αποζημιώσεων σε περίπου 300 ανθρώπους;
Η απάντηση θα ήταν εύκολη, αν δεν είχαμε να κάνουμε με το οικόπεδο που βρίσκεται το εργοστάσιο. Η περιοχή του οικοπέδου, θεωρείται ‘’λουκούμι’’. Το οικόπεδο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλη χρήση, κάτι που σαφώς θα φέρει περισσότερα κέρδη σε κάποιους. Ίσως είναι και ένας από τους λόγους που ‘’ακόμη δεν έχει βρεθεί ικανοποιητική προσφορά από υποψήφιο επενδυτή’’. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Απλά μια σύντομη επανάληψη. Το εργοστάσιο ζητά επενδυτή. Το οικόπεδο είναι σε πολύ καλή περιοχή. Η εταιρία δεν βρίσκει ικανοποιητική προσφορά, και προτιμά να κλείσει το εργοστάσιο, και να αποζημιώσει τους 300 περίπου εργαζομένους. Οι εργαζόμενοι πιέζουν προς ανεύρεση επενδυτή, και περιμένουν μέχρι τη λήξη της περιόδου, γύρω στις 3-4 Νοεμβρίου, για να μάθουν αν τελικά το εργοστάσιο θα κλείσει ή θα πουληθεί.
Η πώληση του εργοστασίου παραμένει η πιο ελπιδοφόρα περίπτωση επίλυσης, τουλάχιστον για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Το δεύτερο αίτημα των εργαζομένων, το πλέον απαισιόδοξο, έχει να κάνει με την καταβολή των αποζημιώσεων. Αν τελικά το εργοστάσιο κλείσει, κάτι που όλοι απεύχονται, αλλά οι περισσότεροι βλέπουν, η εταιρία θα πρέπει να αποζημιώσει τους περίπου 300 εργαζομένους.
Οι συμβάσεις που ανοίχτηκαν μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος, εξέπληξε πολλούς εκ των εργαζομένων.
Μας εξηγεί η απεργός Κατερίνα Οικονόμου ‘’Όταν μας ανακοίνωσαν το κλείσιμο του εργοστάσιου, τότε, δυστυχώς τότε, πολλοί εκ των συναδέλφων συνειδητοποίησαν πως οι συμβάσεις τους με την εταιρία ήταν λάθος. Συγκεκριμένα, η κλίμακες (low group) που ανήκε ο κάθε εργαζόμενος, δεν ήταν η σωστή. Εργαζόμενοι που έπρεπε να ανήκαν σε υψηλότερα low group, παρέμεναν παρανόμως σε χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να αμείβονται με λιγότερα χρήματα από ότι δικαιούνταν’’.
Όπως μας ενημερώνει ο απεργός και μέλος της πενταμελούς επιτροπής απεργών κ. Αντώνης Τουμπάνος, ως προς αυτή την διεκδίκηση, οι απεργοί σκέφτονται να κινηθούν ως εξής ‘’ Έχουμε ήδη οι περισσότεροι από εμάς ενημερωθεί από την επιθεώρηση εργασίας, η οποία μας έχει τεκμηριώσει σε ποια κλίμακα έπρεπε να ανήκουμε και τι ποσά δικαιούμαστε. Δυστυχώς, οι περισσότεροι εξ ημών, δεν γνώριζαν τόσα χρόνια τι συνέβαινε, ούτε βεβαίως τι έπρεπε να διεκδικήσουν. Η εταιρία όφειλε να ενημερώνει σε τακτά διαστήματα τους εργαζομένους για την αναβάθμισή τους στις κλίμακες που ορίζει ο Νόμος, κάτι όμως που δεν συνέβαινε. Από την πλευρά μας, και εμείς οι εργαζόμενοι, οφείλαμε να είμαστε πιο ενημερωμένοι για τα δικαιώματά μας.
Κάποιοι εξ ημών έχουν ήδη κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση και η εταιρία έχει δεχθεί να καταβάλει τα νόμιμα ποσά. Αν τα πράγματα με το εργοστάσιο, δεν πάνε όπως επιθυμούμε, οι περισσότεροι εξ ημών θα διεκδικήσουμε νομικά τις σωστές αποζημιώσεις.’’
Είναι πιο απαισιόδοξη διεκδίκηση, αλλά εν τέλει είναι και αυτή μια διεκδίκηση που πρέπει να στεφθεί με επιτυχία για τις οικογένειες των 300 εργαζομένων.
Στην προσπάθεια των εργαζομένων της Siemens, οι σύμμαχοι δεν είναι πολλοί.
Οι συνάδελφοί τους, στα γραφεία της Αθήνας, δήλωσαν έμπρακτα την αδιαφορία τους για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι απεργοί, όταν σε πορεία των απεργών της Θεσσαλονίκης στην Αθήνα, παρευρέθηκαν μαζί τους μονάχα τέσσερις συνάδελφοι τους από τα γραφεία της Αθήνας. .
Η Νομαρχία της Θεσσαλονίκης, περιορίζει την συμπαράστασή της, μονάχα στην μη έγκριση του αιτήματος της Siemens για μαζικές απολύσεις. Ο Νομάρχης κ. Ψωμιάδης, θα ψηφίσει σε λίγες μέρες την έγκριση ή όχι των μαζικών απολύσεων, και πληροφορίες λένε πως τελικά θα ταθεί κατά των απολύσεων. Αλλά αυτό είναι μια μονάχα, πρόσκαιρη λύση. Η εταιρία Siemens, αν τελικά δεν δικαιωθεί στο αίτημα για μαζικές απολύσεις, θα οδεύσει προς το νόμιμο τρόπο, αυτό της απόλυσης του 2% των εργαζομένων ανά μήνα. Αυτό μεταφράζεται περίπου σε 10 εργαζομένους το μήνα. Γίνεται αντιληπτό πως η ,πρακτικά, μαζική απόλυση, απλά θα καθυστερήσει κάποιους μήνες, αλλά εν τέλει θα γίνει.
Ένα ακόμη πλαίσιο της συνεισφοράς της Νομαρχίας στον αγώνα των απεργών, είναι η ψήφιση της παράτασης των συνομιλιών. Είναι δεδομένο πως η Νομαρχία θα ψηφίσει υπέρ της παράτασης, αλλά πάλι, οι ευθύνες των συνομιλιών θα αναληφθούν από τους ίδιους τους εργαζομένους.
Ιδιαίτερη μνεία για τα περί Νομαρχίας, οφείλουμε να κάνουμε στον Νομάρχη Θεσσαλονίκης, κ. Ψωμιάδη, και στην απουσία τους από τους αγώνες των εργαζομένων της Siemens. Ο κ. Τουμπάνος, μας λέει ενδεικτικά « δεν ήρθε ούτε μια φορά, ούτε για λίγα λεπτά. Έστω για μια ψυχική τόνωση, να μας δείξει πως έστω ψυχικά μας στηρίζει’’.
Αξιοσημείωτο, για έναν πολιτικό που η παρουσία του σε κάθε εκδήλωση (όχι μόνο πολιτική) είναι δεδομένη και σχολιάζεται ποικιλοτρόπως.
Οι υπόλοιποι κοινωνικοί φορείς, έδειξαν την έμπρακτη συμπαράστασή τους, μετά την αποστολή αιτήματος προς οικονομική ενίσχυση του αγώνα των απεργών. Η διοίκηση των απεργών, απέστειλε επιστολές για οικονομική ενίσχυση του απεργιακού της αγώνα, αλλά και για πρακτική ενίσχυση των απεργών και των οικογενειών τους, σε άλλους συλλόγους, σε σωματεία, σε διάφορους φορείς της πόλης. Το ποσό που μαζεύτηκε δεν ξεπερνούσε τις 5.000€. Τόσο κοστολόγησαν οι υπόλοιποι φορείς της πόλης των αγώνα 300 συμπολιτών μας για εξασφάλιση του μέλλοντός τους.
Και αυτό διότι όπως μου είπε μία κοπέλα, εκ των απεργών της Siemens ‘’αφορά κάτι που γίνεται αντιληπτό μονάχα από όσους το βιώνουν, και από όσους το έχουν βιώσει στο παρελθόν’’.
Η απεργία-κατάληψη των εργαζομένων της
Siemens ξεκίνησε το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Λίγες μέρες πριν, τους ανακοινώθηκε επίσημα πως το εργοστάσιο θα κλείσει οριστικά τέλος Οκτωβρίου. Οι εργαζόμενοι θα απολύονταν, παίρνοντας τις νόμιμες αποζημιώσεις τους. Η κινητοποίηση των εργαζομένων ήταν άμεση. Κατέβηκαν σε απεργία, κάνοντας συγχρόνως κατάληψη στο εργοστάσιο.Τα αιτήματά τους κινούνται σε δύο κατευθύνσεις.
Το πρώτο αίτημα, το πλέον ελπιδοφόρο, αφορά την συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου.
Η εταιρία είχε ενημερώσει από την αρχή πως θα ψάξει για επενδυτή, ώστε να πουληθεί όλη η επιχείρηση, συνεχίζοντας ή διαμορφώνοντας το έργο της.
Επενδυτής δεν βρέθηκε, διότι, δεν υπήρξε προσφορά που να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της εταιρίας.
Έτσι, η εταιρία συνεχίζει να θεωρεί ως πιο πιθανή λύση, το κλείσιμο του εργοστασίου.
Οι εργαζόμενοι όμως πιέζουν προς αυτή την προοπτική. Θεωρούν πως θα βρεθεί επενδυτής. Ή καλύτερα, θεωρούν πως θα βρεθεί ‘’προσφορά που θα θεωρηθεί πιο συμφέρουσα για την εταιρία, από το κλείσιμο και την καταβολή αποζημιώσεων’’. Κάτι που ακούγεται λογικό.
Ποια προσφορά μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο κερδοφόρα από το κλείσιμο μιας επιχείρησης και την καταβολή αποζημιώσεων σε περίπου 300 ανθρώπους;
Η απάντηση θα ήταν εύκολη, αν δεν είχαμε να κάνουμε με το οικόπεδο που βρίσκεται το εργοστάσιο. Η περιοχή του οικοπέδου, θεωρείται ‘’λουκούμι’’. Το οικόπεδο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλη χρήση, κάτι που σαφώς θα φέρει περισσότερα κέρδη σε κάποιους. Ίσως είναι και ένας από τους λόγους που ‘’ακόμη δεν έχει βρεθεί ικανοποιητική προσφορά από υποψήφιο επενδυτή’’. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Απλά μια σύντομη επανάληψη. Το εργοστάσιο ζητά επενδυτή. Το οικόπεδο είναι σε πολύ καλή περιοχή. Η εταιρία δεν βρίσκει ικανοποιητική προσφορά, και προτιμά να κλείσει το εργοστάσιο, και να αποζημιώσει τους 300 περίπου εργαζομένους. Οι εργαζόμενοι πιέζουν προς ανεύρεση επενδυτή, και περιμένουν μέχρι τη λήξη της περιόδου, γύρω στις 3-4 Νοεμβρίου, για να μάθουν αν τελικά το εργοστάσιο θα κλείσει ή θα πουληθεί.
Η πώληση του εργοστασίου παραμένει η πιο ελπιδοφόρα περίπτωση επίλυσης, τουλάχιστον για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Το δεύτερο αίτημα των εργαζομένων, το πλέον απαισιόδοξο, έχει να κάνει με την καταβολή των αποζημιώσεων. Αν τελικά το εργοστάσιο κλείσει, κάτι που όλοι απεύχονται, αλλά οι περισσότεροι βλέπουν, η εταιρία θα πρέπει να αποζημιώσει τους περίπου 300 εργαζομένους.
Οι συμβάσεις που ανοίχτηκαν μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος, εξέπληξε πολλούς εκ των εργαζομένων.
Μας εξηγεί η απεργός Κατερίνα Οικονόμου ‘’Όταν μας ανακοίνωσαν το κλείσιμο του εργοστάσιου, τότε, δυστυχώς τότε, πολλοί εκ των συναδέλφων συνειδητοποίησαν πως οι συμβάσεις τους με την εταιρία ήταν λάθος. Συγκεκριμένα, η κλίμακες (low group) που ανήκε ο κάθε εργαζόμενος, δεν ήταν η σωστή. Εργαζόμενοι που έπρεπε να ανήκαν σε υψηλότερα low group, παρέμεναν παρανόμως σε χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να αμείβονται με λιγότερα χρήματα από ότι δικαιούνταν’’.
Όπως μας ενημερώνει ο απεργός και μέλος της πενταμελούς επιτροπής απεργών κ. Αντώνης Τουμπάνος, ως προς αυτή την διεκδίκηση, οι απεργοί σκέφτονται να κινηθούν ως εξής ‘’ Έχουμε ήδη οι περισσότεροι από εμάς ενημερωθεί από την επιθεώρηση εργασίας, η οποία μας έχει τεκμηριώσει σε ποια κλίμακα έπρεπε να ανήκουμε και τι ποσά δικαιούμαστε. Δυστυχώς, οι περισσότεροι εξ ημών, δεν γνώριζαν τόσα χρόνια τι συνέβαινε, ούτε βεβαίως τι έπρεπε να διεκδικήσουν. Η εταιρία όφειλε να ενημερώνει σε τακτά διαστήματα τους εργαζομένους για την αναβάθμισή τους στις κλίμακες που ορίζει ο Νόμος, κάτι όμως που δεν συνέβαινε. Από την πλευρά μας, και εμείς οι εργαζόμενοι, οφείλαμε να είμαστε πιο ενημερωμένοι για τα δικαιώματά μας.
Κάποιοι εξ ημών έχουν ήδη κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση και η εταιρία έχει δεχθεί να καταβάλει τα νόμιμα ποσά. Αν τα πράγματα με το εργοστάσιο, δεν πάνε όπως επιθυμούμε, οι περισσότεροι εξ ημών θα διεκδικήσουμε νομικά τις σωστές αποζημιώσεις.’’
Είναι πιο απαισιόδοξη διεκδίκηση, αλλά εν τέλει είναι και αυτή μια διεκδίκηση που πρέπει να στεφθεί με επιτυχία για τις οικογένειες των 300 εργαζομένων.
Στην προσπάθεια των εργαζομένων της Siemens, οι σύμμαχοι δεν είναι πολλοί.
Οι συνάδελφοί τους, στα γραφεία της Αθήνας, δήλωσαν έμπρακτα την αδιαφορία τους για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι απεργοί, όταν σε πορεία των απεργών της Θεσσαλονίκης στην Αθήνα, παρευρέθηκαν μαζί τους μονάχα τέσσερις συνάδελφοι τους από τα γραφεία της Αθήνας. .
Η Νομαρχία της Θεσσαλονίκης, περιορίζει την συμπαράστασή της, μονάχα στην μη έγκριση του αιτήματος της Siemens για μαζικές απολύσεις. Ο Νομάρχης κ. Ψωμιάδης, θα ψηφίσει σε λίγες μέρες την έγκριση ή όχι των μαζικών απολύσεων, και πληροφορίες λένε πως τελικά θα ταθεί κατά των απολύσεων. Αλλά αυτό είναι μια μονάχα, πρόσκαιρη λύση. Η εταιρία Siemens, αν τελικά δεν δικαιωθεί στο αίτημα για μαζικές απολύσεις, θα οδεύσει προς το νόμιμο τρόπο, αυτό της απόλυσης του 2% των εργαζομένων ανά μήνα. Αυτό μεταφράζεται περίπου σε 10 εργαζομένους το μήνα. Γίνεται αντιληπτό πως η ,πρακτικά, μαζική απόλυση, απλά θα καθυστερήσει κάποιους μήνες, αλλά εν τέλει θα γίνει.
Ένα ακόμη πλαίσιο της συνεισφοράς της Νομαρχίας στον αγώνα των απεργών, είναι η ψήφιση της παράτασης των συνομιλιών. Είναι δεδομένο πως η Νομαρχία θα ψηφίσει υπέρ της παράτασης, αλλά πάλι, οι ευθύνες των συνομιλιών θα αναληφθούν από τους ίδιους τους εργαζομένους.
Ιδιαίτερη μνεία για τα περί Νομαρχίας, οφείλουμε να κάνουμε στον Νομάρχη Θεσσαλονίκης, κ. Ψωμιάδη, και στην απουσία τους από τους αγώνες των εργαζομένων της Siemens. Ο κ. Τουμπάνος, μας λέει ενδεικτικά « δεν ήρθε ούτε μια φορά, ούτε για λίγα λεπτά. Έστω για μια ψυχική τόνωση, να μας δείξει πως έστω ψυχικά μας στηρίζει’’.
Αξιοσημείωτο, για έναν πολιτικό που η παρουσία του σε κάθε εκδήλωση (όχι μόνο πολιτική) είναι δεδομένη και σχολιάζεται ποικιλοτρόπως.
Οι υπόλοιποι κοινωνικοί φορείς, έδειξαν την έμπρακτη συμπαράστασή τους, μετά την αποστολή αιτήματος προς οικονομική ενίσχυση του αγώνα των απεργών. Η διοίκηση των απεργών, απέστειλε επιστολές για οικονομική ενίσχυση του απεργιακού της αγώνα, αλλά και για πρακτική ενίσχυση των απεργών και των οικογενειών τους, σε άλλους συλλόγους, σε σωματεία, σε διάφορους φορείς της πόλης. Το ποσό που μαζεύτηκε δεν ξεπερνούσε τις 5.000€. Τόσο κοστολόγησαν οι υπόλοιποι φορείς της πόλης των αγώνα 300 συμπολιτών μας για εξασφάλιση του μέλλοντός τους.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Μητρόπολη της Καλαμαριάς (εκεί που εντάσσεται το εργοστάσιο) περιόρισε την συνεισφορά της στον αγώνα των απεργών στο ποσό των 300€. 300€ για 231 ανθρώπους. Περίπου 1,30€ ανά άτομο. Η δε Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, περιόρισε ακόμη περισσότερο την συνεισφορά της στην πρόταση του Μητροπολίτη Άνθημου, να ‘’παρέχει δωρεάν αγιασμό’’ στους απεργούς!!! Η ιδιαίτερη αναφορά στην Εκκλησία γίνεται διότι ως γνωστόν η Μητρόπολη της πόλης είναι ιδιαίτερα προβαλλόμενη από τα ΜΜΕ ως προς τις κοινωνικές και πολιτικές της ανησυχίες.
Αυτά ως προς τους κοινωνικούς φορείς της πόλης.
Πάμε λίγο στα κόμματα.
Τα κόμματα της αριστεράς έδειξαν την παρουσία τους από την πρώτη μέρα.
Το ΚΚΕ έστειλε πολλές αποστολές συμπαράστασης στους απεργούς. Η βουλευτής του ΚΚΕ, κ. Καλαντίδου Σοφία, έχει έρθει πολλές φορές σε επαφή με τη πενταμελή επιτροπή των απεργών. Η ΓΓ του ΚΚΕ, κ. Αλέκα Παπαρήγα, πήγε αυτοπροσώπως στο χώρο της κατάληψης-απεργίας και συνομίλησε με τους εργαζομένους, αναλύοντας την κατάσταση και συζητώντας τις πιθανές λύσεις στο πρόβλημα.
Ως κύριο αίτιο του προβλήματος, το ΚΚΕ θεωρεί την ‘’λανθασμένη επιλογή ψήφου’’…
Την πιο έμπρακτη και σημαντική συνεισφορά στον αγώνα των απεργών, την έδειξε το ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν περιορίστηκε μονάχα σε θεωρητική συμπαράσταση αλλά και σε πρακτική. Επιγραμματικά να αναφέρω την αποστολή επιστολής από τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την γερμανική διοίκηση της Siemens, στην οποία επιστολή αναφέρουν τις προτάσεις του κόμματος για επίλυση του προβλήματος των 300 εργαζομένων του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης. Επιγραμματικά επίσης αναφέρω την δημιουργία ενός DVD, με εξ ολοκλήρου έξοδα του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο ψηφιακά γίνεται καταγραφή όλου του ιστορικού του αγώνα των απεργών, από την πρώτη μέρα της απεργίας έως σήμερα, καθώς και των αιτημάτων τους και των προτάσεών τους. Το συγκεκριμένο DVD, είναι στη διάθεση της επιτροπής των απεργών, για να το διαχειριστούνε όπως αυτοί νομίζουν, στέλνοντάς το σε κάθε εμπλεκόμενο με την υπόθεση.
Δύο επιγραμματικές αναφορές στην έμπρακτη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στον αγώνα των απεργών της Siemens, οι οποίες τιμούν το κόμμα της αριστεράς, και κερδίζουν την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των απεργών, πως σε αυτό τον αγώνα, δεν είναι εντελώς μόνοι.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν περιορίσει την συμπαράστασή τους, μονάχα σε κοινές εμφανίσεις των διαφόρων πολιτικών, πάντα παρουσία τηλεοπτικής κάμερας, σε διάφορες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των απεργών.
Καυστικά σχολιάζουν οι απεργοί της Siemens, την απουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κ. Παπανδρέου, ο οποίος αν και βρέθηκε για πέντε ημέρες στην Θεσσαλονίκη, σε πρόσκληση των εργαζομένων –απεργών να επισκεφτεί το χώρο της απεργίας, προτίμησε να στείλει τον κ. Μαγκριώτη στη θέση του.
Καυστικά επίσης σχολιάζουν και τη στάση της ΝΔ. Σε πρόσφατη πορεία διαμαρτυρίας προς το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, οι διαδηλωτές –απεργοί συναντήθηκαν με τον Υπουργό κ. Τζίμα, παρουσία του προέδρου και διαφόρων μελών της διοίκησης του Κέντρο Εργατοϋπαλλήλων. Ο κ. Τζίμας, ενημερώθηκε από τους απεργούς για τα αιτήματά τους, και υποσχέθηκε πως θα μεταφέρει τα αιτήματα προς την κυβέρνηση, η οποία θα κάνει ότι είναι δυνατόν για την επίλυση του προβλήματος.
Πάμε και στο ΛΑΟΣ.
Το ΛΑΟΣ δήλωσε παρουσία στον αγώνα των απεργών, μέσω του βουλευτή Θεσσαλονίκης, κ. Βελόπουλο Κυριάκο. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του, παρευρέθηκαν στο υπό κατάληψη εργοστάσιο, υπόγραψαν την επιστολή αιτημάτων των απεργών, και συνομίλησαν μαζί τους. Η συνομιλία περιορίστηκε μονάχα σε ενημέρωση των αιτημάτων των απεργών, χωρίς να ακολουθήσουν κάποιες πρόταση, ή κάποιου άλλου είδους ενέργεια.
Το ΛΑΟΣ απέχει πλήρως από οποιαδήποτε πρόταση επίλυσης στην όλη υπόθεση. Δεν έχει επισκεφτεί καθόλου (πέραν της μοναδικής φοράς του βουλευτή κ. Βελόπουλο) τους απεργούς, ούτε έχει δείξει με κάποιον άλλο τρόπο πως γνωρίζει και έστω συμπάσχει νοερός στον αγώνα των 300 περίπου οικογενειών.
Η συμπαράσταση και η σύμπνοια στον αγώνα 300 οικογενειών της πόλης, είναι κάτι που δηλώνει και το ενδιαφέρον του κάθε κόμματος, για τους συνανθρώπους μας, και κυρίως το όραμα που θέλει το κάθε κόμμα να εκπροσωπεί. Σε μια πόλη, η οποία έχει προσφέρει στο ΛΑΟΣ, μια βουλευτική έδρα στο Κοινοβούλιο, η συνεχόμενη παρουσία του κόμματος και η παρουσίαση των προτάσεών του, σε τοπικά αλλά και σε γενικευμένα θέματα της εποχής, κρίνεται ως απαραίτητη.
Η μικροπολιτικές τακτικές άλλων εποχών, καθώς και οι μικροκομματικές παρουσίες μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, είναι κάτι που πλέον δεν αποδίδει. Η συνειδητοποιημένη πρόταση απέναντι σε συμπολίτες μας που μάχονται για το δικαίωμα του αύριο, οφείλει να είναι πρωταρχικός στόχος κάθε πολιτικού φορέα που ευελπιστεί να αποδείξει στην πράξη, πως μπορεί πράγματι θα θεωρηθεί από τους πολίτες ως αρωγός μιας νέας ελπίδας για τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου