Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Ανάγκη Σύγκρουσης με τον Μισθοφορικό Στρατό του Συστήματος


Στο παρών blog, μια εκ των Βασικών Ιδεών, είναι πως αυτό το Σύστημα έχει αποκτήσει με τα χρόνια, τόσο ισχυρούς Μηχανισμούς Ασφαλείας, που είναι δύσκολο να αλλάξει αν τελικά ο λαός δεν έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση μαζί τους.

Ένας εκ των Μηχανισμών Ασφαλείας του Συστήματος, είναι ο Μισθοφορικός Στρατός συναλλασσόμενων ψηφοφόρων, ανθρώπων δηλαδή που έχουν πουλήσει τη ψυχή τους στο διάολο για μια θεσούλα, για μερικά ψίχουλα από όσα πετάνε οι ‘’αφέντες’’ τους από το τραπέζι του μεγάλου φαγοποτιού.
Αυτοί οι Μισθοφόροι, είναι από τους πιο ισχυρούς Μηχανισμούς Ασφαλείας του Συστήματος. Ως άλλοι Ταλιμπάν, τυφλωμένοι από τον φανατισμό τους, έρχονται σε ανοιχτή ρήξη με τη Λογική και την Αισθητική όλων των υπόλοιπων Ελλήνων, επιλέγοντας απρόκλητα και χωρίς ίχνος ντροπής και αιδούς, να στηρίζουν ένα Πολιτικό Κατεστημένο που αποδεδειγμένα πλήττει τους υπόλοιπους Έλληνες και την Ελλάδα.

Οι Μισθοφόροι δεν έχουν Πατρίδα. Δεν έχουν καμία συναίσθηση σεβασμού των υπόλοιπων Ελλήνων.
Θέτουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες πάνω από Συλλογικότητες, πάνω από Πατρίδες, πάνω από Κοινωνική Ευημερία.

Για αυτούς, η Ευημερία του Τόπου και των Πολιτών του, είναι ο εχθρός τους. Γνωρίζοντας τις μειωμένες δυνατότητες που έχουν ως άτομα, επιλέγουν να έρθουν σε σύγκρουση με όλους τους άλλους, στηρίζοντας έναν Δυνάστη που απλά τους τάζει μια ‘’καλύτερη αντιμετώπιση’’.
Είναι δε τόσο πλανεμένοι, που αρνούνται να αποδεχθούν τα αυταπόδεικτα.
Πως όσο και πιστά σκυλιά είναι, σκυλιά παραμένουν για τα αφεντικά τους.

Εχθές, κατά την είσοδο του George Papandreou στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ακούστηκαν συνθήματα που μόνο Οργή και Μίσος γεννούν σε όλους μας, γιααυτά τα κομματόσκυλα.

Το ερώτημα που έχουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να κάνουμε στους εαυτούς μας, είναι απλό:
Έως πότε θα καθόμαστε αμέτοχοι απέναντι σε όλους αυτούς?
Έως πότε θα δεχόμαστε όλους αυτούς να περπατάνε ανάμεσά μας και ‘’στο όνομα της Δημοκρατίας’’ θα ανεχόμαστε την ύπαρξή τους;
Έως πότε θα αποδεχόμαστε την μισθοφορική τους ταυτότητα;

Έως ότου, οι Έλληνες αποφασίσουν να βρεθούν σε ανοιχτή σύγκρουση με όλους αυτούς τους Μισθοφόρους, το Πολιτικό Κατεστημένο που κυριαρχεί σήμερα, δεν πρόκειται να αλλάξει.

Έως ότου, ο Ελληνικός λαός, επιλέξει την Ανοιχτή Σύγκρουση με όλους αυτούς τους Μισθοφόρους, θα συνεχίζει να δεινοπαθεί κάτω από τα δεσμά των Ξένων Ομίλων.


Ο George Papandreou εκτέλεσε την αποστολή του, και έλαβε την αμοιβή του.
Οι Μισθοφόροι του, συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν, και λαμβάνουν την αμοιβή τους (πλαστή).

Εμείς οι υπόλοιποι, πότε θα αρπάξουμε τα όπλα να διεκδικήσουμε την Ελευθερία μας;
 
Τα πρόσωπά τους είναι γνωστά από τις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο Διαδίκτυο.
Οι επιλογές τους είναι γνωστές, από τα video που ανέβηκαν στο Διαδίκτυο.


Ο Έλληνας, ανέκαθεν υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους υπόλοιπους λαούς.
Όσο όμως επιτρέπουμε σε τέτοιους ανθρώπους, να καπηλεύονται την ονομασία "Έλληνας", είμαστε συνυπεύθυνοι για την μετάλλαξή μας σε παραδείγματα προς αποφυγή.

Το τελευταίο διάστημα, έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών συγκεντρώσεων.
Κατά του Φασισμού. Κατά της αστυνομικής βίας. Κατά των μνημονίων. Κατά της φτώχιας.

Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα, για μια συγκέντρωση κατά των Μισθοφόρων του Συστήματος;
Μήπως η επόμενη αντισυγκέντρωση, πρέπει να γίνει μπροστά σε τέτοιου είδους συνέδρεια;;

2 σχόλια:

  1. ομοιε,

    απορώ γιατί σου φαίνεται τόσο παράξενο...

    Ο άνθρωπος που τρέχει όλη του τη ζωή με πλαστικά σημαιάκια στο χέρι,

    που προσκυνάει και ειδωλοποιεί όποιον του παρουσιάζουν ως σωτήρα,

    που ζει για να πανηγυρίζει στα γήπεδα, στις πλατείες και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις,

    αυτός ο άνθρωπος δε θα μάθει ποτέ να σκέφτεται...

    Κατά την άποψή μου, ο πιο επικίνδυνος πολίτης για κάθε πολίτευμα (ολοκληρωτικό ή δήθεν ψευτο-δημοκρατικό) είναι ο ελεύθερος στοχαστής. Αυτός που δεν πιστεύει σε τίποτα ακράδαντα, αυτός που είναι έτοιμος να παραδεχτεί τα λάθη του, ακόμη και να αλλάξει πορεία πλεύσης.

    Εμένα πολλοί φίλοι και γνωστοί μου, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Αλλά μετά δεν ένιωθαν και τόσο ενθουσιασμένοι με αυτή την επιλογή τους.
    Την υποστήριζαν, αλλά δεν "πέταγαν και τη σκούφια τους" από τη χαρά τους. Δεν ήταν βέβαιοι ότι είχαν πράξει το σωστό. Είχαν αμφιβολίες, ένιωθαν φόβο.

    "Μα, δεν καταλαβαίνεις (είπα σε έναν από αυτούς) ότι αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση της εκλογικής σου επιλογής? Να μην είσαι βέβαιος αν αυτό που έκανες είναι το σωστό, να έχεις αμφιβολίες, να το ξανασκέφτεσαι και να είσαι έτοιμος να κρίνεις αυστηρά αυτόν που ψήφισες, καθώς και τον εαυτό σου.
    Κι αν έκανες λάθος, να το παραδεχτείς και να προχωρήσεις μπροστά, να αλλάξεις πεποιθήσεις, και να ψηφίσεις κάτι άλλο, καλύτερο την επόμενη φορά. Πάλι αμφιβάλλοντας, πάλι κρίνοντας..."

    Απ' την άλλη, η πλειοψηφία της κοινωνίας μας, που έχει γαλουχηθεί βαθιά με την κομματοσκυλοποίηση (και κυρίως οι μεγαλύτεροι ηλικιακά άνθρωποι, οι γέροι) δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Είναι σαν αυτούς που χαιρετούν τον Τζεφρυ. Αν αυτοί ψήφιζαν τα τελευταία τριάντα χρόνια δεξιά ή αριστερά δεν μπορούν να φανταστούν να ψηφίσουν κάτι άλλο. Είναι αλλεργικοί σε κάθε τι καινούριο.

    ΥΓ. Αν τα "γηραιά" κόμματα (ο γνωστός δικομματισμός) δεν εξαφανίστηκαν ακόμη από τον εκλογικό χάρτη, αυτό οφείλεται στους ανθρώπους άνω των 50 κυρίως που δεν μπορούν να διανοηθούν να ψηφίσουν κάτι άλλο, από αυτό που ψηφίζουν εδώ και τόσα πολλά χρόνια...

    Συμφωνώ λοιπόν ότι αυτός ο μισθοφορικός στρατός θα πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Αλλά δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω Παιδείας, αλλά θα πάρει χρόνο. Να έρθουν στο κοινωνικοπολιτικό προσκήνιο νέοι άνθρωποι, με Νέες Ιδέες, που θα "σπρώξουν" μακριά αυτό τον στρατό μισθοφορικών κομματόσκυλων...

    Μην περιμένεις να γίνει κάποιο άλλο "θαύμα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν κατάλαβες το νόημα του άρθρου,
    δεν εκπλήσσομαι για την ύπαρξη τέτοιων κομματόσκυλων.

    Με εκπλήσσει η αποδοχή της ύπαρξής τους, από όλους εμάς που τους αντιλαμβανόμαστε ως ''Μισθοφορικό Στρατό'' του Συστήματος.

    Σε όλους εμάς απευθύνεται ο προβληματισμός μου, και ερωτά:

    Ως πότε θα καθόμαστε και θα τους κοιτάμε;
    Πότε θα σταθούμε απέναντί τους σε δρόμους, πλατείες και συνέδρειά τους;

    Ο κόσμος μαζεύεται σε αντισυγκεντρώσεις μνημονίων, σε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, σε συγκεντρώσεις κατά της φτώχειας, κατά της αστυνομικής βίας, κατά της διαφθοράς κτλ, κτλ.

    Πότε θα μαζευτεί σε συγκέντρωση κατά των Μισθοφόρων της Εξουσίας;
    Πότε θα πάει έξω από ένα Συνέδρειο του ΠΑΣΟΚ με δοκάρια και πέτρες, να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με αυτά τα σκυλιά;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή