Επέτειος της 25η Μαρτίου και Σύγχρονη Ελλάδα

Στη φετινή επέτειο της 25^ης Μαρτίου, όλοι έσπευσαν να δημοσιεύσουν δελτία τύπου.

Ας πω και εγώ την δική μου.

Δεν θα σταθώ στους ξύλινους λόγους των πολιτικών ή στη στείρα γλώσσα των κομμάτων, αλλά στη δήλωση του Πρώτου Πολίτη της χώρας, του Προέδρου Παπούλια και του Αρχιεπισκόπου Ορθοδόξου Εκκλησίας Ελλάδος, του Ιερώνυμου.

Η δήλωσή τους, για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου περιληπτικά όπως τα μετέδωσαν τα ΜΜΕ είναι η εξής:

«Η πατρίδα μας περνά σκληρή δοκιμασία. Η ανεργία, η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η διάχυση της φτώχειας, οι οικονομικές ανισότητες θέτουν σε κίνδυνο τη κοινωνική συνοχή», ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

«Το μυστικό του αγώνα και στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση ήταν καιείναι πάντα η ενότητα και η αυτοθυσία. Οι δυσκολίες, οι κρίσεις, τα αδιέξοδα σεαυτόν τον κόσμο υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν», δήλωσε ο ΑρχιεπίσκοποςΙερώνυμος.

Μετά από τόσα χρόνια Μνημόνια, μετά από το τόσο ξεκάθαρο πρόσωπο που έδειξε το Σύστημα Εξουσίας που λυμαίνεται τη χώρα εδώ και 40 χρόνια, τέτοιες δηλώσεις φαντάζουν απλά αστείες. Τραγικά αστείες.

Όσο αφορά τον κ. Παπούλια.

Είναι απλά αστείο να προβαίνεις σε δηλώσεις σύμπνοιας και συμπόνιας για ‘’την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, τη διάχυση της φτώχειας, τις οικονομικές ανισότητες’’ και δηλώσει προβληματισμού για ‘’τον κίνδυνο που τα παραπάνω προκαλούν στην κοινωνική συνοχή’’, όταν λίγα χρόνια πριν, καταδίκασες την επιλογή των πολιτών της χώρας, να πραγματοποιηθούν οι Παρελάσεις χωρίς την παρουσία Πολιτικών.

Το θυμάται καλά ο Παπούλιας, υπήρξε ο πρωταγωνιστής της πρώτης εκείνηςφοράς.

Θα θυμάται λοιπόν πως ο ίδιος είχε σπεύσει να καταδικάσει την συλλογική οργή του κόσμου, περιορίζοντας την όλη αντίδραση σε κομματική κίνηση, συμφωνώντας και ο ίδιος κατόπιν, τη διεξαγωγή των Παρελάσεων με τους Πολιτικούς φρουρούμενους, απομονωμένους και ‘’ασφαλείς’’ από το λαό.

Ο ίδιος, έχει σταθεί από εκείνα τα γεγονότα δύο φορές όρθιος σε Παρελάσεις που έγιναν μπροστά τα μάτια μόνο της εξέδρας των Πολιτικών και των πολλών δυνάμεων αστυνομίας που τους φρουρούσαν.

Όταν δέχεσαι, όταν αποδέχεσαι να παίξεις έναν τέτοιο ρόλο, όταν δηλαδή επιλέγεις να παραστείς σε μια Παρέλαση, κατά της διάρκειας της οποίας η Αστυνομία να απαγορεύει στο λαό, στους πολίτες, να σε πλησιάζουν στο χιλιόμετρο, τότε ξεκάθαρα δηλώνεις με την πράξη σου, πως ουδεμία δεκάρα δεν δίνεις για ‘’την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, τη διάχυση της φτώχειας, τις οικονομικές ανισότητες’’.

Όταν αποδέχεσαι να προΐστασαι σε μια Παρέλαση που ΜΑΤ θα διώχνουν όσους πολίτες θέλουν να διαμαρτυρηθούν για την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, τη διάχυση της φτώχειας, τις οικονομικές ανισότητες, μόνο για αστεία λαμβάνεται μια δήλωση περί συμπόνιας και κατανόησης.

Όσο αφορά τον Ιερώνυμο.

Οι δύο εποχές που σπεύδει να συγκρίνει, είναι διαφορετικές. Την εποχή του ’21, γνωρίζουμε πολλούς πλούσιους που έσπευσαν να δώσουν χρήματα στον Αγώνα για την Ελευθερία. Γνωρίζουμε πολλούς παππάδες, που δεν έμειναν μόνο στη ‘’φιλόπτωχη συνεισφορά της Εκκλησίας’’, αλλά πήραν τα όπλα και ανέβηκαν στα βουνά μαζί με τους υπόλοιπους αγωνιστές, πρώτοι αυτοί, ως ‘’ποιμένες’’ που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται.

Σήμερα, ο Αγώνας που πρέπει να γίνει (διότι ακόμη δεν έχει ξεκινήσει κάτι), θα γίνει όχι ενάντια σε έναν ξένο Τύραννο, αλλά ενάντια σε έναν εσωτερικό Τύραννο.

Η ίδια η κρίση, οφείλεται στην προσπάθεια της υπάρχουσας elit να διατηρήσει τα υπερβολικά ακόμη και για τα μέτρα της Ευρωπαϊκής Καπιταλιστικής Κοινωνίας, προνόμια που είχε αυταρχικά πάρει.

Η όλη κρίση, οφείλεται επειδή η ελληνική elit, θέλει να συνεχίζει να μαζεύει τον τεράστιο πλούτο της, χωρίς να χρειαστεί να χάσει ούτε σεντς.

Για ποια ‘’ενότητα και αυτοθυσία’’ ομιλεί λοιπόν ο Ιερώνυμος;

Που σχετίζεται η σημερινή κατάσταση με την επέτειο της 25^ης Μαρτίου;

Το ’21, όλοι οι Έλληνες (οι περισσότεροι), ασχέτως τις διαφορές τους, ενώθηκαν για να διεκδικήσουν την Ελευθερία τους. Τότε υπήρξαν Ήρωες, που έβαλαν στην άκρη τα προσωπικά τους οφέλη, και έταξαν εαυτούς τους υπέρ του Αγώνα του Έθνους.

Σήμερα, ποιος το κάνει αυτό; Από τους Πολιτικούς έως τους Ιερείς, από τους Γραμματιζούμενους έως τους Αμόρφωτους, από τον απλό λαό έως την άρχουσα τάξη, ποιος μιλάει για ‘’κοινό αγώνα’’;;

Η ίδια η Εκκλησία που είναι; Ποιος ο κοσμικός της ρόλος που τόσο πολύ υπερασπίζονται, όταν απέχουν ως κοινωνικός φορέας τόσο ξεκάθαρα στις κοινωνικές εξελίξεις της χώρας; Ένα πιάτο φαγητό σε ένα φτωχό, ολοκληρώνει το χρέος της απέναντι σε μια κοινωνία, όταν αυτή η ίδια η κοινωνία τους πληρώνει, τους προστατεύει, τους ντύνει, τους ταΐζει, τους ποτίζει;

Είναι αστεία η δήλωση του Ιερώνυμου.

Όταν ο λαός αγκομαχάει για να κερδίσουν οι λίγοι ορισμένα παραπάνω προνόμια, είναι προσβλητικό να το συγκρίνεις με έναν Εθνικό Αγώνα για Ελευθερία.

Ναι, θα έχει σχέση η σημερινή Ελλάδα, με την Ελλάδα του ’21.

Μόνο όμως αν πάρουν ξανά τα όπλα οι Έλληνες, όλοι οι Έλληνες και τα στρέψουν ακόμη μια φορά απέναντι σε αυτούς που τους καταστέλλουν τις Αξίες του Έθνους μας, και όλων των Εθνών, της Ελευθερίας και της Αυτονομίας.

Έως να γίνει όμως κάτι τέτοιο, καμία σύγκριση των δύο εποχών, δεν μπορεί να καταλήγει σε συμπεράσματα εξομοίωσης.