ΔΝΤ και χαμένη ευκαιρία

Είναι να σε προβληματίζει η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, όσο αφορά την κριτική που δέχονται τα δύο μεγάλα κόμματα από τους πολίτες.

Αν κάποιος κάνει μια μικρή έρευνα στο δίκτυο, θα διαπιστώσει πως σε κάθε χώρα που εισέβαλε το ΔΝΤ, το μόνο θετικό που κατάφερε να πετύχει, ήταν να αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό της χώρας αυτής. Ούτε την οικονομία έφτιαξε, ούτε την ανεργία καταπολέμησε, ούτε το χρέος της έκαστης χώρας μειώθηκε.

Το μόνο που κατάφερε να κάνει, είναι να ‘’αφυπνίσει’’ τους πολίτες έκαστης χώρας, ώστε να καταλάβουν πως για την εισβολή του ΔΝΤ έφταιξαν οι εκάστοτε πολιτικές αντιλήψεις που επικρατούσαν έως τότε στη χώρα αυτή, και να ξεσηκωθούν για να τις ανατρέψουν.

Αν δούμε τι συνέβη στην Αργεντινή ,αλλά και στις άλλες χώρες που εισέβαλε το ΔΝΤ, θα κατανοήσουμε πως το μοναδικό θετικό που μπορούμε ως Έλληνες να ευελπιστούμε πως θα μας φέρει αυτή η εισβολή των ξένων οικονομικών ομίλων, είναι πως επιτέλους θα ξεφύγουμε από τον εγκλωβισμού του σημερινού Συστήματος Εξουσίας.

Πως, επιτέλους, θα θελήσουμε να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό που έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα μας, εδώ και 50 χρόνια, και να αναζητήσουμε ένα νέο μοντέλο διοίκησης και ελέγχου της εξουσίας.

Δυστυχώς όμως, θεωρώ πως η Ελλάδα, ακόμη μια φορά θα πρωτοτυπήσει, ως προς την αρνητική της συμπεριφορά.

Είμαι σχεδόν βέβαιος, μετά από τόσους μήνες της εισβολής του ΔΝΤ, πως η Ελλάδα, θα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο, που η εισβολή του ΔΝΤ, δεν θα επιφέρει αυτομάτως και αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Η Ελλάδα, θα είναι η μοναδική χώρα, που η εισβολή του ΔΝΤ, δεν θα αποδυναμώσει, αλλά θα ενισχύσει το άρρωστο Σύστημα Εξουσίας, που άνοιξε την κερκόπορτα  στο ΔΝΤ.

Τον τελευταίο καιρό, άρχισε μια έντονη αντιπαράθεση, μεταξύ όλων των κομμάτων εξουσίας, που καθόλου δεν θυμίζει κοινωνία που ζει κάτω από τον ζυγό του ΔΝΤ.

Ενώ, σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, η δυσαρέσκεια του κόσμου, ήταν προς μιας γενικευμένη κατεύθυνση, στην οποία, όλα τα κόμματα, όλες οι πολιτικές παρατάξεις, έμπαιναν κάτω από την ίδια αυστηρή κριτική του λαού, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, χωρίς καμία δικαιολογία (κάτι που είχε ως συνέπεια την γενικευμένη κατακραυγή προς όλο το πολιτικό σύστημα), εδώ στην Ελλάδα, παρακολουθούμε άφωνοι, το ένα κόμμα να κατηγορεί τα υπόλοιπα, προσπαθώντας να αποποιηθεί την ευθύνη που του αναλογεί, ως μέρος και αυτό του ίδιου πολιτικού συστήματος που γέννησε το πρόβλημα.

Και αυτό, δεν είναι πρωτόγνωρο. Το να κατηγορεί το ένα κόμμα τα υπόλοιπα, είναι συνηθισμένο και πλέον αδιάφορο στην Ελλάδα.

Το πρωτόγνωρο είναι πως εξακολουθούνε και τους πιστεύουν.

Υπάρχει κόσμος που εξακολουθεί να θεωρεί πως το τάδε κόμμα, δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάσταση.

Είδα πρόσφατα μια ομιλία του προέδρου της ΝΔ, κ. Σαμαρά στην Νεολαία του κόμματός του.  http://www.star.gr/index.php?ID=politics&Rec_ID=62739

Ήταν τραγική εικόνα. Να βλέπεις νέους ανθρώπους, να εξακολουθούν φανατισμένα να υπερασπίζονται μια πολιτική αντίληψη, που πρωτοστάτησε (ως κυβέρνηση και ως αξιωματική αντιπολίτευση) στο να κατρακύλισμα της χώρας σε αυτή την κατάσταση.

Έβλεπες ανθρώπους να επιμένουν πως η ΝΔ δεν φταίει για την κατάσταση, πως δεν συμμετείχε σε όλο αυτό το πολιτικό σκηνικό που γέννησε και καθιέρωσε την διαφθορά, τη μίζα, την διαπλοκή, την σπατάλη, την ανηθικότητα.

Από την άλλη, βγαίνει το ΠΑΣΟΚ και απαντάει με το ίδιο τροπάριο (εμείς δεν φταίμε, φταίει η ΝΔ) και βλέπεις ανθρώπους από κάτω να χειροκροτούνε, έχοντας την όψη ανθρώπων που πραγματικά πιστεύουν τα όσα ακούνε.

Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Το Σύστημα Εξουσίας που εκφράζεται με τα σημερινά κόμματα, τα οποία είτε ως κυβερνήσεις, είτε ως αντιπολιτεύσεις το στηρίζουν και το ενισχύουν, φαίνεται να ενισχύεται, αντί να καταλύεται.

Και για ακόμη μια φορά, ο Έλληνας δείχνει την πνευματική του φτώχεια.

Ήταν ευκαιρία, στην κατάντια που βρέθηκε ο Έλληνας, να μπορέσει τελικά να απεγκλωβιστεί από το λάκκο που έχει πέσει τόσα χρόνια. Να καταλάβει πως τα κόμματα (όλα τα κόμματα) δεν διαφοροποιούνται καθόλου, αλλά όλα συνδέονται μέσω της στήριξης σε ένα Σύστημα Εξουσίας που έχει αποτύχει.

Δυστυχώς, αυτή η ευκαιρία, φαίνεται να χάνεται.

Ας ρίξουμε μια ματιά στις υπόλοιπες χώρες που εισέβαλε το ΔΝΤ. Ας δούμε πως αντιμετώπισαν εκεί, οι πολίτες τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Και ας παραδειγματιστούμε.