Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Ένα πολύ επίκαιρο βιβλίο

Η πρόσφατη περίοδος εκλογών ηγεσίας της ΝΔ, μου έδωσε την δυνατότητα να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με την Dora.

Έως σήμερα, έκρινα μόνο τις πολιτικές της κινήσεις, τις πολιτικές της πράξεις, και έμενα μόνο εκεί. Στεκόμουν μόνο εκεί. Ήταν βεβαίως αρκετές, για το τελικό συμπέρασμα της πολιτικής της αξίας.

Τώρα, όμως, που η εκλογή του αρχηγού της ΝΔ, αφορά μόνο την ΝΔ, και όχι το μέλλον του τόπου, θέλησα να εντρυφήσω λίγο και στην εικόνα της διάσημης πολιτικό μας.

Κάθισα όλες αυτές τις μέρες, και παρακολουθούσα το πώς μιλάει, το πώς κινείται, το πώς μιλάει με το στόμα, το πώς μιλάει με το σώμα, ή με την κίνηση των ματιών και των χεριών της, αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε ως την ‘’εικόνα ενός προσώπου’’.

Και αυτό που είδα, αυτό που μου αποκαλύφθηκε, μου θύμισε πάρα πολύ, ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πριν χρόνια, μου είχε αρέσει πάρα πολύ, και θέλω να το παρουσιάσω, ως πρόταση σε οποιοδήποτε κλέβει χρόνο για να διαβάζει.

Το βιβλίο αυτό, ονομάζεται ‘’Η Περίπτωση του Τσάρλς Ντέξτερ Γουόρντ’’ (the case of Charles Dexter Ward).

Το βιβλίο είναι έργο του Λάβκραφτ, και γράφτηκε 1927-28.

Για όποιον γνωρίζει τον Λάφκραφτ, δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο.
Για όποιον δεν τον γνωρίζει, θα πω απλά πως ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτο, θεωρείται ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους συγγραφείς ως προς την αξία του έργου τους, και το συγκεκριμένο βιβλίο, θεωρείται από τους μελετητές του, ως ένα εκ των κορυφαίων.

Η υπόθεση του βιβλίου, είναι εντυπωσιακή.
Σε μια εποχή, κοντά στον συγγραφέα, ο ήρωας, γίνεται μάρτυρας ενός αρχαίου πνεύματος, που εναλλάσσεται ανά τους αιώνες σε σώματα ανθρώπων, πηγαίνοντας στην ουσία από το ένα στο άλλο, όπως κυριολεκτικά χρησιμοποιείς τα μέσα μεταφοράς. Παραμένει το ίδιο, απλά αλλάζει ‘’μεταφορικό μέσο’’. Και αυτή η ομοιότητα μεταξύ των πρακτικών, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, ανά τους αιώνες, είναι και ο λόγος που ο ήρωας του έργου, το εντοπίζει και αναζητά τα αίτια αυτής της μακροχρόνιας ‘’πορείας’’.

Το πνεύμα αυτό, κακούργο και υποχθόνιο, συνεχίζει ανά τους αιώνας των αιώνων, την ασχολία του, που δεν είναι παρά φρικιαστικά πειράματα, σε ανθρώπους, τα οποία ,στην ουσία, μεταμορφώνουν τους ανθρώπους σε ‘’πύλες’’, μέσω των οποίων επικαλούνται να έρθουν στον κόσμο μας, διάφορα φρικιαστικά ‘’τέρατα’’ άλλων κόσμων.

Σημειώνω πως η υπόθεση δεν μετατρέπεται σε κλασική ‘’αμερικανιά’’ τύπου ταινιών Ταραντίνο, αλλά κρατάει συνεχώς, έως και το τέλος, μια ατμοσφαιρική, μυστικοπαθή ατμόσφαιρα, που καθηλώνει τον αναγνώστη, και τον κρατάει σε εγρήγορση καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους, ιδίως αυτή την περίοδο, που το βιβλίο αυτό, είναι τόσο επίκαιρο.

Και πώς να μην είναι, άλλωστε.
Όσο βλέπω αυτή την Dora, όσο την παρατηρώ, το πώς ενεργεί, το πώς στέκεται όταν μιλάει, το τι λέει, το πώς το λέει, το πότε και που το λέει, τόσο περισσότερο μου θυμίζει τον Μητσοτάκη.
Όταν χαμογελάει, όταν στέκεται στο βήμα, όταν χαιρετάει και βγάζει λόγους, όταν προσπαθεί να πείσει το ακροατήριο πως αυτή είναι η σωτηρία της πολιτικής μας ζωής, τόσο βλέπω στο πρόσωπό της, το πρόσωπο του Μητσοτάκη.

Ένας Έλληνας Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ, αλλάζει πρόσωπα και σωματότυπο, αλλά παραμένει αναλλοίωτος μέσα στα χρόνια.
Και η αναζήτηση παραμένει η ίδια, όπως στο βιβλίο του μεγάλου Λάβκραφτ:
Που τελικά στοχεύει, αυτό το ανήσυχο ‘’πολιτικό’’ πνεύμα;

2 σχόλια:

  1. Χμ... και "Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ" θα ταίριαζε, και το "Δρ.Τζέκυλ και κύριος Χάϋντ" - αλλά ομολογώ πως ο HPL κατέχει την πρώτη θέση στις επιλογές μου.

    Όσο γιά το "πού στοχεύει το ανήσυχο αυτό πνεύμα", όπως λες, που ξέρεις... the stars may be right...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η αίσθηση σύγκρισης βασίστηκε πρωτίστως στο πόσο ολοένα και περισσότερο μοιάζει η Dora με τον Μητσοτάκη, εξωτερικά.
    Αν της βάλεις λίγα μαλλιά, και ελάχιστα τονίσεις τα μπάσα της φωνής της, ο Μητσοτάκης, εμφανίζεται μπροστά σου, και ξαναζητά την ηγεσία της ΝΔ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή