Έλλειψη Πολιτικής Αντίληψης ή Έλλειψη Πολιτικής Ειλικρίνειας;

Στις 7 Οκτωβρίου, το προηγούμενο Σάββατο, στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, σε τηλεόραση, ραδιόφωνα και internet, δημοσιεύτηκε μια δήλωση του προέδρου Καρατζαφέρη, στην οποία, εν συντομία, προτείνει στην παράταξη, να μην προχωρήσει σε υπερψήφιση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και να προσπαθήσει να οδηγήσει ξανά, τη χώρα σε νέες εκλογές.

Προσωπικά, την δήλωση, την είδα σε τέσσερα κεντριά δελτία.

Θεωρώ πως αυτή η δήλωση, είναι εντελώς αφερέγγυα στην πρόσφατη ,κομματικά κοινώς αποδεκτή, στάση του κόμματος, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, κατά την οποία, σε κάθε ευκαιρία, κατηγορούσε κάθε κόμμα, το οποίο δεν συνηγορούσε στην υπερψήφιση του νυν Προέδρου, αν δεν είχε προηγουμένως, ανακοινώσει τον δικό του προτεινόμενου.

Συγκεκριμένα, είδα πάρα πολλές φορές την κεντρική ομάδα του κόμματος να κατακρίνουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, η οποία ήταν να ‘’εκβιάζει’’ αν θέλετε την κυβέρνηση της ΝΔ, πως έχει περιθώριο να αλλάξει τα πράγματα έως την περίοδο της Προεδρικής εκλογής.

Ακόμη και όταν η ΝΔ, αποδέχθηκε πως δεν προλαβαίνει να βελτιώσει την κατάσταση, μέχρι εκείνη την Περίοδο, και πήγε προς εκλογές, η κομματική ομάδα του ΛΑΟΣ, συνέχισε να κατακρίνει το ΠΑΣΟΚ, κατηγορώντας το πώς η χώρα, δεν μπορεί να αντέξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, από τις ευρωεκλογές, μια νέα εθνική εκλογική περίοδο.

Μάλιστα, με αυτό τον τρόπο, μπόρεσε και να ‘’ισομοιράσει’’ την ίδια κατηγορία και στα δύο μεγάλα κόμματα.

Από την μια, το κακό ΠΑΣΟΚ που οδηγεί τη χώρα σε εκλογές, ενώ είτε το έκανε επίτηδες, είτε το έκανε από αφέλεια, και στις δύο περιπτώσεις, ήταν εις βάρος του συμφέροντος του ελληνικού λαού.

Από την άλλη, η ΝΔ, ενώ, πηγαίνοντας σε εκλογές, και αποδεχόμενη την ανικανότητά της να κυβερνήσει, ή έστω να βελτιώσει προσωρινά την κατάσταση, μέχρι την Προεδρική εκλογή, λειτούργησε εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, επιλέγοντας να βάλει τη χώρα, σε μια σύντομη χρονικά συμμετοχή σε δύο πολυέξοδες εκλογικές μάχες, τις πρόσφατες ευρωεκλογές, και τις πιο πρόσφατες εθνικές.

Και στις δύο περιπτώσεις επέλεξε ,η κομματική ομάδα του κόμματος, να εκδηλώσει μια πολιτική άποψη, η οποία υποστηρίζει πως δεν πρέπει ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, και κατά συνέπεια και η προεδρική εκλογική διαδικασία, να συμμετέχουν σε κομματικά παιχνίδια εξουσίας.

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και, θεωρώ, κοινώς αποδεκτή άποψη.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο θεσμός του, δηλαδή, δεν πρέπει να επηρεάζεται από τα κομματικά παιχνίδια.

Είναι όμως και εντελώς αφερέγγυα με την πρόσφατη δήλωσή-προτροπή στην καταρρέουσα ΝΔ, να χρησιμοποιήσουν την Προεδρική εκλογή, για να πάνε ξανά τη χώρα στις εκλογές.

Η δήλωση, ήταν ακριβώς αυτή, την άκουσα και την είδα στην τηλεόραση.

Πως μπορεί να αλλάξει σε τόσο βαθμό, μια πολιτική άποψη;

Πως μπορεί να αλλάξει σε τόσο βαθμό, και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, μια κομματική επιλογή;

Τι μπορεί να άλλαξε, και να επιλέγει ένας κομματικός φορέας, να κάνει στροφή 180ο σε μια κεντρική προεκλογική του πολιτική άποψη, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Μήπως, ήρθε στην εξουσία, κάποιο κόμμα που είναι πιο κακό ή πιο επικίνδυνο για τη χώρα, από την πρόσφατη κυβέρνηση της ΝΔ; Μήπως, η νέα Κυβέρνηση, επιφέρει περισσότερα σκάνδαλα ή περισσότερες ‘’προδοτικές πολιτικές’’ από ότι επί 6συναπτά έτη, οι κυβερνήσεις της ΝΔ;

Μπορεί ναι, μπορεί όχι.

Όποιος πει, δεν ξέρω, θα πρέπει να συμπληρώσει πως κάθε κόμμα, έχει δικαίωμα ένα διάστημα ‘’προσαρμογής’’, ώστε να αποδείξει αν αξίζει ή όχι να κυβερνήσει.

Θα πρέπει δε, να καταλήξει το συλλογισμό του, λέγοντας πως ακόμη και κόμματα, που με τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους, που προσπαθούν ξανά, να φτιάξουν την κατάσταση, οι οποίοι αποτελούσαν την ίδια ακριβώς ομάδα ανθρώπων, με την οποία, πριν λίγα χρόνια, είχαν ‘’τιμωρηθεί’’ ως ανίκανα να κυβερνήσουν σωστά, έχουν το δικαίωμα, μιας περιόδου ‘’χάριτος’’, για να αποδείξουν τις δυνατότητές του.

Σαφώς και θα πρέπει επίσης, να μας ενημερώσει για τα όρια της υπομονής που πρέπει να έχει κάθε Δημοκρατικός πολίτης, ώστε να χαρακτηρίζεται καλοπροαίρετος.

Για χάρη της συζήτησης, θα δεχθώ πως ναι, όντως το ΠΑΣΟΚ, είναι χειρότερη κυβέρνηση από την ΝΔ. Επιφυλάσσει χειρότερο μέλλον για τη χώρα, από ότι η ΝΔ.

Να το δεχθώ.

Αλλά, τι σχέση έχει αυτό, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Στις πρόσφατες εκλογές, η κομματική γραμμή του κόμματος, έλεγε πως δεν πρέπει ο Πρόεδρος της ΝΔ, να συμμετέχει ως μέσο, στις διακυμάνσεις της εξουσίας. Ο θεσμός του, δεν πρέπει να μπλέκει με κομματικές διαμάχες.

Το έλεγε.

Τώρα, γιατί χρησιμοποιεί το ίδιο το κόμμα, την προεδρική εκλογή, για να πάει τη χώρα σε εκλογές;

Δεν σέβεται άλλο, το θεσμό του προέδρου;

Ή πλέον θεωρεί πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, οφείλει να χρησιμοποιείται ως μέσο, σε κομματικές εναλλαγές στην εξουσία;

Τι άλλο συμβαίνει; Τι άλλο μπορεί να έχει συμβεί;
Θεωρώ πως δεν υπάρχει άλλη περίπτωση.

Είτε άλλαξε σε τέτοιο βαθμό την προηγούμενη άποψή του για το θεσμό του προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί (την αιτία δηλαδή), είτε όντως αποδέχεται εντελώς την άποψη των άλλων κομμάτων, πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπορεί να χρησιμοποιείτε σε κομματικά παιχνίδια, και το ίδιο, δεν μπορούσε τόσο καιρό να το αντιληφθεί.

Πράγματι, αν όντως το ΠΑΣΟΚ, είναι τόσο επικίνδυνο, το ΛΑΟΣ, δεν γνώριζε πως μπορούσε να χρησιμοποιήσει το θεσμό της προεδρικής εκλογής, για να προσπαθήσει να διώξει το ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση και να ‘’σώσει’’ τη χώρα;

Αν δεν το γνώριζε, κακώς. Θα έπρεπε να το γνωρίζει. Όταν ηγείσαι ενός κομματικού φορέα, που επιθυμεί και στοχεύει στην προστασία, του Δημοσίου συμφέροντος, οφείλεις να γνωρίζεις κάθε πράξη ή ενέργεια, που μπορεί πολιτικά, να σε βοηθήσει να σώσεις τη χώρα, από καταστάσεις ασύμφορες για αυτή.

Κακώς, λοιπόν, δεν το γνώριζε. Κάκιστα.
Και κακώς, κατηγορούσε κάτι, το οποίο δεν το γνώριζε, δεν γνώριζε τη σημασία και τη σπουδαιότητα, του να μπορεί ο πρόεδρος, να παίξει καταλυτικό ρόλο στην πολιτική διακύμανση της χώρας.

Αν δε, το γνώριζε και έλεγε ακριβώς το αντίθετο, για λόγους σκοπιμότητας, θα πρέπει να εξηγήσει τις σκοπιμότητες αυτές. Θα πρέπει να εξηγήσει, ποιος είναι ο λόγος που, ενώ ήξερε κάτι, έλεγε εν γνώσει του, ακριβώς το αντίθετο;

Προσπάθησε να ‘’σώσει’’ τη χώρα;
Από το ΠΑΣΟΚ;

Και να συνεχίσει να κυβερνά η ΝΔ;

 Η ΝΔ, των σκανδάλων; Της διαπλοκής; Των συμφερόντων; Της διαλυμένης οικονομίας; Της ανυπαρξίας της, από σημαντικές πολιτικές που αφορούσαν εθνικά μας θέματα;

Ποιά ΝΔ;
Του Καραμανλή, που μόλις τον απείλησαν να ‘’τρέξει’’, αποφάσισε να αποσυρθεί από την Πολιτική;
Του Καραμανλή, που συνεργάστηκε με τον Ρουσόπουλο; Τον Βουλγαράκη; Τον Ζαχόπουλο; Τον Παυλίδη; Την Dora;

Αυτή η επιλογή του ΛΑΟΣ, να δώσει περιθώριο εξουσίας, σε αυτή την ΝΔ, ήταν ο λόγος που επέλεξε το ΛΑΟΣ, να ‘’υποκριθεί’’ , απέναντι στους ψηφοφόρους του, στο ποσοστό γνώσης από πλευράς του, ενός δεδομένου (θεσμός προέδρου), και να μιλάει για μια αρκετά σημαντική περίοδο (την προεκλογική) για πράγματα που δεν ισχύουν καθόλου; (‘’προεδρική’’ απουσία από κομματικά παιχνίδια) ;

Είναι αυτός λόγος;

Το να θέλεις να στηρίξεις μια τέτοια κυβέρνηση , δηλώνει τι ακριβώς, ως προς τις αρχές σου;

Τι ακριβώς, ως προς την αντίληψή σου, για άσκηση εξουσίας; Για ποιότητα διακυβέρνησης; Για υγιή Πολιτική;

Δεν δέχομαι, ακόμη, πως το ΛΑΟΣ είναι το μπαστούνι του ενός δίπολου εξουσίας, που κυβερνάει τη χώρα, τα τελευταία 50 χρόνια. Ακόμη δεν το δέχομαι.

Όχι γιατί θεωρώ πως οι ήδη υπάρχοντες εκπρόσωποι, αυτού του φορέα, δεν έχουν ήδη αποδείξει την ικανότητά τους, ή έστω τις πολιτικές τους αντιλήψεις για το πώς πρέπει να ασκείται η εξουσία. Τότε, θα έπρεπε και εγώ, να ολοκληρώσω την σκέψη μου, για τα όρια της υπομονής, που πρέπει να έχει ένας Πολίτης, ώστε να χαρακτηρίζεται καλοπροαίρετος.

Απλά, διότι θεωρώ, πως το ΛΑΟΣ, ως καινούριος κομματικός φορέας, έχει τις ελπίδες να φτιάξει από την αρχή, κάποιες ισχυρές βάσεις, ώστε να μπορέσει να βάλλει σε εφαρμογή, αυτό που λέει υγιή πολιτική σκέψη. Να παρουσιάσει εκείνες τις πολιτικές αρχές για εξουσία, ώστε να μπορέσει πράγματι να ‘’αποδράσει’’ από τα γενικευμένη πολιτική απαξίας που εσωκλείεται στην τετριμμένη άποψη ‘’όλοι το ίδιο είναι’’.

Προς το παρών, βέβαια, βλέπω πως αυτό είναι αδύνατο.

Η επιλογή που κάνει τόσο καιρό το ΛΑΟΣ, όσον αφορά την στήριξη του ενός πόλου του συστήματος εξουσία της χώρα, περισσότερο δείχνει πως η απόφασή του είναι να ‘’παίξει’’ με τους κανόνες του ίδιου παιχνιδιού, και απλώς να ελπίζει πως θα καταφέρει να κερδίσει, παρά να αποφασίσει να απαξιώσει αυτούς τους κανόνες και να προτείνει κάτι πραγματικά καινούριο, αποδοτικότερο και πραγματικά συμφέρον για τον τόπο.

Έως σήμερα, αυτό δείχνει.

Η ‘’κωλοτούμπα’’ του κόμματος στο θέμα της προεδρικής εκλογής, σίγουρα θα μεταφραστεί ως τακτική, ως αφέλεια, ως σκοπιμότητα, ως χαζομάρα, αλλά αυτό που θα πρέπει να συζητηθεί πραγματικά, είναι η ανάγκη για να ορισθεί από την αρχή, τώρα που είναι ακόμη νωρίς, η κεντρική άποψη, που οφείλει να έχει το ΛΑΟΣ, στο θέμα του θεσμού του προέδρου της Δημοκρατίας.

Οκ, να συμμετέχει ο θεσμός αυτός, στην πολιτική εναλλαγή της εξουσίας. Να λειτουργεί ως σημαντικός παράγοντας, στο περιθώριο εξουσίας ενός κόμματος. Να χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης προς κάποιες ανίκανες, ή έστω αργοκίνητες κυβερνήσεις.

Αλλά, με ποιο τρόπο;

Με τον ίδιο, που χρησιμοποιείται σήμερα;
Με τον ίδιο τρόπο, που χρησιμοποιούν τα δύο μεγάλα κόμματα εδώ και 50 χρόνια, και πρόσφατα πρότεινε να χρησιμοποιήσει και το ΛΑΟΣ;

Ως ‘’εκβιασμός’’;
‘’Αν δεν κυβερνήσεις σωστά, θα αλλάξω πρόεδρο Δημοκρατίας’’;;;;

Έτσι πιστεύει το ΛΑΟΣ, ότι θα αλλάξει τον τρόπο εξουσίας;

Κάνοντας τα ίδια πράγματα;

Ε, λοιπόν, επειδή πραγματικά θεωρώ πως το ΛΑΟΣ, ως νεοσύστατος κομματικός φορέας, έχει και οφείλει να εκμεταλλευτεί το περιθώριο γεννήσεων νέων ιδεών και απόψεων, που πραγματικά να έχουν να προτείνουν κάτι καινούριο, κάτι πρωτοπόρο, παραθέτω, μια άποψη, προσωπική, που θεωρώ πως ταιριάζει πράγματι στην προοπτική που έχουν και πρέπει να έχουν, όλοι όσοι έχουν πλέον σιχαθεί σε τέτοιο βαθμό, το υπάρχον σύστημα εξουσίας, που δεν επιθυμούν καθόλου, να προσπαθούν να ‘’κερδίσουν’’ ένα τόσο ‘’στημένο’’ παιχνίδι.

Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, πρέπει και οφείλει, να παίζει σημαντικό ρόλο, στην εναλλαγή πολιτικής εξουσίας. Και όχι απλά να παίζει έναν σημαντικό ρόλο, να παίζει τον πλέον σημαντικό ρόλο, τον πρωταγωνιστικό. Αυτός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να είναι ο συνδετικός κρίκος του Πολίτη με την εξουσία.

Αυτός, θα πρέπει να ελέγχει και να αξιολογεί, το ποιο κόμμα κυβερνάει καλά, το ποιο κόμμα είναι ‘’επικίνδυνο’’ για το συμφέρον της χώρας, το ποιο κόμμα τελεί τα καθήκοντά του στο έπακρο.

Αυτός, και όχι κάποιος δημοσιογράφος, κάποιος πολιτικός συντάκτης, κάποιος παρουσιαστής σατιρικής εκπομπής.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οφείλει να ασκεί τόση πίεση, στα κόμματα εξουσίας, που να μπορεί, στην χειρότερη περίπτωση, ακόμη και να επιλέξει ο ίδιος, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, μέσω της παραίτησής του.

Όχι, ως άλλος απλός ναυλωμένος υπάλληλος, να επιζητά την επανεκλογή του, όταν βλέπει πως η χώρα οδεύει από το κακό στο χειρότερο.

Όχι ως άλλος απλός θεατής, να κάθεται απομονωμένος στο προεδρικό μέγαρο, και εκουσίως, να παρακολουθεί τη χώρα να παραπέει.

Οφείλει να έχει έντονο πολιτικό ρόλο.

Να ελέγχει, να συμμετέχει, να δραστηριοποιείται στην εξέλιξη της αξιολόγησης ενός κυβερνητικού έργου.

Δεν χρειάζεται κανένας Τριανταφυλλόπουλος, κανένας Χατζηνικολάου, κανένας Λαζόπουλος, να μας ‘’αποκαλύπτει’’ τι συμβαίνει στο πολιτικό προσκήνιο, αν ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, αποκτήσει την σπουδαιότητα που οφείλει να έχει.

Αν ο πρόεδρος, είναι, όχι υπάλληλος του Συστήματος, αλλά υπάλληλος του λαού, που στέλνεται σε μια περίοπτη θέση, και αναλαμβάνει έναν σημαντικό ρόλο, αυτό του παρατηρητή της άσκησης εξουσίας, από τα εκάστοτε κόμματα, σίγουρα θα μπορεί να μας ενημερώσει καλύτερα από τον κάθε δημοσιογράφο, από τον κάθε πολιτικό αναλυτή, από τον κάθε παρουσιαστή, τι πραγματικά συμβαίνει στην πολιτική σκηνή.

Για να γίνει αυτό, πρέπει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, να μην προτείνεται και εκλέγεται από τα κόμματα. Ασφαλώς, τότε, η άσκηση κριτικής και αξιολόγησης, δεν θα πρέπει να θεωρείται ως αντικειμενική.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με κόμματα και παρατάξεις, με δεδομένες πεποιθήσεις και υποκειμενικές επιλογές.

ΘΑ πρέπει να ασχολείται ΜΟΝΟ με τον έλεγχο της άσκησης εξουσίας, από το κοινοβούλιο, κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Αυτή πρέπει να είναι η δουλειά του, και αυτές θα πρέπει να είναι οι προϋποθέσεις του.

Να εκλέγεται από το λαό. Και να δίνει λόγο, μόνο στο λαό. Να μην μπορεί να συμμετέχει στην άσκηση εξουσίας (ούτε καν με υπογραφή) διότι το αποτυχημένο μοντέλο των ΗΠΑ, μας δείχνει τη δυνατότητα αλλοίωσης του θεσμού.

Απλά, να παρατηρεί και να αξιολογεί. Και να δίνει λόγο στο λαό. Σε κάθε πολιτική ή κομματική εξέλιξη, να παίρνει θέση. Να μιλάει. Να μην σιωπά. ΝΑ προσπαθεί να ενημερώσει το λαό, για κάθε πολιτική διαφορά μεταξύ των διαφορετικών κομματικών φορέων , λέγοντας την άποψή του.

Έτσι, θα κρίνεται και ο ίδιος, για τη δουλειά του. Θα αξιολογείται και ο ίδιος, για τις απόψεις του.

Και θα μπορεί ο λαός, αν δει πως κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, να τον αλλάζει, όπως αλλάζει κυβερνήσεις. Και να τον ρίχνει, όπως ρίχνει κυβερνήσεις.

Βάλτε έναν απλό πολίτη στο θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Από έναν ρακοσυλλέκτη έως έναν επαγγελματία πολιτικό. Και πέσ’ του:
‘’Δεν θα μπορέσει κανένας να σε ‘’απολύσει’’, εκτός από εμένα.
Το μόνο που θέλω, είναι να μου λες σε κάθε πολιτική αντιμαχία, σε κάθε πολιτική εξέλιξη, την άποψή σου, τα συμπεράσματά του. Και βάση αυτών, θα αποφασίζω εγώ, ο λαός, αν θα συνεχίσεις να είσαι σε αυτή τη θέση’’.

Θα μου πείτε, μπορεί εύκολα ένας πρόεδρος, να υποκριθεί μια αντικειμενική οπτική, περνώντας υποκειμενικές διατάξεις, αλλά μην ξεχνάτε πως θα εκλέγεται από το λαό.

Όχι μέσω κόμματος, ή μέσω κάποιας κομματικής λίστας. Δεν θα ανήκει σε κάποια ομάδα, που ακόμη και να μην μπορεί ο ίδιος, ενδέχεται να τον παρασύρει προς την εξουσία.

Η εξουσία του, θα πηγάζει από το λαό, και θα αξιολογείται από το λαό.
Όταν ο λαός κρίνει, θα μπορεί να τον χρησιμοποιεί για να ρίξει μια κυβέρνηση. Όταν ο λαός κρίνει, θα μπορεί να επανεκλέγει ή να καταψηφίζει έναν κάτοχο της θέσης.

Άρα, όσοι και ‘’υποταγμένοι’’ πρόεδροι βρεθούν από συγκυρίες σε αυτή τη θέση, θα μπορεί ο λαός, να τους καθαιρεί και να τους τιμωρεί, και δεν θα μπορεί κανένα ‘’ευνοημένο’’ κόμμα, να τον υποστηρίξει.

Και πόσοι θα βρεθούν που θα προτιμήσουν μια κομματική ενίσχυση, από μια λαϊκή ενίσχυση;

Ποιος θα προτιμήσει να ευνοήσει ένα κόμμα, αν υπάρχει κίνδυνος, να χάσει μια τόσο σημαντική θέση εργασίας;

Αυτός ο θεσμός, αν τεθεί υπό αυτές τις προϋποθέσεις, θα μπορέσει να λειτουργήσει πραγματικά ως θεσμικός παράγοντας που ενεργεί υπέρ μιας υγιούς πολιτικής.

Και βεβαίως, αυτός ο θεσμός, θα αξίζει πραγματικά να λειτουργήσει ως υποκατάστατο ‘’εκβιασμού’’ μιας κακής ή επικίνδυνης κυβέρνησης.

Ο σημερινός θεσμός του προέδρου, είναι και άνευ ουσίας και πολιτικής υγείας, και ξεπεσμένο αντικείμενο εκβιασμού.

Το ΛΑΟΣ αλλά και κάθε κόμμα που επιθυμεί όντως να προσφέρει ένα αέρα υγείας στην πολιτική ζωή του τόπου, οφείλει και πρέπει να δει τον ρόλο ενός πολιτικού θεσμού, όπως αυτό του προέδρου, με πιο σοβαρή ματιά και με τη σπουδαιότητα που του αρμόζει.

Προς το παρών, βλέπουμε τα κόμματα, όλα ανεξαιρέτως, να χρησιμοποιούν το θεσμό του προέδρου, με τον υπάρχων τρόπο, που έχει αποτύχει πλήρως.

Είτε ένα κόμμα, έχει όντως κάτι καινούριο και υγιές να προτείνει, οπότε αξίζει την στήριξη των πολιτών, είτε ένα κόμμα δεν έχει τίποτα καινούριο να προτείνει, αλλά για λόγους σκοπιμότητας ή φιλοδοξίας, επιθυμεί να ανέλθει σε μια σάπια και άρρωστη εξουσία, οπότε αξίζει την στήριξη ΜΟΝΟ όσων επιθυμούν να κερδίσουν από μια σάπια και άρρωστη εξουσία.

Τα συμπεράσματα, δικά μας….