Η μισή Αττική έχει γίνει κάρβουνο.
Αυτός ο ευλογημένος από τη Φύση τόπος, που ήταν γεμάτος πράσινο, πριν ο Δυτικός Νεοπλουτισμός αντικαταστήσει την Αρμονία και την Συνύπαρξη ανθρώπου-φύσης, έχει καταντήσει σεληνιακό τοπίο.
Αυτός ο ευλογημένος από τη Φύση τόπος, που ήταν γεμάτος πράσινο, πριν ο Δυτικός Νεοπλουτισμός αντικαταστήσει την Αρμονία και την Συνύπαρξη ανθρώπου-φύσης, έχει καταντήσει σεληνιακό τοπίο.
Και έχει καταντήσει έτσι, από το μεγαλύτερο κακό, που έχει γεννήσει αυτός ο ,κατά τα άλλα, ευλογημένος τόπος.
Τον Έλληνα.
Ο Έλληνας, ο κάτοικος αυτού του τόπου, παιδί αυτής της Γης, είναι η κατάρα του.
Ο ακόρεστος μαζοχισμός του, η αχαλίνωτη αδιαφορία του, κατάντησαν αυτόν τον ευλογημένο τόπο, σε κρανίου τόπο.
Πολλοί, καλοπροαίρετοι, θυμούνται τις προπέρσινες φωτιές και, συνδυάζοντάς τες με τις τελειωτικές και καταδικαστικές φετινές, εύκολα βγάζουν το συμπέρασμα:
‘’Η κυβέρνηση φάνηκε μικρότερη των περιστάσεων. Η ανικανότητα των κυβερνώντων, είναι το αίτιο της μεγάλης καταστροφής. Δύο ίδια λάθη, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι απόδειξη της Ανικανότητας του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του’’.
Και μένουν εκεί.
Φταίει ο τάδε. ''Αλλάξτε τον, και θα αλλάξει και η κατάσταση''.
Πολύ απλά.
Είναι άραγε έτσι;
Είναι ‘’δύο φορές’’ το ίδιο λάθος, ή μήπως περισσότερες;;
Τελικά, ποιο είναι το λάθος;;
Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε άλλο.
Δεν έχουμε άλλο περιθώριο.
Τα τραγικά τελευταία γεγονότα, δεν είναι αποτέλεσμα απλά μιας ‘’κακής κυβέρνησης’’.
Είναι αποτέλεσμα μιας Χείριστης Πολιτικής Νοοτροπίας, που αγγίζει και αφορά όλους τους Έλληνες.
Μην σταματάμε τον καταμερισμό ευθυνών, μονάχα στον Πρωθυπουργό ή στους Υπουργούς του.
Πρέπει να προεκτείνουμε και τις ευθύνες και στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Διότι, κάποιος μπορεί να είναι ανίκανος, μπορεί να είναι αδιάφορος, μπορεί να είναι αστείος, καραγκιόζης, επικίνδυνος.
Αλλά δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να τοποθετεί έναν τέτοιο άνθρωπο, σε τόσο υπεύθυνη θέση.
Σε αυτή την περίπτωση, το χρέος μιας συμφοράς, οφείλει να καταμεριστεί αναλογικά.
Και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πρέπει να βαραίνει εκείνον που επέλεξε ένα τέτοιο άνθρωπο (ανίκανο, αδιάφορο, αστείο, καραγκιόζη, επικίνδυνο) για να του αναθέσει ένα τόσο σημαντικό ρόλο.
Διότι, για αυτή την περίπτωση, το ‘’σφάλμα’’, δεν έγινε απλά ‘’δύο φορές’’.
Γίνεται το ίδιο ‘’σφάλμα’’ εδώ και μια 20ετία.
Παιδί ήμουν, όταν έβλεπα τον μοναδικό χώρο ανάσας της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης, να γίνεται κάρβουνο.
Και τότε, όπως και τώρα, όλες μας οι ‘’κατάρες’’ έπεσαν στην ‘’ελλιπή πολιτική ηγεσία’’.
Όπως και σε επόμενες καταστροφές.
Στην Πελοπόννησο, στην Αττική, στην Χίο και αλλού.
Πάντα, η ετυμηγορία ήταν η ίδια. Φταίει η ‘’άχρηστη, ανίκανη, επικίνδυνη, αδιάφορη’’ πολιτική ηγεσία.
Και κανείς, μα κανείς, δεν προέκτεινε την σκέψη του λίγο παραπέρα.
Πως αυτή η ‘’άχρηστη, ανίκανη, επικίνδυνη, αδιάφορη’’ πολιτική ηγεσία είναι Η ΙΔΙΑ εδώ και 30 σχεδόν χρόνια.
Και παραμένει Η ΙΔΙΑ, επειδή εμείς συνεχίζουμε να την επιλέγουμε για να μας εξουσιάζει.
Και παραμένει ΤΟ ΙΔΙΟ ‘’άχρηστη, ανίκανη, επικίνδυνη, αδιάφορη’’, επειδή εμείς ΠΟΤΕ δεν απαιτήσαμε κάτι καλύτερο.
Εγώ λοιπόν, στην σημερινή καταστροφή, δεν θα ζητήσω το λόγο από κανέναν πολιτικό. Δεν θα απαιτήσω την τιμωρία κανενός Υπουργού, Αξιωματικού, Πρωθυπουργού ή Προέδρου. Δεν θα θεωρήσω υπεύθυνο κανέναν από αυτούς που καθόντουσαν στις θέσεις εκείνες, οι οποίες έπρεπε να δώσουν λύση στο πρόβλημα.
Εγώ, για την σημερινή καταστροφή στην Αττική, θα ζητήσω το λόγο από όλους εκείνους, που έστειλαν αυτούς τους ‘’άχρηστους, ανίκανους, επικίνδυνους και αδιάφορους’’ ανθρώπους, σε τόσο σημαντικές θέσεις.
Θα θεωρήσω υπεύθυνους όλους αυτούς, που εδώ και 30, σχεδόν, χρόνια, συνεχίζουν να επιλέγουν ‘’άχρηστους, ανίκανους, επικίνδυνους και αδιάφορους’’ ανθρώπους να τους εξουσιάζουν, αδιαφορώντας οι ίδιοι για όλα όσα έχουν δει από αυτούς, τα τελευταία χρόνια.
Ο Έλληνας, ο κάτοικος αυτού του τόπου, παιδί αυτής της Γης, είναι η κατάρα του.
Ο ακόρεστος μαζοχισμός του, η αχαλίνωτη αδιαφορία του, κατάντησαν αυτόν τον ευλογημένο τόπο, σε κρανίου τόπο.
Πολλοί, καλοπροαίρετοι, θυμούνται τις προπέρσινες φωτιές και, συνδυάζοντάς τες με τις τελειωτικές και καταδικαστικές φετινές, εύκολα βγάζουν το συμπέρασμα:
‘’Η κυβέρνηση φάνηκε μικρότερη των περιστάσεων. Η ανικανότητα των κυβερνώντων, είναι το αίτιο της μεγάλης καταστροφής. Δύο ίδια λάθη, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι απόδειξη της Ανικανότητας του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του’’.
Και μένουν εκεί.
Φταίει ο τάδε. ''Αλλάξτε τον, και θα αλλάξει και η κατάσταση''.
Πολύ απλά.
Είναι άραγε έτσι;
Είναι ‘’δύο φορές’’ το ίδιο λάθος, ή μήπως περισσότερες;;
Τελικά, ποιο είναι το λάθος;;
Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε άλλο.
Δεν έχουμε άλλο περιθώριο.
Τα τραγικά τελευταία γεγονότα, δεν είναι αποτέλεσμα απλά μιας ‘’κακής κυβέρνησης’’.
Είναι αποτέλεσμα μιας Χείριστης Πολιτικής Νοοτροπίας, που αγγίζει και αφορά όλους τους Έλληνες.
Μην σταματάμε τον καταμερισμό ευθυνών, μονάχα στον Πρωθυπουργό ή στους Υπουργούς του.
Πρέπει να προεκτείνουμε και τις ευθύνες και στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Διότι, κάποιος μπορεί να είναι ανίκανος, μπορεί να είναι αδιάφορος, μπορεί να είναι αστείος, καραγκιόζης, επικίνδυνος.
Αλλά δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να τοποθετεί έναν τέτοιο άνθρωπο, σε τόσο υπεύθυνη θέση.
Σε αυτή την περίπτωση, το χρέος μιας συμφοράς, οφείλει να καταμεριστεί αναλογικά.
Και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πρέπει να βαραίνει εκείνον που επέλεξε ένα τέτοιο άνθρωπο (ανίκανο, αδιάφορο, αστείο, καραγκιόζη, επικίνδυνο) για να του αναθέσει ένα τόσο σημαντικό ρόλο.
Διότι, για αυτή την περίπτωση, το ‘’σφάλμα’’, δεν έγινε απλά ‘’δύο φορές’’.
Γίνεται το ίδιο ‘’σφάλμα’’ εδώ και μια 20ετία.
Παιδί ήμουν, όταν έβλεπα τον μοναδικό χώρο ανάσας της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης, να γίνεται κάρβουνο.
Και τότε, όπως και τώρα, όλες μας οι ‘’κατάρες’’ έπεσαν στην ‘’ελλιπή πολιτική ηγεσία’’.
Όπως και σε επόμενες καταστροφές.
Στην Πελοπόννησο, στην Αττική, στην Χίο και αλλού.
Πάντα, η ετυμηγορία ήταν η ίδια. Φταίει η ‘’άχρηστη, ανίκανη, επικίνδυνη, αδιάφορη’’ πολιτική ηγεσία.
Και κανείς, μα κανείς, δεν προέκτεινε την σκέψη του λίγο παραπέρα.
Πως αυτή η ‘’άχρηστη, ανίκανη, επικίνδυνη, αδιάφορη’’ πολιτική ηγεσία είναι Η ΙΔΙΑ εδώ και 30 σχεδόν χρόνια.
Και παραμένει Η ΙΔΙΑ, επειδή εμείς συνεχίζουμε να την επιλέγουμε για να μας εξουσιάζει.
Και παραμένει ΤΟ ΙΔΙΟ ‘’άχρηστη, ανίκανη, επικίνδυνη, αδιάφορη’’, επειδή εμείς ΠΟΤΕ δεν απαιτήσαμε κάτι καλύτερο.
Εγώ λοιπόν, στην σημερινή καταστροφή, δεν θα ζητήσω το λόγο από κανέναν πολιτικό. Δεν θα απαιτήσω την τιμωρία κανενός Υπουργού, Αξιωματικού, Πρωθυπουργού ή Προέδρου. Δεν θα θεωρήσω υπεύθυνο κανέναν από αυτούς που καθόντουσαν στις θέσεις εκείνες, οι οποίες έπρεπε να δώσουν λύση στο πρόβλημα.
Εγώ, για την σημερινή καταστροφή στην Αττική, θα ζητήσω το λόγο από όλους εκείνους, που έστειλαν αυτούς τους ‘’άχρηστους, ανίκανους, επικίνδυνους και αδιάφορους’’ ανθρώπους, σε τόσο σημαντικές θέσεις.
Θα θεωρήσω υπεύθυνους όλους αυτούς, που εδώ και 30, σχεδόν, χρόνια, συνεχίζουν να επιλέγουν ‘’άχρηστους, ανίκανους, επικίνδυνους και αδιάφορους’’ ανθρώπους να τους εξουσιάζουν, αδιαφορώντας οι ίδιοι για όλα όσα έχουν δει από αυτούς, τα τελευταία χρόνια.
Από αυτούς, θα ζητήσω ευθύνες.
Αυτούς θα θεωρήσω υπεύθυνους.
Διότι, αυτοί είναι οι κύριοι υπαίτιοι της σημερινής καταστροφής.
Όταν δίνεις σε ένα παιδί, ένα γεμάτο όπλο, δεν φταίει ούτε το όπλο, ούτε το μικρό παιδί, αν γίνει κάτι κακό.
Όταν δίνεις σε κάποιον ‘’άχρηστο, ανίκανο, επικίνδυνο και αδιάφορο’’ την δυνατότητα της άσκησης εξουσίας, δεν θα φταίει αυτός, αν τελικά φέρει συμφορές.
Εσύ θα φταις.
Και εσύ φταις και σήμερα.
Εσύ, ο Έλληνας.
Η μοναδική παραφωνία σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
Αυτούς θα θεωρήσω υπεύθυνους.
Διότι, αυτοί είναι οι κύριοι υπαίτιοι της σημερινής καταστροφής.
Όταν δίνεις σε ένα παιδί, ένα γεμάτο όπλο, δεν φταίει ούτε το όπλο, ούτε το μικρό παιδί, αν γίνει κάτι κακό.
Όταν δίνεις σε κάποιον ‘’άχρηστο, ανίκανο, επικίνδυνο και αδιάφορο’’ την δυνατότητα της άσκησης εξουσίας, δεν θα φταίει αυτός, αν τελικά φέρει συμφορές.
Εσύ θα φταις.
Και εσύ φταις και σήμερα.
Εσύ, ο Έλληνας.
Η μοναδική παραφωνία σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
Η κατάρα αυτής της ευλογημένης Γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου