Η Νέα Αναγέννηση, θα αργήσει θα έρθει...
Πραγματικά μεσαιωνικές σκηνές σημειώθηκαν κατά την διάρκεια των διακοπών μου, όταν βγήκε στην μεγάλη οθόνη η νέα ταινία του σκηνοθέτη κ. Γραβρά, ο οποίος, με την δική του καλλιτεχνική ματιά, θέλησε να αποδώσει την ιστορία της Ακροπόλεως.
Έντονες αντιδράσεις σημειώθηκαν από την πλειοψηφία της εκκλησίας, η οποία θεώρησε προσβολή μια συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας.
Συγκεκριμένα, η ταινία παρουσιάζει έναν εικονικό Παρθενώνα ο οποίος καταστρέφεται από ιερείς του πρώιμου χριστιανισμού.
http://www.youtube.com/watch?v=1rFgq7MsRe8
Πολλοί παπάδες και ιερωμένοι, βγήκαν ως άλλοι Παπαφλέσσες να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην ‘’νέα επίθεση κατά της θρησκείας μας’’.Στην πραγματικότητα όμως, βγήκαν ως άλλοι ‘’ιεροεξεταστές’’, να κατηγορήσουν, να λοιδορήσουν και ,πιθανόν, να αφορίσουν την σκηνή αυτή και γενικά την άποψη του σκηνοθέτη-δημιουργού.
Βιάστηκαν να παραθέσουν επιχειρήματα-αντεπιχειρήματα στην άποψη του κ. Γαβρά, και να κατηγορήσουν τους ‘’ύποπτους-αντεθνικούς σκοπούς’’ της ταινίας.
Βιάστηκαν να αναλύσουν με τον δικό τους ‘’δογματικό τρόπο’’ ποιος είναι ο λόγος της ‘’παραποίησης της Αλήθειας’’ από τον σκηνοθέτη και τους συνηγόρους του.
Ενδεικτικά:
http://thriskeftika.blogspot.com/2009/07/blog-post_9541.html
Το τραγικό στην όλη ιστορία, είναι η δήλωση ενός γνωστού τηλε-ιερέα, γνωστού παραθυρατζή των δελτίων ειδήσεων ‘’ενναλλακτικής ειδησιογραφίας’’ τύπου Παυλόπουλου-Alter και Star, πως αυτό που δείχνει η συγκεκριμένη κινηματογραφική σκηνή, δεν συνέβη ποτέ και πως όλα αυτά, είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του σκηνοθέτη κ. Γαβρά.
Και στην ουσία, η συγκεκριμένη δήλωση έρχεται να σταθεί απέναντι από την ίδια την Ιστορική Αλήθεια, από τις δεκάδες πηγές της εποχής εκείνης, από τον Λιβάνιο (Υπέρ των Ελληνικών Ναών), από τον Πορφύριο (Κατά Χριστιανών), από τον Θεοδόσιο, από τον Ιουστινιανό και να μας πει κάτι εντελώς πρωτάκουστο.
Το δέχομαι.
Ο συγκεκριμένος ιερέας, βασιζόμενος στην Άγνοια και στην Αμάθεια των πολιτών, βγήκε να διεκδικήσει τα πιστεύω του, βασιζόμενος ακριβώς στην Άγνοια και στην Αμάθεια, θεωρώντας ως δεδομένο πως κανένας δεν θα γνωρίζει τις συγκεκριμένες πηγές που αναφέρονται πιο πάνω (ή άλλες εκ των δεκάδων σχετικών) ώστε να μπορεί εύκολα να αντιπαρατεθεί μαζί του.
Και πράγματι έτσι είναι.
Βγήκε ο πατήρ, είπε ότι είπε, και κανένας δεν μπόρεσε να κάνει το αυτονόητο.
Να του παραθέσει τις δεκάδες πηγές που αποδεικνύουν το αντίθετο των ισχυρισμών του.
Συμβαίνει συχνά στην εποχή μας.
Και για αυτό, και το αποδέχομαι.
Αυτό όμως που δεν δέχομαι, είναι το πόσο πιεστική και ‘’τελεσίδικη’’ μπορεί να γίνει μια τέτοια διαστρέβλωση.
Το πόσο μπορεί να επιβληθεί, είτε λόγω Άγνοιας και Αμάθειας, είτε λόγω άλλων ‘’επιχειρημάτων’’ μια άποψη τόσο αντίθετη με την Αλήθεια.
Τι εννοώ;
Βγήκε ο Γραβάς, μετά από τον ντόρο (διαφημιστικό ντόρο θα έλεγα) και τι υποστήριξε;
Πως τελικά, τα ανθρωπάκια που βάζει στην ταινία του, να γκρεμίζουν τον Παρθενώνα, δεν είναι ιερείς αλλά ‘’απλοί άνθρωποι της εποχής’’.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=4529973
Και ξέχασε μονομιάς τις δηλώσεις περί ‘’παλαιο-χριστιανών’’, ‘’ιεροεξεταστών’’ και λοιπών.....
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά το όλο θέμα.
Και ας το αναλύσουμε κάνοντας ένα μακρινό ταξίδι, γυρνώντας στην εποχή του (πρώτου) Μεσαίωνα.
Η αλήθεια είναι πως θυμίζει μεσαιωνικές εποχές η ενδοτικότητα των εκάστοτε υπουργών και εν γένη πολιτικών στις επιθυμίες των ιερέων.
Εκείνες τις εποχές, ο ίδιος ο Αυτοκράτορας, ο Βασιλιάς, ο Φεουδάρχης ήταν υποχείριο των επιθυμιών της θρησκευτικής εξουσίας. Και αυτό, είχε ως αποτέλεσμα, η ίδια η κοινωνία να υποταχθεί στους θρησκευτικούς δογματισμούς.
Και όταν όλη η κοινωνία (δηλαδή η κάθε ξεχωριστή συνείδηση) υποταχθεί στον θρησκευτικό δογματισμό, τότε όλες οι επιστήμες υποτάσσονται, μιας και κατά τον Χέγκελ http://docs.google.com/gview?a=v&q=cache:t668M-CqNLUJ:www.oktonia.com/download.php%3Ffile%3D6471.pdf+%CF%87%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB+%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%83%CE%B7&hl=el&gl=gr
και αργότερα κατά τον Μαρξ, η επιστημονική εξέλιξη είναι αυτή που εξαρτάται από την κοινωνική, και όχι το αντίστροφο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να επέλθει μια στάση αρκετών ετών στην εξελικτική πορεία της ελεύθερης σκέψης (μέσω της φιλοσοφίας), τόσο μεγάλη, που κάποιοι να ομιλούν ακόμη και για πισωγύρισμα.
Ως γνωστόν, ο Μεσαίωνας ξεπεράστηκε. Ήλθε η Αναγέννηση, η οποία στην κυριολεξία, στάθηκε απέναντι στους δογματισμούς, και προσπάθησε να βγάλει την ανθρώπινη συνείδηση από κλειστούς, περιφραγμένους τοίχους περιορισμού της σκέψης.
Αυτό όμως δεν έγινε τυχαία.
Δεν ξύπνησαν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι από τον δογματικό τους λήθαργο, και είπανε ‘’ωραία, από σήμερα λέμε ΟΧΙ σε κάθε θρησκευτικό δογματισμό’’.
Δεν έγινε έτσι.
Η Αναγέννηση ήταν αποτέλεσμα κάποιων λίγων, που στάθηκαν ΠΡΩΤΟΙ, απέναντι στο θρησκευτικό φανατισμό, με θάρρος και συνειδησιακή απαξίωση της υλικής τους υπόστασης, θέτοντας ΠΡΩΤΟΙ την υπεράσπιση της Αλήθειας και της Ελευθερίας στη σκέψη, ως πρωταρχικό στόχο κάθε ανθρώπου.
Αυτοί οι άνθρωποι, δέχθηκαν πολλά χτυπήματα, δέχθηκαν πολλές πιέσεις.
Κινδύνεψε η ζωή τους, η ζωή των οικογενειών τους.
Πολλοί την έχασαν κιόλας.
Αλλά, δεν φοβήθηκαν. Δεν λιγοψύχησαν. Παρέμειναν προσκολλημένοι στην υπεράσπιση των Απόψεών τους, ακόμη και όταν βρέθηκαν απέναντι στην λαιμητόμο.
Αυτοί οι άνθρωποι, και το θάρρος που επέδειξαν απέναντι στον θρησκευτικό δογματισμό, έφεραν την Αναγέννηση.
Αυτοί οι άνθρωποι, και η γενναιότητα που έδειξαν απέναντι στις πιέσεις και στις απειλές των παραχαρακτών της Αλήθειας, άνοιξαν το δρόμο της γενικευμένης και συνολικής Συνειδησιακής Απόδρασης από τα θρησκευτικά δεσμά του Μεσαίωνα.
Αυτοί οι άνθρωποι, μας χάρισαν ξανά την Ελπίδα.
Σήμερα όμως, αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν.
Και όσο δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, που δεν φοβούνται να τα βάλλουν με την Εξουσία που παραχαράσσει την Αλήθεια, τότε πολύ δύσκολα θα ξεφύγουμε από τους δογματισμούς των συνειδήσεών μας.
Ο εν λόγω σκηνοθέτης, λιγοψύχησε. Φοβήθηκε. Υποτάχθηκε.
Και όχι βεβαίως, διότι κινδύνευε η ζωή του. Δεν ζούμε πια στον Μεσαίωνα, όπου ο Πάπας στέλνει την Ιερά Εξέταση να ‘’βγάλει με το στανιό’’ δήλωση μετάνοιας.
Ζούμε στην εποχή της Προόδου.
Σήμερα, ο κίνδυνος της ζωής, έχει αντικατασταθεί από τον κίνδυνο της ‘’ακύρωσης της επιδότησης’’.
Όταν ένας σκηνοθέτης, κάνει τέτοια κωλοτούμπα, δηλώνοντας πως ‘’δεν είναι ιερείς αυτοί που γκρεμίζουν, αλλά απλά, είναι άνθρωποι της εποχής’’, τότε, σαφώς και δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποια στιγμή να ξεφύγουμε από αυτό τον νέο Μεσαίωνα που ζούμε σήμερα.
Όταν για μερικά ψωροχιλιάρικα, ο ‘’επαναστάτης’’ συμβιβάζεται, τότε ούτε την Τέχνη του αξιώνει, ούτε βεβαίως, τον ίδιο του τον εαυτό.
Η Ιστορία έχει γραφτεί. Και είναι Μια και Αδιαπραγμάτευτη.
Όποιος ερευνά και μελετάει την Ιστορία, γνωρίζει το πόσο πολύ οι παλαιο-χριστιανοί έπληξαν τον ελληνικό τρόπο ζωής.
Το αν ο κάθε Γαβράς, αποφασίζει, στο όνομα των χρηματικών επιδοτήσεων να κάνει κωλοτούμπα, ικανοποιώντας τους θρησκευτικούς δογματισμούς της εποχής, δεν σημαίνει πως κάτι αλλάζει.
Απλά σημαίνει, πως η ‘’Νέα Αναγέννηση’’, θα αργήσει λιγάκι ακόμη.
Πραγματικά μεσαιωνικές σκηνές σημειώθηκαν κατά την διάρκεια των διακοπών μου, όταν βγήκε στην μεγάλη οθόνη η νέα ταινία του σκηνοθέτη κ. Γραβρά, ο οποίος, με την δική του καλλιτεχνική ματιά, θέλησε να αποδώσει την ιστορία της Ακροπόλεως.
Έντονες αντιδράσεις σημειώθηκαν από την πλειοψηφία της εκκλησίας, η οποία θεώρησε προσβολή μια συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας.
Συγκεκριμένα, η ταινία παρουσιάζει έναν εικονικό Παρθενώνα ο οποίος καταστρέφεται από ιερείς του πρώιμου χριστιανισμού.
http://www.youtube.com/watch?v=1rFgq7MsRe8
Πολλοί παπάδες και ιερωμένοι, βγήκαν ως άλλοι Παπαφλέσσες να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην ‘’νέα επίθεση κατά της θρησκείας μας’’.Στην πραγματικότητα όμως, βγήκαν ως άλλοι ‘’ιεροεξεταστές’’, να κατηγορήσουν, να λοιδορήσουν και ,πιθανόν, να αφορίσουν την σκηνή αυτή και γενικά την άποψη του σκηνοθέτη-δημιουργού.
Βιάστηκαν να παραθέσουν επιχειρήματα-αντεπιχειρήματα στην άποψη του κ. Γαβρά, και να κατηγορήσουν τους ‘’ύποπτους-αντεθνικούς σκοπούς’’ της ταινίας.
Βιάστηκαν να αναλύσουν με τον δικό τους ‘’δογματικό τρόπο’’ ποιος είναι ο λόγος της ‘’παραποίησης της Αλήθειας’’ από τον σκηνοθέτη και τους συνηγόρους του.
Ενδεικτικά:
http://thriskeftika.blogspot.com/2009/07/blog-post_9541.html
Το τραγικό στην όλη ιστορία, είναι η δήλωση ενός γνωστού τηλε-ιερέα, γνωστού παραθυρατζή των δελτίων ειδήσεων ‘’ενναλλακτικής ειδησιογραφίας’’ τύπου Παυλόπουλου-Alter και Star, πως αυτό που δείχνει η συγκεκριμένη κινηματογραφική σκηνή, δεν συνέβη ποτέ και πως όλα αυτά, είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του σκηνοθέτη κ. Γαβρά.
Και στην ουσία, η συγκεκριμένη δήλωση έρχεται να σταθεί απέναντι από την ίδια την Ιστορική Αλήθεια, από τις δεκάδες πηγές της εποχής εκείνης, από τον Λιβάνιο (Υπέρ των Ελληνικών Ναών), από τον Πορφύριο (Κατά Χριστιανών), από τον Θεοδόσιο, από τον Ιουστινιανό και να μας πει κάτι εντελώς πρωτάκουστο.
Το δέχομαι.
Ο συγκεκριμένος ιερέας, βασιζόμενος στην Άγνοια και στην Αμάθεια των πολιτών, βγήκε να διεκδικήσει τα πιστεύω του, βασιζόμενος ακριβώς στην Άγνοια και στην Αμάθεια, θεωρώντας ως δεδομένο πως κανένας δεν θα γνωρίζει τις συγκεκριμένες πηγές που αναφέρονται πιο πάνω (ή άλλες εκ των δεκάδων σχετικών) ώστε να μπορεί εύκολα να αντιπαρατεθεί μαζί του.
Και πράγματι έτσι είναι.
Βγήκε ο πατήρ, είπε ότι είπε, και κανένας δεν μπόρεσε να κάνει το αυτονόητο.
Να του παραθέσει τις δεκάδες πηγές που αποδεικνύουν το αντίθετο των ισχυρισμών του.
Συμβαίνει συχνά στην εποχή μας.
Και για αυτό, και το αποδέχομαι.
Αυτό όμως που δεν δέχομαι, είναι το πόσο πιεστική και ‘’τελεσίδικη’’ μπορεί να γίνει μια τέτοια διαστρέβλωση.
Το πόσο μπορεί να επιβληθεί, είτε λόγω Άγνοιας και Αμάθειας, είτε λόγω άλλων ‘’επιχειρημάτων’’ μια άποψη τόσο αντίθετη με την Αλήθεια.
Τι εννοώ;
Βγήκε ο Γραβάς, μετά από τον ντόρο (διαφημιστικό ντόρο θα έλεγα) και τι υποστήριξε;
Πως τελικά, τα ανθρωπάκια που βάζει στην ταινία του, να γκρεμίζουν τον Παρθενώνα, δεν είναι ιερείς αλλά ‘’απλοί άνθρωποι της εποχής’’.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=4529973
Και ξέχασε μονομιάς τις δηλώσεις περί ‘’παλαιο-χριστιανών’’, ‘’ιεροεξεταστών’’ και λοιπών.....
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά το όλο θέμα.
Και ας το αναλύσουμε κάνοντας ένα μακρινό ταξίδι, γυρνώντας στην εποχή του (πρώτου) Μεσαίωνα.
Η αλήθεια είναι πως θυμίζει μεσαιωνικές εποχές η ενδοτικότητα των εκάστοτε υπουργών και εν γένη πολιτικών στις επιθυμίες των ιερέων.
Εκείνες τις εποχές, ο ίδιος ο Αυτοκράτορας, ο Βασιλιάς, ο Φεουδάρχης ήταν υποχείριο των επιθυμιών της θρησκευτικής εξουσίας. Και αυτό, είχε ως αποτέλεσμα, η ίδια η κοινωνία να υποταχθεί στους θρησκευτικούς δογματισμούς.
Και όταν όλη η κοινωνία (δηλαδή η κάθε ξεχωριστή συνείδηση) υποταχθεί στον θρησκευτικό δογματισμό, τότε όλες οι επιστήμες υποτάσσονται, μιας και κατά τον Χέγκελ http://docs.google.com/gview?a=v&q=cache:t668M-CqNLUJ:www.oktonia.com/download.php%3Ffile%3D6471.pdf+%CF%87%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB+%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%83%CE%B7&hl=el&gl=gr
και αργότερα κατά τον Μαρξ, η επιστημονική εξέλιξη είναι αυτή που εξαρτάται από την κοινωνική, και όχι το αντίστροφο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να επέλθει μια στάση αρκετών ετών στην εξελικτική πορεία της ελεύθερης σκέψης (μέσω της φιλοσοφίας), τόσο μεγάλη, που κάποιοι να ομιλούν ακόμη και για πισωγύρισμα.
Ως γνωστόν, ο Μεσαίωνας ξεπεράστηκε. Ήλθε η Αναγέννηση, η οποία στην κυριολεξία, στάθηκε απέναντι στους δογματισμούς, και προσπάθησε να βγάλει την ανθρώπινη συνείδηση από κλειστούς, περιφραγμένους τοίχους περιορισμού της σκέψης.
Αυτό όμως δεν έγινε τυχαία.
Δεν ξύπνησαν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι από τον δογματικό τους λήθαργο, και είπανε ‘’ωραία, από σήμερα λέμε ΟΧΙ σε κάθε θρησκευτικό δογματισμό’’.
Δεν έγινε έτσι.
Η Αναγέννηση ήταν αποτέλεσμα κάποιων λίγων, που στάθηκαν ΠΡΩΤΟΙ, απέναντι στο θρησκευτικό φανατισμό, με θάρρος και συνειδησιακή απαξίωση της υλικής τους υπόστασης, θέτοντας ΠΡΩΤΟΙ την υπεράσπιση της Αλήθειας και της Ελευθερίας στη σκέψη, ως πρωταρχικό στόχο κάθε ανθρώπου.
Αυτοί οι άνθρωποι, δέχθηκαν πολλά χτυπήματα, δέχθηκαν πολλές πιέσεις.
Κινδύνεψε η ζωή τους, η ζωή των οικογενειών τους.
Πολλοί την έχασαν κιόλας.
Αλλά, δεν φοβήθηκαν. Δεν λιγοψύχησαν. Παρέμειναν προσκολλημένοι στην υπεράσπιση των Απόψεών τους, ακόμη και όταν βρέθηκαν απέναντι στην λαιμητόμο.
Αυτοί οι άνθρωποι, και το θάρρος που επέδειξαν απέναντι στον θρησκευτικό δογματισμό, έφεραν την Αναγέννηση.
Αυτοί οι άνθρωποι, και η γενναιότητα που έδειξαν απέναντι στις πιέσεις και στις απειλές των παραχαρακτών της Αλήθειας, άνοιξαν το δρόμο της γενικευμένης και συνολικής Συνειδησιακής Απόδρασης από τα θρησκευτικά δεσμά του Μεσαίωνα.
Αυτοί οι άνθρωποι, μας χάρισαν ξανά την Ελπίδα.
Σήμερα όμως, αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν.
Και όσο δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, που δεν φοβούνται να τα βάλλουν με την Εξουσία που παραχαράσσει την Αλήθεια, τότε πολύ δύσκολα θα ξεφύγουμε από τους δογματισμούς των συνειδήσεών μας.
Ο εν λόγω σκηνοθέτης, λιγοψύχησε. Φοβήθηκε. Υποτάχθηκε.
Και όχι βεβαίως, διότι κινδύνευε η ζωή του. Δεν ζούμε πια στον Μεσαίωνα, όπου ο Πάπας στέλνει την Ιερά Εξέταση να ‘’βγάλει με το στανιό’’ δήλωση μετάνοιας.
Ζούμε στην εποχή της Προόδου.
Σήμερα, ο κίνδυνος της ζωής, έχει αντικατασταθεί από τον κίνδυνο της ‘’ακύρωσης της επιδότησης’’.
Όταν ένας σκηνοθέτης, κάνει τέτοια κωλοτούμπα, δηλώνοντας πως ‘’δεν είναι ιερείς αυτοί που γκρεμίζουν, αλλά απλά, είναι άνθρωποι της εποχής’’, τότε, σαφώς και δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποια στιγμή να ξεφύγουμε από αυτό τον νέο Μεσαίωνα που ζούμε σήμερα.
Όταν για μερικά ψωροχιλιάρικα, ο ‘’επαναστάτης’’ συμβιβάζεται, τότε ούτε την Τέχνη του αξιώνει, ούτε βεβαίως, τον ίδιο του τον εαυτό.
Η Ιστορία έχει γραφτεί. Και είναι Μια και Αδιαπραγμάτευτη.
Όποιος ερευνά και μελετάει την Ιστορία, γνωρίζει το πόσο πολύ οι παλαιο-χριστιανοί έπληξαν τον ελληνικό τρόπο ζωής.
Το αν ο κάθε Γαβράς, αποφασίζει, στο όνομα των χρηματικών επιδοτήσεων να κάνει κωλοτούμπα, ικανοποιώντας τους θρησκευτικούς δογματισμούς της εποχής, δεν σημαίνει πως κάτι αλλάζει.
Απλά σημαίνει, πως η ‘’Νέα Αναγέννηση’’, θα αργήσει λιγάκι ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου