Πολιτικά Μπερδέματα

Παράλογα πράγματα συμβαίνουν.

Η ΝΔ πανηγυρίζει για χρήματα που δεν θα πάρει, ενώ θεωρείται βέβαιο πως ακόμη και αν τα πάρει, θα χρειαστεί να ζητήσει ξανά δάνειο.

Οι βουλευτές της, νιώθουν μοιάζουν αμήχανοι όταν πρέπει να βγαίνουν δημόσια και να υπερασπίζονται τα νέα μέτρα, τα οποία εκ των προτέρων γνωρίζουν και γνωρίζουμε πως δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, πέραν της πτώσης του επιπέδου ζωής.

Ο πρόεδρός της, μοιάζει αδύνατος να κατανοήσει τη θέση στην οποία βρίσκεται. Από τη μία, ως καλός υπάλληλος, οφείλει να υποκύψει στις νουθεσίες των αφεντικών του. Από την άλλη, βλέπει το κλοιό της λαϊκής οργής να κλείνει καθημερινά και ασφυκτικά γύρω του, και ώρες-ώρες μοιάζει εντελώς μονάχος, σε μια βουλή γεμάτη στελέχη που δεν μπορούν να του φανούν χρήσιμοι.

Το ΠΑΣΟΚ έχει πέσει στην έκτη θέση, αλλά συνεχίζει να θεωρεί πως αξίζει να πρωταγωνιστεί στις πολιτικές εξελίξεις. Ο Βενιζέλος βλέπει το ‘’μαγαζί’’ να αδειάζει, αλλά συνεχίζει να αποφεύγει να κάνει αυστηρή αυτοκριτική, και προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις και πολιτικά τρικ, να κρατιέται στην επικαιρότητα. Η ρήξη με τον Λοβέρδο, τον έως εχθές ‘’πιστό φίλο και σύντροφο’’, μόνο ως τρικ μπορεί να κατανοηθεί, σε ένα ΠΑΣΟΚ που διαλύεται συθέμελα.

Η περιβόητη Λίστα Lagard, υπήρξε η ταφόπλακά του. Τα ονόματα που υπάρχουν μέσα, αλλά και η εν γένει συμπεριφορά των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που προσπάθησαν να την εξαφανίσουν, σε συνδυασμό με την εμμονή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να μην καταδικάζει τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου, δηλώνει και την τελεσίδικη καταδίκη του στις συνειδήσεις του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, προβλέποντας την νίκη στις επόμενες εκλογές, αρχίζει να αλλάζει τις θέσεις που έως σήμερα δημιουργούσαν σύγχυση και αποπροσανατολισμό.

Και αν αυτό είναι κατανοητό και αποδεκτό, σε ότι αφορά τα Εθνικά Θέματα (λαθρομετανάστες, Σκόπια, Αιγαίο κτλ), δημιουργεί αρνητικά συμπεράσματα στις περιπτώσεις των Μνημονίων (καταδίκη τους).

Ενώ λοιπόν ο κ. Τσίπρας, δείχνει να βάζει νερό στο κρασί του σε θέματα Εθνικής Ευαισθητοποίησης, μιας και αντιλαμβάνεται πως αν θέλει να λάβει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας, πρέπει να σεβαστεί και τις απόψεις της πλειοψηφίας στα θέματα Εθνικής Πολιτικής. Ασχέτως αν έως εχθές, καθαρά για λόγους πρόκλησης και εντυπωσιασμού, οι απόψεις του σε αυτά τα θέματα ήταν εξόχως ανθελληνικές.

Την ίδια ώρα όμως, λες και πρέπει να πάρει το ok από κάποιους κύκλους που ‘’δεν γνωρίζουμε’’, δείχνει μια διστακτικότητα και μια ανέχεια σε ότι αφορά τα Μνημόνια.

Δείχνει να συμβιβάζεται με την ιδέα το ‘’να προσπαθήσουμε μέσα στο Μνημόνιο, να βρούμε τη λύση’’, κάτι που είναι σίγουρο πως θα τον εκθέσει ανεπανόρθωτα. Και καλά θα κάνει να καταλάβει, πως αν ο ελληνικός λαός χρειάστηκε 40 χρόνια για να καταδικάσει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, στην δική του περίπτωση, ο χρόνος καταδίκης του, αν αποδειχθεί κατώτερος των προσδοκιών που ο ίδιος έχτισε και δημιούργησε, θα είναι πολύ μικρότερος.

Το ΚΚΕ συνεχίζει να αργοπεθαίνει, αδυνατώντας να προσελκύσει συμπάθεια στα λαϊκά στρώματα. Σε μια εποχή που τα λαϊκά στρώματα δεινοπαθούν, ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ, θα έπρεπε να αλωνίζει. Θα έπρεπε να πρωτοστατεί και να ηγείται σε κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας. Παρ’ αυτά, το ΚΚΕ δείχνει αδύνατο να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της εποχής. 
Ενώ τα πάντα δείχνουν πως η απαρχή της δεινής κατάστασης που βιώνει η χώρα μας, είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που αντάλλασαν ψήφους σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για μια θέση στο μεγάλο τραπέζι της διαφθοράς, το ΚΚΕ συνεχίζει να μιλάει με γλώσσα 50ετών πίσω, για ένα μεγάλο και υγιές Δημόσιο Κράτος, με χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, αρνούμενο να αποδεχθεί πως όλοι αυτοί οι χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που κρατούσαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στην εξουσία όλα αυτά τα χρόνια, πρέπει να φύγουν, να εξαφανιστούν για να έλθει μια καλύτερη κατάσταση. Και συνεχίζει και διαμαρτύρεται για τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, λες και όλοι αυτοί οι ψηφοθήρες, ψηφίζουν ΚΚΕ.

Δεν είναι άδικο για το λαό, να θεωρήσει, λόγω αυτής της μανίας του ΚΚΕ, να υποστηρίζει με εμμονή τους καταστροφείς της χώρας, τους κύριους υπαίτιους της διάλυσης του ιδιωτικού τομέα, πως το ΚΚΕ είναι ένα και το αυτό με την αρρώστια του Δημοσίου στη χώρα.

Η Χρυσή Αυγή, συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι της. Ως ένα κόμμα που ‘’όλοι το χτυπάνε αδίκως’’, σαν σύγχρονη Μάρθα Βούρτση, διαμαρτύρεται συνεχώς για τον αποκλεισμό της από τα ΜΜΕ, ξεχνώντας βεβαίως πως όποτε της δόθηκε η ευκαιρία να βγει στην τηλεόραση τα έκανε μαντάρα, θεωρεί πως τα ποσοστά της ανεβαίνουν δικαίως.

Βέβαια, οι χαμηλής νοημοσύνης ψηφοφόροι της, αλλά και τα φερέφωνα στελέχη της, δεν μπορούν να αντιληφθούν πως ο ρόλος της Χρυσής Αυγής στην σημερινή πολιτική ζωή είναι ένας και μόνο ένας:

Η χρησιμοποίησή της, ως δικαιολογία, για όλους αυτούς που κατασπατάλησαν το Δημόσιο Χρήμα, να τα μαζέψουν και να φύγουν όταν κρίνουν πως δεν έχουν κάτι άλλο να αρπάξουν.

Η Χρυσή Αυγή θα χρησιμοποιηθεί από το Σύστημα, όταν το Σύστημα κρίνει πως είναι η κατάλληλη στιγμή, για να αποχωρήσει ανενόχλητο και με ‘’ψηλά το κεφάλι’’ από την Ελλάδα, αφήνοντας το λαό να κοιτάζει απεγνωσμένα δεξιά και αριστερά.

Η Χρυσή Αυγή θα εξυπηρετήσει το Σύστημα, διότι θα του ‘’ανοίξει’’ τη πόρτα να φύγει χωρίς καμία επίπτωση, χωρίς καμία κατηγορία, επειδή πολύ απλά όλοι αυτοί οι ‘’βαθυστόχαστοι’’ θα υποστηρίξουν πως επιθυμούν να μείνουν σε μια χώρα που η πλειοψηφία τους στηρίζει ‘’νεοναζιστικό κόμμα’’.

Και ενώ οι χρυσαυγίτες θα πανηγυρίζουν, τα λαμόγια θα φεύγουν από την Ελλάδα με γεμάτες τις βαλίτσες τους.