Σεβασμός της Δημοκρατίας και Λαϊκή Εξέγερση

Η πρώτη εβδομάδα του 2012 πέρασε, και τα πράγματα χειροτερεύουν στην Οικονομία της χώρας.

Η κυβέρνηση ‘’εθνικής σωτηρίας’’ αποδεικνύει μέρα με τη μέρα τον μοναδικό σκοπό ύπαρξής της, μιας και τα τρία κόμματα που το αποτελούν, και οι Οικονομικοί Όμιλοι που την κατευθύνουν δείχνουν σε κάθε ευκαιρία την επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια κοινωνία αφεντικών και σκλάβων.

Οι πλαστές κόντρες μεταξύ υπουργών, οι ψεύτικες αντιδικίες μεταξύ Εταιριών και κυβέρνησης, οι δήθεν διαφωνίες πάνω στα συμφέροντα που αποσκοπούν ή μία ή  άλλη πλευρά, δεν είναι ικανές να καλύψουν το μοναδικό και ένα στόχο αυτής της κυβέρνησης, που δεν είναι άλλος από τον κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας.


Η ελληνική κοινωνία δεν αποτελείται μόνο από Εταιρίες, βιομήχανους, εφοπλιστές και Κολωνακιώτες.

Δυστυχώς, για τους υπέρμαχους της πολιτικής αυτής, η ελληνική κοινωνία αποτελείται και από τους απλούς Έλληνες πολίτες, υπάλληλους, συνταξιούχους, μικρο-επιχειρηματίες, αγρότες.

Για αυτούς, τα σχέδια της κυβέρνησης δεν προβλέπουν καμία καλυτέρευση. Καμία βελτίωση.

Όλα τα προβλεπόμενα σχέδιά τους, αφορούν την ‘’Αγορά’’. Και δυστυχώς για όλους εμάς, όταν ακούς τον Παπαδήμου, τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά, τον πρόεδρο του ΣΕΒ ή τον εκπρόσωπο του Ομίλου Λαμπράκη να μιλάνε για την ‘’Αγορά’’, εννοούν μονάχα την ‘’δικής τους αγορά’’.
Όχι την αγορά έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης της χώρας.

Το τελευταίο διάστημα, οι Τράπεζες στην Ελλάδα, έχουν λάβει βοήθεια δεκάδων δις Ευρώ. Βοήθεια στήριξης θεωρήθηκε για να ‘’μην καταστραφεί η Αγορά’’.

Αυτή η βοήθεια, δεν ήρθε από ένα μαγικό σεντούκι που γεννάει Ευρώ.

Ήρθε από τα κουρέματα των απλών πολιτών, στους μισθούς τους, στις συντάξεις τους, στις ασφαλιστικές και στις φορολογικές τους εισφορές.

Πήραν τα λεφτά από τον κόσμο, και τα έδωσαν ως βοήθεια στις Τράπεζες.
Για να ‘’δώσουν πνοή στην Αγορά’’.

Τι έδωσαν όμως;

Πάντως σίγουρα όχι πνοή.

Οι τράπεζες, συνεχίζουν να μην εκχωρούν δάνεια. Ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει τίποτα επιπλέον τα βασικά. Η αγορά στενάζει. Εμπορικές εταιρίες κλείνουν η μία μετά την άλλη. Η Ανεργία χτυπάει πρωτόγνωρα ποσοστά.

Αλλά, η κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει πως τα λεφτά που δόθηκαν στις Τράπεζες, δόθηκαν ως πνοή στην αγορά.
Νέα μέτρα ετοιμάζονται. Νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Πλήρη απαξίωση στα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Όλα τα παραπάνω, τα κάνουν για να ‘’ανασάνει η Αγορά’’.

Αλλά η αγορά στενάζει.

Και ο κόσμος οργίζεται.

Όχι επειδή δεν καταλαβαίνει, όπως πολλοί αυλοκόλακες σπεύδουν να δηλώσουν.

Ο κόσμος οργίζεται διότι καταλαβαίνει πλήρως τι ετοιμάζουν και που στοχεύουν.

Και τώρα, συμβαίνει το εξής περίεργο.

Ο κόσμος, περιμένει. Περιμένει για κάποιον ανεξήγητο λόγο να ‘’έρθει η ώρα που θα εκφράσει την οργή του’’.

Ο Ελληνικός λαός, έχει πληρώσει πολύ ακριβά σε παλαιότερες περιόδους της Ιστορίας του, περιπτώσεις ένοπλης επανάστασης, λαϊκής οργής και λιντσαρίσματος.

Έχει γαλουχηθεί δε εδώ και τόσες δεκαετίες, αλλά κυρίως αυτή την περίοδο, με την πατάτα του ‘’Δημοκρατικού Τρόπου αντίδρασης’’, τις εκλογές.

Ότι και αν συμβαίνει γύρω μας, εμείς ο λαός, ως λαός που σέβεται και τιμάει την Δημοκρατία, οφείλουμε στο όνομά της, να περιμένουμε και να αναμένουμε την επόμενη εκλογική περίοδο, για να εκφράσουμε μέσω των εκλογών την αντίθεσή μας με την κυβέρνηση.

Καλώς ως εδώ.

Δεν συμφωνώ, αλλά το δέχομαι, λόγω της Νομιμότητας.

Τι γίνεται όμως σήμερα;

Από ότι όλοι οι παρανόμως Εξουσιαστές, και τα δικά τους ΜΜΕ, μας λένε, οι εκλογές αν και είχαν οριστεί για Φλεβάρη, τώρα ο χρόνος διεξαγωγής τους πηγαίνει όλο και μακρύτερα.

Ακόμη δηλαδή και την τελευταία έκφραση αντίδρασης που έχουν αφήσει το λαό, αυτό των εκλογών, η σημερινή κυβέρνηση την περιορίζει, μιας και μόνο η ίδια την καθορίζει.

Δημιουργείται λοιπόν το εξής ερώτημα:

Όπως είπαμε παραπάνω, ο λαός, που σέβεται και τιμάει την Δημοκρατία, οφείλει στο όνομά της, να αναμένει τις εκλογές για να εκφράσει την επιθυμία του.

Σήμερα, που η κυβέρνηση των Εταιριών, δεν σέβεται ούτε τιμάει την Δημοκρατία, ο λαός οφείλει ή όχι, στο όνομα της υπεράσπισης της Δημοκρατίας, να βγει στους δρόμους και να απαιτήσει άμεσα εκλογές, με κάθε τρόπο και κάθε θυσία;