H Αναγκαιότητα του ΚΚΕ για έναν Εθνικιστή

Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερο αντιλαμβάνομαι πως μια εκ των ελαχίστων πολιτικών που μπορούν πραγματικά και πρακτικά, να μας βγάλουν από την συγκεκριμένη ‘’δύσκολη’’, ή πλαστά δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, είναι αυτή που εκφράζει και φέρει ως βάση της, το ΚΚΕ.

Είναι τέτοια η μοίρα που έχει πάρει η χώρα, με μια ηγεσία που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, και έναν λαό να κάθεται αδρανείς, αδιάφορος ή ψευτο-οργισμένος στον καναπέ του και παρακολουθεί την πτώση της χώρας, που η μοναδική πλέον λύση είναι να προκύψει , μέσα από μια εντελώς διαφορετική αντίληψη αυτού του λαού και αυτής της πολιτικής σκέψης στους όρους δημοκρατία και ιδιοκτησία, ένα είδος ‘’σοκαριστικής’’ αλλαγής ώστε να τους συνεφέρει. Όλους τους. Και τον κοιμώμενο λαό, αλλά και την θρασυτάτη και εξοργιστικά προκλητική πολιτική αντίληψη της ηγεσίας της χώρας.

Η αντίληψη που έχει το ΚΚΕ περί της ‘’ιδεατής’’ κοινωνίας, κακά τα ψέματα, δεν ταιριάζει και δεν μπορεί με τίποτα να αφομοιωθεί, από έναν λαό όπως οι Έλληνες.

Δεν ταιριάζει στην παράδοσή μας.

Παρ΄όλα αυτά, παραμένει, κατά την άποψή μου, η μοναδική μας λύση.

Αν αναλογιστούμε όπως πχ υποστηρίζει η   Naomi Klain  , πως με μια κατάσταση ‘’σοκ’’, όπως αυτή που προκύπτει από μια τρομολαγνεία περί ‘’χρεωκοπίας’’, μπόρεσε η πολιτική ηγεσία να περάσει τα χειρότερα και αντί-λαϊκότερα μέτρα, χωρίς καμία αντίδραση του ελληνικού λαού, ίσως ξανά μια παρόμοιας δυναμικής ‘’θεραπείας’’ σοκ, να μπορέσει να ανατρέψει την σημερινή κατάσταση, και να επαναφέρει την προ τους αρχικού σοκ πραγματικότητα.

Μια κοινωνία όπως αυτή που θεωρεί ως ιδανική το ΚΚΕ, ίσως να ήταν το φάρμακο, το ισχυρό και πικρό φάρμακο, που απαιτείται για να νικήσουμε την αρρώστια αυτής της νεοφιλελεύθερης κοινωνίας που μας έχουν επιβάλει.

Και ίσως και αυτό να δώσει ένα μάθημα. Και στον κοιμώμενο λαό, μιας και αυτό θα φέρει μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων, όπως η εξέγερση, η επανάσταση και ίσως και ο εμφύλιος, μιας και όπως έχουμε πει παραπάνω, η κοινωνία του ΚΚΕ δεν ταιριάζει στον Έλληνα, αναγκάζοντάς τον να ‘’ξεβολευτεί’’ από τον καναπέ του. 

Το ίδιο ωφέλιμη όμως επίσης θα είναι και το σοκ της κοινωνίας του ΚΚΕ προς όλους αυτούς που σήμερα αποτελούν την ‘’άρχουσα’’ τάξη. Αυτή τη τάξη, που εξ αιτίας της και για να προστατέψει τα δικά της συμφέροντα , έχει επιβάλλει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλες αυτές τις υποχρεωτικές ή μη περικοπές της κοινωνίας που ονειρεύεται ο ελληνικός λαός.

Έχει τόσο αποθρασυνθεί πλέον η άρχουσα τάξη, που οι ενέργειες και οι πράξεις της, το τελευταίο διάστημα, τόσο απομακρυσμένες από κάθε λογική ή έστω  πλαστά αποδεχόμενες ως  αναγκαστική αντίδραση,  γεννούν έντονους προβληματισμούς ακόμα και περί της ευφυΐας της.

Μια κοινωνία όπως αυτή που ονειρεύεται το ΚΚΕ ίσως να ήταν το μοναδικό ‘’χάπι’’ για να γιατρέψει την άρρωστη αυτή θρασύτητα και την αίσθηση της παντοδυναμίας από αυτή την άρχουσα τάξη.

Όλα τα παραπάνω, θέτουν ως δεδομένη την αναγκαιότητα όλων όσων έχουν απηυδήσει πραγματικά με την σημερινή κατάσταση αλλά και όλους τους απογοητευμένους που βλέπουν και το πόσο ισχυρή είναι ,για να μπορέσει να αλλάξει αυτή η σημερινή κατάσταση, να στηρίξουν στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ.

Όχι επειδή στηρίζουμε την κοινωνία της. Προσωπικά δεν δηλώνω πως ασπάζομαι τον Κομμουνισμό. Ούτε ως θεωρία ούτε ως προσπάθεια πράξης.

Δεν θεωρώ πως υπάρχει έστω και το ελάχιστο ενδιαφέρον, να πειραματιστεί κάποιος στην ύπαρξη μιας κοινωνίας, που εξ αρχής ορίζει την απαγόρευση της ιδιωτικής περιουσίας.

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που η κοινωνία του ΚΚΕ δεν κολλάει στους Έλληνες.

Στο κομμάτι της ‘’ιδιοκτησίας’’.

Όλοι οι Έλληνες, οι σώφρονες τουλάχιστον, αντιλαμβάνονται πως τα δημόσια αγαθά, οφείλουν και πρέπει να είναι κρατικά, να παρέχονται από ένα κοινό ‘’ταμείο’’, ας πούμε, που λέγεται κράτος.

Αυτό τουλάχιστον μας διδάσκει και η Ιστορία μας.

Η αναγκαιότητα που δημιούργησε την ανάγκη ύπαρξης της αρχαίας Πόλης-Κράτους, είναι και η πρώτη απόδειξη του πόσο παλαιά, ο Έλληνας αντιλήφθηκε την ανάγκη, να υπάρχει μία αρχή, που να παρέχει τις βασικές απαιτήσεις για την ύπαρξη μιας κοινωνίας.

Από την οδοποιία και την φύλαξη της ελευθερίας, έως τη ναυσιπλοΐα και την πρόσβαση σε πόσιμο νερό, κάποιες βασικές ανάγκες, καλύπτονται και πρέπει να καλύπτονται από ένα κοινό ταμείο, όπως μια Πολιτεία, μια Πόλη, ένα κράτος****.

Μας το διδάσκουν οι πρόγονοί μας, και καλώς-κακώς, υπάρχει ακόμη στο dna μας αυτή η πεποίθηση. Κανένας πραγματικός Έλληνας δεν μπορεί να αγνοήσει πως στην ιστορία αυτού του τόπου, από τα αρχαία χρόνια έως και τα νεότερα, ο ρόλος μιας κρατικής εξουσίας, σε βασικές ανάγκες της κοινωνίας, ήταν πολύ σπουδαιότερος από τον ρόλο ενός ‘’παρατηρητή’’ ή ‘’διαιτητή’’.

Αυτό που επίσης όμως οφείλει και να αποδεχθεί, είναι πως παρ’ όλη τη αναγκαιότητα μιας κρατικής αρχής πάνω σε δημόσια αγαθά, ο τόπος αυτός γαλουχήθηκε, από τα αρχαία χρόνια εξίσου, και με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας. Οι Έλληνες, από την πρώτη ύπαρξή τους, είχαν βαθιά ριζωμένη την λέξη ιδιοκτησία μέσα στην έννοια της ανεξαρτησίας.

Ακόμη και οι Σπαρτιάτες, κοινωνία που ήταν κατά κάθε έννοιας ατομικής προσωπικότητας, την ατομική ιδιοκτησία την επέτρεπε.

Η δε αρχαία Αθήνα, όριζε τόσο πολύ την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας με την ανεξαρτησία, που χρησιμοποίησε τον ιδιόκτητο στόλο της, ως μοχλό πίεσης κατά των άλλων Ελλήνων, στο να τους πείσει για την αναγκαιότητα της ναυμαχίας της Σαλαμίνας***.

Στη πορεία αυτού του έθνους, ο όρος ατομική ιδιοκτησία είναι βαθιά ριζωμένος στην ιστορία του. Εκεί κάνουν και λάθος οι κομμουνιστές.

Είναι τόσο το παρωπιδίστικο κόλλημά τους με την έννοια της κρατικής ιδιοκτησίας, που δεν μπορούν να ορίσουν οποιαδήποτε ατομική ιδιοκτησία, όσο μικρή και να είναι, μέσα στην κοινωνία τους.

Και δεν καταλαβαίνουν πως η αναγκαιότητα αυτή καθ’ αυτή, την έννοιας ‘’προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας’’ γέννησε την ανάγκη να δημιουργηθεί η πρώτη Πόλη-Κράτος, και να γεννηθεί με τη σειρά της η έννοια ‘’κρατική επιμέλεια δημοσιών αγαθών’’**.

Και συν το λάθος τους, ελπίζουν πως θα μπορέσουν να το περάσουν σε ένα λαό που γέννησε την ατομική ιδιοκτησία.

Αν και σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν μπορώ επ’ ουδενί να αποδεχθώ μια κοινωνία άνευ ατομικής ιδιοκτησίας, μιας και θεωρητικώς θεωρώ αιτία γέννησης του ίδιου του Κράτους την ατομική ιδιοκτησία, παρ ‘ όλα αυτά θεωρώ την αναγκαιότητά της απαραίτητη για να ξεφύγει η χώρα από τον κατήφορο που την οδηγούν χέρι-χέρι, η θρασύτητα της ηγεσίας και η μαλθακότητα του λαού.

Ένα ηχηρό χαστούκι, είναι αυτό που πολλές φορές επαναφέρει ένα ασθενή κατάστασης ‘’σοκ’’.

Και αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή που μιλάμε, το μοναδικό ‘’ισχυρό’’ χαστούκι που μας απομένει, εμάς τους δύσμοιρους Έλληνες, είναι αυτό του Κομμουνισμού.

Αλλά βεβαίως, όσοι μπορούν να κοιτάξουν προς τα μπροστά, θα γνωρίζουν εκ των προτέρων πως ο Έλληνας χρειάζεται χαστούκι για να ξυπνήσει. Όχι για να ξαναλιποθυμήσει.

Και θα χρειαστεί μόνο αυτό.

Να ξυπνήσει.

Μετά, θα μπορέσει να συνεχίσει μόνος του, χωρίς την ανάγκη άλλου ‘’χαστουκιού’’ ή δεύτερης ‘’δόσης’’.

Και αυτό, οφείλει να γνωρίζει εκ των προτέρων και το ΚΚΕ, ώστε να μην χρειαστεί να επαναληφτούν λάθη του παρελθόντος*

*ο εμφύλιος πόλεμος, που ακολούθησε όταν η Ελλάδα ξανακέρδισε την ελευθερία της από τους Γερμανούς, πήγε τη χώρα τόσα χρόνια πίσω, όσο θα χρειάζονταν δύο κατοχές.

**Οι πρώτες Πόλεις-Κράτη, δημιουργήθηκαν από την ανάγκη προστασίας των ατομικών ιδιοκτησιών από εξωγενείς ή ενδογενείς εχθρούς. Για αυτό και στην ακμή του, ο Αρχαίος Κόσμος, δεν είχε απαγορεύσει την ατομική ιδιοκτησία, αλλά την είχε προσαρμόσει , βάση της διαχείρισής του, σε μέσο ισχύος της κρατικής.

*** Όταν ο Ευρυβιάδης ήθελε να απομακρυνθεί ο Ελληνικός στόλος από τη Σαλαμίνα, ο Θεμιστοκλής δήλωσε πως αν δεν μείνει εκεί, να προστατέψει την Αττική, οι Αθηναίοι θα έπαιρναν τον ιδιόκτητό τους στόλο και θα αποχωρούσαν. Δήλωσε δε πως οι Αθηναίοι, όσο έχουν τον στόλο τους, συνεχίζουν να υφίσταντο ως Πόλη, άσχετα αν η Αθήνα είχε ήδη καταλειφθεί από τους Πέρσες.

***Σε ανασκαφές που έγιναν στην Κρήτη, από την Μινωική ακόμη εποχή, η παροχή δωρεάν πόσιμου ζεστού και κρύου νερού, δεν ήταν ιδιωτική υπόθεση αλλά υπόθεση της κρατικής εξουσίας.