ΛΑΟΣ και Αποτυχία

Ας μιλήσουμε ψυχρά, ωμά, έτσι όπως τόσο καιρό μιλάνε όλοι στο ΛΑΟΣ.

Δεν θα ξεχάσω πχ τον Άδωνη, να φωνάζει με περίσσια έξαρση ‘’αν δεν ψήφιζα εγώ το μνημόνιο, εσύ δεν θα ’χες αύριο ψωμί να φας’’ σε έναν οργισμένο, για τις αυξήσεις φόρων, πολίτη.

Όπως επίσης δεν θα ξεχάσω τον Άδωνη, όχι μόνο να μην  σκύβει το κεφάλι ντροπιασμένος, όταν τον κατηγόρησαν για την παραπάνω στάση, αλλά να υπεραμύνεται της θέσης του με εξοργιστικά αισχρή εμμονή.

Δεν θα ξεχάσω την ωμότητα του Βορίδη όταν υπεραμύνθηκε και αυτός με τη σειρά του, την ψήφιση του μνημονίου, λέγοντας ‘’και στη μάνα μου είπα πως θα μειωθεί η σύνταξή της’’, χωρίς να ντρέπεται που η μάνα του μέσου πολίτη, δεν έχει γιο βουλευτή να της παρέχει βοήθεια αν ‘’η σύνταξή της μειωθεί’’.

Μόλις λίγες ημέρες πριν, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, Κυριάκος Βελόπουλος, ο υπέρμαχος και υπέρ του δέοντος υποστηριχτής των προτάσεων διεξαγωγής δημοψηφισμάτων, για θέματα πρωτευούσης και δευτερευούσης σημασίας, από το Σκοπιανό έως τις ταυτότητες, και από το λαθρομεταναστευτικό έως το τζαμί της Αθήνας, να δηλώνει στη Βουλή, πως ‘’η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων είναι ασύμφορη επειδή η Ελλάδα χρωστάει’’ (λες και πριν λίγο καιρό δεν χρωστούσε), για το θέμα του μνημονίου.

Τέτοιες ωμότητες, δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Ότι και να γίνει εν τέλει.

Δεν θα επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου, να τις ξεχάσει.

Και ακριβώς, επειδή αυτές τις ωμότητες, δεν πρέπει να τις ξεχάσουμε, οφείλουμε με την ίδια ωμότητα που έδειξαν οι πολιτικοί του ΛΑΟΣ, να κρίνουμε και εμείς τις τελευταίες τους κινήσεις.

Ως πρώην ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ  (το ομολογώ), έχω κάθε δικαίωμα να τους κρίνω. Το ίδιο ωμά.

Ας τα πάρουμε από την αρχή, εν συντομία.

Το ΛΑΟΣ ξεκίνησε ως Πατριωτικό Κόμμα. Έκανε άνοιγμα στους απανταχού πατριώτες, όλων των κοινωνικών τάξεων και πολιτικών αντιλήψεων, ώστε ο Πατριωτικός Χώρος, ενωμένος να αποκτήσει αντιπροσώπευση στη Βουλή.

Μάζεψε ένα συγκεκριμένο ποσοστό, αξιοσέβαστο από όσους ένιωθαν πατριώτες, αλλά επίσης ένιωθαν μόνοι, και μπήκε στη Βουλή.

Εκεί, άρχισε να ‘’κινείται ευέλικτα’’, ώστε να ‘’ενισχύσει τη θέση του’’.

Αυτή η ευελιξία, πολλές, μα πάρα πολλές φορές, έφερε σε δύσκολη θέση το ΛΑΟΣ, απέναντι στους ψηφοφόρους του, μιας και η προκλητικοί ‘’ελιγμοί’’ του, πολλές φορές δημιουργούσαν κύματα αγανάκτησης.

Σε όλη αυτή την οργή, που ξεστομιζόταν από τους ψηφοφόρους του κόμματος,

τα στελέχη του ΛΑΟΣ , προσπάθησαν να αιτιολογήσουν την προκλητική αλλαγή στάσεων και απόψεων, λέγοντας πως πρέπει να εμπιστευτούμε την ηγεσία του κόμματος, μιας και η ‘’πολιτική τους ευφυΐα, η πολιτική τους εμπειρία, τους βοηθάει να βλέπουν πολλές πολιτικές κινήσεις μπροστά, στην σκακιέρα της πολιτικής’’.

‘’Στην πολιτική, δεν λέγονται όλα’’, συνέχιζαν να λένε όταν ευελιξία-ευελιξία, η οργή των ψηφοφόρων τους αυξανόταν.

‘’Εμείς ξέρουμε. Εσείς όχι’’, έλεγαν και ξαναέλεγαν ο Άδωνης και οι αδωνάκηδες του κόμματος.

Και φτάσαμε στο μνημόνιο. Φτάσαμε στην περίοδο όπου ξένες δυνάμεις, με τον μανδύα των Οικονομικών Εταιριών και Ομίλων, εξαπέλυσαν λυσσαλέα επίθεση στη χώρα μας. Στόχος φυσικά ο πλούτος της χώρας, ο οποίος ορίζει και την Ανεξαρτησία της χώρας, ώστε να χτυπήσουν μετά με αποτελεσματικότητα την Ελευθερία της.

Σε αυτή τη φάση, η στάση του ΛΑΟΣ ήταν και το τελειωτικό χτύπημα σε όσους τόσους καιρό οργιζόντουσαν με τις ευελιξίας και τις κωλοτούμπες.

Όχι απλώς ψήφισαν το Μνημόνιο, αλλά μετατράπηκαν και στους πιο φανατισμένους υποστηριχτές του. Μάλλον λόγο της ανησυχίας του Άδωνη, για το αν θα έχω εγώ αύριο να τρώω ψωμί.

Προφανώς, ο Καρατζαφέ, είχε διαπιστώσει πως το Μνημόνια θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα σε αναγκαστική επιβολή από τους ξένους, μιας συγκυβέρνησης, ικανής να καταπνίξει κάθε εσωτερική αντίδραση για τα νέα μέτρα, που θεώρησε πως η στήριξή του, θα ήταν το εισιτήριο του για την κυβέρνηση, έστω και αυτής της κατοχικής.

Στήριξαν λοιπόν σθεναρά, το μνημόνιο οι ΛΑΟτιανοί, ευελπιστώντας πως αυτή η στάση, θα τους οδηγούσε στην Εξουσία.

Και ήρθε λοιπόν η στιγμή που ανέμεναν. Και ήρθε η ανάγκη για επιβολή αναγκαστικής συγκυβέρνησης, από τους ξένους, στην Ελλάδα.

Αλλά, παρ’ όλα τα όσα έκανε το ΛΑΟΣ για το Σύστημα Εξουσίας, όσο πιστά και να υπηρέτησε το ΛΑΟΣ, τόσο την ΝΔ, για το διάστημα που ήταν στην εξουσία, όσο και το ΠΑΣΟΚ, από την ώρα που έγινε κυβέρνηση, δεν τους έγινε καμία πρόταση.

Ίσα-ίσα, που τα βρήκαν οι δυο τους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και δεν χρειάστηκαν καμία βοήθεια από το ΛΑΟΣ.

Η νέα κυβέρνηση, άρχισε να δημιουργείται, χωρίς τη συνεισφορά του ‘’Πατριωτικού Χώρου’’.

Οι πρώτες συναντήσεις, έγιναν μόνο από τα στελέχη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς να ζητήσουν την παρουσία εκπροσώπων του ΛΑΟΣ.

Βγαίνει λοιπόν ο Καρατζαφέρης και δηλώνει: ‘’Αν με καλέσουν, για να στηρίξω την κυβέρνηση, θέτω όρους τη λαθρομετανάστευση, τους νέους φόρους, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας’’, τουτέστιν ‘’καλέστε με, διότι θα αρχίσω να μιλάω για τα παραπάνω θέματα’’. Ξεκάθαρα πράγματα.

Για όποιον μπορεί να σκεφτεί πολιτικά (και όχι κομματικά), η παραπάνω ‘’απειλή’’ του Καρατζαφέρη, ήταν ξεκάθαρος εκβιασμός. ‘’Ή με καλείτε, ή αρχίζω και φωνάζω για λαθρομετανάστες και φορολογία’’, ήταν στην ουσία το νόημα της απειλής του.

Ξεχνώντας πως έως σήμερα, το ΛΑΟΣ δεν φώναζε για την φορολογία, ίσα-ίσα που πίστευε πως η αύξηση των αυστηρών μέτρων κρίνεται αναγκαία, ενώ για τους λαθρομετανάστες, είχε να ορθώσει λόγο από την αρχή της κρίσης.

Ξεχνώντας πως το μνημόνιο, πως η αποδοχή της επιβολής συγκεκριμένης κυβέρνησης από τις ξένες χώρες, είναι ξεκάθαρη επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας.

Άσχετα αν τελικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ψάρωσαν ή όχι, και κάλεσαν το ΛΑΟΣ για να συγκυβερνήσουν όλα μαζί τα μνημονιακά κόμματα, αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι μια ωμή κριτική του ΛΑΟΣ. Ωμή, όπως και το ίδιο θα ήθελε.

Αν όντως, η στάση του κόμματος τόσο καιρό, ήταν ‘’ευέλικτη και διφορούμενη’’, με σκοπό να αποκτήσει την πρόσβαση στην συγκυβέρνηση, απέτυχε.

Διότι, δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία, το ότι, παρ’ όλη την στήριξη του ΛΑΟΣ σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν οδήγησαν στην είσοδό του, εξ αρχής, στην συγκυβέρνηση, αλλά χρειάστηκε ένας ακόμη ‘’πολιτικός εκβιασμός’’, ένα ξεπούλημα , για να ζητήσουν, εν τέλει την παρουσία του.

Αν, όλοι όσοι συνέχισαν να επευφημούν αυτές τις ευελιξίες, επειδή ήταν υπέρμαχοι του μακιαβελισμού (στην νίκη, δεν μετράει η Ηθική και η Αξιοπρέπεια), τώρα θα πρέπει να αποδεχθούν την αποτυχία τους.

Το ΛΑΟΣ, παρ’ όλες τις ευελιξίες, δεν πέτυχε το στόχο του.

Οπότε, δύο τινά συμβαίνουν.

Ή αυτές οι ευελιξίες είναι λανθασμένες πολιτικές κινήσεις, που δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, οπότε η ηγεσία του κόμματος, που τις εμπιστεύτηκε και τις υποστήριξε, είναι υπαίτια της επιλογής της και άρα πρέπει να αλλάξει,

ή οι ευελιξίες είναι σωστές πολιτικές κινήσεις, οι οποίες αν γίνουν από ικανούς ανθρώπους μπορεί πράγματι να οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, οπότε η σημερινή ηγεσία αποδείχθηκε απλά ανίκανη και άρα πρέπει επίσης να αλλάξει.

Σε κάθε περίπτωση, το ΛΑΟΣ, δεν πέτυχε το στόχο του. Ή στραβός είναι ο στόχος, ή στραβά αρμενίζουμε.

Υπάρχει άλλη εξήγηση;

Σε κάθε περίπτωση, όσοι συνεχίζουν να νιώθουν Πατριώτες στο κόμμα, πρέπει να απαιτήσουν αλλαγή ηγεσίας. Νέο αίμα, που θα αντικαταστήσει το παλαιό, που έδειξε αδύναμο να σταθεί επάξιο του Χώρου που ‘’εκπροσωπεί’’.

Θα γίνει κάτι τέτοιο; Θα μπορέσει το κόμμα να αποδειχθεί κομματικός φορέας ενός Χώρου, που ξεπερνάει τον εγωισμό του Καρατζαφέρη, του Βορίδη, του Άδωνη και του Βελόπουλου, και εκφράζει μια ολόκληρη πολιτικό-κοινωνική θεωρία που αγγίζει χιλιάδες Ελλήνων πατριωτών, και να περάσει σε μια νέα εποχή;

Προκαλώ δημόσια, τον Γιάννη Παναγιωτόπουλο, πρόεδρο της Νεολαίας του ΛΑΟΣ, αλλά και τον κ. Καράμπελα, Πρώην Πρόεδρο της Νεολαίας, και εκ των ‘’νεαρών’’ στελεχών του κόμματος, ανθρώπους που γνωρίζω και έχουμε συζητήσει αρκετές φορές τις κοινές μας ανησυχίες για την οδό που επέλεξε το κόμμα, και που κάθε φορά, αιτιολογούσαν τα αδικαιολόγητα, λέγοντας ‘’ξέρουν αυτοί, τους εμπιστεύομαι’’, να πάρουν επιτέλους θέση, όπως αρμόζει στη θέση τους.

Αν πραγματικά, θεωρούσαν πως ‘’αυτοί ξέρουν’’, στο όνομα της , με κάθε κόστος και κάθε θυσία, είσοδό τους στην συγκυβέρνηση, τώρα πως κρίνουν την αποτυχία τους;

Ως αποτυχία μεθόδου, ή ως αποτυχία προσώπων;

Τους προκαλώ να απαντήσουν. Εδώ ή δημόσια κάπου άλλου. Να πάρουν θέση. Να απαντήσουν σε όσα οι ίδιοι, τόσο καιρό ευαγγελίζονταν και υποστήριζαν με μανία.

Για όσους δε, σπεύσουν, και τολμήσουν να ξεστομίσουν πως τελικά ‘’δέχθηκε πρόταση ο πρόεδρος, αλλά την αρνήθηκε’’, θα πρέπει να σκεφτούν το εξής, πριν το βουλώσουν.

Η συγκυβέρνηση, έγινε χωρίς το ΛΑΟΣ. Μόλις ο Καρατζαφέρ βγήκε και απείλησε πως θα αρχίσει να μιλάει για λαθρομετανάστευση, εδαφική κυριαρχία και φορολογία, πληροφορηθήκαμε πως δέχθηκε πρόταση από τον Παπανδρέου.

Δεν θα σχολιάσω αν είναι αλήθεια ή ψέμα. Δεν είναι η ουσία αυτή. Έχω ικανούς εκεί στο ΛΑΟΣ,  να διέδωσαν ένα ψέμα, για να μην νιώσει ο εγωισμός του προέδρου πεσμένος, στα μάτια των οπαδών του.

Τα δε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, θα προτιμούσαν σίγουρα να φανούν πως έφαγαν χυλόπιτα από τον Καρατζαφέρη, αν αυτό διασφαλίσει την σιωπή του σε όσα ανθελληνικά πρόκειται να ακολουθήσουν.

Προσωπικά, θεωρώ πως η πρόταση στον Καρατζαφέρη, από συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, έγινε μόνο και μόνο ώστε να διασφαλίσουν τα δύο κόμματα, πως αυτός και το κόμμα του, δεν θα δημιουργήσουν προβλήματα με τους λαθρομετανάστες, τη φορολογία και την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Είτε λοιπόν η πρόταση ήταν υπαρκτή, είτε ήταν πλαστή, καμία σημασία δεν έχει (τουλάχιστον για το θέμα που συζητάμε).

Θα πρέπει όμως να δώσουμε σημασία στα εξής:

Αν ο Καρατζαφέρ, χρησιμοποιεί την λαθρομετανάστευση, την εδαφική κυριότητα και την φορολογία, ως εκβιαστικά μέτρα για να αναγκάσει την αδιάφορη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να του προτείνουν συνεργασία, σημαίνει πως αυτά τα θέματα, είναι προϊόντα διαπραγμάτευσης από το ΛΑΟΣ. Και μάλιστα, εκβιαστικής διαπραγμάτευσης.

Το είπε άλλωστε ξεκάθαρα. ‘’Βάλτε με, και δεν μιλάω για αυτά. Μην με καλείτε, και θα σας σκίσω με άναρθρες κραυγές’’.

Πόσο Άξιος φέρεται ένας ‘’υπερασπιστής’’ τέτοιων θεμάτων, όταν τα διαπραγματεύεται, και μάλιστα αρνητικά (=η μη υπεράσπισή τους, χαρίζει την υπεράσπισή του);;;

Πόσο υπερήφανοι μπορεί να αισθάνονται όλοι οι Παναγιωτακόπουλοι όταν βλέπουν θέματα που είχαν προτεραιότητα στην πολιτική τους ατζέντα, να διαπραγματεύονται για ‘’μία καρέκλα’’;

Δεν θα μιλήσω για το τι ακολούθησε τον εκβιασμό του Καρατζαφέρη προς το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Δεν θα μιλήσω, διότι δεν συμφέρει τους ‘’ηθικολόγους’’ του ΛΑΟΣ.

Πως μπορεί να τους συμφέρει, εφόσον η πρόσκληση είναι προϊόν, όχι αποδοχής της αναγκαιότητας της συμμετοχής του ΛΑΟΣ σε μια ‘’κυβέρνηση σωτηρίας’’,  αλλά είναι προϊόν  αντιτίμου της σιωπή του, σε όλα όσα το νέο μνημόνιο θα φέρει;

Δεν θα μιλήσω λοιπόν για την αισχρή πρόσκληση που ήρθε μετά τον εκβιασμό.

Θα μιλήσω για το πριν τον αισχρό εκβιασμό.

Το γεγονός της μη αναγκαιότητας του ΛΑΟΣ, να συμμετέχει σε μια ‘’κυβέρνηση σωτηρίας’’, είναι προϊόν αποτυχημένης μεθόδου ή αποτυχημένων προσώπων;;

Πότε επιτέλους η ηγεσία του κόμματος του ΛΑΟΣ, θα κάνει την αυτοκριτική του;

Και πότε επιτέλους οι ψηφοφόροι του, θα το απαιτήσουν;