Να πως έχουν τα πράγματα.
Η Γερμανία και η Γαλλία, αποφασίζουν να συνεργαστούν. Η συνεργασία αυτή, βασίζεται κυρίως πάνω σε οικονομικά στοιχεία, δηλαδή σε αριθμούς.
Επειδή η συνεργασία αυτή φέρει γρήγορα εντυπωσιακά οφέλη, αποφασίζουν να βάλουν κι άλλα κράτη στην συνεργασία, αφενός για να κερδίσουν και εκείνα, αφετέρου αλλά και πρωτίστως, θα κερδίσουν περισσότερο και τα ίδια.
Η Ελλάδα, τυχοδιωκτικώς, σπεύδει πολύ γρηγορότερα από ότι οι δυνάμεις της , της επιτρέπουν, να δηλώσει συμμετοχή σε αυτή τη συνεργασία, διότι , τυχοδιωκτικά σκεπτόμενη, προβλέπει σε ‘’τσάμπα χρήμα’’, σε εύκολα έσοδα.
Οι Ευρωπαίοι αποδέχονται την είσοδο της Ελλάδος, επειδή αφενός μεν υποστηρίζεται από την Αμερική, χώρα που ελέγχει τα πράγματα στο στρατιωτικό επίπεδο, αφετέρου διότι η Γερμανία και η Γαλλία, προβλέποντας πως, τα εύκολα κέρδη που εποφθαλμιά η αφελής Ελλάδα, μπορούν εξίσου εύκολα να μετατραπούν σε δικά τους οφέλη.
Η Αμερική, θέλει εξαρχής σε αυτή τη νέα συνεργασία, να έχει τον πρώτο ρόλο, αν όχι ως συμμετέχων, έστω ως επιτηρητής. Και σπεύδει να εκμεταλλευτεί την τυχοδιωκτική οπτική των ηγεσιών της Ελλάδος, που τρίβουν πονηρά τα χέρια τους, για την ευκολία με την οποία θα ‘’αρπάξουν εύκολο χρήμα’’, ρίχνοντας στην πολιτική ζωή της Ελλάδος, ένα δικό της παιδί, έναν γνήσιο υπερασπιστή, έστω και μακροπρόθεσμα, των συμφερόντων των ΗΠΑ.
Η Αμερική, ήδη έχει καταφέρει να κάμψει τις όποιες αντιδράσεις της υγιούς κοινωνίας της Ελλάδος, δίνοντας στον εκπρόσωπό τους, ένα αριστερό προφίλ.
Παρουσιάζουν έναν ηγέτη αριστερών προτιμήσεων, να ενεργεί ως κάποιος που εντέχνως χρησιμοποιεί αριστερό λόγο, για να κάνει πράξεις πολύ …αμερικανικές.
Φωνές που προέρχονται από τα υγιή κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας , που τυγχάνει να ανήκουν στην αριστερά, σκεπάζονται από την ‘’αριστερή φωνή’’ ενός πρωθυπουργού
Συγχρόνως, οι αντιδράσεις των χωρών εκείνων που διαβλέπουν μια δύσκολη πορεία της αδύναμης Ελλάδος σε αυτή τη συνεργασία, κάμπτονται από την πίεση της δυνατής Αμερικής που στρατοκρατεί σχεδόν τη μισή υφήλιο.
Συγχρόνως, τα ισχυρά μέλη της συνεργασίας, όπως η Γερμανία, ξεκινάει από νωρίς να καρπώνεται τα οφέλη της ένταξης στην οικονομική συνεργασία μια χώρας με κατάλοιπα όπως η Ελλάδα, κατάλοιπα που την καθιστούν έρμαιο των οικονομικών λεηλασιών που ετοιμάζουν ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία, μοιράζοντας μίζες, διαφθείροντας ανθρώπους που εύκολα διαφθείρονταν, σε σημείο που κάποια στιγμή η Ελλάδα φθάνει στο ναδίρ της οικονομικής της διαβίωσης.
Εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή που διαφαίνεται εμφανώς η αδυναμία συμμετοχής της Ελλάδας στην οικονομική συνεργασία των υπολοίπων χωρών, η Αμερική παίζει τα ρέστα της.
Ξεκάθαρα πλέον, δίνουν την εντολή στον εντολοδόχο τους, να προσπαθήσει να διαλύσει την συνεργασία αυτή, η οποία με την πάροδο του χρόνου, γίνεται ενοχλητική στην Αμερικανική ηγεμονία.
Η Οικονομική συνεργασία στην Ευρώπη, έχει δώσει εδώ και καιρό μια δυναμική Ένωσης και σε επίπεδα πέραν του οικονομικού, σε σημείο που η Γαλλία, θεωρεί πως έχει δικαίωμα η Ένωση να αντιδράσει σε αυτή τη διάλυση.
Σαν τρόπο αντιμετώπισης της Αμερικής επίθεσης, θέλει να αποδείξει την δυναμική της, στο να μπορεί να καλύψει την αδυναμία της Ελλάδος, άσχετα πόσο άκομψα και προβοκατόρικα θα την οδηγεί ο ‘’αμερικάνος’’ ηγέτης της.
Η λύση που προτείνει στις άλλες χώρες της Ένωσης, είναι να δημιουργήσουν οργανισμό στήριξης της χώρας αυτής. Ο οργανισμός αυτός, θα έχει ως κύριο στόχο να βάλει την αδύναμη Ελλάδα στο επίπεδο να συμμετέχει ισότιμα στον οικονομικό σχεδιασμό της συνεργασίας. Για να γίνει αυτό, η Ένωση σαφώς και θα χρειαστεί να χάσει κάποια ποσά από όσα είναι να εισπράξει, αλλά τουλάχιστον θα συνεχίσει να υπάρχει, χωρίς να υπάρχει ο φόβος μιας επόμενης ‘’αμερικανικής εισβολής’’.
Εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα. Η Γερμανία, λόγω της ξεκάθαρης πρωτοκαθεδρίας που έχει στο μεγάλο φαγοπότι που έχει στηθεί γύρω από την είσοδο της Ελλάδος σε μια συνεργασία που δεν πληρούσε τη δύναμη να ανταπεξέλθει, πρέπει , σε αυτή τη στιγμή που θα πρέπει οι άλλες χώρες, να πάρουν κάτι πίσω, πρέπει η ίδια να πάρει πίσω τα περισσότερα.
Το όλο σκηνικό γίνεται σε μια περίοδο, που η Γερμανία έχει ρίξει πολλά χρήματα πάνω στο τραπέζι, με μακροπρόθεσμο σχέδιο την αρπαγή των κερδών που ψευδώς φαίνονται στα χέρια της Ελλάδος, και φυσικά τώρα, που πρέπει να μαζευτεί πίσω, αφήνει πολλά χρήματα πίσω της.
Φυσικά αντιδράει.
Δεν θέλει να χάσει τώρα, γιατί θα χάσει πολλά. Νιώθει θιγμένη.
Και πιέζει τη Γαλλία σε μια άλλη επίλυση του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Η αδύναμη χώρα, θα πρέπει να δανειστεί ξανά, για να μεταφέρει το πρόβλημα σε άλλη περίοδο, μια ακόμη γύρα, ώστε να προλάβει να τραβήξει όσα περισσότερα οφέλη μπορεί να κερδίσει έως να διαλυθεί το όλο παιχνίδι.
Η Γαλλία επιμένει. Μην διαλυθεί η Ένωση για μια χώρα όπως η Ελλάδα.
Η Γερμανία επιμένει. Μην χάσει η ίδια τα κέρδη της.
Τα βρίσκουν στη μέση. Δεν θα διαλυθεί η Ένωση και η Γερμανία δεν θα χάσει τα χρήματα που θέλει να βγάλει από την Ελλάδα.
Η Αμερική επιμένει επίσης. Η εντολή έχει δοθεί στον εντολοδόχο της. Η Ελλάδα, πρέπει να κάνει τα πάντα ώστε να χτυπήσει την περηφάνια της Ένωσης, και αυτό μπορεί να γίνει εφικτό με την αυτοκτονία της, την εκούσια απόφασή της να αποδεχθεί πως το μοντέλο της Ένωσης δεν έχει πετύχει για όλους.
Πως θα το κάνει αυτό;
Ο εντολοδόχος παίρνει νέα εντολή. Διαμόρφωσε εκείνες της συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας σου, ώστε να κυριαρχεί η αίσθηση πως για ότι συμβεί, υπαίτια θα είναι η Ευρώπη.
Η εντολή των ΗΠΑ είναι ξεκάθαρη. Θέσε διλλήματα. Φταίει το Ευρώ για την κατάντια μας. Φταίει η ηγετική κυριαρχία ισχυρών κρατών στην Ένωση. Φταίει η Ένωση.
Συγχρόνως, οι ΗΠΑ προωθούν αυτή την αντίληψη και στις άλλες χώρες, αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Το τελευταίο χαρτί, είναι μπαλαντέρ. Σε μια διαμορφωμένη κοινωνία της Ελλάδος ως προς την λειτουργικότητα της Ένωσης σε βαθμό που να τεθεί υπό αμφισβήτηση από τους πολίτες της χώρας η ισότιμη παρουσία της χώρας σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες, ο εντολοδόχος των ΗΠΑ, πρωθυπουργός της χώρας, ζητάει δημοψήφισμα. Ζητάει να αποφασίσουν οι πολίτες, οι πολίτες που είναι αποδέκτες μιας οργανωμένης προπαγάνδας από ΜΜΕ όσο αφορά την ‘’επίθεση της Ε.Ε. κατά της χώρας’’, για το αν θα ισχύει η όχι η σύμβαση.
Τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα.
Το σχέδιο θέλει το δημοψήφισμα να γίνεται με τέτοιο έντεχνο τρόπο, που στην ουσία οι πολίτες, να μην καταδικάσουν την συγκεκριμένη σύμβαση, αλλά όλη την Ε.Ε.
Αυτό βολεύει και τις ΗΠΑ, που επιτέλους θα γίνουν μάρτυρες της αμφισβήτησης της Ένωσης εκ των έσω, έστω και από ένα αδύναμο μέλος, αλλά βολεύει και τη Γερμανία, που δεν θα χρειαστεί να χάσει μέρος των επενδύσεών της στην Ελλάδα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης σπεύδουν να καταδικάσουν το δημοψήφισμα.
Βουλευτές της κυβέρνησης σπεύδουν να καταδικάσουν το δημοψήφισμα.
Κατά αυτούς, θεωρείται δεδομένο πως η σύμβαση, οριοθετεί και την παρουσία της χώρας στην Ένωση.
Αν οι πολίτες καταδικάσουν την σύμβαση, καταδικάζουν και την ένταξη της Ελλάδος στην Ένωση.
Ο εντολοδόχος, χαμογελάει πονηρά.
Εκεί που λίγες μέρες πριν, όλοι καταδίκαζαν την σύμβαση, σήμερα, όλοι σπεύδουν να δηλώσουν την υποστήριξή τους.
Οι πολίτες κοιτάζουν απεγνωσμένα τις εξελίξεις.
Η προπαγάνδα των ΜΜΕ συνεχίζει ακάθεκτη.
Από παντού, υπάρχει μόνο ένα μήνυμα: ή δεν γίνεται δημοψήφισμα, και η Ελλάδα συνεχίζει να λαμβάνει τη βοήθεια της Ένωσης, ή γίνεται δημοψήφισμα, και για να συνεχίζει η Ελλάδα να λαμβάνει βοήθεια από την Ένωση, θα πρέπει να υπερψηφίσει τη καταδικαστική σύμβαση.
Ο εντολοδόχος τρίβει τα χέρια του ικανοποιημένος. Έφερε εις πέρας την αποστολή του.
Ότι και να γίνει, θα είναι επιτυχημένος στα μάτια των αφεντικών του, μικρών ή μεγάλων.
Ή η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε ένα δημοψήφισμα με ψευτοδιλήμματα, οπότε η θέση της στην Ένωση τίθεται σε αμφισβήτηση, ή δεν οδηγείται σε δημοψήφισμα, και η Γερμανία, κυρίαρχος χώρα στην Ένωση, τον ευγνωμονεί για το ότι ανάγκασε τους Έλληνες να αποδεχθούν χρέη που δεν της ανήκουν.
Έτσι έχουν τα πράγματα.
Το μόνο που δεν έχουν υπολογίσει όλοι οι συμπλεκόμενοι στο σχέδιο καταδίκης της χώρας, είναι η απόφαση των Ελλήνων πολιτών, να διεκδικήσουν την συνέχιση της παρουσίας τους στην Ένωση, όχι όμως ως ‘’οικονομικοί σκλάβοι’’, αλλά ως ισότιμα μέλη.
Και αυτό, μπορεί να γίνει μόνο, όταν ο λαός διεκδικήσει μια νέα πολιτική ηγεσία, που θα μπορεί να διαπραγματεύεται με την Ένωση υπέρ της χώρας, και όχι υπέρ ξένων Οικονομικών Ομίλων.
Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει ο λαός να αποδείξει πως είναι έτοιμος να στηρίξει μια νέα πολιτική ηγεσία. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει ο λαός να το αποδείξει εμπράκτως.
Στους δρόμους.
Με αγώνα κατά ενός Συστήματος Εξουσίας, που τον αναγάγει σε σκλάβο των δικών τους συμφερόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου