Πάγκαλος και Δικαιώματα Πολιτικών

Στη χθεσινή εκπομπή του Χατζηνικολάου στο Alter, ο Πάγκαλος, δέχθηκε ερωτήσεις από ‘’εξέχοντες δημοσιογράφους’’.

Στην μία ερώτηση που δέχθηκε, η απάντησή του ξεσήκωσε θύελλα επερωτήσεων και σχολιασμού από τους ‘’εξεταστές’’ δημοσιογράφους.

Συγκεκριμένα, σε ερώτηση αν η ελληνική κυβέρνηση έχει καταθέσει πρόταση διεξόδου μέσω του κουρέματος του χρέους, ή αν κάθεται απλός θεατής στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της σκληρής ομάδος της Ευρωπαϊκής ηγεσίας (Γερμανία), με την πιο ήπια εκπροσώπησή της (Γαλλία), η απάντηση του Πάγκαλου ήταν πως η ελληνική κυβέρνηση έχει πρόταση.

Όταν ο Χ’’νικολάου ρώτησε ποια είναι η πρόταση της χώρας, η απάντηση του Πάγκαλου ήταν που έδωσε το έναυσμα του ξεσπάσματος.

‘’Δεν μπορώ να σας την πώ (την ελληνική πρόταση), αφενός διότι μπορεί να μην την γνωρίζω, αφετέρου και να την γνώριζα, δεν θα σας την έλεγα’’.

Και ενώ ο Χ’’νικολάου και οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι, έμειναν στο αρχικό σκέλος της απάντησης, κανένας δεν ασχολήθηκε με το δεύτερο, και για εμένα , σημαντικότερο δεύτερο σκέλος αυτής.

Συγκεκριμένα , όλοι ξεσηκώθηκαν και αγανακτισμένοι αντέδρασαν στο ενδεχόμενο  ‘’ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να μην γνωρίζει την ελληνική πρόταση’’, αδιαφορώντας πως οι ίδιοι βγαίνουν και λένε πως πλέον δεν κυβερνάμε ‘’εμείς’’, αλλά η τρόικα.

Μόνο ένας, το Βαξεβάνης που έχει στη ΝΕΤ (νομίζω) το ‘’Κουτί της Πανδώρας’’, τόλμησε να ρωτήσει ‘’αν το ξέρετε, γιατί να μην μας το πείτε’’.

Η απάντηση του Πάγκαλου δεν σχολιάστηκε το ίδιο, όσο το προηγούμενο σχόλιο.

‘’Διότι, δεν γίνεται 10 ημέρες πριν την συζήτηση, να βγαίνω εγώ (ο Πάγκαλος δηλαδή) σε δημόσιο βήμα και να αποκαλύπτω τα κρυφά χαρτιά της Ελλάδος στις διαπραγματεύσεις’’!!!!

Και το παραπάνω αυτό σχόλιο, δεν σχολιάστηκε καθόλου. Από κανένας δημοσιογράφο.

Έξυπνα και πονηρά, ο Χ’’νικολάου, επέστρεψε τη συζήτηση στο θέμα της ‘’γνώσης’’ ή ‘’μη γνώσης’’ της υποτιθέμενης ελληνικής πρότασης από ‘’τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης’’

(παρεμπίπτοντος, μόνο ένας παν-ηλίθιος θα πίστευε τα λόγια του Πάγκαλου, πως υπάρχει ελληνική πρόταση)

Εντέχνως, εν συνεχεία, η συζήτηση εξελίχθηκε όπως , προφανώς ήθελε και ο ίδιος ο Πάγκαλος, με αναλύσεις ποσοστών και στατιστικών για την ανάπτυξη, την ανεργία, τον πληθωρισμό και τα ‘’επιζητούμενα πλεονάσματα’’.

Θα πρέπει να γνωρίζει ο κ. Χ’’νικολάου, ως άξιος και διάσημος για την αντικειμενικότητα της καριέρας του, πως το ζητούμενο της συζήτησης, το ‘’δημοσιογραφικό λαβράκι’’ που ίσως να διδάχθηκε όταν ακόμη ήταν ανερχόμενος δημοσιογράφος, ήταν το δεύτερο σκέλος της αρχικής του απάντησης.

Και πιο προκλητικό από αυτό , ήταν η απάντηση που έδωσε στον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη που ζήτηση να ενημερωθεί.

Διότι, αν το γνώριζες, υποθέτω δεν θα μπορούσες να κρατηθείς ψύχραιμος, και θα ρωτούσες τον Πάγκαλο, ‘’με ποιο δικαίωμα, κάποιος βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός, αποφασίζει να έχει ‘’κρυφά χαρτιά’’, για να μπορέσει να ‘’τζογάρει’’ σε διαπραγματεύσεις, το αποτέλεσμα των οποίων ενδέχεται να ‘’σώσουν’’ (ευελπιστούν), ή να καταστρέψουν το μέλλον της  χώρας’’. Και θα συνέχιζες ‘’σε ποια σοβαρή Δημοκρατία, μέσω ποιάς δημοκρατικής διαδικασίας, μπορεί να νομιμοποιηθεί μια κυβέρνηση που ‘’διαπραγματεύεται το μέλλον μιας χώρας χωρίς να αφήνει τους πολίτες που κυβερνάει, να γνωρίζουν τον τρόπο που αυτή θα διαπραγματευτεί;;;;;’’.

Θα τολμούσε άραγε κάποιος να υποστηρίξει πως οι εκλογές που έγιναν πριν 2 χρόνια, νομιμοποιούν την σημερινή κυβέρνηση, κυβέρνηση που όλοι μα όλοι, ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση, υποστηρίζουν πως απέτυχε, στο να προχωρήσει σε μια διαπραγμάτευση που κρίνει το μέλλον των επόμενων γενεών, χωρίς να απαιτηθεί, αυτή η κυβέρνηση, η από όλους αποδεχτή ως ‘’αδύναμη’’ , να ζητήσει την γνώμη, μέσω της γνωστοποίησης και την αποδοχή των αντιδράσεων, των πολιτών της χώρας αυτής;

Ποιος δίνει το δικαίωμα στους Πάγκαλο, και σε κάθε βουλευτή το δικαίωμα να πιστεύει πως έχει δικαίωμα να αποφασίζει για εμάς, χωρίς εμάς, σε μια περίοδο που η μισή Ελλάδα στενάζει και η άλλη μισή βγαίνει στους δρόμους για να μην στενάξει;

Ποιος;

Μάλλον όλοι εμείς.

Εμείς που σπεύδουμε να τους αιτιολογήσουμε, μιλώντας βαρύγδουπα για ‘’ανώριμους πολίτες, που δεν είναι σε θέση να κρίνουν τίποτα παραπάνω από …την κυβέρνηση που θα την κυβερνάει’’.

Εμείς που σκύβουμε αηδιασμένοι το κεφάλι, είτε από τη σιχαμάρα που αναδύεται από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο, είτε από τις ενοχές που πνίγουν την αξιοπρέπειά μας, αποτέλεσμα της αναβλητικότητάς μας.

Εμείς, που αποφασίζουμε να παραμείνουμε θεατές, είτε γιατί πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να αλλάξουν τα πράγματα, είτε γιατί πιστεύουμε πως η αδιαφορία είναι λύση.

Εμείς που εποφθαλμιούμε να βγάλουμε κέρδος, πολιτικό, οικονομικό, επαγγελματικό, από την τραγωδία των επόμενων γενεών.

Εμείς, όλοι μας.

Εμείς, που ξεχάσαμε, ή δεν μας έμαθαν ποτέ, τι πραγματικά σημαίνει Δημοκρατία.