Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Γνώση και Επιλογή

Αρχαία Ελλάδα:
ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΕΝ ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ
ΠΡΟΘΥΜΟΥΜΕΝΟΣ ΘΕΑΣΑΣΘΑΙ, ΚΑΘΕΔΡΑΣ ΗΠΟΡΕΙ: ΠΟΛΛΟΥΣ
Δ' ΕΠΙΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ ΤΟΠΟΥΣ ΥΒΡΙΖΕΤΟ ΚΑΙ ΕΣΚΩΠΤΕΤΟ, ΜΗ-
ΔΕΝΟΣ ΑΥΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΕΝΟΥ: ΩΣ ΔΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙ-
ΜΟΝΙΟΥΣ ΗΚΕΝ, ΑΝΕΣΤΗΣΑΝ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΑΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΩΝ
ΑΝΔΡΩΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΕΚΧΩΡΟΥΝΤΕΣ: ΤΩΝ ΔΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙ-
ΣΗΜΕΙΩΣΑΜΕΝΩΝ ΚΡΟΤΩ ΤΟ ΕΘΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΠΑΙΝΟΥΝΤΩΝ,
Ο ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΚΙΝΗΣΑΣ "ΠΟΛΙΟΝ ΤΕ ΚΑΡΗ ΠΟΛΙΟΝ ΤΕ ΓΕΝΕΙΟΝ"
ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΣΑΣ "ΟΙΜΟΙ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ" ΦΗΣΙΝ,
"ΩΣ ΑΠΑΝΤΕΣ ΜΕΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΤΑΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ,
ΧΡΩΝΤΑΙ Δ' ΑΥΤΟΙΣ ΜΟΝΟΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ."
Πλούταρχος-Αποφθέγματα Λακωνικά

Μετάφραση:

(περίληψη)
Κάποιος (ηλικιωμένος) βρισκόταν στην Ολυμπία, στους Αγώνες, και έψαχνε κάπου να κάτσει για να παρακολουθήσει τα αγωνίσματα. Καθώς περνούσε από τις θέσεις των διάφορων πόλεων, κανένας δεν σηκωνόταν να του παραχωρήσει τη θέση του. Όταν πλησίασε το σημείο όπου βρίσκονταν οι Σπαρτιάτες, όλοι οι Σπαρτιάτες νέοι και μεγάλοι, σηκώθηκαν και παραχώρησαν τη θέση τους στον ηλικιωμένο. Τότε ο ηλικιωμένος φώναξε δυνατά, για να ακουστεί σε όλη την Ολυμπία ''Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν ποιό είναι το σωστό. Μόνο όμως οι Σπαρτιάτες επιλέγουν να το κάνουν''.

Ελλάδα 2011:
Νέοι φόροι, έκτατες εισφορές, χαράτσια σε ΔΕΗ με την απειλή να σου κόψουν το ρεύμα, αυξανόμενη ακρίβεια, μειώσεις σε μισθούς, μειώσεις σε συντάξεις, καταργήσεις επιδομάτων.

Οι μαθητές στα σχολεία δεν έχουν βιβλία, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούν να καταβάλουν τις συντάξεις, οι πολίτες δεν μπορούν να αποταμιεύσουν.

Αυξανόμενη βία, από τους πολίτες αλλά και από τις κρατικές μονάδες καταστολής, ανασφάλεια, φόβος, αγωνία.

Αυτά είναι τα κύρια ζητήματα της καθημερινότητας στην Ελλάδα του 2011.

Αυτά ήταν και τα κύρια ζητήματα της καθημερινότητας σε άλλες χώρες, παλαιότερα.

Σε χώρες που , πειραματικά, λειτούργησε το αδηφάγο τέρας της Οικονομικής Εξαθλίωσης που θέτει ως πρωταρχικό στόχο-σκοπό ο Φιλελευθερισμός (πείτε τον και νεοφιλελευθερισμό, δεν υπάρχει καμία διαφωνία στο όνομα).

Σε όλες αυτές τις χώρες, που βίωσαν τις ίδιες καταστάσεις που βιώνει και σήμερα η χώρα μου, υπήρξε ένας μόνο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης. Ένας και μόνο ένας. Ίδιος και απαράλλακτος σε όλες τις χώρες.

Η εξέγερση.

Μόνο με την εξέγερση, μπόρεσαν οι χώρες αυτές να απεγκλωβιστούν από την επέλαση των φιλελεύθερων (ή νεοφιλελεύθερων) καπηλευτών του μέλλοντός τους.

Όταν ο λαός, βγήκε μαζικά στους δρόμους, οργισμένος και αγανακτισμένος, αποφασισμένος να μην αφήσει τίποτα όρθιο αν δεν δικαιωθεί, τότε, και μόνο τότε, μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις χώρες που πριν χρόνια βρέθηκαν στην ίδια θέση με εμάς, θα επιβεβαιώσουμε στον εαυτό μας, πως μόνο με την εξέγερση του λαού, μπόρεσαν αυτές οι χώρες να ελευθερωθούν από τα οικονομικά δεσμά που τους επέβαλλαν οι Οικονομικοί Όμιλοι των ισχυρών elit του κόσμου.

Αυτά είναι γνωστά.
Τα γνωρίζουμε.
Τα διαβάζουμε στα βιβλία και στις εφημερίδες, τα βλέπουμε σε τηλεοπτικά ή κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ, τα μαθαίνουμε μέσω του Διαδικτύου.

Εμείς οι Έλληνες, τα γνωρίζουμε αυτά.

Γνωρίζουμε, πως οι άλλοι λαοί, που βρέθηκαν στην ίδια θέση με εμάς, μπόρεσαν να αντισταθούν και να διεκδικήσουν την Ελευθερία τους.

Αλλά, αρνούμαστε να το κάνουμε.
Φοβόμαστε;
Δειλιάζουμε;
Βαριόμαστε;
Επαναπαυόμαστε;

Ποιος μπορεί αλήθεια να απαντήσει σε αυτό ερώτημα;

Οι περισσότεροι Έλληνες, περιορίζουν την διαμαρτυρία τους και την οργή τους, σε κουβέντες μεταξύ φίλων σε καφετερίες και σε ταβέρνες (έως να κοπούν και αυτά) ή στο σπίτι τους.

Κάποιοι , που θεωρούν εαυτούς τους συνειδητοποιημένους, διοργανώνουν ή συμμετέχουν σε πορείες διαμαρτυρίας κρατώντας κεριά και τραγουδώντας αγκαλιασμένοι ύμνους Αγάπης και Συμπόνιας.

Πόσοι όμως πραγματικά είναι έτοιμοι να εξεγερθούν;

Πόσοι όμως γνωρίζουν πραγματικά τι σημαίνει Εξέγερση και μέχρι που φτάνουν τα όριά της;

Όσοι γνωρίζουν τι συνέβη στις άλλες χώρες που βίωσαν ότι βιώνουμε στην Ελλάδα σήμερα, γνωρίζουν και τι έγινε στις εξεγέρσεις εκείνες.

Κόσμος βγήκε στους δρόμους, έσπασε, ρήμαξε, πέταξε πέτρες.
Η κρατική εξουσία, υπερασπίστηκε τις θέσεις της, βγάζοντας απέναντι στην λαϊκή οργή όλες τις μονάδες καταστολής που διέθετε. Αστυνομία, στρατό, ασφαλίτες.

Κάποιοι χτυπήθηκαν αλύπητα. Κάποιοι συνελήφθησαν. Κάποιοι βασανίστηκαν. Και κάποιοι έχασαν τη ζωή τους.

Πόσοι από εμάς, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το ίδιο;

Έχω πρόσφατες τις εικόνες από την διαδήλωση μπροστά στη ΔΕΘ, την ημέρα που ο George θα μιλούσε, με χιλιάδες κόσμο έξω να διαμαρτύρεται.

Οι ταξιτζήδες, που στην αρχή φαίνονταν οι πιο αποφασισμένοι να δημιουργήσουν ‘’σαματά’’, με το πρώτο δακρυγόνο που πέταξε η Αστυνομία, διαλύθηκαν στο λεπτό.

Οι πολίτες που βρέθηκαν εκεί να εκφράσουν την οργή τους, έμειναν στα μετόπισθεν, απλοί θεατές των επιχειρήσεων της αστυνομίας μπροστά. Οι ‘’Αγανακτισμένοι’’ ή οι ‘’Δεν Πληρώνω’’, αναλώθηκαν σε συνθήματα και σε χειρονομίες προς το Βελλίδειο, όσο η Αστυνομία καταδίωκε και σκορπούσε όσους πήγαιναν μπροστά να σταθούν απέναντι στους προστάτες των γραβατωμένων Κλεφτών.

Η πορεία του ΠΑΜΕ και οι άλλες αριστερές πορείες δεν πλησίασαν καν στο Βελλίδειο, προφανώς επειδή ‘’γίνονταν επεισόδια’’. Λες και δεν γνώριζαν εκ των προτέρων τι θα γινόταν. Λες και αυτοί πήγαν εκεί για να διαμαρτυρηθούν τραγουδώντας ‘’all we are saying, is give peace some change’’!!!
Το γνωστό κόμπλεξ της πρωτοκαθεδρίας, που διέπει το ΠΑΜΕ, προφανώς ήταν ο πρώτος (αν όχι ο μόνος) λόγος που δεν ενώθηκε η πορεία του με τους μαχητές που εκείνη την ώρα στέκονταν αγέρωχοι απέναντι στις κρατικές μονάδες καταστολής.

Σε μια συζήτηση που έκανε προχθές με κάτι γνωστούς, άτομα που ανήκουν σε διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες ή τάξεις, το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν πως ο Έλληνας δεν έχει ακόμη καταλάβει πόσο ‘’ακριβή’’ είναι μια Εξέγερση.

Δεν μπορεί να κατανοήσει πως μια Εξέγερση, απαιτεί αίμα. Αίμα και βία.

Ο Έλληνας, θεωρεί πως τα πράγματα θα αλλάξουν. Κάποιοι πιστεύουν πως θα αλλάξουν μόνα τους. Θα ξυπνήσει μια μέρα η elit, και θα πει ‘’ρε, δεν αφήνουμε λιγάκι τους Έλληνες να ανασάνουν. Τους παραζορίσαμε και είναι κρίμα’’.

Κάποιοι άλλοι, θεωρούν πως θα έρθει ο Μεσσίας και θα μας σώσει. Θα έρθει ο Mr Σωστός και θα αλλάξει όλα προς το καλύτερο.

Κάποιοι άλλοι, έχουν τόσο πολύ απογοητευτεί, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, ούτε ακόμη στον ίδιο τους τον εαυτό.

Όλοι αυτοί όμως γνωρίζουν την αλήθεια.

Όλοι αυτοί, γνωρίζουν πως στις άλλες χώρες, που μπόρεσαν να αλλάξουν την κατάσταση, η αλλαγή δεν ήρθε από μόνη της. Ούτε μέσω κάποιου Μεσσία.

Ήρθε μόνο μέσω της Εξέγερσης.

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τον σωστό τρόπο για να διεκδικήσουμε την Ελευθερία μας.

Αλλά ελάχιστοι, είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε πράξη.



3 σχόλια:

  1. napo, μην ξαναγράψεις εδώ μέσα,
    έως να καταλάβεις πως το να βρίζεις μέσω πρηκτρολόγιο, δεν είναι μαγκιά,
    αλλά απλή βλακεία.

    Όλα τα μηνύματα που περιέχουν βλακείες
    θα σβήνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε, βλέπω ότι την λέξη "Εξέγερση" την αναφωνείς με μεγάλη ευκολία, και εν μέρει είναι λάθος σου. Το κύριο ερώτημα είναι, όχι αν είμαστε έτοιμοι για την εξέγερση, αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ???

    Γίνεται εξέγερση, και ρίχνουμε αυτό το φασιστικό κράτος. Ωραία...και μετά? Τι κάνουμε?

    Το θέμα είναι, τι θα ακολουθήσει ύστερα. Αναρχία? Ακυβερνησία? Ανομία? Αν είναι κάτι από αυτά τα τρία, για πόσο θα κρατήσει? Θα είναι προσωρινό ή μόνιμο? Αν θα υπάρξει κάποιος κυβερνήτης, ποιός θα είναι?

    Είμαστε έτοιμοι λοιπόν για την "επόμενη μέρα"? Ξέρουμε όντως τι θέλουμε ή άλλος θέλει τον Αντωνάκη, άλλος τον Μίκη, άλλος τον Χάρυ Κλυνν, και άλλος τον αρχαίο Σωκράτη???

    Αν δεν έχουμε μελετήσει πλήρως τις συνέπειες της αξέγερσης, αντί να οξύνουμε άσκοπα, ας στρώσουμε κώλο να οργανωθούμε λοιπόν!

    Εκτός κι αν ξεχάσαμε ότι το Πολυτεχνείο δεν έριξε την χούντα, αλλά έφερε τον Ιωαννίδη και το Κυπριακό...

    Εκτός κι αν ξεχνάμε ότι η Γαλλική επανάσταση, έφερε στο προσκήνιο τον Ναπολέων, ο οποίος γνωρίζουμε τι έκανε στη συνέχεια...

    ΥΓ. Δέχομαι φίλε να πολεμήσω στην πρώτη γραμμή. Αλλά μόνο με συμπολεμιστές που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το κερδίσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν οι Πέρσες, πλησίαζαν την Αττική, οι άχρηστοι Λεωνίδας και Θεμιστοκλής, δεν κάθισταν να αναλογιστούν τι θα επακολουθούσε αν πολεμούσαν και κέρδιζαν, αλλά προτίμησαν να αναλογιστούν τι θα έχαναν αν δεν πολεμούσαν και τελικά να πολεμήσουν.

    Τώρα που το σκέφτομαι, και οι παππούδες μας το '40, δεν κάθισαν να συσκευτούν για το μετά, αλλά ανέβηκαν βιαστικά-βιαστικά στην Πίνδο, να πολεμήσουν τους Ιταλούς.

    Αυτό βέβαια ήταν και το λάθος τους, μιας και ακολούθησε ο εμφύλιος...


    Φίλε Ανώνυμε, που ανώνυμα γράφεις και μάλλον σκέφτεσαι ανώνυμα,

    αυτά που χάνουμε καθημερινά, δεχόμενοι να μην ''πολεμάμε'', είναι τόσο σπουδαία και απαραίτητα για ένα υγιές αύριο,

    που αξίζει το κόπο, για να υπερασπιστώ αυτό το αύριο, να πολεμήσω σήμερα.

    Ώστε να υπερασπιστώ εκείνες τις αρχές και εκείνες τις αξίες, που θα μου επιτρέψουν να σχεδιάζω, να συζητήσω και να πλάσω το αύριο που ο καθένας ονειρεύεται.

    Ξέρεις για ποιές αξίες μιλάω;

    Δημοκρατία. Ισονομία. Ανεξαρτησία. Δικαιοσύνη. Ελευθερία.

    Αξίες που χωρίς αυτές, ''αύριο'' δεν θα μπορέσει να υπάρξει.

    Αξίες που σήμερα, τις χτυπάνε αλύπητα όλοι αυτοί οι ''περισπούδαστοι''.

    Και που αν δεν πολεμήσω σήμερα για να τις σώσω, δεν θα υπάρχει αύριο να ονειρευτώ.

    Αυτό θέλει δυστυχώς μυαλό για να γίνει κατανοητό.
    Και δυστυχώς, οι σημερινοί Έλληνες, δεν μπορούν να το κατανοήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή