Οργή για το Μεσοπρόθεσμο

Τα γεγονότα που συνέβησαν εχθές, θα μείνουν βαθιά ριζωμένα στη μνήμη της γενιάς μου.

Από τη μία, να βλέπουμε έκπληκτοι τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, να χειροκροτούν με χαμόγελα και με αίσθημα ικανοποίησης, την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, δηλαδή την αποδοχή πως για τα επόμενα χρόνια, η ελληνική κοινωνία θα οδηγηθεί σε τέλμα.

Χωρίς καμία αίσθηση σεμνότητας, τη στιγμή που θα  μπορούσαν να κρατήσουν χαμηλά το κεφάλι τους, μιας και , αναγκαστικά όπως οι ίδιοι λένε, η χώρα έμπλεξε σε αυτή τη οδό, να χαμογελάνε ενθουσιασμένοι που μπόρεσαν έστω και λίγο ακόμη να κρατηθούνε στις καρέκλες τους.

Και δεν μπορούμε χωρίς καμία δυσκολία, να συνδιάσουμε τα δικά τους χειροκροτήματα με κάποια άλλα χειροκροτήματα

Από την άλλη, να βλέπουμε την παρακρατική (πλέον) αστυνομία, να καταστέλλει με εγκληματικό τρόπο την αντίδραση του λαού που βρισκόταν έξω από τη Βουλή, χρησιμοποιώντας τόση βία, όση δεν χρησιμοποιεί καμία αστυνομία σε Δημοκρατική χώρα.

Βία παρακρατική, με εντεταλμένους υπάλληλους να εκτελούν χρέη προβοκάτορα

Βλέπουμε επίσης την αστυνομία να προσπαθεί, μετά την δημοσίευση του συγκεκριμένου βίντεου, να σπεύδει να δικαιολογήσει τααδικαιολόγητα

Και τέλος, να βλέπουμε και την ομιλία του κ. Κουρουμπή, ο οποίος αποφάσισε να θέσει εαυτό του έξω από το ΠΑΣΟΚ, αλλά συγχρόνως, να θέσει εαυτό του μέσα στη καρδιά του λαού, με την στάση του, που δεν την χαρακτηρίζω ως γενναία, αλλά απλά ως ανθρώπου που εκτιμάει τις ψήφους που τον όρισαν ως εκπρόσωπο του λαού.

Η εποχή αλλάζει.

Και μαζί με την αλλαγή της εποχής, έρχεται και η αλλαγή του λαού.

Η αγανάκτηση μετατρέπεται σε οργή.

Η οργή σε μίσος.

Και η κατάρα του λαού, πέφτει όχι μόνο στους βουλευτές, αλλά και στα παιδιά τους