Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, με τον πρωθυπουργό να ζητάει την στήριξη της αντιπολίτευσης για να μπορέσει να περάσει τα μέτρα που του επιβάλλουν, αλλά και την υποκριτική αλλαγή προσώπων στα διάφορα υπουργεία, μπορούν να μεταφραστούν πολύ απλά.
Το πρώτο που πρέπει να αποδεχθούμε, είναι πως τα νέα μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές μας στη κυβέρνηση, είναι τόσο δυσοίωνα και αντιλαϊκά, που η κυβέρνηση δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στη θέση που της έβαλαν οι δανειστές μας.
Ζητάει επίμονα την στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, βλέποντας το σκηνικό στη χώρα να αλλάζει, βλέποντας τους πολίτες να συγκεντρώνονται ειρηνικά-προς το παρών- στις πλατείες, βλέποντας, για την ώρα μεμονωμένα, κρούσματα επίθεσης σε πολιτευτές, και νιώθει πως οι μηχανισμοί καταστολής της λαϊκής αγανάκτησης που έχει προμηθευτεί από το Σύστημα Εξουσίας που υπάγεται, πλέον αρχίζουν να χάνουν τη δυναμική τους.
Στα πρόσφατα επεισόδια, οι κρατικοί υπάλληλοι που έστειλε νακαταστείλουν υπογείως την λαϊκή διαδήλωση, φορώντας μάσκες και υποκρινόμενοι τους ‘’αγανακτισμένους ακραίους αριστερούς’’, δεν κατάφεραν τίποτα παραπάνω απότο να εκθέσουν την κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι οι πολιτευτές, βλέποντας σιγά-σιγά το κύμα διαμαρτυρίας των πολιτών να μετατρέπεται σε ένα τσουνάμι οργής και αγανάκτησης, που μπορεί πολύ εύκολα να πάρει την μορφή βίαιων επιθέσεων των πολιτών, αρχίζουν και μιλάνε ανοιχτά κατά της σημερινής πολιτικής, προσπαθώντας να βγάλουν την ουρά της έξω από το σύνολο της κυβερνητικής υποστήριξης.
Ο πρωθυπουργός μαριονέτα ζήτησε τη στήριξη της αντιπολίτευσης, Στην ουσία, ζήτησε να προσπαθήσει και η αντιπολίτευση, το κάθε κόμμα με τον τρόπο του, να χρησιμοποιήσει εκείνους τους μηχανισμούς ώστε να πνίξουν κάθε αντίδραση.
Τα κόμματα έχουν πολλούς μηχανισμούς. Τα μεγάλα έχουν ανθρώπους σε συνδικάτα, σε ηγεσίες εργαζομένων, σε διάφορους φορείς. Τα μικρότερα, έχουν ανθρώπους τους σε ομάδες ακραίων, σε συλλόγους, σε συνδέσμους, σε απλές ομάδες πολιτών.
Αυτούς τους μηχανισμούς ζήτησε να τεθούν σε λειτουργία ο πρωθυπουργός. Στην ουσία, ζήτηση από τα κόμματα να σταθούν δίπλα του απέναντι στη λαϊκή ανάκτηση και να προσπαθήσουν από κοινού να αντιμετωπίσουν την οργή του κόσμου.
Τα κόμματα δεν δέχθηκαν να βοηθήσουν. Το καθένα για τους δικούς του λόγους. Τα κόμματα της δεξιάς, προφανώς αρνήθηκαν διότι βρήκαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να σβήσουν από τον πολιτικό χάρτη της χώρας, μιας για πάντα το ΠΑΣΟΚ. Ψηφοθηρικά δηλαδή σκεπτόμενα, αποφάσισαν να αφήσουν μόνο του το ΠΑΣΟΚ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Αναφέρθηκαν σε ‘’άλλους τρόπους επίλυσης’’, σε ‘’αλλαγή πολιτικής’’, σε ‘’αναπροσαρμογή του Μνημονίου’’, ξεχνώντας βέβαια πως οι ίδιοι το είχαν στηρίξει πριν λίγο καιρό.
Τα κόμμα της αριστεράς από την άλλη, δεν δέχθηκαν από φόβο μάλλον, παρά από τύψεις.
Όλη αυτή την περίοδο, που η λαϊκή οργή έχει εκφραστεί σε πλατείες και δρόμους, η αριστερά απουσιάζει.
Μετά, αναθεωρώντας της σκέψη τους, προσπάθησαν να τηνκαπηλευτούν, μέσα στο κόμπλεξ της πρωτοπορίας που θεωρούν πως οφείλουν να έχουν.
Τώρα, βλέποντας πως οι πολίτες πλέον δεν μπαίνουν κάτω από σημαίες και λάβαρα, πως δεν δέχονται να αποδεχθούν την αριστερά ως ηγέτη του αγώνα τους, η αριστερά, προφανώς από φόβο, αποδέχεται τον ρόλο του θεατή.
Κάθεται στη γωνία και σωπαίνει.
‘Εντρομος ο πρωθυπουργός, βλέπει τους ίδιους του τους βουλευτέςνα του γυρίζουν τη πλάτη. Βλέπει την αντιπολίτευση, σύμμαχος έως τώρα στα σχέδια του Συστήματος Εξουσίας για την εξαθλίωση της χώρας, να τον αφήνει μόνο και έρημο απέναντι σε χιλιάδες αγανακτισμένους πολίτες να προσπαθεί να ενεργήσει έτσι όπως του έχουν πει.
Και τι κάνει ο κακόμοιρος;
Το μοναδικό πράγμα που του δίδαξαν οι καθηγητές ενός συστήματος διακυβέρνησης που δεν μετράει την λαϊκή αποφασιστικότητα, αλλά την κυβερνητική σκοπιμότητα. Κάνει ‘’ανασχηματισμό’’.
Αλλάζει τα πρόσωπα-ακόμη μια φορά-ευελπιστώντας πως ο κόσμος θα πιστέψει πως έτσι, αλλάζει και πολιτική.
Αλλά οι πολίτες εξακολουθούν να είναι οργισμένοι.
Πλέον, η οργή τους δεν απευθύνεται σε κάποιο πρόσωπο συγκεκριμένα, αλλά στο ίδιο αυτό το Σύστημα πολιτικής αντίληψης που διέπει τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Και κανένας ανασχηματισμός, δεν μπορεί να καταστείλει αυτή την οργή.
Οργή που μέρα με τη μέρα αυξάνεται.
Και μετατρέπεται από συνθήματα και φωνές, σε πέτρες και καδρόνια.
κ. Πρωθυπουργέ, το τελευταίο σας χαρτί, καμένο εξ αρχής, μόλις το κάψατε.
Η επόμενη επιλογή σας θα είναι η καταστολή της οργής με χρήση βίας.
Αλλά έως τότε, πιθανόν η βία θα σας βρει πρώτη αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου