Στρος Καν και υπόθεση βιασμού

Η περίπτωση της σύλληψης με την κατηγορία της απόπειραςβιασμού του Στρος Καν, έκανε το γύρο του κόσμου άμεσα.

Εδώ στην Ελλάδα δε, εξαιτίας των πιέσεων που ασκεί το ΔΝΤ στην ελληνική κοινωνία, η είδηση της σύλληψης του επικεφαλής του ΔΝΤ σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως.

Σίγουρα οι πτυχές αυτής της υπόθεσης, όσο αφορά την ηθική και την ψυχολογική κατάσταση, ανθρώπων που αποφασίζουν για τις τύχες ολόκληρων οικονομιών και ολόκληρων λαών, θα πρέπει να συζητηθούν και να αναλυθούν πολύ σοβαρά.

Έχουμε να μάθουμε πολλά, ως έθνος υπό την πίεση του ΔΝΤ, για τους ανθρώπους που αποφασίζουν για το μέλλον μας, και στους οποίους έχουμε αποθέσει τη τύχη μας.

Κάτι όμως που επίσης θα πρέπει να μας προβληματίσει, και να μας διδάξει στο πως λειτουργούν οι σοβαρές κοινωνίες, είναι η αντίδραση των αμερικάνικων αρχών, σε αυτό το θέμα.

Με το που έγινε η καταγγελία από μια απλή, μεροκαματιάρα υπάλληλο ξενοδοχείου, οι αμερικάνικες αρχές, έσπευσαν και αγνοώντας για το ποιόν έχουνε μπροστά τους, ακολούθησαν όλη την νομότυπη διαδικασία.

Η θέα του Στρος Καν με χειροπέδες, και η άμεση προφυλάκισή του , ακόμη και η άρνηση καταβολής του ποσού του ενός (!) εκατομμυρίου για αποφυλάκισή του, έως τη δίκη, δηλώνουν και το πόσο σοβαρά λειτουργεί το αμερικάνικο κράτος, σε τέτοιου είδους υποθέσεις.

Θα μελαγχολήσουμε όλοι μας, αν αναλογιστούμε τι θα μπορούσε να συμβεί, αν το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβαινε εδώ στη χώρα μας, στην Ελλάδα.

Αν δηλαδή το συγκεκριμένο κτήνος, προσπαθούσε να βιάσει μια Ελληνίδα καμαριέρα σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο της Αθήνας.

Το σίγουρο είναι πως πρωταρχικός στόχος των αρχών, θα ήταν να ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΟΥΝ την υπόθεση.

Το ίδιο το ξενοδοχείο, θα έσπευδε να εκβιάσει την υπάλληλο με απόλυση, ώστε να βουλώσουν το στόμα της.

Η αστυνομία, αν αναγκαζόταν να προχωρήσει σε σύλληψη, δεν θα χρησιμοποιούσε χειροπέδες, αλλά θα λειτουργούσε ως ΣΥΝΟΔΕΙΑ του Στρος Καν, προς το τμήμα ή προς τον εισαγγελέα.

Η κυβέρνηση θα αρνούταν το γεγονός, έως το σημείο που θα μπορούσε, και μετά θα προσπαθούσε να αποφύγει οποιαδήποτε ευθύνη συγκάλυψης.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το καθένα σύμφωνα από τη δική του σκοπιμότητα, θα σχολίαζε το γεγονός είτε ως αντιπολιτευτική ευκαιρία προς τη κυβέρνηση, είτε ως αντιπολιτευτική ευκαιρία προς τους εργαζόμενους.

Και βεβαίως, κανένα μα κανένα κανάλι, δεν θα έπαιζε το θέμα, σύμφωνα με τις πραγματικές του διαστάσεις.

Θυμάμαι πριν λίγο καιρό, όταν άγνωστοι επιτέθηκαν σε μια συνδικαλίστρια με βιτριόλι, και το ΛΑΟΣ έσπευσε να σχολιάσει το ‘’ακριβό αυτοκίνητο’’ της συνδικαλίστριας, αφήνοντας υπονοούμε για την οικονομική τη κατάστασης. Το αυτοκίνητο, για την ιστορία, ήταν ένα μεταχειρισμένο SEAT IBIZA, αξίας πάνω –κάτω 2.000€.

Σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω, θεωρώ ευλογία που το συγκεκριμένο κτήνος επέλεξε να βγάλει τα απάνθρωπα ένστικτά του στις ΗΠΑ και όχι στην Ελλάδα