Ψεύτικα Δάκρυα για τη Δολοφονία του Τύπου

-->

Η είδηση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, είναι πρώτο θέμα από τα ξημερώματα. Όλα τα κανάλια, όλοι οι σταθμοί, όλοι οι δημοσιογράφοι, έσπευσαν να καταθέσουν την άποψή τους, για τη δολοφονία του νεαρού συναδέλφου τους, εστιάζοντας κυρίως στην ουσία του πλήγματος αυτού, δηλαδή στο χτύπημα της Ελευθεροτυπίας και της Ανεξάρτητης Δημοσιογραφίας.

Όλοι οι άνθρωποι του Τύπου, μπήκαν στη θέση του νεαρού δημοσιογράφου, και ένιωσαν τις σφαίρες που χτύπησαν το δικό του κορμί, να διαπέρασαν το δικό τους.

Όλοι οι δημοσιογράφοι, ένιωσαν να δέχονται οι ίδιοι το θανατηφόρο αυτό χτύπημα. Να δέχεται η δική τους φωνή, η δική τους ελεύθερη και ανεξάρτητη δημοσιογραφική άποψη, τις 17 αυτές σφαίρες.

Στο πρόσωπο του άδικα χαμένου πατέρα δύο παιδιών, ένιωσαν όλοι οι συνάδελφοί του, να χτυπιέται ολόκληρος ο χώρος της δημοσιογραφίας, ολόκληρη η έννοια της ελευθερίας του Τύπου.

Και έσπευσαν όλοι τους, να εκφράσουν αυτόν τον προβληματισμό.

Έσπευσαν όλοι, να αναγάγουν εαυτό τους, ως άμεσα πληγέντα για την άδικη αυτή επίθεση στην Ελευθεροτυπία…

Τι υποκρισία θεέ μου;

Και τι ασέβεια στον νεκρό άτυχο νέο, ένας τέτοιος συμψηφισμός;

Ο Σωκράτης Γκιόλιας, υπήρξε ένας δημοσιογράφος ερευνητής. Υπήρξε μάχιμος δημοσιογράφος, που τιμούσε, όσο ο ίδιος μπορούσε, το επάγγελμά του. Μέσα σε αυτό το Σύστημα της Μισθωμένης και Ελεγχόμενης Δημοσιογραφίας, ο Σωκράτης προσπάθησε, όσο μπορούσε, να τιμήσει τον θεσμικό του ρόλο. Ήταν δύσκολο. Αλλά βρήκε τον τρόπο. Η δημιουργία του γνωστού blog, troktiko, ήταν και δική του σύλληψη. Ήταν ο τρόπος που βρήκε ο ίδιος, για να μπορεί να τιμάει, χωρίς εκβιασμούς και χωρίς τρομοκρατία, το δημοσιογραφικό του λειτούργημα.

Πως μπορεί, αυτός να θεωρείται ίσος και όμοιος, με όλους εκείνους τους ‘’δημοσιογράφους’’ που έχουν σκύψει υποτακτικά το κεφάλι τους, αμαυρώνοντας και αλλοιώνοντας το θεσμικό τους ρόλο, αποδεχόμενοι να παίζουν το ρόλο του εντολοδόχου του Συστήματος;

Πως μπορεί, δημοσιογράφοι που συνδιαλέγονται και συμπορεύονται με το Σύστημα Εξουσίας, δημοσιογράφοι που ξεκάθαρα παίζουν το ρόλο του Συνηγόρου του Συστήματος, να αυτοπροσδιορίζονται ως συνάδελφοι του Γκιόλια;

Βγήκαν όλοι αυτοί, και δήλωσαν θιγμένοι για το χτύπημα, θεωρώντας πως στην ουσία χτυπιέται η Ελευθεροτυπία.

Για ποια όμως Ελευθεροτυπία μιλάνε όλοι αυτοί;

Ποια Ελευθεροτυπία, νιώθουν οι ίδιοι πως θίγεται;

Που και πότε τιμάνε οι ίδιοι την Ελευθεροτυπία και σήμερα, μέσω της δολοφονίας του Σωκράτη, σπεύδουν να δηλώσουν θεματοφύλακές της;

Έσπευσαν όλοι αυτοί οι Φαρισαίοι, οι οποίοι έχουν χορηγούς Τράπεζες και Βιομηχανίες, και ποτέ μα ποτέ δεν αναφέρονται σε τράπεζες και βιομηχανίες, να αυτοπροσδιοριστούν ως συνάδελφοι του Γκιόλια.

Έσπευσαν αυτοί οι Υποκριτές, να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δολοφονία της Ελευθεροτυπίας, όταν οι ίδιοι όμως, όλα αυτά τα χρόνια την έχουν καταδικάσει σε αργό και επώδυνο θάνατο.

Ντροπή σας Υποκριτές, που αμαυρώνετε την μνήμη ενός ανθρώπου, στην προσπάθειά σας να τον κατεβάσετε στο επίπεδό σας.

Ο Γκιόλιας, όσο μπορούσε ο ίδιος, και όσο αντιλαμβανόταν ο ίδιος, προσπαθούσε να δημοσιοποιεί όλα τα ονόματα που συμμετείχαν σε σκάνδαλα και διαφθορά.

Εσείς, Υποκριτές, πότε το κάνατε;

Τώρα, γιατί σπεύδετε να θεωρήσετε εαυτούς σας, ως θιγμένους; Γιατί σπεύδετε να αυτοπροσδιοριστείτε ως θεματοφύλακες της Ελευθεροτυπίας;

Τον Γκιόλια, τον δολοφόνησαν κάποιοι άγνωστοι, πιθανόν ιδεολογικοί του αντίπαλοι.

Την εργασία του όμως, το λειτούργημά του όμως, αυτό που αγαπούσε και προσπαθούσε με τον τρόπο του να τιμήσει μέσω της δουλειά του, δολοφονείτε όλοι εσείς εδώ και πολλά χρόνια.

Σπεύσατε όλοι εσείς, να κλάψετε για τον συνάδελφό σας.

Αλλά κάνετε λάθος. Δεν είστε συνάδελφοι με τον Γκιόλια.

Αυτός χτυπούσε, όσο μπορούσε, το Σύστημα.

Εσείς το υπερασπίζεται, όντας έμμισθοι υπάλληλοί του.

Μην φοβάστε λοιπόν. Εσείς, δεν θα γίνεται ποτέ θύματα τρομοκρατών. Διότι αυτοί εξυπηρετούν το Σύστημα. Και δεν πρόκειται να χτυπήσουν ποτέ τους συναδέλφους τους.