Άκου Ανθρωπάκο

Άκου Ανθρωπάκο τι θέλω να σου πω.

Ναι, σε εσένα απευθύνομαι, ανθρωπάκο, τον νεοέλληνα, που βλέπεις αυτή την περίοδο τα όνειρά σου να γκρεμίζονται, που βλέπεις αυτή την περίοδο τα δικαιώματά σου, να καταπατιούνται. Για εσένα, θέλω να σου πω. Για το πώς φαίνεσαι στα μάτια μου, με τις αντιδράσεις σου, για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σου.

Βάση των αντιδράσεών σου, σε έχω διαχωρίσει σε δύο ομάδες ατόμων, ανθρωπάκο.

Στη πρώτη ομάδα, ανήκεις εσύ ανθρωπάκο, που κάθεσαι και παρατηρείς την όλη εξέλιξη των προσπαθειών του συστήματος εξουσίας, που καταργεί τα πάντα, εις το όνομα ενός πλαστού απεγκλωβισμού από μια πλαστή κρίση, μένοντας απαθείς και σκύβοντας υποτακτικά το κεφάλι, αποδεχόμενος την γνωστή καραμέλα όλων των εντολοδόχων του συστήματος πως ‘’όλοι φταίμε για την κατάσταση αυτή, όλοι συμμετέχουμε στην προσπάθεια σωτηρίας’’.

Στη δεύτερη ομάδα, ανήκεις εσύ ανθρωπάκο, που αντιδρώντας σε αυτή την άδικη κατάργηση των δικαιωμάτων σου, φωνάζεις και διαμαρτύρεσαι σε πορείες, συγκεντρώσεις, ομιλίες. Κλείνεις δρόμους, κλείνεις λιμάνια, οργανώνεις και συμμετέχεις σε μεγαλειώδεις πορείες, αν χρειαστεί συγκρούεσαι και με την αστυνομία.

Σε εσάς θα απευθυνθώ ανθρωπάκια.

Κορόιδα είστε και οι δύο.

Εσύ, ανθρωπάκο, υποτακτικέ και συγκαταβατικέ, είσαι άξιος της μοίρας σου. Χωρίς καμία διάθεση να μπεις σε μια διαδικασία ελέγχου ή έστω κριτικής της μασημένης τροφής που σου δίνουν οι εντολοδόχοι του Συστήματος, όπως πχ η τηλεόραση και οι εφημερίδες, δέχεσαι άκριτα και χωρίς έρευνα όλα όσα σου πλασάρουν εντέχνως, περί ‘’δημοσίου χρέους’’, ‘’άδεια ταμεία’’, ‘’πτώχευση’’, ‘’στάση πληρωμών’’ , ‘’εθνικής προσπάθειας’’ και τα λοιπά. 

Συγχρόνως αδιαφορείς ή αγνοείς πλήρως για όλες εκείνες τις φωνές που είτε φωνάζουν πως όλα αυτά είναι πλαστά, είτε ακόμη και σε όσες φωνές φωνάζουν πως όλα αυτά, ακόμη και αν ισχύουν, δεν πρέπει να τα επωμιστούν όλοι οι πολίτες ανεξαιρέτου.

Εσύ Ανθρωπάκο, είσαι άξιος της μοίρας σου. Σου αξίζει 100% η ζωή που σου καθορίζουν οι ηγέτες σου. Μάλιστα, σου αξίζουν 100% οι ηγέτες που έχεις. Είσαι ένα υποτακτικό ανθρωπάκι, ανίκανο να σηκώσει κεφάλι, ανίκανο να συνδυάσει τις κλωστές που κρέμονται από το σώμα του, με την μαριονέτα που βλέπει στον καθρέπτη του.

Σου αξίζει να σου τα πάρουν όλα. Τα δικαιώματά σου, την ασφάλειά σου, τα χρήματά σου, την δουλειά σου, το σπίτι σου, την ίδια σου τη ζωή. Σου αξίζει να τα χάσεις όλα, όσα τέλος πάντων σου έχουν μείνει έως σήμερα. Είσαι ένας σκλάβος, που έχει αποδεχθεί τις αλυσίδες του, και δεν μπορεί πλέον να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτές.

Θα συνεχίζεις να παρακαλάς για το υπόλοιπο της άθλιας ζωής σου, να είσαι τυχερός ώστε ο αφέντης σου, να μην σε βαρεθεί και σε πετάξει στα σκουπίδια. Θα προσεύχεσαι τη νύχτα, να σε ευλογήσει ο θεός και να συνεχίζει ο αφέντης σου, να σε εκμεταλλεύεται διότι έχεις συνδυάσει την εκμετάλλευση της ζωής σου, και της προσωπικότητάς σου, με το ξεροκόμματο που σου πετάει μια στο τόσο, αδυνατώντας να θεωρήσεις πως ίσως, ίσως ρε κακομοίρη, να αξίζεις κάτι καλύτερο, κάτι περισσότερο.

Σκλάβος είσαι ανθρωπάκο, και σκλάβος θα μείνεις. Ακόμη και αν αύριο, γίνει κάνα ‘’θαύμα’’ και κάποιος διώξει τους αφέντες σου, από τον τόπο σου, ελευθερώνοντάς σε, πιθανόν εσύ οικιοθελώς θα τους ακολουθήσεις στην εξορία τους, διότι δεν μπορείς να ορίσεις την ζωή σου, μέσα στην ελευθερία. Ακόμη και αν κάποιος εξαφανίσει τους αφέντες σου, εσύ θα αναζητήσεις άλλους, ακόμη και πιο χειρότερους, αρκεί να γεμίσουν το κενό που θα δημιουργηθεί στην άθλια ζωή σου.

Δεν θα συνεχίσω άλλο μαζί σου, συγκαταβατικέ ανθρωπάκο. Είσαι αυτός που είσαι, και δεν πρόκειται να αλλάξεις εύκολα.

Πάμε σε εσένα, Ανθρωπάκο, που θεωρείς εαυτό σου, διαφορετικό από τον προηγούμενο.

Με εσένα, θέλω να ασχοληθώ περισσότερο, ανθρωπάκο, διότι εσύ, θεωρείς πως αγωνίζεσαι.

Εσύ , ανθρωπάκο, διαφέρεις μόνο θεωρητικά από την προηγούμενο. Δεν αποδέχεσαι άκριτα και δεκτικά το ότι σου επιβάλλουν. Φωνάζεις δυνατά. Διαμαρτύρεσαι και αντιδράς. 

Δεν ανέχεσαι τίποτα από ότι ακούς στα ΜΜΕ περί ‘’εθνικής υπόθεσης’’. Δεν σε ενδιαφέρει αν έχουν άδικο ή όχι. Σε ενδιαφέρει το ότι είναι άδικο να σου ξεζουμίσουν την ψυχή σου, για να εξοφληθεί ένα χρέος που όπως νομίζεις, δεν είναι δικό σου.

Εσύ, ανθρωπάκο, πρακτικά, είσαι χειρότερος από τον προηγούμενο. Διότι, ο προηγούμενος είναι σκλάβος και το έχει αποδεχθεί. Δεν διαμαρτύρεται για τις αλυσίδες του. Τις αποδέχεται, σε βαθμό που να εξαρτάται πλέον η ζωή του, από την ύπαρξή τους.

Εσύ όμως, ηλίθιε, δεν γνωρίζεις καν, πως είσαι σκλάβος. Θεωρείς εαυτό σου ελεύθερο, ενώ δεν είσαι ρε κορόιδο. Σκλάβος είσαι και εσύ, απλά δεν το γνωρίζεις, ή αν ακόμα το γνωρίζεις, δεν το αποδέχεσαι, κάτι κατά πολύ χειρότερο.

Σκλάβος είσαι ανθρωπάκο, διότι μπορεί να μην αποδέχεσαι τις αλυσίδες σου, αλλά δεν γνωρίζεις πως θα στις σπάσεις. Άρα, παραμένεις σκλάβος. Διότι ανθρωπάκο, ο ελεύθερος άνθρωπος, είναι αυτός που καταφέρνει να σπάσει τις αλυσίδες του, όχι αυτός που παραμένει δέσμιός τους, αλλά ονειρεύεται πως τις σπάει.

Σκλάβος είσαι κορόιδο, και σκλάβος θα μείνεις. Διότι έχεις καταναλώσει όλη σου την ενέργεια, όλο σου το είναι, στο να προσπαθείς να σπάσεις τις σιδερένιες αλυσίδες τους μυαλού σου, χτυπώντας τες με.. τριαντάφυλλα.

Δεν σπάνε οι αλυσίδες με τριαντάφυλλα, ανθρωπάκο. Τις έχουν φτιάξει με σίδερο, ανθεκτικές και άφθαρτες.

Και όσο εσύ, προσπαθείς να σπάσεις τις αλυσίδες σου, με τρόπο ανίκανο να τις ραγίσει, τόσο θα εγκλωβίζεσαι μέσα στην πλάνη του ‘’επαναστάτη αντιδραστικού’’. Τόσο θα εγκλωβίζεσαι μέσα στην ασφάλεια του ‘’εγώ κάνω το χρέος μου’’.

Αυτό τους συμφέρει ανθρωπάκο. Συμφέρει στην Εξουσία να πλανάσαι πως προσπαθείς να σπάσεις τις αλυσίδες σου, χωρίς όμως να έχεις καμία πιθανότητα να τα καταφέρεις. Συμφέρει την Εξουσία να θεωρείς πως έχεις πράξει το χρέος σου, απέναντι στον εαυτό σου, επιλέγοντας πράξεις αντίδρασης που δεν την επηρεάζουν.

Νομίζεις κορόιδο, πως με το να βγαίνεις στους δρόμους, να κλείνεις εθνικές οδούς ή λιμάνια, να πετάς πέτρες στα ματ, ή να σηκώνεις πανό στην Ακρόπολη, πως κάτι κάνεις.

Τίποτα δεν κάνεις ανθρωπάκο.

Τίποτα απολύτως.

Πόσες φορές ανθρωπάκο, τα τελευταία χρόνια, βγήκες στους δρόμους; Και πόσες από αυτές τις φορές, κατάφερες να πετύχεις τον στόχο για τον οποίο είχες πραγματικά βγει στο δρόμο;

Κατάλαβε κάτι ανθρωπάκο.

Η ελευθερία δεν κατακτιέται με κλεισίματα δρόμων και πλατειών.

Η ελευθερία, κατακτιέται με αίμα.

Εγκλωβίζεσαι κορόιδο ανθρωπάκο, σε πρακτικές και τακτικές που ,ούτε θετικά για εσένα αποτελέσματα δεν επιφέρουν, ούτε την εξουσία την κάνουν να προβληματιστεί.

Βγαίνεις στους δρόμους με σημαίες και πανό και φωνάζεις συνθήματα. Και; Πέραν της αυτοϊκανοποίησης που νιώθεις όσο αφορά την ανάγκη σου να δράσεις, τι άλλο πιστεύεις πως καταφέρνεις, όταν τα βασικά σου αιτήματα σε όλων των ειδών τις κινητοποιήσεις σου, είναι η δυνατότητα να ‘’συζητήσεις τα φλέγοντα αιτήματά σου, με τους εκπροσώπους του κάθε υπουργείου’’;;;

Πόσο μπορείς να ελπίζεις στην αποτελεσματικότητα της κάθε δράσης σου, όταν σε πείθουν, τα ΜΜΕ και οι ‘’οργανωτές’’ της κάθε πράξης αντίδρασης, πως πρέπει να διαδηλώσεις για να πιέσεις την κάθε κυβέρνηση προς ‘’συζήτηση’’;;;

Τι να συζητήσεις όμως ρε ανθρωπάκο, με αυτούς που σε αναγκάζουν να βγεις στους δρόμους;

Πόσο πιθανό είναι να τους πείσεις να αλλάξουν πολιτική αντίληψη, κλείνοντας ένα δρόμο; Πόσο πιθανό είναι να σε φοβηθούν και να ικανοποιήσουν τα αιτήματά σου, κλείνοντας ένα λιμάνι;

Αυτός είναι ο σκοπός της αντίδρασής σου, ανθρωπάκο; Να έρθεις στο τραπέζι του διαλόγου με τους εκπροσώπους της εξουσίας; Τι περιμένεις να κερδίσεις από μια τέτοια συζήτηση, ανθρωπάκο;

Η ιστορία έχει αποδείξει πως κάθε διαμαρτυρία που έχει ως βασικό αίτημα την προσφυγή σε διάλογο μεταξύ διαμαρτυρόμενων και εξουσίας, δεν έχει ως στόχο την πίεση της εξουσίας για αλλαγή στάσης απέναντι σε κάποιο θέμα.

Στόχο έχει την ανάδειξη του εκάστοτε οργανωτή-συνδικαλιστή, ο οποίος χρησιμοποιεί την δική σου αντίδραση, για να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί στην συναλλαγή του με την κάθε εξουσία.

Διαφωνείς ανθρωπάκο;

Πόσους πρώην συνδικαλιστές έχεις δει, να αναρριχώνται σε κυβερνητικές θέσεις, εκμεταλλευόμενοι τους δικούς σου αγώνες;

Πόσους πρώην εργατοπατέρες έχεις δει να αυξάνουν παράλογα τη περιουσία τους, μετά από ‘’συζητήσεις με την εξουσία’’ για τη λήξη κάποιων κινητοποιήσεων;

Πόσες φορές ανθρωπάκο, δεν είδες τον αγώνα σου, να ξεπουλιέται για μερικά ψίχουλα;

Και πόσες φορές, ανθρωπάκο, είδες την δράση σου, να αποδίδει καρπούς;

Είσαι κορόιδο, ανθρωπάκο. Ναι, είσαι κορόιδο.

Γίνεσαι προϊόν εκμετάλλευσης, από ανθρώπους που θεωρείς δικούς σου, εναποθέτοντας τις ελπίδες σου πάνω τους, ενώ αυτοί σε πουλάνε, πουλάνε τα όνειρά σου ή τις αγωνίες σου για προσωπικά τους οφέλη.

Κοίτα τι έγινε τα τελευταία χρόνια, ανθρωπάκο, και πως κατέληξαν όλες οι ‘’συζητήσεις με την εξουσία’’.

Δεν σου λέω ψέματα ανθρωπάκο. Αλήθειες σου λέω.

Προσπαθείς να αντιδράσεις, με λάθος τρόπο. Προσπαθείς να ‘’σπάσεις τις αλυσίδες σου’’, χτυπώντας τες με …τριαντάφυλλα.

Αίμα πρέπει να χυθεί αδελφέ μου, για να αλλάξουν τα πράγματα. Αίμα και βία θα φέρουν την αλλαγή.

Απεγκλωβισμένος από κομματικο-συνδικαλιστικές παγίδες, πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως αυτό το Σύστημα Εξουσίας, έχει αναπτύξει τόσο ισχυρούς μηχανισμούς ασφαλείας, που μπορούν να πνίξουν κάθε είδος αντίδραση που έχεις έως τώρα αποδεχθεί ως ‘’δημοκρατική’’ και ‘’πολιτισμένη’’. Για αυτό κιόλας τις έχει χαρακτηρίσει ‘’δημοκρατικές’’ και ‘’πολιτισμένες’’. Επειδή μπορεί να τις πνίξει όποτε θέλει.

Δεν τους τρομάζεις με τέτοιες μεθόδους, ανθρωπάκο.

Διότι, και αυτές τις μεθόδους, τις ελέγχουν, τις προσπερνούν. Είτε μέσω τρομοκρατίας (γνωστοί άγνωστοι που τρομοκρατούν τον κόσμο), είτε μέσω συναλλαγής με τους οργανωτές σου.

Ξύπνα, ανθρωπάκο.

Δεν φτάνει ανθρωπάκο, να κάθεσαι έξω από τη Βουλή και να μουτζώνεις ή να χλευάζεις τους βουλευτές σου. Δεν καταλαβαίνουν από αυτά, το έχουν δείξει χρόνια τώρα. Δεν τους ενδιαφέρει τι γνώμη έχεις σχηματίσει για αυτούς, ανθρωπάκο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να περνάν αυτοί καλά, άσχετα αν εσύ είσαι από έξω και τους βρίζεις. Αν αυτοί περνάνε καλά, σε έχουν γραμμένο κανονικά.

Εκεί λοιπόν πρέπει να χτυπήσεις, ανθρωπάκο.

Στην ευτυχία τους.

Αυτή πρέπει να τους στερήσεις.

Κλείσε όσα λιμάνια ή όσες οδούς θέλεις. Δεν τους περιορίζεις τίποτα. Αυτοί ούτε με καραβάκια της γραμμής μετακινούνται, ούτε με αυτοκίνητα.

Κλείσε τους όμως μέσα στα σπίτια τους, με το φόβο του λιντσαρίσματος, και τότε θα δεις επιτέλους τον τρόμο στα μάτια τους.

Τότε θα διαπιστώσεις πόσο ωμά θα συνειδητοποιήσουν πως η αντίδρασή σου, δεν ελέγχεται ούτε κατευθύνεται από αυτούς.

Τότε θα καταλάβεις τη δύναμή σου, τη δύναμη του λαού, ανθρωπάκο.

Και τότε, θα την καταλάβουν και αυτοί.

Θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα, ανθρωπάκο;

Ξεκίνα, διώχνοντας από δίπλα σου, όλα τα παράσιτα που λυμαίνονται ή καπηλεύονται στο όνομα οποιαδήποτε ιδεολογίας, τον αγώνα σου ή τις ανησυχίες σου. Διώξε τους με τις κλωτσιές για να καταλάβουν μια καλή πως δεν πρέπει να τολμήσουν να σε ξαναπλησιάσουν.

Ο αγώνας που κάνεις, ανθρωπάκο, δεν είναι ούτε ιδεολογικός, ούτε κομματικός, ούτε καν πολιτικός. Είναι αγώνας επιβίωσης. Είναι αγώνας για την ίδια σου την αξιοπρέπεια. Και αυτή, δεν καθορίζεται ούτε από ιδεολογικές κατευθύνσεις ούτε από κομματικές προσταγές. 

Άρχισε τις κλωτσιές ανθρωπάκο, και διώξε όλα αυτά τα λαμόγια, που κοιτάζουν να εκμεταλλευτούν τις αντιδράσεις σου, για να ικανοποιήσουν δικές τους ανάγκες.

Αφού διώξεις όλους αυτούς τους αχρείους, ανθρωπάκο, έχεις κάνει το πρώτο βήμα.

Τώρα, δεν θα έχεις κανέναν να αλλοιώνει τον αγώνα σου, ή να τον περιορίζει σε βαθμίδες ικανοποίησης αιτημάτων, ή να το κατευθύνει βάση άλλων, είτε κομματικών είτε παρακρατικών σκοπών.

Το δεύτερο που πρέπει να κάνεις, είναι να πάψεις να ζητάς ‘’διάλογο’’ με την εκάστοτε εξουσία. Και αυτό, επειδή ο διάλογος με προαποφασισμένους εκμεταλλευτές, δεν έχει κανένα νόημα. Αυτοί, ακόμη και αν δεχθούν τον ‘’διάλογο’’, με σκοπό να σε κάνουν να πιστέψεις πως ο αγώνας σου, δικαιώθηκε, θα καταλήξουν να κάνουν μονόλογο, καταφέρνοντας να σε πείσουν πως πρέπει να ικανοποιηθούν ‘’εν μέρει’’ ή ‘’μερικώς’’ τα αιτήματά σου.

Πρόσεχε ανθρωπάκο. Δεν αγωνίζεσαι για να έρθεις σε διάλογο. Αγωνίζεσαι για να αλλάξεις τα πράγματα.

Διαπιστώνοντας πως με τον διάλογο με τέτοιους ανθρώπους, δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα, σταμάτα να ζητάς διάλογο. Ζήτα απλώς αλλαγές. Χωρίς διάλογο. Αλλαγές χωρίς διάλογο. Δεν διαπραγματεύεσαι μαζί τους τη ζωή σου, ανθρωπάκο, ούτε την ελευθερία σου, ούτε την ανεξαρτησία σου.

Αυτές οι Αξίες είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ. Δεν κάθεσαι σε ένα τραπέζι, να συζητήσεις αν και κατά πόσο ‘’είναι εφικτές’’ ή ‘’είναι νόμιμες’’. Τις απαιτείς.

Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου.

Ξύπνα, και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου.