Η παρωδία της Αντιστοιχίας Ποσοστού-Εδρών

Όλοι λέμε και φωνάζουμε, πως οι εκλογικοί νόμοι, έχουν φτιαχτεί και διαμορφωθεί, ώστε να εξυπηρετεί κυρίως τα δύο ‘’μεγάλα’’ κόμματα.

Αυτό, είναι δε τόσο αποδεκτό πλέον, που ίσως χάνουμε και την ουσία ενός εκλογικού Νόμου.

Πάμε να το δούμε σε αριθμούς και ποσοστά:

Έτος Εκλογών Νικητής Εκλογών Ποσοστό Νίκης Έδρες στη Βουλή
1974 ----ΝΔ ----54,37% ----219
1977 ----ΝΔ ----41,84% ----171
1981 -ΠΑΣΟΚ --48,07% ----172
1985 -ΠΑΣΟΚ --45,82% ----161
1989 ----ΝΔ ----44,30% ----145 (Ιούνιος)
1989 ----ΝΔ ----46,19% ----148 (Νοέμβριος)
1990 ----ΝΔ ----46,89% ----150
1993 -ΠΑΣΟΚ --46,88% ----170
1996 -ΠΑΣΟΚ --41,49% ----162
2000 -ΠΑΣΟΚ --43,79% ----158
2004 ----ΝΔ ----45,40% ----165
2007 ----ΝΔ -----41,83% ----152

Σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση των αντιστοιχιών, παίζει το ποσοστό των ΜΗ-κοινοβουλευτικών κομμάτων (το ποσοστό αυτό, ενισχύει το πρώτο κόμμα), όπως επίσης το ποσοστό Λευκών-Ακύρων (και αυτό, ενισχύει το πρώτο κόμμα).

Για να καταλάβουμε πόσο πολύ μπορεί ένας εκλογικός Νόμος να ενισχύσει ένα κόμμα,
παρέχοντάς του μια δυναμική στη Βουλή που δεν θα ανταποκρίνεται ΙΣΟΝΟΜΑ στα ποσοστά του,
παρατηρείστε τις εκλογικές αναμετρήσεις του 1990 & 1993, όπου τα ίδια (περίπου) ποσοστά
έδωσαν 20 έδρες επιπλέον στο πρώτο κόμμα.