Σήμερα, έλαβα και την απάντηση στην ανταπάντησή μου, πάνω στο γνωστό θέμα της τηλε-πώλησης του γάμου.
Παραθέτω αυτούσια τα σχόλιά του:
Ο/Η Άδωνις Γεωργιάδης λέει:
26/06/2009, 02:39
Αγαπητέ Όμοιε, σέβομαι ιδιαιτέρως τις ενστάσεις και τις ανησυχίες σου, αλλά μάλλον μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα. Ο Πλάτων αφού σε αυτόν κυρίως αναφέρεσαι, θα πρέπει να μην σου διαφεύγει το γεγονός, ότι δεν πίστευε καθόλου στην Δημοκρατία. Ο Πλάτων προσπάθησε σε όλη την ζωή του να επιτύχει να πείσει κάποιον Τύραννο (π.χ. τον Διονύσιο), να εγκαθιδρύσει ένα πολίτευμα, του οποίου η βάσις είναι η πεφωτισμένη δεσποτεία. Θα μου επιτρέψεις να σου πω, ότι χωρίς να κάνουμε τώρα ανάλυσι της προτεινομένης Πολιτείας του, με την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μικρή σχέση έχει ή μάλλον απολύτως καμμία. Μεθοδολογικά λοιπόν με ρώτησες για το εάν πιστεύω ότι θα με βλάψει εμένα ή το κόμμα πολιτικά όλο αυτό, εγώ σου απήντησα με όρου Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και εσύ μου ανταπαντάς με Πεφωτισμένη Δεσποτεία. Μά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Σας το έχω ξαναπεί διότι μάλλον δεν έγινε αντιληπτό, η Δημοκρατία δεν μετράει ποιότητες ανθρώπων, αλλά μόνον ποσότητες. Αυτό είναι το νόημα των Εκλογών, στις οποίες η ψήφος του απλού ανθρώπου και η γνώμη του για τα οικονομικά φερ’ειπείν, μετράει ακριβώς το ίδιο με εκείνου που έχει τρία διδακτορικά στις Οικονομικές Επιστήμες. Η άποψη ότι υπάρχει ένα σκοτεινό συνομωτικό σχέδιο πίσω από τα τηλεοπτικά προγράμματα, είναι πολύ βολική για όποιον δεν θέλει να κατανοήσει την ανθρώπινη φύση (ο Πλάτων θέλει να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη Φύση, γι’αυτό έγινε τελικά Φιλόσοφος και όχι πολιτικός, ως πολιτικός απέτυχε παταγωδώς και τελικά ο Διονύσιος τον πούλησε ως δούλο). Η ιδέα της ιδιωτικής, δηλαδή της εμπορικής τηλεοράσεως, αναπόφευκτα οδηγεί σε αυτού του τύπου τα προγράμματα. Δεν είναι θέμα σχεδίου! Είναι θέμα πραγματικότητος. Εάν βάλεις ένα ωραίο ντοκυμαντέρ για την μάχη του Μαραθώνος, θα κάνει 3%, εάν βάλεις τον γάμο μου (και ντρέπομαι που συμβαίνει αυτό), θα κάνεις 20%. Επειδή τα κέρδη σου έρχονται συναρτήσει της τηλεθεάσεως, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να προτιμήσεις την μάχη του Μαραθώνος. Ο Διογένης φυσικά ως αρνητικό το λέει, μά είναι κυνικός φιλόσοφος, ζούσε σε ένα πιθάρι, αφού προηγουμένως μοίρασε όλη την περιουσία του. Εγώ δεν ανέφερα ότι ο Διογένης το λέει ως θετικό, εγώ με την ιστορική αναφορά προσπάθησα να σου δείξω ότι και τότε, στην εποχή την πιο υψηλής Παιδείας, χωρίς ίχνος τηλεοράσεως, τα ίδια -αρνητικά πες εσύ- συνέβαιναν.Υπήρχε και εκεί κάποιο σκοτεινό σχέδιο; Όχι βέβαια! Ως ψηφοφόρος του ΛΑ.Ο.Σ θα πρέπει να είσαι πολύ ευτυχής εάν καταφέρουμε να ανεβάσουμε και άλλο τα ποσοστά μας. Διότι το 7,2% ανάγκασε και τα δύο κόμματα να ασχοληθούν με την λαθρομετανάστευση. Και εάν την επομένη φορά πάρουμε 10,2% π.χ. τότε θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Και τότε μπορεί να σώσουμε την πατρίδα μας που πήγαινε για φούντο. Εάν για να το καταφέρουμε αυτό, πρέπει να βγαίνουμε στα λεγόμενα μεσημεριανάδικα κάθε μέρα, κάθε μέρα θα είμαι εκεί. Αφού σώσουμε την πατρίδα μας, θα κάτσουμε ήρεμα να συζητήσουμε για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, για το Σπήλαιο ή για τον Μύθο του Ηρός. Ως προς το τελευταίο ρητό που βάζεις, θα σου επισημάνω ότι ο Όμηρος μας δίδαξε το πιο σπουδαίο πράγμα. Οι δύο μεγαλύτεροι ήρωες του Τρωικού πολέμου, μακράν ήταν ο Έκτωρ και ο Αχιλλεύς. Και οι δύο πέθαναν στην πορεία. Το Ίλιον όμως δεν έπεσε ούτε από τον Αχιλλέα, ούτε από τον Διομήδη, ούτε από τον Αίαντα, αλλά από τον Οδυσσέα, τον πολυμήχανο. Τι διδάσκει αυτή η ιστορία; ο πόλεμος δεν θέλει μόνον ανδρεία, θέλει σκέψη και τακτική. Δες την μεγάλη εικόνα. Δεν κάνουμε φιλοσοφική διάλεξη, αλλά πολιτική μάχη.
http://www.adonisgeorgiadis.gr/wordpress/?p=14&cpage=3#comment-787
Βεβαίως, η απάντησή του χρίζει σχολιασμό, τον οποίο παρέθεσα στο forum του βουλευτή, και τον δημοσιεύω και εδώ:
κ. Γεωργιάδη, δεν ρώτησα αν πιστεύετε πως θα βλάψει την εικόνα σας η τηλε-πώληση, διότι το θεωρώ δεδομένο. Μπορεί όχι με όρους ‘’κοινοβουλευτικής δημοκρατίας’’, διότι σαφώς και η μαζοποιημένη συνείδηση που κατευθύνεται και χαλιναγωγείται από τα ΜΜΕ, μπορεί να θεωρεί επιτρεπτή ενέργεια ενός βουλευτή να παρουσιάζει την προσωπική του ζωή και τις προσωπικές του στιγμές σε πρωινάδικα και μεσημεριανά, αλλά να είστε σίγουρος πως με όρους ‘’αριστοκρατίας’’ σίγουρα έχει πληγεί η εικόνα σας.
Σαφώς και δέχομαι πως ο τελικός σας σκοπός επιτεύχθει, μιας και ,όπως υποστηρίζετε, όλοι αυτοί που παρακολουθούν συνεχώς εκπομπές τύπου Star Channel, σας έμαθαν και σας δέχθηκαν, αλλά μην ξεχνάτε πως ίσως, λέω ίσως, στο τέλος να γυρίσετε προς όλους εκείνους που δεν βλέπουν Star Channel από άποψη, και να ζητήσετε την βοήθειά τους. Τότε, θα φανεί και το κατά πόσο έχει πληγεί η εικόνα σας.
Τώρα, η ανάλυση περί Ποσότητας και Ποιότητας, δεν γνωρίζω αν έχει νόημα. Σαφώς και η ποιότητα έπεται της ποσότητας στην Δημοκρατία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ένας Πολιτικός που ενδιαφέρεται για να βελτιώσει τη χώρα, αποδέχεται να ‘’παίξει’’ οποιοδήποτε παιχνίδι θέτει την ποιότητα ως δευτερεύον στοιχείο.
Ένας πολιτικός που πραγματικά ενδιαφέρεται για να βελτιώσει τη χώρα, επιλέγει να υπερασπιστεί την Ποιότητα.
Προσοχή! Δεν λέω να αδιαφορήσει για την Ποσότητα, αλλά λέω πως πρέπει να βάλει ως πρωταρχικό στοιχείο την Ποιότητα.
Ενδιαφέρεται να καταστήσει τους Ποσοτικούς του φίλους, ως Ποιοτικούς.
Ενδιαφέρεται να ‘’αφυπνίσει’’ τους ψηφοφόρους του, και να τους βγάλει από τα πεδία του Μη-Ποιοτικού, και να τους εισάγει στα πεδία του Ποιοτικού.
Αλλιώς, δεν αλλάζει σε τίποτα με όλους τους υπόλοιπους, που για να ικανοποιήσουν τα πλήθη, αφήνουν στο περιθώριο κάθε ποιοτική παρουσία.
Τι σημαίνει αυτό;
Πως, αν θέλεις πραγματικά να βελτιώσεις, πχ την Τηλεόραση, επιλέγεις ευσυνειδήτως να ‘’παίξεις’’ το αφιέρωμα της Μάχης του Μαραθώνα, και όχι την παρουσίαση των εικαστικών προτάσεων του Σεργιανίδη.
Δεν θα σε ενδιαφέρει η ‘’τηλεθέαση’’, αλλά το μπράβο των ανθρώπων που θα εκτιμήσουν την επιλογή σου. Πολλές φορές, το μπράβο είναι σημαντικότερο από τα έσοδα των διαφημίσεων. Διότι, οι διαφημίσεις δεν θα είναι για πάντα. Η εκτίμηση όμως όλων όσων εκτιμήσουν την επιλογή σου, θα είναι.
Αν θέλεις πραγματικά να βελτιώσεις τους συνανθρώπους σου, δεν κάνεις τα χατίρια τους, αλλά κάνεις το χρέος σου.
Ως ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ, κύριε Γεωργιάδη, θα είμαι ευτυχής και υπερήφανος αν το ποσοστό του ΛΑΟΣ, δεν αυξάνεται μονάχα ποσοτικώς, αλλά ποιοτικώς.
Αν περισσότεροι άνθρωποι πνευματικής επάρκειας, έρθουν στο κόμμα, θα χαρώ παραπάνω από το να έρθουν στο κόμμα άνθρωποι που απλά τους κερδίσαμε με έναν live-γάμο.
Διότι, οι τελευταίοι, όσο εύκολα ήρθαν, τόσο εύκολα μπορεί και να φύγουν. Αυτό είναι δεδομένο.
Οι πρώτοι όμως, ερχόμενοι στο κόμμα συνειδησιακά, ήρθαν για να μείνουν.
Και για να φύγουν, πρέπει να τους ‘’αποδείξουμε’’ πως όλα όσα τους παρουσιάσαμε, ήταν ψέματα.
Ο Οδυσσέας πράγματι έριξε την Τροία, κύριε Γεωργιάδη, αλλά η ανθρωπότητα όλα αυτά τα χρόνια, θεωρεί ως Κάλλιστο τον Αχιλλέα.
Και ο Αλέξανδρος, δεν είχε ΠΟΤΕ ως ήρωα και εμπνευστή τον Οδυσσέα, αλλά τον Αχιλλέα.
Διότι, εν τέλει, κ. Γεωργιάδη, τι αξία έχει να μάχεσαι, αν δεν μάχεσαι για Αξίες και Ιδανικά αναλλοίωτα από βραχυπρόθεσμους και ταπεινούς στόχους.
Και πόσο ευτυχισμένος και ικανοποιημένος θα είσαι στο τέλος, αν κοιτάξεις πίσω σου και δεις πως πραγματικά έχεις πετύχει τον αρχικό στόχο (πχ της νίκης) αν έχεις βασίσει τον αγώνα σου σε τακτικές και πολιτικές ανάξιες των Αξιών που στην αρχή θέλησες να υπερασπιστείς.
Υπάρχει ο Πλατωνικός Διάλογος, Ιππίας Μείζον, όπου αναφέρεται εύστοχα ο Σωκράτης πάνω στην διχογνωμία Οδυσσέας-Αχιλλέας, ο οποίος συνάγει με την παρούσα κουβέντα. Είμαι σίγουρος πως τον γνωρίζεται.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να συζητήσω μαζί σας, ένα τόσο σημαντικό για εμένα (ως προς την αξιολόγηση της πολιτικής μου επιλογής) θέμα.
Γιώργος.
http://www.adonisgeorgiadis.gr/wordpress/?p=14&cpage=3#comment-794
Παραθέτω αυτούσια τα σχόλιά του:
Ο/Η Άδωνις Γεωργιάδης λέει:
26/06/2009, 02:39
Αγαπητέ Όμοιε, σέβομαι ιδιαιτέρως τις ενστάσεις και τις ανησυχίες σου, αλλά μάλλον μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα. Ο Πλάτων αφού σε αυτόν κυρίως αναφέρεσαι, θα πρέπει να μην σου διαφεύγει το γεγονός, ότι δεν πίστευε καθόλου στην Δημοκρατία. Ο Πλάτων προσπάθησε σε όλη την ζωή του να επιτύχει να πείσει κάποιον Τύραννο (π.χ. τον Διονύσιο), να εγκαθιδρύσει ένα πολίτευμα, του οποίου η βάσις είναι η πεφωτισμένη δεσποτεία. Θα μου επιτρέψεις να σου πω, ότι χωρίς να κάνουμε τώρα ανάλυσι της προτεινομένης Πολιτείας του, με την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μικρή σχέση έχει ή μάλλον απολύτως καμμία. Μεθοδολογικά λοιπόν με ρώτησες για το εάν πιστεύω ότι θα με βλάψει εμένα ή το κόμμα πολιτικά όλο αυτό, εγώ σου απήντησα με όρου Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και εσύ μου ανταπαντάς με Πεφωτισμένη Δεσποτεία. Μά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Σας το έχω ξαναπεί διότι μάλλον δεν έγινε αντιληπτό, η Δημοκρατία δεν μετράει ποιότητες ανθρώπων, αλλά μόνον ποσότητες. Αυτό είναι το νόημα των Εκλογών, στις οποίες η ψήφος του απλού ανθρώπου και η γνώμη του για τα οικονομικά φερ’ειπείν, μετράει ακριβώς το ίδιο με εκείνου που έχει τρία διδακτορικά στις Οικονομικές Επιστήμες. Η άποψη ότι υπάρχει ένα σκοτεινό συνομωτικό σχέδιο πίσω από τα τηλεοπτικά προγράμματα, είναι πολύ βολική για όποιον δεν θέλει να κατανοήσει την ανθρώπινη φύση (ο Πλάτων θέλει να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη Φύση, γι’αυτό έγινε τελικά Φιλόσοφος και όχι πολιτικός, ως πολιτικός απέτυχε παταγωδώς και τελικά ο Διονύσιος τον πούλησε ως δούλο). Η ιδέα της ιδιωτικής, δηλαδή της εμπορικής τηλεοράσεως, αναπόφευκτα οδηγεί σε αυτού του τύπου τα προγράμματα. Δεν είναι θέμα σχεδίου! Είναι θέμα πραγματικότητος. Εάν βάλεις ένα ωραίο ντοκυμαντέρ για την μάχη του Μαραθώνος, θα κάνει 3%, εάν βάλεις τον γάμο μου (και ντρέπομαι που συμβαίνει αυτό), θα κάνεις 20%. Επειδή τα κέρδη σου έρχονται συναρτήσει της τηλεθεάσεως, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να προτιμήσεις την μάχη του Μαραθώνος. Ο Διογένης φυσικά ως αρνητικό το λέει, μά είναι κυνικός φιλόσοφος, ζούσε σε ένα πιθάρι, αφού προηγουμένως μοίρασε όλη την περιουσία του. Εγώ δεν ανέφερα ότι ο Διογένης το λέει ως θετικό, εγώ με την ιστορική αναφορά προσπάθησα να σου δείξω ότι και τότε, στην εποχή την πιο υψηλής Παιδείας, χωρίς ίχνος τηλεοράσεως, τα ίδια -αρνητικά πες εσύ- συνέβαιναν.Υπήρχε και εκεί κάποιο σκοτεινό σχέδιο; Όχι βέβαια! Ως ψηφοφόρος του ΛΑ.Ο.Σ θα πρέπει να είσαι πολύ ευτυχής εάν καταφέρουμε να ανεβάσουμε και άλλο τα ποσοστά μας. Διότι το 7,2% ανάγκασε και τα δύο κόμματα να ασχοληθούν με την λαθρομετανάστευση. Και εάν την επομένη φορά πάρουμε 10,2% π.χ. τότε θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Και τότε μπορεί να σώσουμε την πατρίδα μας που πήγαινε για φούντο. Εάν για να το καταφέρουμε αυτό, πρέπει να βγαίνουμε στα λεγόμενα μεσημεριανάδικα κάθε μέρα, κάθε μέρα θα είμαι εκεί. Αφού σώσουμε την πατρίδα μας, θα κάτσουμε ήρεμα να συζητήσουμε για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, για το Σπήλαιο ή για τον Μύθο του Ηρός. Ως προς το τελευταίο ρητό που βάζεις, θα σου επισημάνω ότι ο Όμηρος μας δίδαξε το πιο σπουδαίο πράγμα. Οι δύο μεγαλύτεροι ήρωες του Τρωικού πολέμου, μακράν ήταν ο Έκτωρ και ο Αχιλλεύς. Και οι δύο πέθαναν στην πορεία. Το Ίλιον όμως δεν έπεσε ούτε από τον Αχιλλέα, ούτε από τον Διομήδη, ούτε από τον Αίαντα, αλλά από τον Οδυσσέα, τον πολυμήχανο. Τι διδάσκει αυτή η ιστορία; ο πόλεμος δεν θέλει μόνον ανδρεία, θέλει σκέψη και τακτική. Δες την μεγάλη εικόνα. Δεν κάνουμε φιλοσοφική διάλεξη, αλλά πολιτική μάχη.
http://www.adonisgeorgiadis.gr/wordpress/?p=14&cpage=3#comment-787
Βεβαίως, η απάντησή του χρίζει σχολιασμό, τον οποίο παρέθεσα στο forum του βουλευτή, και τον δημοσιεύω και εδώ:
κ. Γεωργιάδη, δεν ρώτησα αν πιστεύετε πως θα βλάψει την εικόνα σας η τηλε-πώληση, διότι το θεωρώ δεδομένο. Μπορεί όχι με όρους ‘’κοινοβουλευτικής δημοκρατίας’’, διότι σαφώς και η μαζοποιημένη συνείδηση που κατευθύνεται και χαλιναγωγείται από τα ΜΜΕ, μπορεί να θεωρεί επιτρεπτή ενέργεια ενός βουλευτή να παρουσιάζει την προσωπική του ζωή και τις προσωπικές του στιγμές σε πρωινάδικα και μεσημεριανά, αλλά να είστε σίγουρος πως με όρους ‘’αριστοκρατίας’’ σίγουρα έχει πληγεί η εικόνα σας.
Σαφώς και δέχομαι πως ο τελικός σας σκοπός επιτεύχθει, μιας και ,όπως υποστηρίζετε, όλοι αυτοί που παρακολουθούν συνεχώς εκπομπές τύπου Star Channel, σας έμαθαν και σας δέχθηκαν, αλλά μην ξεχνάτε πως ίσως, λέω ίσως, στο τέλος να γυρίσετε προς όλους εκείνους που δεν βλέπουν Star Channel από άποψη, και να ζητήσετε την βοήθειά τους. Τότε, θα φανεί και το κατά πόσο έχει πληγεί η εικόνα σας.
Τώρα, η ανάλυση περί Ποσότητας και Ποιότητας, δεν γνωρίζω αν έχει νόημα. Σαφώς και η ποιότητα έπεται της ποσότητας στην Δημοκρατία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ένας Πολιτικός που ενδιαφέρεται για να βελτιώσει τη χώρα, αποδέχεται να ‘’παίξει’’ οποιοδήποτε παιχνίδι θέτει την ποιότητα ως δευτερεύον στοιχείο.
Ένας πολιτικός που πραγματικά ενδιαφέρεται για να βελτιώσει τη χώρα, επιλέγει να υπερασπιστεί την Ποιότητα.
Προσοχή! Δεν λέω να αδιαφορήσει για την Ποσότητα, αλλά λέω πως πρέπει να βάλει ως πρωταρχικό στοιχείο την Ποιότητα.
Ενδιαφέρεται να καταστήσει τους Ποσοτικούς του φίλους, ως Ποιοτικούς.
Ενδιαφέρεται να ‘’αφυπνίσει’’ τους ψηφοφόρους του, και να τους βγάλει από τα πεδία του Μη-Ποιοτικού, και να τους εισάγει στα πεδία του Ποιοτικού.
Αλλιώς, δεν αλλάζει σε τίποτα με όλους τους υπόλοιπους, που για να ικανοποιήσουν τα πλήθη, αφήνουν στο περιθώριο κάθε ποιοτική παρουσία.
Τι σημαίνει αυτό;
Πως, αν θέλεις πραγματικά να βελτιώσεις, πχ την Τηλεόραση, επιλέγεις ευσυνειδήτως να ‘’παίξεις’’ το αφιέρωμα της Μάχης του Μαραθώνα, και όχι την παρουσίαση των εικαστικών προτάσεων του Σεργιανίδη.
Δεν θα σε ενδιαφέρει η ‘’τηλεθέαση’’, αλλά το μπράβο των ανθρώπων που θα εκτιμήσουν την επιλογή σου. Πολλές φορές, το μπράβο είναι σημαντικότερο από τα έσοδα των διαφημίσεων. Διότι, οι διαφημίσεις δεν θα είναι για πάντα. Η εκτίμηση όμως όλων όσων εκτιμήσουν την επιλογή σου, θα είναι.
Αν θέλεις πραγματικά να βελτιώσεις τους συνανθρώπους σου, δεν κάνεις τα χατίρια τους, αλλά κάνεις το χρέος σου.
Ως ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ, κύριε Γεωργιάδη, θα είμαι ευτυχής και υπερήφανος αν το ποσοστό του ΛΑΟΣ, δεν αυξάνεται μονάχα ποσοτικώς, αλλά ποιοτικώς.
Αν περισσότεροι άνθρωποι πνευματικής επάρκειας, έρθουν στο κόμμα, θα χαρώ παραπάνω από το να έρθουν στο κόμμα άνθρωποι που απλά τους κερδίσαμε με έναν live-γάμο.
Διότι, οι τελευταίοι, όσο εύκολα ήρθαν, τόσο εύκολα μπορεί και να φύγουν. Αυτό είναι δεδομένο.
Οι πρώτοι όμως, ερχόμενοι στο κόμμα συνειδησιακά, ήρθαν για να μείνουν.
Και για να φύγουν, πρέπει να τους ‘’αποδείξουμε’’ πως όλα όσα τους παρουσιάσαμε, ήταν ψέματα.
Ο Οδυσσέας πράγματι έριξε την Τροία, κύριε Γεωργιάδη, αλλά η ανθρωπότητα όλα αυτά τα χρόνια, θεωρεί ως Κάλλιστο τον Αχιλλέα.
Και ο Αλέξανδρος, δεν είχε ΠΟΤΕ ως ήρωα και εμπνευστή τον Οδυσσέα, αλλά τον Αχιλλέα.
Διότι, εν τέλει, κ. Γεωργιάδη, τι αξία έχει να μάχεσαι, αν δεν μάχεσαι για Αξίες και Ιδανικά αναλλοίωτα από βραχυπρόθεσμους και ταπεινούς στόχους.
Και πόσο ευτυχισμένος και ικανοποιημένος θα είσαι στο τέλος, αν κοιτάξεις πίσω σου και δεις πως πραγματικά έχεις πετύχει τον αρχικό στόχο (πχ της νίκης) αν έχεις βασίσει τον αγώνα σου σε τακτικές και πολιτικές ανάξιες των Αξιών που στην αρχή θέλησες να υπερασπιστείς.
Υπάρχει ο Πλατωνικός Διάλογος, Ιππίας Μείζον, όπου αναφέρεται εύστοχα ο Σωκράτης πάνω στην διχογνωμία Οδυσσέας-Αχιλλέας, ο οποίος συνάγει με την παρούσα κουβέντα. Είμαι σίγουρος πως τον γνωρίζεται.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να συζητήσω μαζί σας, ένα τόσο σημαντικό για εμένα (ως προς την αξιολόγηση της πολιτικής μου επιλογής) θέμα.
Γιώργος.
http://www.adonisgeorgiadis.gr/wordpress/?p=14&cpage=3#comment-794
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου