Παραθέτωντας τη Δευτέρα 22 Ιουνίου, το θέμα ''Τηλε-γάμος και Αντίδραση'', θεώρησα σκόπιμο να καταθέσω την συγκεκριμένη θέση και στο blog του βουλευτή κ. Γεωργιάδη (http://www.adonisgeorgiadis.gr/wordpress/ ), αναμένωντας την απάντησή του.
Μετά από λίγες μέρες, και συγκεκριμένα σήμερα, είδα πως απάντησε και μάλιστα με έντονο σχολιασμό.
Παραθέτω την απάντησή του αυτούσια:
Ο/Η Άδωνις Γεωργιάδης λέει:
24/06/2009, 04:03
Διάβασα το σχετικό άρθρο, το οποίο θα ήθελα να διαβάσουν και άλλοι συνδαιτημόνες ώστε να κάνουμε μία τέτοια συζήτηση, διότι την βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Κατ’αρχάς να εκφράσω από την αρχή, την πλήρη διαφωνία μου στις σκέψεις και στο ύφος του άρθρου. Γενικά η ιδέα, κάποιου ή κάποιων που βάζουν τον εαυτό τους στην θέση του “Κριτού” του ορθού και του μή ορθού και του καλού και του κακού, με φοβίζει τρομερά. Κάτι παρόμοιο λένε και αυτοί οι μουρλοί της Σέχτας, μόνον που αντί για άρθρα, χρησιμοποιούν σφαίρες. Λοιπόν για να το ξεκαθαρίσουμε. Σε μία κοινωνία, πάντοτε, υπήρχαν και θα υπάρχουν όλων των ενδιαφερόντων άνθρωποι. Άλλοι που αρέσκονται στην Τέχνη, άλλοι στον αθλητισμό, άλλοι στα βιβλία, στον κινηματογράφο, στην πολιτική, στο θέατρο, στο κουτσομπολιό. Αυτοί οι τελευταίοι είναι συνήθως και οι περισσότεροι, διότι είναι πολύ πιο δύσκολο να διαβάσεις ένα βιβλίο φερ’ειπείν, από το να κουτσομπολέψεις λίγο τον άλλον. Αυτό δεν είναι σύμπτωμα της εποχής μας, ούτε φυσικά της τηλεοράσεως, αλλά της Φύσης του ανθρώπου. Εάν ανοίξεις τον Διογένη Λαέρτιο στο έργο του Βίοι Φιλοσόφων και διαβάσεις τον Βίο του Διογένους του Κυνικού, θα δεις ότι ο Διογένης (ο κυνικός) επισημαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, στην καρδιά της κλασικής εποχής. Συγκεκριμένα λέει ότι όταν μιλώ στην Αγορά για κάτι σημαντικό, με ακούν δυο τρεις άνθρωποι και αυτοί με δυσκολία. Μία μέρα όμως που ήρθε ένας που μπορούσε να κελαϊδά σαν πουλί, μαζεύτηκαν εκατοντάδες για να τον ακούσουν και να τον σχολιάσουν…Στην καρδιά της κλασικής εποχής επαναλαμβάνω, τον 4ο π.Χ. αιώνα. Όλη δε η ιδέα οτι για όλα τα δεινά φταίει η τηλεόραση, είναι αστεία. Καμμία εκπομπή και κανένα πρόγραμμα και προφανώς κανένας γάμος, για να έρθω και στο προκείμενο, δεν θα είχαν τύχη εάν δεν είχαν τηλεθέαση. Εάν λοιπόν θέλει ο συντάκτης του άρθρου να σταματήσουν να προβάλλονται όλα αυτά, τότε θα έπρεπε να εξαφανίσει όλους αυτούς που τα βλέπουν και τα επιλέγουν. Πράγμα αδύνατον! Η τηλεόραση πάντοτε θα δίνει στο κόσμο, αυτό που θέλει να δει και θα αποσύρει ότι ο κόσμος δεν βλέπει. Η τηλεόραση είναι ο καθρέπτης. Μπορεί να μην μας αρέσει το είδωλλο που έχουμε σε αυτό τον καθρέπτη και να συζητήσουμε για το πώς θα μπορούσαμε να το βελτιώσουμε. Όμως το να σπάσουμε τον καθρέπτη επειδή δεν μας αρέσει το είδωλό μας, είναι γελοίο. Πάμε τώρα στο προκείμενο. Προφανώς κανένας Γάμος δεν θα στεριώσει επειδή θα τον δείξει ή δεν θα τον δείξει η τηλεόραση. Μακάρι να ήταν τόσο απλές οι σχέσεις των ανθρώπων. Τώρα κατά καιρούς τα φώτα της δημοσιότητος πέφτουν σε διάφορα πρόσωπα, για διαφόρους λόγους. Εάν δεν είναι τα φώτα σε έναν, θα είναι σε κάποιον άλλον. Τώρα συμβαίνει να είμαστε κάτω από αυτά τα Φώτα, η Ευγενία και εγώ για διαφόρους πάλι λόγους, με κυριώτερο προφανώς, ότι ο κόσμος θέλει να μας βλέπει και γι’αυτό ανεβαίνουν τα νούμερα. Θα ήμουν άδικος εάν έλεγα στον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει να με αγαπάτε! Όχι! Ευχαριστώ τους πάντες για το ενδιαφέρον τους. Ξέρω ότι αυτή είναι μία φάση, που δεν θα κρατήσει για πάρα πολύ, διότι αναγκαστικά το ενδιαφέρον θα πάει κάπου αλλού. Έτσι λειτουργεί αυτό το σύστημα. Παρ’ όλα αυτά συγκινούμαι που τόσοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για μας. Τώρα στο δόκιμο ερώτημα κάποιων, ποιά θα είναι η επίδραση όλου αυτού του πράγματος στην πολιτική μου διάσταση, νομίζω ότι σε αυτό έχω απαντήσει ήδη. Υπενθυμίζω ότι όταν ξεκίνησε όλη αυτή η Ιστορία με την Ευγενία και εμένα και τα μεσημεριανά κλπ, πολλοί φίλοι ανησύχησαν και προέβλεψαν την καταστροφή και την δική μου και του ΛΑ.Ο.Σ. Οι πρόσφατες Ευρωεκλογές έδωσαν την απάντηση στο εάν είχα δίκιο ή άδικο σε ό,τι έλεγα. Ιδιαίτερα δε σας παραπέμπω στην αύξηση των ψήφων στο ΛΑ.Ο.Σ. από τις γυναίκες ψηφοφόρους, στις οποίες είχαμε αύξηση κατά 500%…και ο νοών νοείτο….
24/06/2009, 04:03
Διάβασα το σχετικό άρθρο, το οποίο θα ήθελα να διαβάσουν και άλλοι συνδαιτημόνες ώστε να κάνουμε μία τέτοια συζήτηση, διότι την βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Κατ’αρχάς να εκφράσω από την αρχή, την πλήρη διαφωνία μου στις σκέψεις και στο ύφος του άρθρου. Γενικά η ιδέα, κάποιου ή κάποιων που βάζουν τον εαυτό τους στην θέση του “Κριτού” του ορθού και του μή ορθού και του καλού και του κακού, με φοβίζει τρομερά. Κάτι παρόμοιο λένε και αυτοί οι μουρλοί της Σέχτας, μόνον που αντί για άρθρα, χρησιμοποιούν σφαίρες. Λοιπόν για να το ξεκαθαρίσουμε. Σε μία κοινωνία, πάντοτε, υπήρχαν και θα υπάρχουν όλων των ενδιαφερόντων άνθρωποι. Άλλοι που αρέσκονται στην Τέχνη, άλλοι στον αθλητισμό, άλλοι στα βιβλία, στον κινηματογράφο, στην πολιτική, στο θέατρο, στο κουτσομπολιό. Αυτοί οι τελευταίοι είναι συνήθως και οι περισσότεροι, διότι είναι πολύ πιο δύσκολο να διαβάσεις ένα βιβλίο φερ’ειπείν, από το να κουτσομπολέψεις λίγο τον άλλον. Αυτό δεν είναι σύμπτωμα της εποχής μας, ούτε φυσικά της τηλεοράσεως, αλλά της Φύσης του ανθρώπου. Εάν ανοίξεις τον Διογένη Λαέρτιο στο έργο του Βίοι Φιλοσόφων και διαβάσεις τον Βίο του Διογένους του Κυνικού, θα δεις ότι ο Διογένης (ο κυνικός) επισημαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, στην καρδιά της κλασικής εποχής. Συγκεκριμένα λέει ότι όταν μιλώ στην Αγορά για κάτι σημαντικό, με ακούν δυο τρεις άνθρωποι και αυτοί με δυσκολία. Μία μέρα όμως που ήρθε ένας που μπορούσε να κελαϊδά σαν πουλί, μαζεύτηκαν εκατοντάδες για να τον ακούσουν και να τον σχολιάσουν…Στην καρδιά της κλασικής εποχής επαναλαμβάνω, τον 4ο π.Χ. αιώνα. Όλη δε η ιδέα οτι για όλα τα δεινά φταίει η τηλεόραση, είναι αστεία. Καμμία εκπομπή και κανένα πρόγραμμα και προφανώς κανένας γάμος, για να έρθω και στο προκείμενο, δεν θα είχαν τύχη εάν δεν είχαν τηλεθέαση. Εάν λοιπόν θέλει ο συντάκτης του άρθρου να σταματήσουν να προβάλλονται όλα αυτά, τότε θα έπρεπε να εξαφανίσει όλους αυτούς που τα βλέπουν και τα επιλέγουν. Πράγμα αδύνατον! Η τηλεόραση πάντοτε θα δίνει στο κόσμο, αυτό που θέλει να δει και θα αποσύρει ότι ο κόσμος δεν βλέπει. Η τηλεόραση είναι ο καθρέπτης. Μπορεί να μην μας αρέσει το είδωλλο που έχουμε σε αυτό τον καθρέπτη και να συζητήσουμε για το πώς θα μπορούσαμε να το βελτιώσουμε. Όμως το να σπάσουμε τον καθρέπτη επειδή δεν μας αρέσει το είδωλό μας, είναι γελοίο. Πάμε τώρα στο προκείμενο. Προφανώς κανένας Γάμος δεν θα στεριώσει επειδή θα τον δείξει ή δεν θα τον δείξει η τηλεόραση. Μακάρι να ήταν τόσο απλές οι σχέσεις των ανθρώπων. Τώρα κατά καιρούς τα φώτα της δημοσιότητος πέφτουν σε διάφορα πρόσωπα, για διαφόρους λόγους. Εάν δεν είναι τα φώτα σε έναν, θα είναι σε κάποιον άλλον. Τώρα συμβαίνει να είμαστε κάτω από αυτά τα Φώτα, η Ευγενία και εγώ για διαφόρους πάλι λόγους, με κυριώτερο προφανώς, ότι ο κόσμος θέλει να μας βλέπει και γι’αυτό ανεβαίνουν τα νούμερα. Θα ήμουν άδικος εάν έλεγα στον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει να με αγαπάτε! Όχι! Ευχαριστώ τους πάντες για το ενδιαφέρον τους. Ξέρω ότι αυτή είναι μία φάση, που δεν θα κρατήσει για πάρα πολύ, διότι αναγκαστικά το ενδιαφέρον θα πάει κάπου αλλού. Έτσι λειτουργεί αυτό το σύστημα. Παρ’ όλα αυτά συγκινούμαι που τόσοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για μας. Τώρα στο δόκιμο ερώτημα κάποιων, ποιά θα είναι η επίδραση όλου αυτού του πράγματος στην πολιτική μου διάσταση, νομίζω ότι σε αυτό έχω απαντήσει ήδη. Υπενθυμίζω ότι όταν ξεκίνησε όλη αυτή η Ιστορία με την Ευγενία και εμένα και τα μεσημεριανά κλπ, πολλοί φίλοι ανησύχησαν και προέβλεψαν την καταστροφή και την δική μου και του ΛΑ.Ο.Σ. Οι πρόσφατες Ευρωεκλογές έδωσαν την απάντηση στο εάν είχα δίκιο ή άδικο σε ό,τι έλεγα. Ιδιαίτερα δε σας παραπέμπω στην αύξηση των ψήφων στο ΛΑ.Ο.Σ. από τις γυναίκες ψηφοφόρους, στις οποίες είχαμε αύξηση κατά 500%…και ο νοών νοείτο….
Βεβαίως, η απάντησή του, επιβεβαίωσε τους προβληματισμούς μου.
Έτσι, θεώρησα σκόπιμο να ανταπαντήσω. Παραθέτω την ανταπάντηση:
Η Απάντησή σας, ήταν η επιβεβαίωση της ανησυχίας μου.
Λέτε: ‘’Σε μία κοινωνία, πάντοτε, υπήρχαν και θα υπάρχουν όλων των ενδιαφερόντων άνθρωποι. Άλλοι που αρέσκονται στην Τέχνη, άλλοι στον αθλητισμό, άλλοι στα βιβλία, στον κινηματογράφο, στην πολιτική, στο θέατρο, στο κουτσομπολιό’’
Ο ‘’κριτής’’ που λέτε πως σας τρομάζει, οφείλει να μπορεί να ξεχωρίσει ποια ενασχόληση είναι ποιοτική και ποια όχι. Οφείλει να μπορεί να διαχωρίσει τα είδη των ενδιαφερόντων που αναφέρατε ανάμεσα σε αυτά που προσδίδουν αξία στους ανθρώπους και σε αυτά που αφαιρούν αξία.
Έτσι, ο ΄’΄κριτής’’ που σας τρομάζει, οφείλει να μην ισοδυναμεί ΠΟΤΕ την ενασχόληση με το κουτσομπολιό, με την ενασχόληση με τον αθλητισμό, την Τέχνη, την μελέτη κτλ.
Ένα παράδειγμα τέτοιου ‘’κριτή’’ υπήρξε και ο Σωκράτης.
Και αυτός τρόμαζε τους ανθρώπους.
Τους ανθρώπους που έβαζαν τα πάντα στο ίδιο τσουβάλι, που δεν διαχώριζαν ποιοτικά ούτε τους ανθρώπους, ούτε τις πράξεις τους.
Αυτούς τους ανθρώπους, τρόμαζε ο Σωκράτης.
Λέτε επίσης:
‘’... ο Διογένης (ο κυνικός) επισημαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, στην καρδιά της κλασικής εποχής. Συγκεκριμένα λέει ότι όταν μιλώ στην Αγορά για κάτι σημαντικό, με ακούν δυο τρεις άνθρωποι και αυτοί με δυσκολία. Μία μέρα όμως που ήρθε ένας που μπορούσε να κελαϊδά σαν πουλί, μαζεύτηκαν εκατοντάδες για να τον ακούσουν και να τον σχολιάσουν…’’.
Αντιλαμβάνεστε πως ο Διογένης ο Κυνικός, παραθέτει το παραπάνω γεγονός για να καταδείξει ένα ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Το πρόβλημα της Ποιότητας. Δεν καταγράφει απλά ένα γεγονός. Το κρίνει και μάλιστα αρνητικά. Το θεωρεί χαρακτηριστικό της απαξίας της Κριτικής Σκέψης, το γεγονός πως ενώ για Σοβαρά θέματα δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους Πολλούς, για Ελεεινά θέματα υπάρχει.
Αυτός ο Κριτής, εμένα δεν με τρομάζει. Θέλω τέτοιους Κριτές. Που μας ξυπνάνε. Που είναι διαθέσιμοι, ακόμη και να μας ‘’χαστουκίσουν’’ για να μας ξυπνήσουν από τον λήθαργο.
Λέτε αμέσως μετά: ‘’ Όλη δε η ιδέα οτι για όλα τα δεινά φταίει η τηλεόραση, είναι αστεία. Καμμία εκπομπή και κανένα πρόγραμμα και προφανώς κανένας γάμος, για να έρθω και στο προκείμενο, δεν θα είχαν τύχη εάν δεν είχαν τηλεθέαση. Εάν λοιπόν θέλει ο συντάκτης του άρθρου να σταματήσουν να προβάλλονται όλα αυτά, τότε θα έπρεπε να εξαφανίσει όλους αυτούς που τα βλέπουν και τα επιλέγουν. Πράγμα αδύνατον! Η τηλεόραση πάντοτε θα δίνει στο κόσμο, αυτό που θέλει να δει και θα αποσύρει ότι ο κόσμος δεν βλέπει.’’
Είναι τραγικό να ακούγονται τέτοιες απόψεις από ένα εκπρόσωπο πολιτικού χώρου που θεωρεί τα ΜΜΕ πως ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ τις σκέψεις των πολιτών, όχι μόνο πως τις παρουσιάζουν.
Όταν όλοι μας γνωρίζουμε, ΟΛΟΙ μας, πως η τηλεόραση με την απαξία της ποιότητας επιφέρει και τη σήψη της ζωής μας,
όταν όλοι μας αποδεχόμαστε πως εκπομπές τύπου Λαμπίρη, Τατιάνα και Μεναγάκη, επηρεάζουν αρνητικά τη κρίση των ανθρώπων, μιας και θέτει ως ΄΄προτεραιότητες’’, πλαστές ανάγκες,
όταν όλοι μας αποδεχόμαστε πως η Τηλεόραση διαμορφώνει συνειδήσεις, όπως όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ,
είναι ΤΡΑΓΙΚΟ να διαβάζουμε πως ‘’η άποψη πως η τηλεόραση φταίει για την πτώση των αξιών, είναι αστεία’’.
Θεωρείτε πως ‘’για να σταματήσουν τέτοιου είδους εκπομπές, πρέπει να ‘’εξαφανιστεί’’ ο τύπος ανθρώπου που τις παρακολουθεί’’, χωρίς να αντιλαμβάνεστε πως η σχέση τηλεόρασης- τηλεθεατή είναι αμφίπλευρη.
Αν ‘’εξαφανίσω’’ δια μαγείας, όλους τους τηλεθεατές τέτοιου είδους θεαμάτων, αλλά η τηλεόραση συνεχίζει να τα προβάλλει, να είστε σίγουρος πως ''θα δημιουργηθεί'' νέο κοινό.
Γνωρίζετε και τον λόγο, είμαι σίγουρος. Η τηλεόραση σήμερα, είναι ,καλώς-κακώς, κομμάτι της παιδείας μιας κοινωνίας.
Όσο άσχημη είναι η παιδεία, τόσο άσχημα είναι και τα τέκνα αυτής.
Ναι, σκοπός μου, και σκοπός όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, είναι να ‘’εξαφανίσω’’ όλους τους τηλε-μαϊντανούς (δεν απευθύνομαι σε εσάς) και όλη τη σήψη της τηλεόρασης. Διότι, σκοπός μου, είναι να πολεμήσω τις πλαστές ανάγκες. Διότι πλαστή είναι η ανάγκη του να μάθω τι νυφικό αγόρασε η τάδε επώνυμη, ή τι γραβάτα φόρεσε ο τάδε. επώνυμος.
Ο Σωκράτης, τέτοιος ήταν. Και θεωρήθηκε ως Άξια προσωπικότητα, επειδή κατάφερε να ξεσκεπάσει τη σήψη της εποχής του, και τους εκφραστές-υπερασπιστές αυτής.
Γράφετε παρακάτω:
‘’Θα ήμουν άδικος εάν έλεγα στον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει να με αγαπάτε! Όχι! Ευχαριστώ τους πάντες για το ενδιαφέρον τους. Ξέρω ότι αυτή είναι μία φάση, που δεν θα κρατήσει για πάρα πολύ, διότι αναγκαστικά το ενδιαφέρον θα πάει κάπου αλλού.’’.
Δεν υπάρχει μονάχα αυτό το διπολιτικό δίλημμα, ή Live γάμος, ή αδιαφορία για την ευαισθητοποίηση του απλού κόσμου.
Υπάρχει και ο σεμνός και ταπεινός τρόπος, που κρατάει την αρμονία ανάμεσα στην δημοσιότητα και στον σεβασμό στις Αξίες που εκπροσωπεί ο καθένας μας.
Προσωπικά, θεωρώ, όπως ήδη έχω γράψει, την αποδοχή από εσάς και της συζύγου σας, της τηλε-πώλησης μιας πολύ-προσωπικής στιγμής της ζωής σας, όχι ως πολιτικού, αλλά ως ανθρώπου, ως μη συμβατή με τις Αρχές και τις Αξίες που εκφράζετε.
Θεωρώ επίσης, υποχρέωση όλων όσων θεωρούμε πως οι πολίτες της χώρας, ζούνε σε μια πλάνη, έντεχνα κατασκευασμένη ώστε να τους κρατά υποταγμένους συνειδησιακά, να προσπαθούμε όχι απλά να ξεφύγουμε εμείς και να ‘’σώσουμε το τομάρι μας’’ αλλά να βοηθήσουμε και τους συμπολίτες μας να ξεφύγουν από αυτή την πλάνη.
Ο μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα, είναι ξεκάθαρος.
Τα είδωλα που μαγνητίζουν και καθηλώνουν τους σκλάβους, παρουσιάζουν μια πλαστή πραγματικότητα, που έντεχνα προσπαθεί να τους υποτάξει.
Ο ‘’ελευθερωτής’’ δεν κοιτάζει μονάχα την πάρτη του. Αγωνίζεται να ελευθερώσει και τους υπόλοιπους.
Πως όμως θα χαρακτηρίζατε τον ‘’ελευθερωτή’’, αν, αντιλαμβανόμενος την διαφορά μεταξύ πλάνης και πραγματικότητας, επέστρεφε στο Σπήλαιο, όχι για να ελευθερώσει τα αδέλφια του, αλλά για να εκμεταλλευτεί και αυτός με τη σειρά του, τις αδυναμίες τους;;;
Τέλος, όσο αφορά την επίδραση αυτής της λανθασμένης σας απόφασης, να τηλε-πουλήσετε την προσωπική σας ζωή, έχω να δηλώσω το εξής:
Δεν θεωρώ πως θα σας επηρεάσει πολιτικά. Πολύ απλά, διότι, προφανώς, η απόφασή σας αυτή (της τηλε-πώλησης) είχε να κάνει και με την επιλογή σας για την ποιότητα των ψηφοφόρων στους οποίους απευθύνεστε. Σαφώς και θα το εκτιμήσουν οι ψηφοφόροι σας. Αφού τέτοιοι είναι.
Σας συνιστώ να ανοίξετε το neos-forum και να διαβάσετε τι δικαιολογίες χρησιμοποιούν οι εκεί συμμετέχοντες για να αιτιολογήσουν αυτή την τηλε-πώληση (http://www.neos-forum.com/viewtopic.php?f=38&t=14292).
Θα κατανοήσετε πως δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τυχών απώλειες τέτοιων ψηφοφόρων. Τα ‘’είδωλα’’ κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Όπως μας λέει και ο Πλάτωνας, όταν ο Ελευθερωτής επιστρέψει στο Σπήλαιο, και προσπαθεί να τραβήξει τους υπόλοιπους προς την Ελευθερία, η αντίσταση που καταβάλουν οι σκλάβοι είναι τεράστια. Είναι τόση μεγάλη η πλάνη τους, που θεωρούν τον Ελευθερωτή ως εκείνον που χαλάει τη γαλήνη τους. Την γαλήνη της συνειδησιακής τους σήψης.
Από την άλλη όμως, ως πολίτης που αγωνιώ για την σημερινή κατάσταση, οφείλω να ανησυχώ. Αν θέλουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, χρειαζόμαστε Ελευθερωτές. Όχι υποταγμένους ανθρώπους. Και οι Ελευθερωτές δεν αρέσκονται σε είδωλα. Πρέπει να απευθυνθούμε σε άλλου επιπέδου ανθρώπους. Σαφώς και οι Πλανεμένοι είναι περισσότεροι και θα μας δώσουν περισσότερες έδρες, αλλά κ. Άδωνη μην ξεχνάτε πως στις ανθρώπινες σχέσεις δεν ισχύει αριθμητική. 1+1 δεν μας κάνει 2, αλλά 11. Και αν προσθέσω ακόμη 1, μας κάνει 111. Η δυναμική σκεπτόμενων ανθρώπων, είναι υπερδιπλάσια της δυναμικής υποταγμένων συνειδησιακά σκλάβων. Και τέλος, ας σκεφτούμε και το θέμα της ηγεσίας: Αγέλη αμνών με αρχηγό λέοντα, νικάει αγέλη λεόντων με αρχηγό πρόβατο.
Λέτε: ‘’Σε μία κοινωνία, πάντοτε, υπήρχαν και θα υπάρχουν όλων των ενδιαφερόντων άνθρωποι. Άλλοι που αρέσκονται στην Τέχνη, άλλοι στον αθλητισμό, άλλοι στα βιβλία, στον κινηματογράφο, στην πολιτική, στο θέατρο, στο κουτσομπολιό’’
Ο ‘’κριτής’’ που λέτε πως σας τρομάζει, οφείλει να μπορεί να ξεχωρίσει ποια ενασχόληση είναι ποιοτική και ποια όχι. Οφείλει να μπορεί να διαχωρίσει τα είδη των ενδιαφερόντων που αναφέρατε ανάμεσα σε αυτά που προσδίδουν αξία στους ανθρώπους και σε αυτά που αφαιρούν αξία.
Έτσι, ο ΄’΄κριτής’’ που σας τρομάζει, οφείλει να μην ισοδυναμεί ΠΟΤΕ την ενασχόληση με το κουτσομπολιό, με την ενασχόληση με τον αθλητισμό, την Τέχνη, την μελέτη κτλ.
Ένα παράδειγμα τέτοιου ‘’κριτή’’ υπήρξε και ο Σωκράτης.
Και αυτός τρόμαζε τους ανθρώπους.
Τους ανθρώπους που έβαζαν τα πάντα στο ίδιο τσουβάλι, που δεν διαχώριζαν ποιοτικά ούτε τους ανθρώπους, ούτε τις πράξεις τους.
Αυτούς τους ανθρώπους, τρόμαζε ο Σωκράτης.
Λέτε επίσης:
‘’... ο Διογένης (ο κυνικός) επισημαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, στην καρδιά της κλασικής εποχής. Συγκεκριμένα λέει ότι όταν μιλώ στην Αγορά για κάτι σημαντικό, με ακούν δυο τρεις άνθρωποι και αυτοί με δυσκολία. Μία μέρα όμως που ήρθε ένας που μπορούσε να κελαϊδά σαν πουλί, μαζεύτηκαν εκατοντάδες για να τον ακούσουν και να τον σχολιάσουν…’’.
Αντιλαμβάνεστε πως ο Διογένης ο Κυνικός, παραθέτει το παραπάνω γεγονός για να καταδείξει ένα ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Το πρόβλημα της Ποιότητας. Δεν καταγράφει απλά ένα γεγονός. Το κρίνει και μάλιστα αρνητικά. Το θεωρεί χαρακτηριστικό της απαξίας της Κριτικής Σκέψης, το γεγονός πως ενώ για Σοβαρά θέματα δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους Πολλούς, για Ελεεινά θέματα υπάρχει.
Αυτός ο Κριτής, εμένα δεν με τρομάζει. Θέλω τέτοιους Κριτές. Που μας ξυπνάνε. Που είναι διαθέσιμοι, ακόμη και να μας ‘’χαστουκίσουν’’ για να μας ξυπνήσουν από τον λήθαργο.
Λέτε αμέσως μετά: ‘’ Όλη δε η ιδέα οτι για όλα τα δεινά φταίει η τηλεόραση, είναι αστεία. Καμμία εκπομπή και κανένα πρόγραμμα και προφανώς κανένας γάμος, για να έρθω και στο προκείμενο, δεν θα είχαν τύχη εάν δεν είχαν τηλεθέαση. Εάν λοιπόν θέλει ο συντάκτης του άρθρου να σταματήσουν να προβάλλονται όλα αυτά, τότε θα έπρεπε να εξαφανίσει όλους αυτούς που τα βλέπουν και τα επιλέγουν. Πράγμα αδύνατον! Η τηλεόραση πάντοτε θα δίνει στο κόσμο, αυτό που θέλει να δει και θα αποσύρει ότι ο κόσμος δεν βλέπει.’’
Είναι τραγικό να ακούγονται τέτοιες απόψεις από ένα εκπρόσωπο πολιτικού χώρου που θεωρεί τα ΜΜΕ πως ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ τις σκέψεις των πολιτών, όχι μόνο πως τις παρουσιάζουν.
Όταν όλοι μας γνωρίζουμε, ΟΛΟΙ μας, πως η τηλεόραση με την απαξία της ποιότητας επιφέρει και τη σήψη της ζωής μας,
όταν όλοι μας αποδεχόμαστε πως εκπομπές τύπου Λαμπίρη, Τατιάνα και Μεναγάκη, επηρεάζουν αρνητικά τη κρίση των ανθρώπων, μιας και θέτει ως ΄΄προτεραιότητες’’, πλαστές ανάγκες,
όταν όλοι μας αποδεχόμαστε πως η Τηλεόραση διαμορφώνει συνειδήσεις, όπως όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ,
είναι ΤΡΑΓΙΚΟ να διαβάζουμε πως ‘’η άποψη πως η τηλεόραση φταίει για την πτώση των αξιών, είναι αστεία’’.
Θεωρείτε πως ‘’για να σταματήσουν τέτοιου είδους εκπομπές, πρέπει να ‘’εξαφανιστεί’’ ο τύπος ανθρώπου που τις παρακολουθεί’’, χωρίς να αντιλαμβάνεστε πως η σχέση τηλεόρασης- τηλεθεατή είναι αμφίπλευρη.
Αν ‘’εξαφανίσω’’ δια μαγείας, όλους τους τηλεθεατές τέτοιου είδους θεαμάτων, αλλά η τηλεόραση συνεχίζει να τα προβάλλει, να είστε σίγουρος πως ''θα δημιουργηθεί'' νέο κοινό.
Γνωρίζετε και τον λόγο, είμαι σίγουρος. Η τηλεόραση σήμερα, είναι ,καλώς-κακώς, κομμάτι της παιδείας μιας κοινωνίας.
Όσο άσχημη είναι η παιδεία, τόσο άσχημα είναι και τα τέκνα αυτής.
Ναι, σκοπός μου, και σκοπός όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, είναι να ‘’εξαφανίσω’’ όλους τους τηλε-μαϊντανούς (δεν απευθύνομαι σε εσάς) και όλη τη σήψη της τηλεόρασης. Διότι, σκοπός μου, είναι να πολεμήσω τις πλαστές ανάγκες. Διότι πλαστή είναι η ανάγκη του να μάθω τι νυφικό αγόρασε η τάδε επώνυμη, ή τι γραβάτα φόρεσε ο τάδε. επώνυμος.
Ο Σωκράτης, τέτοιος ήταν. Και θεωρήθηκε ως Άξια προσωπικότητα, επειδή κατάφερε να ξεσκεπάσει τη σήψη της εποχής του, και τους εκφραστές-υπερασπιστές αυτής.
Γράφετε παρακάτω:
‘’Θα ήμουν άδικος εάν έλεγα στον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει να με αγαπάτε! Όχι! Ευχαριστώ τους πάντες για το ενδιαφέρον τους. Ξέρω ότι αυτή είναι μία φάση, που δεν θα κρατήσει για πάρα πολύ, διότι αναγκαστικά το ενδιαφέρον θα πάει κάπου αλλού.’’.
Δεν υπάρχει μονάχα αυτό το διπολιτικό δίλημμα, ή Live γάμος, ή αδιαφορία για την ευαισθητοποίηση του απλού κόσμου.
Υπάρχει και ο σεμνός και ταπεινός τρόπος, που κρατάει την αρμονία ανάμεσα στην δημοσιότητα και στον σεβασμό στις Αξίες που εκπροσωπεί ο καθένας μας.
Προσωπικά, θεωρώ, όπως ήδη έχω γράψει, την αποδοχή από εσάς και της συζύγου σας, της τηλε-πώλησης μιας πολύ-προσωπικής στιγμής της ζωής σας, όχι ως πολιτικού, αλλά ως ανθρώπου, ως μη συμβατή με τις Αρχές και τις Αξίες που εκφράζετε.
Θεωρώ επίσης, υποχρέωση όλων όσων θεωρούμε πως οι πολίτες της χώρας, ζούνε σε μια πλάνη, έντεχνα κατασκευασμένη ώστε να τους κρατά υποταγμένους συνειδησιακά, να προσπαθούμε όχι απλά να ξεφύγουμε εμείς και να ‘’σώσουμε το τομάρι μας’’ αλλά να βοηθήσουμε και τους συμπολίτες μας να ξεφύγουν από αυτή την πλάνη.
Ο μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα, είναι ξεκάθαρος.
Τα είδωλα που μαγνητίζουν και καθηλώνουν τους σκλάβους, παρουσιάζουν μια πλαστή πραγματικότητα, που έντεχνα προσπαθεί να τους υποτάξει.
Ο ‘’ελευθερωτής’’ δεν κοιτάζει μονάχα την πάρτη του. Αγωνίζεται να ελευθερώσει και τους υπόλοιπους.
Πως όμως θα χαρακτηρίζατε τον ‘’ελευθερωτή’’, αν, αντιλαμβανόμενος την διαφορά μεταξύ πλάνης και πραγματικότητας, επέστρεφε στο Σπήλαιο, όχι για να ελευθερώσει τα αδέλφια του, αλλά για να εκμεταλλευτεί και αυτός με τη σειρά του, τις αδυναμίες τους;;;
Τέλος, όσο αφορά την επίδραση αυτής της λανθασμένης σας απόφασης, να τηλε-πουλήσετε την προσωπική σας ζωή, έχω να δηλώσω το εξής:
Δεν θεωρώ πως θα σας επηρεάσει πολιτικά. Πολύ απλά, διότι, προφανώς, η απόφασή σας αυτή (της τηλε-πώλησης) είχε να κάνει και με την επιλογή σας για την ποιότητα των ψηφοφόρων στους οποίους απευθύνεστε. Σαφώς και θα το εκτιμήσουν οι ψηφοφόροι σας. Αφού τέτοιοι είναι.
Σας συνιστώ να ανοίξετε το neos-forum και να διαβάσετε τι δικαιολογίες χρησιμοποιούν οι εκεί συμμετέχοντες για να αιτιολογήσουν αυτή την τηλε-πώληση (http://www.neos-forum.com/viewtopic.php?f=38&t=14292).
Θα κατανοήσετε πως δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τυχών απώλειες τέτοιων ψηφοφόρων. Τα ‘’είδωλα’’ κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Όπως μας λέει και ο Πλάτωνας, όταν ο Ελευθερωτής επιστρέψει στο Σπήλαιο, και προσπαθεί να τραβήξει τους υπόλοιπους προς την Ελευθερία, η αντίσταση που καταβάλουν οι σκλάβοι είναι τεράστια. Είναι τόση μεγάλη η πλάνη τους, που θεωρούν τον Ελευθερωτή ως εκείνον που χαλάει τη γαλήνη τους. Την γαλήνη της συνειδησιακής τους σήψης.
Από την άλλη όμως, ως πολίτης που αγωνιώ για την σημερινή κατάσταση, οφείλω να ανησυχώ. Αν θέλουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, χρειαζόμαστε Ελευθερωτές. Όχι υποταγμένους ανθρώπους. Και οι Ελευθερωτές δεν αρέσκονται σε είδωλα. Πρέπει να απευθυνθούμε σε άλλου επιπέδου ανθρώπους. Σαφώς και οι Πλανεμένοι είναι περισσότεροι και θα μας δώσουν περισσότερες έδρες, αλλά κ. Άδωνη μην ξεχνάτε πως στις ανθρώπινες σχέσεις δεν ισχύει αριθμητική. 1+1 δεν μας κάνει 2, αλλά 11. Και αν προσθέσω ακόμη 1, μας κάνει 111. Η δυναμική σκεπτόμενων ανθρώπων, είναι υπερδιπλάσια της δυναμικής υποταγμένων συνειδησιακά σκλάβων. Και τέλος, ας σκεφτούμε και το θέμα της ηγεσίας: Αγέλη αμνών με αρχηγό λέοντα, νικάει αγέλη λεόντων με αρχηγό πρόβατο.
Παραθέτω τον συγκεκριμένο διαδικτυακό διάλογο για να καταδείξω την αδυναμία που παρουσιάζουν συγκεκριμένοι άνθρωποι να σταθούν επάξια στους ρόλους που ,καλώς-κακώς, έχουν αναλάβει.
Τα σχόλια, δικά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου