Με τις εκλογές της 6ης Ιουνίου, ο ΛΑΟΣ, έλαβε ένα σημαντικό μήνυμα.
Η τακτική που ακολουθούσε έως τότε, έφερε αποτελέσματα, πιθανόν καλύτερα από ότι και ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της (της τακτικής) ευελπιστούσε.
Από τις εκλογές και μετά όμως, βλέπουμε μια μεγάλη αλλαγή τακτικής.
Πάμε λίγο πιο αναλυτικά.
Έως πριν τις εκλογές, η τακτική του ΛΑΟΣ ήταν να προσεγγίζει εντελώς διαφορετικά την ΝΔ διότι, όπως το ίδιο ισχυριζόταν, νοιαζόταν για το μέλλον της Παράταξης.
Αυτό φαινόταν καθημερινά, όταν από τη μία, το ΛΑΟΣ έκανε σκληρή και αυστηρή κριτική στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ αλλά από την άλλη μόνο που δεν χάιδευε την ηγεσία της ΝΔ.
Αυτό δε, δημιούργησε πολλές αντικρουόμενες τάσεις, μέσα στο εσωτερικό του ΛΑΟΣ, μιας και αρκετοί ήταν εκείνοι που, εξομοιώνοντας την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας πως τα δύο κόμματα είναι το ίδιο επικίνδυνα, διαφώνησαν με αυτή την διάκριση στον τρόπο κριτικής.
Τότε, πολλοί εκ των στελεχών του κόμματος, έτρεξαν να απαγορεύσουν κάθε ‘’διαφορετική φωνή’’, μιας και ,σύμφωνα με τους ίδιους, το σχέδιο του ΛΑΟΣ, ήταν να μπορέσει να πάρει μαζί του πολλούς εκ των ψηφοφόρων της ΝΔ, οι οποίοι, πάλι σύμφωνα με αυτούς, είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες προσέγγισης.
Σε αυτό το επιχείρημα, κάθε ‘’αντιδραστική φωνή’’, έκανε πίσω.
‘’Πιθανόν, σκέφτηκαν οι αντιδραστικοί, να έχουν, εν μέρη δίκαιο’’.
Πιθανόν, οι ψηφοφόροι της ΝΔ, έχουν περισσότερες πιθανότητες να συνταυτιστούν με το ΛΑΟΣ.
Οπότε, άσχετα με το αν η πολιτική της ΝΔ είναι ακριβώς η ίδια με αυτή του ΠΑΣΟΚ, οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ, δέχθηκαν να γίνεται αυτή η περίεργη διάκριση στο θέμα της κριτικής.
Ήρθαν και οι εκλογές, και όλοι χάρηκαν. Οι υποστηριχτές αυτής της ιδέας, διότι επιβεβαιώθηκε ο αρχικός τους στόχος, οι πρώην αντιδραστικοί, διότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι τους (μιλάω για εκείνους που αντέδρασαν καλοπροαίρετα).