Δημοκρατία σημαίνει πως ο λαός κυβερνά, έστω μέσω αντιπροσώπων. Αλλά η εξουσία ανήκει στον λαό. Και ο λαός, δεν είναι ταυτισμένος μεταξύ του. Δεν υπάρχει 100% ταύτιση απόψεων μεταξύ των πολιτών μιας κοινωνίας, υπάρχει ένας πλουραλισμός ο οποίος είναι και η αφετηρία θεμελιωδών χαρακτηριστικών μιας υγιούς κοινωνίας, χαρακτηριστικών όπως ο αλληλοσεβασμός, η συνεργασία, η συγκατάβαση, η επιλογή κοινής πορείας.
Η ίδια η έννοια της Δημοκρατίας, κρύβει μέσα της ως θεμελιώδη αρχή την σύμπραξη για την ομαλή πορείας της κοινωνίας, διαφορετικών οντοτήτων, ανεξάρτητων, ελεύθερων αλλά και ισόνομων – σε μια Δημοκρατία, οι πολίτες είναι διαφορετικοί, ανεξάρτητοι, αλλά Ισόνομοι.
Καμία Δημοκρατία δεν θέτει (ή δεν
πρέπει να θέτει) ως απαραίτητο συστατικό λειτουργίας της, πως οι πολίτες
οφείλουν να είναι ταυτισμένοι μεταξύ τους. Να είναι ίδιοι, να έχουν τις ίδιες απόψεις,
τις ίδιες αντιλήψεις, τις ίδιες συμπεριφορές. Δεν είναι αυτά τα χαρακτηριστικά
κύρια & βασικά μιας Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία δεν επιδιώκει μια κοινωνία
μιας μονοδιάστατης προσέγγισης πάνω στα πολιτικά ζητήματα, ούτε μια κοινωνία
που θα άρχει ή θα άρχεται υπό καθεστώς απόλυτης ταύτισης αντιλήψεων.
Τα παραπάνω, είναι κύρια χαρακτηριστικά κοινωνιών απολυταρχικών καθεστώτων, όπου οι πολίτες οφείλουν να σκέφτονται το ίδιο, να αντιλαμβάνονται το ίδιο, να ενεργούν το ίδιο. Σε αυτές τις κοινωνίες, η Εξουσία βασίζει την ομαλή διακυβέρνηση πάνω σε αυτή την ταύτιση, δεν μπορεί να αποδεχθεί τον πλουραλισμό για αυτό και γνωρίζουμε πως σε αυτές τις κοινωνίες η αντίθετη άποψη, προσέγγιση, αντίληψη από την κοινή ταυτισμένη άποψη διώκεται και καταδικάζεται.
Η Εξουσία στην Δημοκρατία, οφείλει να επιδιώκει μια πλουραλιστική προσέγγιση πάνω στην άσκηση των καθηκόντων της.
Πλησιάζουν εκλογές στην Ελλάδα.
Στις 21 Μαΐου 2023, η Ελλάδα θα διεξάγει εκλογές βάση Συστήματος Απλής Αναλογικής, πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Τις τελευταίες δεκαετίες, στην Ελλάδα τα εκλογικά συστήματα ήταν έτσι φτιαγμένα, ώστε ο πλουραλισμός της κοινωνίας μας, όντας μιας Δημοκρατικής κατά δήλωση κοινωνίας, να μην εκπροσωπείται στην Βουλή. Το πρώτο κόμμα αποκτούσε μεγαλύτερη εκπροσώπηση στην Βουλή εκμεταλλευόμενο τις ψήφους κομμάτων που δεν έμπαιναν στην Βουλή, καθιστώντας μια ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος εφόσον οι ψήφοι των πολιτών πήγαιναν σε διαφορετικά κόμματα από εκείνα που είχαν επιλέξει. Τα τελευταία δε έτη, ακριβώς επειδή η παραπάνω τακτική άρχισε να δημιουργεί μια τάση αγανάκτησης των πολιτών, προστέθηκε και η ‘’πολιτική των bonus’’, ώστε το πρώτο κόμμα, ακόμη και αν είχε μια (1) ψήφο μόνο διαφορά, να έπαιρνε 50έδρες έτσι, απλά, με το ‘’έτσι θέλω’’.
Όλα τα παραπάνω είχαν ως συνέπεια τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε συνεχώς τα ίδια κόμματα στην Βουλή. Ενώ η φθορά τους από την άσκηση αποτυχημένης εξουσίας μείωνε την δυναμική τους και από εκλογές σε εκλογές λάμβαναν λιγότερες ψήφους, τα ίδια αυτά κόμματα συνεχίζουν να εκπροσωπούνται στην Βουλή, χωρίς να επηρεάζονται καθόλου από την πτωτική τάση των ψήφων στήριξης που λάμβαναν.
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, τα παραπάνω δεν θα ισχύουν. Ο εκλογικός Νόμος θα βασίζεται στην Απλή Αναλογική. Ούτε Bonus έδρες, ούτε καπήλευση εδρών βασισμένη σε ψήφους άλλων κομμάτων. Το μόνο που παραμένει είναι το όριο του 3% για την είσοδο στην Βουλή (που όλοι γνωρίζουμε για ποιο λόγο έχει οριστεί).
Ενώ λοιπόν σε προηγούμενες εκλογικές περιόδους, ο πολίτης γνώριζε πως δεν έχει κανένα πολιτικό νόημα η ψήφος σε μικρά κόμματα, εφόσον οι προηγούμενοι εκλογικοί νόμοι, θα μετέτρεπαν στην ψήφο σε μικρό κόμμα σε ψήφο στήριξης μεγάλων κομμάτων (κυρίως του πρώτου), στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, ο πολίτης γνωρίζει πως η ψήφος του σε μικρό κόμμα θα προσμετρηθεί μόνο ως ψήφος στο κόμμα που επέλεξε.
Τι άλλο, από την αναγκαιότητα συνεργασίας;
Όταν στην Βουλή μπορούν να μπούνε 7-10 διαφορετικά κόμματα, χωρίς το πρώτο κόμμα να καρπωθεί κάποια bonus, τότε είναι αυτονόητο πως για να υπάρξει μια κυβέρνηση (151 έδρες) θα πρέπει να δημιουργηθεί μέσω κυβέρνησης συνεργασιών δύο ή και περισσοτέρων κομμάτων.
Και αυτό είναι κάτι που το Σύστημα Εξουσίας της χώρας δεν θέλει. Οι εκπρόσωποι του κατεστημένου Συστήματος Εξουσίας της χώρας, έχουν μάθει εδώ και δεκαετίες πως η άσκηση Εξουσίας γίνεται από ένα κόμμα (που κυβερνά), το οποίο βασιζόμενο στην πλειοψηφία που διαθέτει (αποτέλεσμα λαθροθηρίας ψήφων σε μικρά κόμματα), αποφασίζει και εφαρμόζει νόμους χωρίς να απαιτείται η συγκατάβαση των υπολοίπων κομμάτων που έχουν απλά ρόλο ‘’καταγγέλων’’ άνευ ουσίας και άνευ επιρροής.
Με ένα σύστημα Απλής Αναλογικής όμως, η σύσταση κυβέρνησης ενός κόμματος, είναι αδύνατη. Ιδίως την σημερινή εποχή, δεν μπορεί να υπάρξει ένα κόμμα που θα συγκεντρώσει τόσο υψηλά ποσοστά ψήφων, που να μπορέσει μόνο του να κάνει κυβέρνηση.
Η αναγκαιότητα συνεργασιών είναι ξεκάθαρη.
Και ακριβώς διότι η ανάγκη συνεργασιών είναι ξεκάθαρη, δημιουργεί τεράστια εντύπωση πως αρκετά κόμματα, διατυμπανίζουν από το πρωί έως το βράδυ την άρνησή τους να συνεργαστούν.
Πόσο ‘’δημοκρατικό’’ είναι κάτι τέτοιο; Πόσο δημοκρατικό είναι να υποστηρίζεις πως ‘’για να ασκήσω εξουσία, θέλω να είμαι μόνος μου στο τιμόνι’’; Πόσο δημοκρατικό είναι να υποστηρίζεις πως ‘’για να ασκήσω εξουσία, θέλω το σύνολο ή η πλειοψηφία να με ψηφίσει’’;
Βλέπουμε αποτυχημένα κόμματα όπως η ΝΔ και το ΚΚΕ, να δηλώνουν πως δεν σκοπεύουν να συνεργαστούν με κανένα κόμμα. Η ΝΔ το κάνει ξεκάθαρα επιδιώκοντας να χρειαστούν δεύτερες εκλογές, ώστε να επιστρέψει ο εκλογικός Νόμος των Bonus και της καπήλευσης των ψήφων σε μικρά κόμματα, ενώ το ΚΚΕ το κάνει ξεκάθαρα διότι επιδιώκει να αποφύγει οποιαδήποτε ευθύνη άσκηση εξουσίας (ο ανεύθυνος ρόλος του κομπάρσου).
Το ΠΑΣΟΚ διατυμπανίζει πως για να συνεργαστεί θέλει να βάλει αυτό τους όρους. Ακούγεται αστεία αυτή η πρόταση αν αναλογιστείς πως η ίδια η έννοια της συνεργασίας βασίζεται σε από κοινού μεταξύ των συνεργαζόμενων μελών οριοθέτηση της – αν σε μια συνεργασία τους όρους τους θέτει μόνο ένα μέλος, αυτό δεν λέγεται συνεργασία αλλά εκμετάλλευση. Και βεβαίως κάτι τέτοιο γίνεται από τον δυνατό, όχι τον αδύνατο. Και το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει να είναι ένας δυνατός κομματικός φορέας εδώ και πάνω από 15 χρόνια. Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι πρόταση άρνηση συνεργασίας, απλά καμουφλαρισμένη.
Το ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, θέλει μεν να συνεργαστεί αλλά μόνο αν είναι πρώτο κόμμα. Διατυμπανίζουν πως εφόσον βγούνε δεύτεροι στις εκλογές, ακόμη και αν μέσω συνεργασιών μπορέσουν μαζί με 2-3-10 άλλα κόμματα να κάνουν κυβέρνηση, δεν θα το επιχειρήσουν. Θέτουν ως όρο συνεργασίας με άλλα κόμματα, την πρώτη θέση στις εκλογές.
Αστείο επίσης.
Δημιουργεί λοιπόν μεγάλη απορία, πως κανένα από τα μεγάλα κόμματα δεν επιδιώκει δημόσια την συνεργασία, δεν τάσσεται δημόσια σε μια άνευ όρο υποστήριξη της διάθεσής του να συνεργαστεί με άλλα κόμματα.
Η ίδια η Δημοκρατία απαιτεί συνεργασίες. Το βλέπουμε στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες.
Τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα;
Κατά τον γραφών, ο μοναδικός λόγος που τα κόμματα τάσσονται ενάντια στις συνεργασίες, είναι ο εξής:
Η διασφάλιση της διαιώνισης αυτού του αδηφάγου Πολιτικού Κατεστημένου, που μπορεί να εναλλάσσεται με διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετικά κομματικά λογότυπα, αλλά στην ουσία παραμένει το ίδιο και απαράλλακτο εδώ και 50 χρόνια. Ο ένας ασκεί εξουσία, οι άλλοι ντεμέκ φωνάζουν, αλλά όλοι μαζί τα τρώνε, όλοι μαζί διαπλέκονται.
Θεωρώ πως σε αυτές τις εκλογές, στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, είναι ευκαιρία για τους πολίτες που εδώ και χρόνια έχουν ξεφύγει από τα μαντριά των μεγάλων κομμάτων, αλλά έως τώρα δεν τους υπολόγιζε κανένας, να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο υπάρχων Πολιτικό Κατεστημένο στηρίζοντας ένα νέο κόμμα, ένα μικρό κόμμα, το οποίο θα αναγκάσει τους ‘’μεγάλους’’ να το υπολογίζει πλέον.
Στην ερώτηση ‘’και ποιον να ψηφίζω’’, η απάντηση δεν θα δοθεί από κανέναν άλλον πέραν από τον εαυτό μας.
Θέλουμε Δημοκρατία; Ας στηρίξουμε την Δημοκρατία.
Ψήφο σε μικρά κόμματα, ψήφο σε νέα κόμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου