Περί δημοκρατικής αντίληψης του ΚΚΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος)

 Στις 21 Μαΐου 2023, στην Ελλάδα θα έχουμε εκλογές με Σύστημα Απλής Αναλογικής.

Το σύστημα αυτό, στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο, βοηθάει αφενός μεν στο να μπούνε περισσότερα ‘’μικρά’’ κόμματα στην Βουλή, αφετέρου ενισχύει την δυναμική δημιουργίας συνεργασιών μεταξύ των κομμάτων ώστε να προκύψει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Κατά την προεκλογική περίοδο, ακούγοντας όλους τους εκπροσώπους του ΚΚΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος), από τον γ.γ. κ. Κουτσούμπα, τα μεγάλα & μικρά στελέχη του κόμματος έως και τον απλό ψηφοφόρου του ΚΚΕ, να δηλώνουν ευθαρσώς πως δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανένα άλλο κόμμα, ώστε συμμετέχουν σε μια ευρύτερη κυβέρνηση συνεργασίας, μου προέκυψε η εξής σκέψη: το ΚΚΕ δεν πιστεύει στην Δημοκρατική Διακυβέρνηση.

Θα σπεύσουν κάποιοι καλοθελητές να με κατηγορήσουν για αντικομμουνισμό. Θα πούνε πως το ΚΚΕ τιμά τις θέσεις του, δηλώνοντας πως δεν θα συνεργαστεί με κόμματα που έχουν διαφορετικές θέσεις σε βασικά πεδία των πολιτικών αντιλήψεων. Θα πούνε πως η βασική Αρχή του ΚΚΕ ‘’έξω από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.’’ είναι βασική διαχωριστική γραμμή που στέκεται εμπόδιο σε οποιοδήποτε άλλο
κομματικό φορέα δεν έχει αυτή την θέση.

Δεν θα μπορέσουν όμως να απαντήσουν στα περί Δημοκρατικής Αντίληψης του ΚΚΕ.

Αν αναλύσουμε ιστορικά και κοινωνικά, τι ακριβώς είναι η Δημοκρατία, θα αντιληφθούμε λίγο ως πολύ, πως στην ουσία, Δημοκρατία είναι η συνεργασία για το καλό του Δήμου/λαού/Κράτους, όλων. Και όταν λέμε όλων, δεν εννοούμε όλων όσων έχουν την ίδια αντίληψη. Δεν εννοούμε όλων όσων έχουν τα ίδια πιστεύω, τις ίδιες πολιτικές θέσεις, την ίδια πολιτική θεωρία. Εννοούμε όλων όσων θέλουν το κοινό καλό, ο καθένας σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω.

Μαθαίνουμε για παράδειγμα, πως στην αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της Δημοκρατίας, στις πόλεις-κράτη που υπήρχαν δημοκρατικά πολιτεύματα, την εξουσία ασκούσαν άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων. Στην περίοδο των Περσικών, ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης, ήταν δύο εντελώς διαφορετικοί όσο αφορά την πολιτική αντίληψη ηγέτες. Και οι δύο όμως, ασκούσαν πολιτική μέσα στο ίδιο Δημοκρατικό Πολίτευμα.

Η Δημοκρατία λοιπόν, είναι αλλά και πρέπει να είναι, η κοινή άσκηση εξουσίας από όλους όσους εκπροσωπούν τις πολιτικές του λαού.

Αν περιμένουμε για να ασκήσουμε εξουσία, να μας υποστηρίζει το 100%  του λαού, είμαστε απλά ουτοπιστές ή απλά αναζητούμε δικαιολογίες για να μην αναλαμβάνουμε τις ευθύνες της άσκησης εξουσίας.

Η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργαστεί με οποιοδήποτε κόμμα, δεν μπορεί παρά να σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνεται ορθά τον όρο Δημοκρατία.

Στην Δημοκρατία, οφείλεις να συνεργαστείς και με ανθρώπους που δεν θα συμφωνούν 100% με τις θέσεις σου. Διότι η ίδια η κοινωνία, αποτελείται από ανθρώπους που δεν συμφωνούν 100% μαζί σου. Όπως λοιπόν στην κοινωνία, συνεργαζόμαστε και με ανθρώπους που δεν έχουμε ταύτιση απόψεων, στην οικογένειά μας, στην δουλειά μας, στις παρέες μας, έτσι και στην Πολιτική Εξουσία, η Δημοκρατία θέτει ως δεδομένο πως θα πρέπει να συνεργάζεσαι και με εκείνους που δεν συμφωνούν 100% μαζί σου.

Η τοποθέτηση του ΚΚΕ πως για να κυβερνήσει πρέπει να έχει το 100% της στήριξης του ελληνικού λαού, θα έμοιαζε ουτοπική, αν δεν έκρυβε μια τάση αποφυγής ευθυνών.

Οι εκλογές, δίνουν στην δυνατότητα στους πολίτες να επιλέξουν τους εκπροσώπους τους. Εκπρόσωποι που στόχο θα έχουν την άσκηση Πολιτικής, την διαμόρφωση Νόμων και κοινωνικών Αλλαγών. Δεν επιλέγω εκπροσώπους για την Αντιπολίτευση. Επιλέγω εκπροσώπους για την άσκηση Πολιτικής.

Και αν το παραπάνω είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί, με τους προηγούμενους εκλογικούς Νόμους, όπου το πρώτο κόμμα λίγο ή πολύ, με τα διάφορα bonus εδρών, μπορούσε να πιάσει το ποσοστό της αυτοδυναμίας, στις εκλογές της 21^ης Μαΐου 2023, με το σύστημα της Απλής Αναλογικής, δεν φαντάζει καθόλου απίθανο να μπορέσουν και τα μικρά κόμματα να ασκήσουν όντως Πολιτική, μέσα από μια συνεργασία που θα τα αναγάγει σε θεσμικό παράγοντας μιας κυβέρνησης συνεργασίας.

Θα ήθελα ένα ΚΚΕ που θα συνεργαστεί με άλλα κόμματα και να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε να προσπαθήσει να περάσει κάποιες εκ των πολιτικών του θέσεων. Ως κυβερνητικός εταίρος, θα μπορέσει να πετύχει πολλά περισσότερα από όσα ως κόμμα αντιπολίτευσης. Πρώτα από όλα, θα μπορέσει να συμμετέχει ενεργά στην άσκηση πολιτικής, καθώς θα είναι μέσα στα κέντρα των αποφάσεων, όπου εκεί θα μπορέσει να πιέσει για το ορθό των θέσεών του. Δεύτερος, θα μπορέσει να έχει πρόσβαση σε κάθε τομές πολιτικής εξουσίας, ώστε αν χρειαστεί να ξεσκεπάσει τυχών αυθαιρεσίες. Εκ των έσω, για πρώτη φορά.

Το πιο σημαντικό όμως είναι πως θα χρειαστεί να συνεργαστεί με ανθρώπους που δεν συμφωνούν μαζί του 100%. Και αυτό θα του δώσει την δυνατότητα να ασκήσει πρώτη φορά πίεση όσο αφορά το ορθό των θέσεών του. Για κάποιον που ασκεί κυβερνητική εξουσία, είναι πολύ πιο ασφαλές να αποδεχθεί μια ορθή θέση, από το να χάσει την εξουσία επειδή οι συνεργάτες του στην εξουσία δεν αποδέχονται τις λάθος θέσεις του. Αν το ΚΚΕ θεωρεί πως οι θέσεις του είναι ορθές (και εφαρμόσιμες), δεν έχει παρά να το αποδείξει όντας μέλος της κυβέρνησης συνεργασίας προσπαθώντας να πείσει τους εταίρους του για αυτό, ακόμη και εκβιάζοντας για λύση της συνεργασίας και άρα νέες εκλογές.

Και μην παραβλέπουμε, πως εφόσον το ΚΚΕ δεχθεί να συνεργαστεί με άλλα κόμματα, με δεδομένο πως θα δώσει μάχη για να περάσει τις απόψεις του κατά την άσκηση Εξουσίας, τότε εκ των προτέρων θα θεωρείται και δεδομένο, πως το κόμμα ή τα κόμματα που θ δεχθούν να συνεργαστούν με το ΚΚΕ για την δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, θα έχουν αποδεχθεί και αυτά με την σειρά τους, όπως εξάλλου η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ, πως θα πρέπει να παραχωρήσουν και στο ΚΚΕ την πρωτοκαθεδρία σε κάποια θέματα, μέσω συζητήσεων βεβαίως και διαλόγου.

Θα ήθελα πάρα πολύ να δω τις αντιδράσεις των άλλων ''προοδευτικών'' κομμάτων, σε ενδεχόμενο αποδοχής του ΚΚΕ για μια κυβέρνηση-συνεργασίας, για τους συμβιβασμούς που θα αποδεχθεί εκ των προτέρων πως θα πρέπει να κάνει ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή διακυβέρνηση.

Δυστυχώς όμως αντιλαμβάνομαι πως το ΚΚΕ δεν επιθυμεί να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη άσκηση εξουσίας. Το βλέπουμε εδώ και χρόνια άλλωστε, ακόμη και από την θέση της Αντιπολίτευσης. Διότι, τι πιο ενδεικτικό για το ότι το ΚΚΕ δεν επιθυμεί οποιαδήποτε ευθύνη άσκηση πολιτικής, από την πάγια (σχεδόν) θέση του να αποχωρεί από την Βουλή σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία; Το κάθε κόμμα, στέλνεται στην Βουλή για να εκπροσωπεί τους ψηφοφόρους του. Αυτό σημαίνει πως ακόμη και αν η πλειοψηφία επιθυμεί να ψηφίσει κάτι παντελώς αντίθετο με το κόμμα, το κόμμα οφείλει να παρευρίσκεται στην Βουλή και να μάχεται να πείσει για το ορθό των απόψεών του. Οφείλει να συμμετέχει σε κάθε συζήτηση, να ψηφίζει σε κάθε ψηφοφορία, να συνομιλεί και να συνδιαλέγεται με κάθε αντίθετη φωνή.

Βλέπουμε όμως εδώ και χρόνια, το ΚΚΕ να αποφασίζει τακτικά να αποχωρεί από την Βουλή.

Όπως βλέπουμε και αυτές τις ημέρες, το ΚΚΕ να δηλώνει πως δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανένα άλλο κόμμα, διότι ‘’δεν έχουμε τις ίδιες απόψεις’’. Μα αν η Δημοκρατία απαιτούσε ταύτιση 100%, δεν θα ήταν Δημοκρατία, θα ήταν Μονοκομματισμός.

Δυστυχώς, αντιλαμβάνομαι πως η ψήφος στο ΚΚΕ, είναι μια χαμένη ψήφος. Είναι μια ψήφος στήριξης στην αποφυγή ευθυνών και στην βόλεψη της Αντιπολίτευσης.

Δεν σε θέλω στους δρόμους να κάνεις πορείες ρε ΚΚΕ. Σε θέλω στη Βουλή, να ασκείς εξουσίας. Για τους δρόμους, είναι ο λαός. Το κόμμα πρέπει να είναι στην Βουλή και να ασκεί εξουσία.

Και σε αυτές τις εκλογές, είναι μια ευκαιρία να πάρεις την θέση που σου αξίζει στην άσκηση εξουσίας.

Αν την αρνηθείς, επιβεβαιώνεις όλους εκείνους που σε κατηγορούν για χρόνια για κόμμα βολεμένων που δεν θέλουν να κυβερνήσουν.