Γη και Ύδωρ - η Ιστορία επαναλαμβάνεται

Πολλά αρνητικά σχόλια αλλά και ανήσυχοι προβληματισμοί δημιούργησε η στάση της κυβέρνησης στο θέμα της Τρόικας, κυρίως από εντεταλμένους δημοσιογράφους του παλαιοκομματικού Συστήματος Εξουσίας, αλλά και από απλούς πολίτες που φάνηκαν να τα χάνουν με την επιμονή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να τραβήξουν στο άκρο τη σχέση της χώρας με τους Τροϊκανούς.

Ας θυμηθούμε κάποιες καταστάσεις από την Ελληνική Ιστορία, που αντλούμε από τον Θεμιστοκλή (Περσικά) αλλά και τον Πλούταρχο (Λακεδαίμων Αποφθέγματα).

Όταν ο Ξέρξης έστειλε τον απεσταλμένο του στην Σπάρτη, για να ζητήσει Γη και Ύδωρ (δηλαδή υποταγή), οι Σπαρτιάτες πέταξαν τον απεσταλμένο σε ένα πηγάδι, στέλνοντας το μήνυμα πως προτιμούν να πολεμήσουν και να πεθάνουν, παρά να υποταχθούν.

Όταν μετά από χρόνια, ο πόλεμος με την Περσία τελείωσε, με τη μάχη των Πλαταιών, ο Σπαρτιάτης στρατηγός Παυσανίας, ζήτησε από τους υπηρέτες-αιχμαλώτους των Περσών, να φτιάξουν το συνηθισμένο δείπνο που ετοίμαζαν για τον Πέρση στρατηγό Μαρδόνιο, ενώ ζήτησε δίπλα να ετοιμάσουν το συνηθισμένο δείπνο των Σπαρτιατών – μέλανα ζωμό, κριθαρένιο ψωμί, ελιές.

Έπειτα κάλεσε όλους τους αξιωματικούς των Ελλήνων, τους έδειξε τα δύο τόσο διαφορετικά δείπνα σε ποσότητα αλλά και ποιότητα γεύσεων, και είπε ειρωνικά : ‘’Δείτε πόσο αλαζόνας ήταν ο Πέρσης, που έχοντας αυτά (και έδειξε το περσικό δείπνο), ήρθε εδώ να μας πάρει αυτά (και έδειξε το λιτό σπαρτιατικό δείπνο)’’.

Αν είναι κάτι που μένει βαθιά μέσα στη ψυχή σε αυτόν που διαβάζει την Ιστορία αυτού του τόπου, είναι πως ο ελληνικός λαός, θέτει ως κύριες και πρωταρχικές Αξίες, την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία. Για αυτές τις δύο θεμελιώδεις Αξίες του, ο ελληνικός λαός ανά τους αιώνες, έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει εχθρούς πολύ δυνατότερούς του, πολύ μεγαλύτερούς του, πολύ πιο ισχυρούς.

Κάτι που επίσης μαθαίνει κάποιος που διαβάζει την ελληνική Ιστορία, είναι πως αυτός ο λαός, οι Έλληνες, για να κρατήσουν στη πρώτη θέση των Αρχών τους, τις δύο αυτές Αξίες (Ελευθερία και Ανεξαρτησία), δέχθηκαν πολλές φορές να επιλέξουν έναν λιτό τρόπο ζωής, παρά έναν πλουσιοπάροχο που συνόδευε την υποταγή.

Τέλος, κάτι που επίσης μαθαίνουμε από την ελληνική Ιστορία, είναι πως όσες φορές ο ελληνικός λαός, επέλεξε να θυσιάσει την καλοπέραση και το βόλεμα, για να πολεμήσει για τις δύο Αξίες (Ελευθερία και Ανεξαρτησία), βγήκε (τις περισσότερες) νικητής.

Η απόφαση της Κυβέρνησης να σταματήσει τις συνομιλίες με την Τρόικα και να την κατηγορήσει ως σαθρό φορέα, δεν ήταν μια απόφαση του ‘’ποδαριού’’, μια απόφαση που προήλθε από οργή ή από ενθουσιασμό.

Ο Υπουργός Οικονομίας, εκπροσωπεί την Κυβέρνηση, η οποία με πρόσφατη ετυμηγορία, εκπροσωπεί τον Ελληνικό λαό.

Ο εκπρόσωπος του Eurogroup (και όχι της Τρόικα όπως πολλοί σπεύδουν να υποστηρίξουν), μπορεί να προσεβλήθη από τους χαρακτηρισμούς του Υπουργού Οικονομίας, αλλά κανείς δεν πιστεύει πως το περιεχόμενο των δηλώσεων, ήταν κάτι που δεν περίμενε.

Η αντίδρασή του να σηκωθεί κα να φύγει, αρνούμενος να τον χαιρετήσει, ψιθυρίζοντας απειλές (ή δεν ξέρω τι) στο αφτί του Υπουργού, δεν ήταν σίγουρα μια αντίδραση αυθόρμητη.

Ήταν μια θεατρική ερμηνεία η οποία στόχο είχε να δυναμιτίσει το κλίμα απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση εις βάρος των Ελλήνων πολιτών. Μια ερμηνεία που γνώριζε από την πρώτη στιγμή πως θα ‘’παίξει’’ τις επόμενες ώρες ως ‘’διακοπή των συζητήσεων’’, από τα εντεταλμένα στο παλαιοκομματισμό Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά Δίκτυα που τάσσονται υπέρ της σημερινής κατάστασης της Ευρώπης.

Το ζήτημα βεβαίως, είναι ο ελληνικός λαός.

Ένας ελληνικός λαός, που μένει άναυδος με τις τελευταίες εξελίξεις, κυρίως λόγω του ότι τόσα χρόνια είχε συνηθίσει σε κυβερνήσεις που μετεκλογικά έπαιρναν πίσω τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Η νέα Πολιτική Αξιών, που φέρει το ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μετεκλογικά κάνει ακριβώς ότι είχε υποσχεθεί προεκλογικά, σοκάρουν τον Έλληνα πολίτη, αλλά συγχρόνως του δείχνουν και μια νέα ερμηνεία του όρου ‘’Πολιτική Δέσμευση’’.

Κανένας βεβαίως, ούτε ο πλέον αισιόδοξος, δεν περίμενε πως η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν εύκολη και πως οι όροι της θα γίνονταν αποδεκτοί από την πρώτη ημέρα. Κάθε σοβαρός αναλυτής, περίμενε αυτή την αντίδραση των Ισχυρών Φορέων της Ε.Ε. αλλά και τις ‘’εγχώριες τσιρίδες’’ από τους εκπροσώπους του παλαιοκομματισμού.

Ο Υπουργός Οικονομίας και η Κυβέρνηση, δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο. Έδειξαν την πόρτα της Εξόδου στους Τροϊκανούς, και διαμήνυσαν πως από εδώ και πέρα, θα συνομιλούν μόνο με τους Αρμόδιους Φορείς όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ε.Ε.
Σε σχέση με τον πέρση αντιπρόσωπο, σίγουρα έδειξαν μεγαλύτερη διάθεση για συζήτηση.

Συγχρόνως βεβαίως, έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν πως ο λιτός τρόπος ζωής, θα πρέπει να υπάρχει πίσω στο μυαλό των πολιτών. Είναι κάτι που πάντα, σε αυτό τον τόπο, ακολουθούσε τις περιόδους που ο λαός αποφάσιζε να αγωνιστεί για τις Αξίες της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας.

Και μπορεί στη σκέψη του Υπουργού Οικονομίας η λιτότητα να χαρακτηρίζεται από την έλλειψη των Porsche Cayenne στους στενούς δρόμους της Ελλάδος, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε ακόμη περισσότερα, αν θέλουμε να συνεχίζουμε την παράδοση των προγόνων μας ως προς την υπεράσπιση των προαιώνιων Αρχών και Αξιών του λαού μας.