Παράλογα πράγματα συμβαίνουν.
Η ΝΔ πανηγυρίζει για χρήματα που δεν θα πάρει, ενώ θεωρείται
βέβαιο πως ακόμη και αν τα πάρει, θα χρειαστεί να ζητήσει ξανά δάνειο.
Οι βουλευτές της, νιώθουν μοιάζουν αμήχανοι όταν πρέπει να
βγαίνουν δημόσια και να υπερασπίζονται τα νέα μέτρα, τα οποία εκ των προτέρων
γνωρίζουν και γνωρίζουμε πως δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, πέραν της πτώσης
του επιπέδου ζωής.
Ο πρόεδρός της, μοιάζει αδύνατος να κατανοήσει τη θέση στην
οποία βρίσκεται. Από τη μία, ως καλός υπάλληλος, οφείλει να υποκύψει στις
νουθεσίες των αφεντικών του. Από την άλλη, βλέπει το κλοιό της λαϊκής οργής να
κλείνει καθημερινά και ασφυκτικά γύρω του, και ώρες-ώρες μοιάζει εντελώς
μονάχος, σε μια βουλή γεμάτη στελέχη που δεν μπορούν να του φανούν χρήσιμοι.