Ρίσκο και Ηλιθιότητα

Δύο και σήμερα για τις Εκλογές , τις ‘’πιο σημαντικές της μεταπολιτεύσεως’’, τις εκλογές που ‘’χτίζουν μια Ευρώπη του αύριο’’, τις εκλογές των διλημμάτων (‘’ευρώ ή δραχμή’’), των συνεργασιών (όλοι εναντίων έναν), των μονόδρομων (‘’Τσίπρας = Αρμαγεδών’’), των χαστουκιών (Αντικαπνιστική ΑΕ) και των προβληματισμένων.

Δύο ημέρες πριν τις εκλογές που θα καθορίσουν το μέλλον μας, οφείλουμε να προσμετρήσουμε τα εξής:

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κυβερνούνε εδώ και δεκαετίες τη χώρα, και είναι τουλάχιστον ΓΕΛΟΙΟ να θεωρούμε πως αυτοί μπορούν να εξασφαλίσουν το μέλλον της χώρας. Όλες οι αποκαλύψεις, οι εκ των υστέρων δημοσιεύσεις και οι παραδοχές των Ευρωπαίων, έχουν αποδείξει πως η σημερινή κατάσταση της χώρας, βασίζεται κατά μέγιστο ποσοστό στην κακή, στην κάκιστη (αν όχι σκόπιμη) πολιτική των δύο αυτών κομμάτων.
 

Το ΚΚΕ, δηλώνει περίτρανα την άρνησή της να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Αποδεχόμενο την αδυναμία της να ασκήσει κυβερνητική πολιτική, αν δεν έχει ως προϋπόθεση την στήριξη του 100% των πολιτών, στην ουσία αποδέχεται πως η πολιτική που θέλει να ασκήσει θέτει ως δεδομένο μιας κοινωνίας που θα σκέφτεται ακριβώς όπως το ίδιο, κάτι που καθιστά αδύνατη την ανάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ, όσο υπάρχει έστω και ένα 10% που διαφωνεί με τις θέσεις του.
 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που όλοι του λένε πως έφτασε η ώρα να ασκήσει κυβερνητική πολιτική, δύο μόλις πριν, δεν έχει κατορθώσει ακόμη να συμφωνήσει μέσα στις τάξεις του για κάποια πολύ θεμελιώδη ζητήματα. Είναι πραγματικά αστείο το γεγονός πως φαντάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως το κόμμα εκείνο, που αναμένει να αναλάβει την εξουσία, για να ξεκαθαρίσει μέσω ‘’επιτροπών’’ ποια θα είναι η επίσημή του θέση σε διάφορα θέματα.
 

Ο Καμμένος δείχνει έναν αέρα υπέρμετρα αισιόδοξο, βασιζόμενος κυρίως στις δημοσκοπήσεις αλλά και στα προηγούμενα ποσοστά του, χωρίς να φαίνεται να κλονίζεται από την ‘’δεξιά συσπείρωση’’. Ως κόμμα με πρόγραμμα, δεν διαφέρει και πολύ από το ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον και αυτός αναμένει να ασκήσει κυβερνητική πολιτική, για να ενημερωθεί για διάφορα θέματα φλέγοντα.
 

Η Χρυσή Αυγή δείχνει να μην καταλαβαίνει τίποτα. Στους ρυθμούς του παλαιού ΚΚΕ, συνεχίζει να φωνάζει σε μια γωνία μονάχη της, μιλώντας για θέματα που σαφώς αφορούν όλους τους Έλληνες, προτείνοντας όμως λύσεις που δεν συνάδουν με την φιλοσοφία όλων των Ελλήνων. Τα χαστούκια προς την Κανέλη, ήταν απλώς η αρχή. Οι διάφορες επιθέσεις που ακολούθησαν σε λαθρομετανάστες και σε γραφεία άλλων κομμάτων, ενώ θα δημιουργούσαν πρόβλημα σε άλλα κόμματα, στο συγκεκριμένο φαίνεται να δημιουργούν αίσθημα υπερηφάνειας.
 

Το ΛΑΟΣ, φαντάζει ως κερατωμένη χήρα. Η μακρινή συγγενής, που κάθεται ανέραστη και παίζει με τις γάτες της, κουτσομπολεύοντας και σχολιάζοντας με κακεντρέχεια όλους τους εναπομείναντες συγγενείς της.
 

Ο Κουβέλης, συνεχίζει να προβάλει ένα ύφος ‘’κουλτουριάρη ευρωπαίου’’, μιλώντας συνεχώς χωρίς να λέει τίποτα, μη αναγνωρίζοντας πως αυτό το μοντέλο πολιτικής έχει πλέον ‘’πεθάνει’’ στις συνειδήσεις των πολιτών. Προφανώς το παράδειγμα του Πάγκαλου, που αποφάσισε εκουσίως να απομακρυνθεί από την πολιτική ζωή της χώρας, δεν έδειξε τίποτα απολύτως στον κ. Κουβέλη. Ίσως οι μεθαυριανές εκλογές, να του δώσουν να καταλάβει πως η γενιά του έχει πλέον ξεπερασθεί.

Με όλα τα παραπάνω, είναι εύκολα να διαπιστωθεί πως η επιλογή κόμματος δεν είναι και πολύ δύσκολη.

Έχουμε από τη μια πλευρά δύο πολιτικούς φορείς που έχουν ΑΠΟΤΥΧΕΙ εδώ και χρόνια στην άσκηση πολιτικής.
 

Έχουμε έναν πολιτικό φορέα που δεν θέλει να κυβερνήσει αν δεν γίνουμε όλοι οπαδοί του.
 

Έχουμε δύο φορείς που θέλουν να κυβερνήσουν, αλλά δεν είναι έτοιμοι ακόμη.
 

Και έχουμε και όλους τους άλλους.

Τι θα ψηφίσουμε λοιπόν;

Εκείνους που θέλουν, αλλά γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως θα αποτύχουν;;;
Εκείνον που δεν θέλει;
Ή εκείνους που θέλουν, αλλά δεν γνωρίζουμε αν μπορούν;;

Η λογική μας οδηγεί, στο να πάρουμε το ρίσκο και να ψηφίσουμε εκείνους που θέλουν.

Ότι και να γίνει, χειρότερα από τους ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ δεν θα τα κάνουν.

Και αν μας βγει, μας βγήκε. Ρίσκο είναι η ζωή, ρίσκο και η πολιτική.

Ρίσκο είναι να ψηφίσεις κάποιον που δεν γνωρίζεις αν θα επιτύχει.

Ρίσκο δεν είναι να ψηφίσεις κάποιον που γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα αποτύχει.

Είναι απλά ηλιθιότητα.