Ερώτηση σε έναν Αριστερό περί προτεραιοτήτων

Αυτό που θέλω πραγματικά να ρωτήσω έναν αριστερό, έναν πραγματικό αριστερό, που οραματίζεται την κοινωνία του, μέσα σε πραγματικά πλαίσια, όχι μόνο θεωρητικώς, είναι για το ποιες είναι οι προτεραιότητες του, όσο αφορά την γενικότερη φιλοσοφική αντίληψη της κοινωνικής του θεωρίας.

Είναι πολλές οι πτυχές της αριστερής θεωρίας, έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση, που αφορά όλα πεδία και όλο το φάσμα της κοινωνίας.

Συνήθως, διαφωνώ μαζί τους, σε θέματα λαθρομετανάστευσης, εξωτερικής πολιτικής, εθνικής παιδείας και λοιπά θέματα εθνολογικής και εθνικής διαστάσεως, ενώ η αριστερά, έχει αναπτυγμένη θεωρία και σε πολλά άλλα θέματα, άλλων διαστάσεων, πέραν της εθνικής.

Σε κάποια από εκείνα τα ‘’άλλα θέματα’’, άλλοτε διαφωνούμε, και άλλοτε συμφωνούμε.

Δύο περίεργα τινά συμβαίνουν τότε.

Στην περίπτωση των διαφωνιών, η διαφωνία μας θα είναι εντάσεως κατά πολύ ‘’χαμηλότερων decibel’’ σε σχέση με εκείνων των διαφωνιών που αφορούν εκείνες της εθνικής διαστάσεως  μας. Αν και θα διαφωνούμε, αυτό θα γίνεται σε εντελώς άλλο επίπεδο, τουλάχιστον πιο ήρεμο.  Σε αυτή την περίπτωση, η διαφωνία μας στα ‘’εθνικά’’, δεν καθορίζει την ένταση των άλλων διαφωνιών μας.

Στην περίπτωση όμως των συμφωνιών, έχω παρατηρήσει πως αφήνουμε και επιτρέπουμε στην ‘’εθνική μας’’ διαφωνία , να επηρεάσει και να καθορίσει την συμφωνία μας, σε βαθμό που πολλές φορές, αυτή (η συμφωνία) εξανεμίζεται από το κέντρο της συζήτησης, αφήνοντας τη θέση της σε νέες διαφωνίες περί των εθνικών.

Είναι όντως περίεργο, πόσο διαφορετικά επηρεάζει η σημαντική και έντονη διαφωνία μας στα εθνικά, τις υπόλοιπες διαφωνίες και συμφωνίες στα άλλα κοινωνικά θέματα των δύο ολοκληρωμένων θεωριών –εθνικιστικού και αριστερού.

Ενώ στην περίπτωση των διαφωνιών, λειτουργεί ανασταλτικά, στη περίπτωση των συμφωνιών λειτουργεί έντονα επιθετικά.

Για αυτό το λόγο, και θα ήθελα να ρωτήσω έναν αριστερό, για τις προτεραιότητες που θέτει ο ίδιος, ή η θεωρία του, πάνω στα θέματα.  

Πόσο σημαντική θέση έχει στην γενικότερη και ολοκληρωμένη θεωρία της αριστεράς, η άποψή της για τα έθνη και τις εθνικές καταβολές και παραδόσεις.

Ποια άποψη είναι η αμέσως προηγούμενη, στη σειρά προτεραιότητας, και ποια είναι η επόμενη;

Πόσα είναι διατεθειμένος να ‘’θυσιάσει’’ στο όνομα αυτής της , αποδέχομαι, πολύ σημαντικής διαφωνίας των δύο θεωριών;

Είναι δύο τύπο. Ο ένας γαύρος, ο άλλος πράσινος. Μονίμως τσακώνονται και οργίζονται για τη διαφωνία τους στο ποιος είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος, σε σημείο που πολλές φορές έρχονται και στα χέρια.

Σε κάποια άλλα θέματα βεβαίως συμφωνούν. Για παράδειγμα, μιας και μένουν στο ίδιο δρόμο, και διαφωνούν για τα σκουπίδια και την ελλειπή φροντίδα αποκομιδής τους, συμφωνούν πως ως γειτονιά, πρέπει να πιέσουν τον δήμαρχο, να λύσει το πρόβλημά τους.

Πως θα χαρακτηρίζονταν άραγε, οι δύο αυτοί τύποι, αν στην συμφωνία τους για την αποκομιδή των σκουπιδιών, άφηναν να κυριαρχήσει η διαφωνία τους στα ποδοσφαιρικά; Να το γυρίσουν δηλαδή στο ‘’ο δήμαρχος είναι κουφάλα γαύρος’’ ή ‘’ πράσινη ανάπτυξη και κουραφέξαλα’’.  Τι θα χαρακτήριζε αυτούς τους τύπους περισσότερο, από απλά ηλίθιους;

Πώς όμως θα χαρακτηρίζονταν οι ίδιοι τύποι, αν άφηναν προς το παρών στην άκρη της διαφωνία τους στα ποδοσφαιρικά, και αποφασίσουν, εφόσον συμφωνούν στο θέμα των σκουπιδιών να πιέσουν όλοι μαζί για την επίλυση του θέματος;

Σίγουρα, όχι ηλίθιους.

Το παραπάνω παράδειγμα, στοχεύει στο να γίνει κατανοητό, το πόσο σημασία παίζει στη σχέση και στην αρμονική συμβίωση δύο ατόμων, που διαφωνούν πολύ και ακραία σε κάποια θέματα, το να βάζεις σε προτεραιότητες τα θέματα που συνδέουν την σχέση τους.

Αν λοιπόν, στη λίστα προτεραιοτήτων, των συγκεκριμένων δύο τύπων, η ποδοσφαιρική τους διαφωνία, μπαίνει κάτω από την αποκομιδή των σκουπιδιών από τη γειτονιά τους, οι δύο τύποι, θα καταφέρουν να λύσουν το πρόβλημα των σκουπιδιών.

Αν όμως, μπαίνει από πάνω, τότε το πρόβλημα των σκουπιδιών επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε δημάρχου.

Η λίστα προτεραιοτήτων, στην ουσία καθορίζει και αν ποτέ θα μπορέσουν δύο διαφορετικές αντιλήψεις, να συνεργαστούν και να κερδίσουν, έστω και σε κάτι.

Για αυτό, και μετά από τόσο καιρό κρίσης οικονομικής, ηθικής, πολιτικής, αξιοκρατικής, πολιτισμικής, θεωρώ απαραίτητη την απάντηση ενός αριστερού, περί των προτεραιοτήτων της θεωρίας του.

Πόσο άραγε μπορεί να επηρεάσει η διαφωνία μου στα εθνικά θέματα, με έναν αριστερό, το γεγονός πως και οι δύο , συμφωνούμε πως το υπάρχον σύστημα εξουσίας πρέπει να πέσει;

Πόσο άραγε επηρεάζει η διαφωνία μας με έναν αριστερό, στο τι κοινωνία πρέπει να ακολουθήσει την πτώση του υπάρχοντος συστήματος, την συμφωνία μας πως το σύστημα πρέπει πρωτίστως να αλλάξει;

Πόσο πιο σημαντικό είναι το τι κοινωνία θα ακολουθήσει, από το ότι αυτή η μορφή κοινωνίας πρέπει να καταργηθεί;

Θεωρώ πως και οι δύο μας, και ο αριστερός και ο εθνικιστής, συμφωνούμε σε κάτι ακόμη. Με τον ρόλο που λειτουργεί το υπάρχων Σύστημα, όχι μόνο δεν μας βοηθάει , εμάς του δύο, να τα βρούμε στα ‘’εθνικά θέματα’’, αλλά τις περισσότερες φορές μοιάζει να ‘’προβοκάρει’’, να σιγοντάρει την διαφωνία μας.

Άρα, το παραπάνω από μόνο του, θέτει ως αναγκαία προτεραιότητα, την απομάκρυνση του υπάρχοντος συστήματος, από το ‘’τραπέζι της μεταξύ μας συμβίωσης’’.

Άρα, πρέπει αναγκαία να θέσουμε ως προτεραιότητα την πτώση του.

Επειδή όμως, στον παραπάνω συλλογισμό, ως δεδομένο θεωρείται η αναγκαστική συμβίωση και άρα η συμφωνία μας σε αυτό, θα πρέπει να προσμετρήσω και την άποψη του αριστερού.

Όπως είπα παραπάνω, εγώ βάζω τα εθνικά στην άκρη, αν είναι να ρίξουμε το Σύστημα. Το έχω αποδείξει. Ενώ η Ελλάδα ξεπουλιέται, ενώ οι Τούρκοι αγοράζουν το Αιγαίο, ενώ ο ελληνικός πλούτος χάνεται, εγώ αποφασίζω πως η προτεραιότητα της οικονομικής κρίσης, οι μειώσεις σε συντάξεις, σε κοινωνική ασφάλεια, σε παιδία, αξίζει να τεθεί ως ηγέτης της συνεργασίας μας , για να πέσει στο σύστημα.

Εσύ, αριστερέ, τι προτεραιότητες βάζεις;