Εκλογές 6ης Μαΐου και κριτική των επιλογών.

Στις Εκλογές της 6^ης Μαΐου, θα ψηφίσουμε για το επίπεδο ζωής που θα βιώσουμε, εμείς και τα παιδιά μας τα επόμενα χρόνια.

Εν αντιθέσει με τις προηγούμενες εκλογές, οι Έλληνες δεν θα έχουμε άλλο την ‘’εύκολη λύση’’ της Αποχής ή της Λευκής/Άκυρης ψήφου. Έχοντας κατανοήσει πως ο υπάρχον Εκλογικός Νόμος, είναι κομμένος και ραμμένος ώστε να μετατρέπει την Αποχή ή τα Λευκά/Άκυρα σε ψήφους υπέρ του πρώτου κόμματος, όλοι μας είμαστε αποφασισμένοι να συμμετέχουμε ενεργά σε αυτές τις εκλογές, αν και ο προβληματισμός είναι έντονος και διάχυτος σε όλους μας.

Προσπάθησα να κάνω μια κριτική, ώστε να αποφασίσω τι θα ψηφίσω.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν ψηφίζω και θεωρώ αυτονόητο αυτό να γίνει κατανοητό χωρίς να απαιτείται τεκμηρίωση. Είναι τόσα τα χρόνια εξουσίας αυτών των δύο κομμάτων, είναι τόσο πρωταγωνιστική η συμμετοχή τους στην κατάντια της χώρας μου, που θεωρώ πως όποιος του ψηφίζει πρέπει να είναι είτε ηλίθιος, είτε κάποιος που αναμένει να καρπωθεί από την διαφθορά και την διαπλοκή που αυτά τα δύο κόμματα εκφράζουν.

ΛΑΟΣ, αν και το είχα ψηφίσει στις τελευταίες εκλογές του 2009, πλέον δεν μου επιτρέπει η αξιοπρέπειά μου ούτε να σκεφτώ να το ψηφίσω. Ήταν τόση μεγάλη η απογοήτευσή μου, από την απόκλιση που είχαν οι εκπρόσωποι του κόμματος αυτού, από τις ιδέες και τις αρχές που προεκλογικά διατυμπάνιζαν πως θα εκπροσωπήσουν, που δεν υπάρχει πλέον καμία διάθεση δικαιολογίας ή αιτιολόγησης της επαίσχυντης και αντεθνική τους στάση.

Το ΛΑΟΣ, υπήρξε ΛΑΟΣ έως να μπει στη Βουλή. Από εκεί και πέρα, μεταμορφώθηκε σε ένα αστικό κόμμα, ίδιο και απαράλλαχτο με όλα όσα το ίδιο, προεκλογικά, διαμήνυε πως έρχεται να αλλάξει. Οι βουλευτές του, έγιναν επαγγελματίες πολιτικοί, ξεχνώντας με μιας τις αξίες που εκπροσωπούσε ο χώρος τους, επιλέγοντας να παίξουν στο παιχνίδι του Συστήματος Εξουσίας που οι ίδιοι, προεκλογικά κατήγγελλαν και κατηγορούσαν ως διεφθαρμένο και ανθελληνικό. Δεν μου επιτρέπει ο Πατριωτισμός μου, να ψηφίσω ΛΑΟΣ. Όταν φτάνει η στιγμή εκείνη, που ο πολιτικός πρέπει να αποδείξει την Αξία του, η μη ύπαρξη πρότασης, το σήκωμα των χεριών και το πέταγμα της καυτής πατάτας σε άλλους, δείχνει ευθαρσώς και την ανικανότητα του εν λόγω πολιτικού-πολιτικών.

Το ΛΑΟΣ έχει αποδείξει την ανικανότητά του, όταν την περίοδο της συζήτησης περί του μνημονίου, δεν δημοσιοποίησε ούτε μία πρόταση, αλλά ζητούσε πάντα (μέσω του προέδρου του) από τους άλλους φορείς να του προτείνουν λύσεις, ενώ απέδειξε και την απόκλιση από τις αρχικές του Αρχές, όταν ψηφίζοντας το μνημόνιο, έσπευσε να κατηγορήσει όλους εμάς, που δεν το θέλαμε, ως ‘’ηλιθίους’’.

Κουβέλη και Κατσέλη, τους θεωρώ ΠΑΣΟΚ, και δεν τους ψηφίζω για τους λόγους που δεν θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ. Η Κατσέλη την είδε ‘’μετά Χριστόν Προφήτη’’, ξύπνησε ο Τσε μέσα της, όταν όμως είχε ήδη ανοίξει την κερκόπορτα και δεν θεωρώ πως μπορεί να εκφράσει τίποτα παραπάνω παρά έναν σκουπιδοντενεκέ του ΠΑΣΟΚ, μια κίνηση του ΠΑΣΟΚ για να μαζέψει μετεκλογικά, όσες ψήφους θα χάσει από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του.

Το ίδιο ακριβώς θεωρώ και για τον Κουβέλη. Η όλη του στάση, μπροστά σε ένα Σύστημα Εξουσίας που κλονίζεται, δίνει ξεκάθαρη εικόνα για το τι ακριβώς επιδιώκει ο συγκεκριμένος πολιτικός-να πάρει ψήφους της Αριστεράς, για να τους χαρίσει μετεκλογικά στο ΠΑΣΟΚ.

Καμμένο και Δημαρά, δεν μπορώ να ψηφίσω, όχι διότι δεν πιστεύω πως όντως σκέπτονται αντιμνημονιακά, αλλά επειδή θεωρώ αυτή τους η άποψη, διακατέχεται περισσότερο από την οργή τους, για την κατάντια της χώρας, παρά από μια δομημένη και τεκμηριωμένη πρόταση για το αύριο. Ο Καμμένος, μοιάζει με έναν απλό πολίτη, που έχοντας οργιστεί από όσα βλέπει να συμβαίνουν γύρω του, αποφασίζει να κατέβει στις εκλογές, θεωρώντας πως η οργή του και μόνο, φτάνει για να αλλάξει την κατάσταση. Ως ένας απλός αγανακτισμένος, σίγουρα μπορεί να εκφράσει άποψη για το αύριο, την προσωπική του, υποκειμενική άποψη, η οποία όμως δεν μπορεί σε αυτές τις τόσο κρίσιμες εκλογές, να μου δώσει την βεβαιότητα πως η ψήφος μου δεν θα πάει χαμένη.

Σκεφτόμουν να ψηφίσω ΚΚΕ. Μια ζωή Εθνικιστής, με έντονες πατριωτικές ανησυχίες, παρακολουθώντας και μελετώντας το Σύστημα Εξουσίας που μας κυβερνάει, αναλύοντας και εντοπίζοντας όλους τους μηχανισμούς ασφαλείας που έχει αυτό αναπτύξει εδώ και τόσα χρόνια, θεωρώ πως το υπάρχον Σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει. Μπορεί μόνο να πολεμηθεί και να καταστραφεί. Θεώρησα πως μια ψήφος στο ΚΚΕ, θα είχε διπλά αποτελέσματα. Πρώτον, θα έδινε τη δυνατότητα στο ΚΚΕ να φέρει το χάος, το χάος που μόνο αυτό και οι ουτοπιστικές του ιδέες μπορούν να εκφράσουν, το χάος που μόνο σε κομμουνιστικά κράτη έχουμε δει να υπάρχει. Δεύτερον, ένα ισχυρό ΚΚΕ θα ήταν ένα δυνατό χαστούκι στην Ευρώπη των Τραπεζών και των Οικονομικών Ομίλων, που βάζουν τα κέρδη και τις μετοχές τους, πάνω από την ανθρώπινη διαβίωση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες, θα ανησυχούσαν αν έβλεπαν πως η στάση τους, εδώ και δύο χρόνια, οδηγούν την Ε.Ε. στην κομμουνιστικοποίησή της.

Αυτά, έως τις προάλλες, που είδα την Παπαρήγα, να υποστηρίζει με στόμφο, πως το ΚΚΕ, άσχετα αν βγει πρώτο κόμμα, θα συνεχίζει να είναι στη θέση της αντιπολίτευσης διότι…’’ο λαός θα παραμείνει αντιπολίτευση σε σχέση με τους βιομήχανους’’….

Αυτή η θέση, ήταν ένα ισχυρό χαστούκι για εμένα. Αν τώρα, που όλο το Σύστημα Εξουσίας κλονίζεται, που ακόμη και εγώ, ένας γεννημένος Εθνικιστής, θεωρώ ως μοναδική λύση να ψηφίσω το ΚΚΕ, αυτό δεν μπορεί να αναλάβει τον ρόλο του, και συνεχίζει να ικανοποιείται με το ρόλο του κομπάρσου, ε, τότε το ΚΚΕ δεν πρόκειται ούτε χάος να φέρει, ούτε βεβαίως να θεωρηθεί φόβητρο για κανέναν Τραπεζικό ή Οικονομικό Όμιλο. Θα μείνει ικανοποιημένο στο να διατηρήσει τη θέση του στη γωνία της πολιτικής σκηνής, όπου θα μπορεί μόνο του να φωνάζει όσο θέλει, χωρίς να ενοχλεί κανέναν, αλλά και χωρίς να ενοχλείται από κανέναν που θα θέλει να του φορτώσει πολιτικές ευθύνες διακυβέρνησης.

Όλες οι παραπάνω σκέψεις, αφήνουν τελευταίο το ΣΥΡΙΖΑ.

Ως Εθνικιστής, θεωρούσα και θεωρώ το ΣΥΡΙΖΑ ως το κομματικό φορέα εκείνο, που διαφοροποιούνται πλήρως, 100% οι θέσεις μας, πάνω στα Εθνικά θέματα.

Στα Εθνικά θέματα, η απόκλιση των θέσεών μας είναι τραγικά τεράστια. Άσπρο εγώ, μαύρο το ΣΥΡΙΖΑ, άσπρο το ΣΥΡΙΖΑ, μαύρο εγώ. Είναι για γελοία το πόσο διαφορετικά σκέφτονται για τα Εθνικά θέματα, δύο φορείς που θεωρούν πως ανήκουν στο ίδιο Έθνος.

Με το ΣΥΡΙΖΑ με χωρίζουν πολλά. Αυτή η εμμονή του για κάθε τι που μιλάει για Έθνος, αυτός ο φόβος του για κάθε τι που τονώνει την εθνική υπερηφάνεια, με τρελαίνει.

Μακεδονία τα Σκόπια λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μακεδονικές μειονότητες ανακαλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και συγχρόνως, να κατηγορεί όλους όσους μιλάνε για Ελληνικότητας της Μακεδονίας, ως ‘’ακραίους’’, ως ‘’σωβινιστές’’, ως ‘’νεοναζιστές’’.

Δικαίωμα ψήφου στους λαθρομετανάστες, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανοίχτε τα σύνορα και βάλτε τους όλους μέσα, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και συγχρόνως, κατηγορεί ως ρατσιστές και ως ξενοφοβικούς, όσους υποστηρίζουν πως η Ελλάδα δεν χωράει πολλούς λαθρομετανάστες, δεν μπορεί να τους θρέψει, δεν μπορεί να τους ελέγχει, και στην ουσία, δεν μπορεί να τους διαχειριστεί.

Συνωστισμός στη Σμύρνη λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στριμώχθηκαν οι Έλληνες πάνω στη προβλήτα του λιμανιού και πέθαναν, έλεγε η Ρεμπούση, και έσπευσε το ΣΥΡΙΖΑ να χαρακτηρίσει ως αντιστόριτους και ακραίους σωβινιστές, όσους έλεγαν πως η Ρεμπούση, παραχαράσσει την Ιστορία.  

Ναι στο σχέδιο Ανάν, έλεγε το ΣΥΡΙΖΑ. Μοναδική λύση το σχέδιο Ανάν, υποστήριζε το ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορούσε όποιον τολμούσε να υποστηρίξει πως η εφαρμογή του σχεδίου Ανάν, θα είναι το τέλος Ελληνικής Κύπρου.

Αυτά και πολλά άλλα, Εθνικά Θέματα, είναι τα πεδία στα οποία εγώ και το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούμε να βρούμε ούτε ένα ελάχιστο κοινό σημείο.

Για έναν Εθνικιστή, τα Εθνικά θέματα, είναι προτεραιότητα. Δεν τα βάζουμε σε δεύτερη μοίρα. Είναι το Άλφα και το Ωμέγα σε μια συνολική μας κριτική.

Δήλωνα Αντισυριζέος. Ακριβώς λόγω της διαφοράς μας στα Εθνικά θέματα.

Σε αυτές τις εκλογές όμως, δεν έχω άλλη εναλλακτική.

Το ΣΥΡΙΖΑ, εν αντιθέσει με το ΚΚΕ, ζητάει ψήφο Εξουσίας, όχι ψήφο διαμαρτυρίας.

Το ΣΥΡΙΖΑ, έν αντιθέσει με τον Καμμένο, βασίζει την αντιμνημονιακή της πολιτική όχι στην οργή του κόσμου, αλλά σε μια πολιτική ιδεών και αξιών, που μπορεί να μην με εκφράζει, αλλά είναι υπαρκτή και την υποστηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια.

Το ΣΥΡΙΖΑ, εν αντιθέσει με τους Κουβέληδες, δεν πρόκειται να δεχθεί στο όνομα όσων Υπουργείων, να συνεργαστεί με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

Το ΣΥΡΙΖΑ, εν αντιθέσει με το ΛΑΟΣ, δεν πρόκειται να ψηφίσει χωρίς σκέψη και χωρίς άλλη πρόταση το επόμενο μνημόνιο.

Αυτές οι εκλογές είναι πολύ σημαντικές.

Δεν μπορούμε να απέχουμε, να μην συμμετέχουμε λόγω έλλειψης εναλλακτικών ή έλλειψη προτάσεων. Πρέπει να ψηφίσουμε. Πρέπει να βρούμε το κόμμα εκείνο, που θα μπορέσει να πάρει την ψήφο διαμαρτυρίας μας και να την αξιοποιήσει όπως εμείς θα θέλαμε. Να σταθεί υπερήφανα απέναντι στο μνημόνιο, με προτάσεις όχι μόνο με κραυγές.

Τα παραπάνω, με οδηγούν στο να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά η χαώδη διαφορά μας στα Εθνικά μας θέματα, είναι τροχοπέδη στην επιλογή μου.

Πως μπορώ να εμπιστευτώ ένα κόμμα, που θέλει να αναγνωριστούν οι ψευτομακεδονικές μειονότητες, οι οποίες ζητάνε ‘’αποζημιώσεις’’ από την Ελλάδα;

Πως μπορώ να εμπιστευτώ ένα κόμμα, που θέλει την Κύπρο όχι αυτόνομη, αλλά υποτελή στον Τούρκικο Ιμπεριαλισμό;

Πως μπορώ να εμπιστευτώ ένα κόμμα, που υποστηρίζει τους ψευτοαναρχικούς που καίνε σημαίες, σημαίες για τις οποίες οι παππούδες μου έχασαν τα χέρια τους στον πόλεμο του ’40;

Η απάντηση είναι πως δεν μπορώ. Αλλά το ζυμώνω.

Αυτή τη στιγμή, είναι το μόνο κόμμα που μου δίνει την εντύπωση πως θα μπορέσει να τα βάλει με το Μνημόνιο, έχοντας προτάσεις στο αρχείο του, όπως πχ η Ισλανδία, μοντέλο πολιτικής που πέτυχε πλήρως και έφερε μια πιο Δημοκρατική κοινωνία στη χώρα.

Η εποχή είναι δύσκολη και επικίνδυνη. Οι Τραπεζίτες έχουν καταλύσει την Δημοκρατία της πατρίδας μου, και αυτό είναι το μεγαλύτερο δεινό που μπορεί να βιώσει μια ολόκληρη γενιά.

Χωρίς Δημοκρατία, δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε τίποτα στα Εθνικά μας θέματα.

Χωρίς Δημοκρατία, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε στους εξωγενείς ή στους εσωτερικούς εχθρούς, που επιζητούν τα κερδίσουν ελληνικά κεκτημένα.

Χωρίς Δημοκρατίας, δεν μπορούμε να υπερασπίζουμε την Ελευθερία μας.

Την Δημοκρατία θέτω ως πρωταρχική μου προτεραιότητα.