Γενοκτονία, του καθ. Μελετόπουλου Μ.

                                                     ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

                                                  Μελέτης Η. Μελετόπουλος

                                        Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών

                                            Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

    Η Ελλάδα χρεωκόπησε το 1843, το 1897 και το 1893. Οι επίσημες όμως αυτές χρεωκοπίες αφορούσαν τα δημοσιονομικά μεγέθη και δεν συνοδεύθηκαν από κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου και κοινωνική αποσύνθεση. Άλλωστε τις διαχειρίστηκαν υπεύθυνοι κυβερνήτες, η δε αντιμετώπιση της χρεωκοπίας του 1932 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο θεωρείται υπόδειγμα επιτυχούς διαχείρισης κρίσης και δεν άφησε ανεπούλωτα τραύματα.

    Η ειδοποιός διαφορά της σημερινής (ήδη συντελεσθείσας στην πραγματικότητα, ασχέτως της τυπικής ή μη στάσης πληρωμών και της τυπικής εξόδου ή μη από την ευρωζώνη) χρεωκοπίας της χώρας είναι η δραματική, μαζική εκπτώχευση του ελληνικού λαού, η βίαιη, απότομη κατάρρευση του βιοτικού του επιπέδου, η διαμόρφωση συνθηκών ανάλογων της περιόδου 1944-1949, χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί πόλεμος και κατοχή.

Το απαράμιλλο χιούμορ του Έλληνα

Το διαχρονικό και μοναδικό χιούμορ του Έλληνα...

Από καφενείο στη Πτολεμαΐδα

Η Διάσπαση της Αριστεράς ως δείγμα δειλίας.

Υπάρχει ένα ανέκδοτο που λέει πως όταν βρεθούν δύο αριστεροί μεταξύ τους, θα κάνουν επιτροπή, αλλά αν βρεθούν τρείς μεταξύ τους , θα κάνουν διάσπαση.

Το ανέκδοτο αυτό, καυτηριάζει πολύ εύστοχα το πόσο πολλές διαφωνίες υπάρχουν μέσα στο χώρο της αριστεράς.

Οι ‘’βιαστικοί’’ θα σπεύσουν να υποστηρίξουν πως ‘’αυτό αποδεικνύει την ανεκτικότητα , την συγκαταβατικότητα και την ευελιξία στην εξέλιξη και ανάπτυξη των ιδεών, στον άνευ ορίων και στεγανών χώρο της αριστεράς.

Ίσως και να είχαν δίκαιο, αν δυστυχώς, δεν είμαστε όλοι μας μάρτυρες ,πως στην ποικίλη διαφοροποίηση απόψεων στο χώρο της αριστεράς, δεν υπάρχει ούτε ανεκτική ούτε συγκαταβατική, ούτε ευέλικτη ανάπτυξη ιδεών.

H Αναγκαιότητα του ΚΚΕ για έναν Εθνικιστή

Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερο αντιλαμβάνομαι πως μια εκ των ελαχίστων πολιτικών που μπορούν πραγματικά και πρακτικά, να μας βγάλουν από την συγκεκριμένη ‘’δύσκολη’’, ή πλαστά δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, είναι αυτή που εκφράζει και φέρει ως βάση της, το ΚΚΕ.

Είναι τέτοια η μοίρα που έχει πάρει η χώρα, με μια ηγεσία που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, και έναν λαό να κάθεται αδρανείς, αδιάφορος ή ψευτο-οργισμένος στον καναπέ του και παρακολουθεί την πτώση της χώρας, που η μοναδική πλέον λύση είναι να προκύψει , μέσα από μια εντελώς διαφορετική αντίληψη αυτού του λαού και αυτής της πολιτικής σκέψης στους όρους δημοκρατία και ιδιοκτησία, ένα είδος ‘’σοκαριστικής’’ αλλαγής ώστε να τους συνεφέρει. Όλους τους. Και τον κοιμώμενο λαό, αλλά και την θρασυτάτη και εξοργιστικά προκλητική πολιτική αντίληψη της ηγεσίας της χώρας.

Σεβασμός της Δημοκρατίας και Λαϊκή Εξέγερση

Η πρώτη εβδομάδα του 2012 πέρασε, και τα πράγματα χειροτερεύουν στην Οικονομία της χώρας.

Η κυβέρνηση ‘’εθνικής σωτηρίας’’ αποδεικνύει μέρα με τη μέρα τον μοναδικό σκοπό ύπαρξής της, μιας και τα τρία κόμματα που το αποτελούν, και οι Οικονομικοί Όμιλοι που την κατευθύνουν δείχνουν σε κάθε ευκαιρία την επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια κοινωνία αφεντικών και σκλάβων.

Οι πλαστές κόντρες μεταξύ υπουργών, οι ψεύτικες αντιδικίες μεταξύ Εταιριών και κυβέρνησης, οι δήθεν διαφωνίες πάνω στα συμφέροντα που αποσκοπούν ή μία ή  άλλη πλευρά, δεν είναι ικανές να καλύψουν το μοναδικό και ένα στόχο αυτής της κυβέρνησης, που δεν είναι άλλος από τον κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας.