Μία ΣΠΙΘΑ για να ανάψει η Φωτιά!!!

Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε το λιντσάρισμα του βουλευτή, και πρώην υπουργού της ΝΔ, κ. Χατζηδάκη, νιώσαμε μια υποκριτική και στρουθοκαμηλική κατάπληξη.

Όλοι μας, σπεύσαμε να καταδικάσουμε το λιντσάρισμα, υπακούοντας τυφλά στις προτροπές των ελεγχόμενων και εντεταλμένων ΜΜΕ (τηλεόραση και Τύπος), υποκρινόμενοι τους ρόλους εκείνους, που το Σύστημα θέλει και μας προτρέπει να παίζουμε. Τους ρόλους των υπάκουων και αμίλητων-αδιαμαρτύρητων υπηκόων.

Σπεύσαμε να καταδικάσουμε μια ενέργεια, η οποία όμως δεν είχε , εν αντιθέσει με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις σε βουλευτές, καμία μα καμία πολιτική σκοπιμότητα, καμία μα καμία εντεταλμένη διαταγή ‘’πολιτική εξόντωσης’’ ή χλευασμού του πολιτικού προσώπου.

Το λιντσάρισμα στον Χατζηδάκη, ήταν προϊόν λαϊκή αγανάκτησης και οργής, απέναντι όχι μόνο στο συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά απέναντι στο ίδιο το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας εν γένει.

Η συσσωρευμένη οργή του ελληνικού λαού, που πηγάζει από τις εξελίξεις του τελευταίου καιρού, αλλά που έρχεται να προστεθεί στην υποβόσκουσα οργή που γαλουχούταν από την πολιτική ασυδοσία των προηγούμενων περιόδων, δεν μπορεί να καταδικαστεί από κανέναν. Διότι δεν έχει καμία σκοπιμότητα, κανένα καμουφλαρισμένο όφελος. Είναι απλώς το ξέσπασμα του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης του λαού, των πολιτών, και επειδή, όπως μας λένε, ζούμε σε δημοκρατία, αυτό το ξέσπασμα, πρέπει να γίνει σεβαστό από όλους μας.

Διότι, η Δημοκρατία, επιβάλει τον σεβασμό στην γενικευμένη, πλειοψηφική έκφραση της λαϊκής οργής.

Οι πολιτικές εξελίξεις της χώρας, οι απανωτές αποκαλύψεις περί παραχώρησης της χώρας στους ξένους οικονομικούς Ομίλους, το αίσθημα της Κατοχής από Οικονομικούς κατακτητές, έχουν πλημμυρίσει το λαό με αισθήματα οργής και αγανάκτησης. Και η οργή, και η αγανάκτηση, οδηγεί στη Βία, όταν δεν βρίσκουν αντίκρισμα σε κατανόηση από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ.

Οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ, συνεχίζουν και παραποιούν καθημερινά την πραγματικότητα, γεμίζοντας ψέματα τα μυαλά του κόσμου, πλασάροντας και παρουσιάζοντας την Κατοχή της χώρας, την κατάπτυστη παραχώρηση των κυριαρχικών μας εδαφικών δικαιωμάτων, ως μοναδική συμφέρουσα λύση για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, την ώρα που μέσω Internet και μη συμβιβασμένων μέσων, ο λαός ενημερώνεται για τις διαφορετικές θεωρήσεις των οικονομικών αναλυτών των ξένων ειδησεογραφικών δικτύων όσο αφορά τη λύση του ‘’ελληνικού προβλήματος’’. Αυτές οι διαφορετικές οπτικές των ξένων αναλυτών, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει όλο  και περισσότερο το ‘’ποτήρι’’ της υπομονής τους ελληνικού λαού.

Η γνώση, πως υπάρχει και άλλη λύση, πως η ισχύουσα κατάσταση, δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά το μεγιστοποιεί.

Πάνω σε αυτή τη διαφορετική θεώρηση, έρχεται να προστεθεί και η κίνηση του Μίκη Θεοδωράκη με τη Σπίθα. Ένα κίνημα (και όχι ένα κόμμα), που έρχεται να καλύψει το κενό της Πολιτικής Ζωής, όχι όμως κομματικά, αλλά ιδεολογικά.

Περισσότερα για τη Σπίθα εδώ:

Πολλοί ερωτούν ‘’γιατί δεν έκανε κόμμα;’’, ή δηλώνουν πως ‘’δεν έχουμε ανάγκη από κινήματα, αλλά από ηγέτη’’.

Και οι μεν, και οι δε, σφάλουν οικτρά, διότι πολύ απλά, δεν αντιλαμβάνονται ποιο κενό έρχεται να καλύψει η κίνηση του Μίκη Θεοδωράκη.

Τα κόμματα έχουν απαξιωθεί πλήρως από τους πολίτες. Τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά της Αποχής στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, το δηλώνουν ξεκάθαρα. Ο λαός πλέον, δεν προσδοκά από τα κόμματα τίποτα, δεν ελπίζει σε τίποτα. Το υπάρχον Πολιτικό Σύστημα έχει αποτύχει, και μαζί με αυτό, έχουν αποτύχει και όλα τα κόμματα που με τους όρους του Συστήματος, ορίζουν και πράττουν την αντιπολιτευτική τους πολιτική, προσπαθώντας να περάσουν μια πρόταση, μέσω των δικών τους απόψεων.

Ο λαός λοιπόν, δεν έχει ανάγκη από κάποιο νέο κόμμα. Έχει όμως μεγάλη ανάγκη, για ένα νέο Κίνημα. Ένα κίνημα συνειδητοποίησης, ώστε να μπορέσει μέσα από αυτό, να γεννήσει ο ίδιος ο λαός, την ανάγκη για κάποιο νέο κόμμα.

Το ίδιο ισχύει και για όσους επιζητούν ‘’όχι κάποιο κίνημα, αλλά έναν Ηγέτη’’.

Μα, με ποια κριτήρια, ορίζουν ή νομίζουν πως ορίζουν τον Ηγέτη;;

Μήπως με τα ίδια κριτήρια, που κάποιοι, όχι λίγοι, αλλά πολλοί, ακόμη και εν μέσω της σημερινής κατάστασης, θεωρούν ως ηγέτες τον Παπανδρέου, την Dora, και τον Σαμαρά;;;

Ποιος μπορεί να υποστηρίξει μετά βεβαιότητας, πως τα κριτήρια επιλογής ή αξιολόγησης ενός Ηγέτη, είναι τα σωστά, όταν ακόμη και σήμερα, υπάρχουν εσφαλμένα κριτήρια που καθιστούν ‘’ηγέτες’’ πολιτικούς που βουλιάζουν καθημερινά τη χώρα;;

Ο λαός, δεν έχει ανάγκη σήμερα από έναν Ηγέτη, πολύ απλά, διότι δεν είναι σε θέση να κρίνει σωστά ποιος είναι ο σωστός Ηγέτης.

Αυτό που έχει ανάγκη, είναι η συνειδητοποίηση, πρωτίστως, των σωστών εκείνων κριτηρίων, για την αξιολόγηση ενός Ηγέτη.

Στα Οικονομικά, λέμε, πως για να μάθεις πώς να πουλάς κάτι, πρέπει πρώτιστα να μάθεις τι πουλάς.

Στην Πολιτική ισχύει κάτι αντίστοιχο.

Για να μπορέσεις να ακολουθήσεις έναν Ηγέτη, πρέπει πρώτιστα να μάθεις να κρίνεις σωστά έναν Ηγέτη.

Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, χωλαίνει ο ελληνικός λαός.

Στα κριτήρια κρίσης του.

Για αυτό, και θεωρώ ως απαραίτητη προϋπόθεση της αφύπνισης, πρώτιστα την συνειδητοποιημένη εναλλαγή των αντιλήψεών μας, πάνω στην Πολιτική.

Αυτά τα κενά έρχεται να καλύψει η Σπίθα του Θεοδωράκη, και ευελπιστώ να τα καταφέρει.

Το μέλλον θα δείξει.