Χαμιντουλά Νατζαφί.
Είναι ένα όνομα που κάποιοι από εμάς, δεν γνωρίζουμε.
Είναι ένα όνομα, που συγκεκριμένοι κύκλοι, αποφεύγουν να αναφέρουν.
Ίσως επειδή, φοβούνται μην τους στοιχειώσει.
Μην τους κυνηγάει ως Ερινύα, όταν θα συνεχίζουν να σκέπτονται και να ομιλούν όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια.
Είναι το όνομα του 15χρονου Αφγανού, που σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας, πριν από λίγες μέρες.
Τον Δεκέμβρη του 2008, ένα αντίστοιχο όνομα, έγινε σύνθημα στους τοίχους.Έγινες τίτλος σε δελτία ειδήσεων, έγινε θέμα σε εκπομπές, έγινε τραγούδι στο στόμα πολλών οργισμένων πολιτών.
Το όνομα εκείνο ήταν Αλέξης Γρηγορόπουλος.
Ένα 15χρονο παιδί, που σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού.
Τα δύο ονόματα, πέραν του κοινού τραγικού τους τέλους, έχουνε ακόμα ένα κοινό στοιχείο.
Και τα δύο παιδιά, έπεσαν θύμα της παράνοιας και της έξαρσης βίας που μαστίζει την σημερινή ελληνική κοινωνία. Οι δύο τάσεις που γαλουχούνται αυτή την εποχή, δημιουργούν εντάσεις και άκρατη βία, που τις περισσότερες φορές δημιουργεί θύματα αθώους πολίτες, και δη αυτές τις δύο φορές, αθώα παιδιά.
Και τα δύο παιδιά, έχασαν τη ζωή τους, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, απλά και μόνο επειδή έτυχε να βρίσκονται στο λάθος σημείο, τη λάθος ώρα.
Το μεμπτό της συγκεκριμένης σύγκρισης, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση που λαμβάνουν αυτές οι δύο, τόσο κοινές περιπτώσεις, από ορισμένους κύκλους, που κόπτονται για την ισότητα και την ισονομία, και πασχίζουν για ίσα δικαιώματα και ίση αντιμετώπιση.
Στην περίπτωση του μικρού Αλέξη, όλα τα ΜΜΕ, όλοι οι φορείς, όλοι οι πολιτικοί μας ταγή, έχυσαν ποτάμια δάκρυα, για το χαμό του.
Στην περίπτωση του μικρού Χαμιντουλά, όμως, δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο.
Το περίεργο σε αυτή την διαπίστωση, είναι πως ενώ το πρώτο παιδί, όλοι το γνωρίζουμε με το μικρό του όνομα (Αλέξης), σε σημείο που οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα αυτό, αυτομάτως να μας φέρνει στο μυαλό τα τραγικά εκείνα γεγονότα,
στην περίπτωση του μικρού Χαμιντουλά, κανείς δεν αναφέρεται ονομαστικά σε αυτόν.
Όλοι μιλούνε για τον ‘’μικρό Αφγανό’’.
Κανείς δεν ομιλεί για τον ‘’μικρό Χαμιντουλά’’.
Θα ρωτήσει κανείς, έχει σημασία;
Αν σκεφτείς το πόσο δυνατό συναισθηματικό δεσμό, δημιουργεί μια απώλεια όταν αναφέρεται σε άνθρωπο που γνωρίζουμε, τότε ,ναι, έχει μεγάλη σημασία που στην περίπτωση του μικρού Έλληνα, λέμε ‘’ο Αλέξης’’, ενώ στην περίπτωση του μικρού Αφγανού, λέμε ‘’ο Αφγανός’’.
Διότι, συναισθηματικά, δεν δημιουργείται ο ίδιος δεσμός, η ίδια συναισθηματική σχέση.
Και αυτό, έχω την εντύπωση πως δεν δηλώνει ούτε ισότητα, ούτε ισονομία, ούτε ίση αντιμετώπιση.
Και αυτό, έχω την εντύπωση πως δεν γίνεται τυχαία.
Ο μικρός Αλέξης, έπεσε θύμα της παράνοιας της κοινωνίας μας, που πηγάζει από την ‘’μία πλευρά’’. Για αυτό και αυτομάτως, έγινε ο ‘’Αλέξης μας’’.
Ο μικρός Χαμινουτλά, έπεσε θύμα της παράνοιας της κοινωνίας μας, που πηγάζει όμως από την ‘’άλλη πλευρά’’. Για αυτό και αυτομάτως έγινε ‘’ο Αφγανός’’.
Και αυτό έχει ως συνέπεια να μην γίνουν πορείες, να μην γίνουν εκδηλώσεις, να μην γίνουν εκπομπές, να μην γίνει θέμα στα δελτία ειδήσεων.
Όχι επειδή είναι Αφγανός. Απλά, επειδή υπήρξε θύμα της ‘’άλλης πλευράς’’. Υπήρξε θύμα της βίας που πηγάζει από τους ‘’αντιφασίστες’’!!!
Για αυτό και ο μικρός Αφγανός έφυγε μονάχος του. Για αυτό το λόγο, και δεν χρησιμοποιήθηκε η κηδεία του, για να γίνει εφαλτήριο διαδηλώσεων και πορειών.
Για αυτό και ο μικρός Χαμιντουλά, συνεχίζει να αναφέρεται από τους πάντες, ως ‘’ο μικρός Αφγανός’’.
Για αυτό και μετά από μερικά χρόνια, όλοι θα θυμόμαστε τον Αλέξη, αλλά κανείς δεν θα θυμάται τον μικρό Χαμιντουλά.
Κανείς, εκτός από την οικογένειά του, που θρηνεί την απώλεια του δικού της ανθρώπου.
Διότι, ο ‘’μικρός Αφγανός’’, δεν θα γίνει ποτέ δική μας ‘’οικογένεια’’, όπως έγινε ο Αλέξης.
Διότι, αυτό θέλουν όλοι εκείνοι οι υποκριτές, που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το χαμό του Αλέξη, αλλά έτρεξαν να αποβάλουν από τη μνήμη μας, τον χαμό του Χαμιντουλά.
Είναι ένα όνομα που κάποιοι από εμάς, δεν γνωρίζουμε.
Είναι ένα όνομα, που συγκεκριμένοι κύκλοι, αποφεύγουν να αναφέρουν.
Ίσως επειδή, φοβούνται μην τους στοιχειώσει.
Μην τους κυνηγάει ως Ερινύα, όταν θα συνεχίζουν να σκέπτονται και να ομιλούν όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια.
Είναι το όνομα του 15χρονου Αφγανού, που σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας, πριν από λίγες μέρες.
Τον Δεκέμβρη του 2008, ένα αντίστοιχο όνομα, έγινε σύνθημα στους τοίχους.Έγινες τίτλος σε δελτία ειδήσεων, έγινε θέμα σε εκπομπές, έγινε τραγούδι στο στόμα πολλών οργισμένων πολιτών.
Το όνομα εκείνο ήταν Αλέξης Γρηγορόπουλος.
Ένα 15χρονο παιδί, που σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού.
Τα δύο ονόματα, πέραν του κοινού τραγικού τους τέλους, έχουνε ακόμα ένα κοινό στοιχείο.
Και τα δύο παιδιά, έπεσαν θύμα της παράνοιας και της έξαρσης βίας που μαστίζει την σημερινή ελληνική κοινωνία. Οι δύο τάσεις που γαλουχούνται αυτή την εποχή, δημιουργούν εντάσεις και άκρατη βία, που τις περισσότερες φορές δημιουργεί θύματα αθώους πολίτες, και δη αυτές τις δύο φορές, αθώα παιδιά.
Και τα δύο παιδιά, έχασαν τη ζωή τους, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, απλά και μόνο επειδή έτυχε να βρίσκονται στο λάθος σημείο, τη λάθος ώρα.
Το μεμπτό της συγκεκριμένης σύγκρισης, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση που λαμβάνουν αυτές οι δύο, τόσο κοινές περιπτώσεις, από ορισμένους κύκλους, που κόπτονται για την ισότητα και την ισονομία, και πασχίζουν για ίσα δικαιώματα και ίση αντιμετώπιση.
Στην περίπτωση του μικρού Αλέξη, όλα τα ΜΜΕ, όλοι οι φορείς, όλοι οι πολιτικοί μας ταγή, έχυσαν ποτάμια δάκρυα, για το χαμό του.
Στην περίπτωση του μικρού Χαμιντουλά, όμως, δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο.
Το περίεργο σε αυτή την διαπίστωση, είναι πως ενώ το πρώτο παιδί, όλοι το γνωρίζουμε με το μικρό του όνομα (Αλέξης), σε σημείο που οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα αυτό, αυτομάτως να μας φέρνει στο μυαλό τα τραγικά εκείνα γεγονότα,
στην περίπτωση του μικρού Χαμιντουλά, κανείς δεν αναφέρεται ονομαστικά σε αυτόν.
Όλοι μιλούνε για τον ‘’μικρό Αφγανό’’.
Κανείς δεν ομιλεί για τον ‘’μικρό Χαμιντουλά’’.
Θα ρωτήσει κανείς, έχει σημασία;
Αν σκεφτείς το πόσο δυνατό συναισθηματικό δεσμό, δημιουργεί μια απώλεια όταν αναφέρεται σε άνθρωπο που γνωρίζουμε, τότε ,ναι, έχει μεγάλη σημασία που στην περίπτωση του μικρού Έλληνα, λέμε ‘’ο Αλέξης’’, ενώ στην περίπτωση του μικρού Αφγανού, λέμε ‘’ο Αφγανός’’.
Διότι, συναισθηματικά, δεν δημιουργείται ο ίδιος δεσμός, η ίδια συναισθηματική σχέση.
Και αυτό, έχω την εντύπωση πως δεν δηλώνει ούτε ισότητα, ούτε ισονομία, ούτε ίση αντιμετώπιση.
Και αυτό, έχω την εντύπωση πως δεν γίνεται τυχαία.
Ο μικρός Αλέξης, έπεσε θύμα της παράνοιας της κοινωνίας μας, που πηγάζει από την ‘’μία πλευρά’’. Για αυτό και αυτομάτως, έγινε ο ‘’Αλέξης μας’’.
Ο μικρός Χαμινουτλά, έπεσε θύμα της παράνοιας της κοινωνίας μας, που πηγάζει όμως από την ‘’άλλη πλευρά’’. Για αυτό και αυτομάτως έγινε ‘’ο Αφγανός’’.
Και αυτό έχει ως συνέπεια να μην γίνουν πορείες, να μην γίνουν εκδηλώσεις, να μην γίνουν εκπομπές, να μην γίνει θέμα στα δελτία ειδήσεων.
Όχι επειδή είναι Αφγανός. Απλά, επειδή υπήρξε θύμα της ‘’άλλης πλευράς’’. Υπήρξε θύμα της βίας που πηγάζει από τους ‘’αντιφασίστες’’!!!
Για αυτό και ο μικρός Αφγανός έφυγε μονάχος του. Για αυτό το λόγο, και δεν χρησιμοποιήθηκε η κηδεία του, για να γίνει εφαλτήριο διαδηλώσεων και πορειών.
Για αυτό και ο μικρός Χαμιντουλά, συνεχίζει να αναφέρεται από τους πάντες, ως ‘’ο μικρός Αφγανός’’.
Για αυτό και μετά από μερικά χρόνια, όλοι θα θυμόμαστε τον Αλέξη, αλλά κανείς δεν θα θυμάται τον μικρό Χαμιντουλά.
Κανείς, εκτός από την οικογένειά του, που θρηνεί την απώλεια του δικού της ανθρώπου.
Διότι, ο ‘’μικρός Αφγανός’’, δεν θα γίνει ποτέ δική μας ‘’οικογένεια’’, όπως έγινε ο Αλέξης.
Διότι, αυτό θέλουν όλοι εκείνοι οι υποκριτές, που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το χαμό του Αλέξη, αλλά έτρεξαν να αποβάλουν από τη μνήμη μας, τον χαμό του Χαμιντουλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου