Είναι η Εθνική Συνείδηση, ηλίθιε

Διάβασα με ενδιαφέρον τη θέση του δημοσιογράφουΜπογιόπουλου, για το γνωστό θέμα ‘’είπε ο Μεταξάς το ΟΧΙ ή ο λαός;’’.

Εδώ και πολλά χρόνια, κάθε επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου, συνοδεύεται από συζητήσεις επί συζητήσεων, για το αν τελικά το ΟΧΙ στους Ιταλούς πρέπει να χρεωθεί στο ‘’φασίστα’’ Μεταξά ή στον ελληνικό λαό.

Κύρια υπεράσπιση της λαϊκής ετυμηγορίας του ΟΧΙ, κρατάει η Αριστερά και οι συν'αυτών.

Λόγω του ‘’βεβαρημένου’’ (για τα κριτήρια της Αριστεράς)  παρελθόντος του μεταξικού καθεστώτος, οι Αριστεροί βγάζουν αφρούς όταν ακούνε για το ‘’ΟΧΙ του Μεταξά’’. Αρρωστένουν. 

Διότι, απλά, δεν μπορούν να το εξηγήσουν.

Κατά αυτούς, το ΟΧΙ στους Ιταλούς δεν υπήρξε απόφαση ενός Έλληνα Ηγέτη προς έναν Εξωτερικό Εχθρό της Πατρίδος, αλλά υπήρξε μια συλλογική άρνηση του ελληνικού λαού, κατά των φασιστικών σχεδίων του τότε Άξονα.

Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει και ο κ. Μπογιόπουλος με το άρθρο του (αξίζει να το διαβάσετε).

Στην προσπάθειά του, να υποβιβάσει μια Εθνικά κρίσιμη απόφαση ενός Έλληνα Ηγέτη, παραθέτει ατελείωτους αριθμούς, στατιστικές και παραθέσεις, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως τελικώς το ΟΧΙ δεν το είπε ο Έλληνας Μεταξάς, αλλά ο φασίστας Μεταξάς, ο καπιταλιστής Μεταξάς, ο αγγλόφιλος Μεταξάς, ο τσαντάκιας, ο τραβεστί, ο ναρκωμανής και ούτε εγώ ξέρω τι άλλο.

Για να τεκμηριώσει δε τα δικά του συμπεράσματα, παραθέτει μία πλειάδα παραπομπών και σημειώσεων, τα οποία κατά τον ίδιο δίνουν και το ανάλογο κύρος στα συμπεράσματά του.

Δυστυχώς βεβαίως, ο κ. Μπογιόπουλος αποφεύγει να συμπεριλάβει δύο δεδομένα στο όλο του σκεπτικό.

Πρώτον:

Τα απομνημονεύματα του ιδίου του Μεταξά, μέσω του εκδοθέντος προσωπικού του ημερολογίου, τα οποία αναφέρει στις πηγές που παραθέτει, οδηγούν σε διαφορετικά συμπεράσματα από όσα λέει ο κ. Μπογιόπουλος.

Τα περί ‘’αγγλοφιλίας’’, καταρρίπτονται πολλές φορές μέσα στο προσωπικό ημερολόγιο του ιδίου του Μεταξά. Ο Μεταξάς , ως Ηγέτης ενός εκκολαπτόμενου κράτους σε μια εποχή έντονων συγκρούσεων, επιλέγει εχθρούς και φίλους σύμφωνα με τα δεδομένα της στιγμής. Μέσα στις σελίδες του ημερολογίου του, διαβάζουμε όλους τους προβληματισμούς, όλες τις φοβίες, όλες τις σκέψεις ενός μοναχικού ανθρώπου, που γνωρίζει πως η τύχη του έπαιξε ένα δύσκολο παιχνίδι, φέρνοντάς τον ηγέτη της χώρας του σε μια τόσο δύσκολη στιγμή.

Δεύτερον και πλέον σημαντικό:

Σήμερα, σε μια εποχή που πανεθνικά, η πλειοψηφία των Ελλήνων φωνάζουν ΟΧΙ, αρκούν 151 άνθρωποι να δηλώσουν ‘’ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ’’, ώστε να μην γίνει αποδεκτή η λαϊκή απαίτηση.

Τι άλλαξε σήμερα, σε σχέση με τότε?

Γιατί τότε η ‘’λαϊκή εντολή’’ να αναγκάζει την ταύτιση της Ηγεσίας, μιας κατά όνομα των ομοίων του Μπογιόπουλου ‘’φασιστίζουσα και μη δημοκρατικής Ηγεσίας’’ με την γνώμη του λαού, ενώ σήμερα κάτι τέτοιο βλέπουμε να μην ισχύει;

Γιατί ο Μεταξάς τότε πειθαναγκάστηκε , χωρίς να το θέλει, να ασπαστεί την άποψη του λαού, αλλά σήμερα η σημερινή ηγεσία αδιαφορεί προκλητικά;

Η απάντηση είναι τόσο ξεκάθαρη, που η εμμονή των Αριστερών τύπου Μπογιόπουλου, που ισοπεδώνουν τα πάντα, στην άρνησή της, μοιάζει να εξυπηρετεί διαφορετικές σκοπιμότητες.

Ο Μεταξάς, μπορεί να υπήρξε ‘’φασίστας’’. Μπορεί να έλαβε ‘’παρανόμως’’ την Εξουσία της χώρας. Μπορεί υπήρξε (από ανάγκη λόγω αδυναμίας της χώρας) κατά επιλογή φίλος των Γερμανών, των Άγγλων, των Γάλλων και των Πορτογάλων.

Αλλά παρέμενε ένας Έλληνας Πατριώτης, ο οποίος πάνω από όλα τα προσωπικά του οφέλη, ή τα οφέλη της δικής του πολιτικής παράταξης, έθετε τα συμφέροντα της δικής του Φυλής, του Έθνους του, το οποίο περιελάμβανε όχι μόνο τους δικούς του υποστηριχτές, αλλά και τους αντιπάλους του.

Αυτή είναι η διαφορά του Μεταξά με τους σημερινούς ηγέτες της χώρας.

Το ΟΧΙ λοιπόν, δεν το είπε ο Μεταξάς από δόλο, ούτε από πίεση, ούτε από φόβο. Το είπε απλά ως Έλληνας Ηγέτης, που εκείνη τη στιγμή βρέθηκε στη θέση να μπορεί να εκφράσει τα αισθήματα όλου του λαού. Ως Ηγέτης, που έθεσε την Εθνική του Συνείδηση πιο ψηλά από ''συμφέροντα'' και ''συνωμοσίες'' για τις οποίες μπορούμε να μιλάμε και να διαφωνούμε επ' άπειρων.

Εν αντιθέσει, η σημερινή ηγεσία της χώρας, δεν λέει ‘’ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ’’ από φόβο, ούτε από πίεση, ούτε από δόλο. Αυτά είναι κουραφέξαλα.

Οι σημερινοί μας ταγοί, φωνάζουν το ‘’ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ’’ απλά επειδή οι ίδιοι δεν αισθάνονται τίποτα κοινό, τίποτα συλλογικό με τον υπόλοιπο λαό που φωνάζει ΟΧΙ. Μια πολιτική ηγεσία, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη Εθνικής Συνείδησης, η οποία οδηγεί στην αδιαφορία των ''λαϊκών εντολών''.

Η απάντηση λοιπόν, στο ερώτημά σου, αγαπητέ κ. Μπογιόπουλε, για να χρησιμοποιήσω και μια ρήση που συμμερίζεστε είναι ξεκάθαρη:

Είναι η Εθνική Συνείδηση, ηλίθιε.

ΥΣ ο κ. Μπογιόπουλος παραθέτει και ορισμένες φωτογραφίες του Μεταξά με διάφορους Ηγέτες της Ναζιστικής Γερμανίας. Θα μπορούσε να παραθέσει βεβαίως και φωτογραφίες του Στάλιν της Σοβιετικής Ένωσης να συνομιλεί με τον ίδιο τον Χίτλερ, σε φιλικό κλίμα, αλλά βεβαίως θα έσπευδε να σημειώσει πως αυτή η φωτογραφία αφορά μια καθαρά ‘’πολιτική συνάντηση δύο ηγετών της τότε εποχής’’. Στην περίπτωση του Μεταξά βεβαίως, δεν το κάνει. Και αυτό είναι σκόπιμο για να δημιουργήσει εντυπώσεις ψευδείς και ανιστόρητες.