Επιβαλλόμενη Ίαση και Χούντα

Το κλείσιμο της ΕΡΤ, ως κάθε γεγονός που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, χώρισε τους Έλληνες σε δύο παρατάξεις.

α)σε αυτούς που θεωρούν το κλείσιμο της ΕΡΤ ως χουντική τακτική επίλυσης προβλημάτων, και 

β)σε εκείνους που θεωρούν το κλείσιμο της ΕΡΤ ως μη χουντική τακτική, αλλά ως απαραίτητη προϋπόθεση για την εξυγίανσή της.

Για τους δεύτερους, θα πρέπει να δοθεί μια διευκρινιστική επεξήγηση του όρου ‘’χουντική τακτική’’, ώστε να γίνει κατανοητό από δαύτους, πως η έμμονη διαφωνία σε οτιδήποτε λαϊκό, δεν τονίζει ουδόλως την ιδεολογία τους, αλλά μάλλον την καταρρίπτει.

Συγκεκριμένα, όλοι μας γνωρίζουμε πως η Χούντα των Συνταγματαρχών ανέλαβε την κατάσταση αυτοβούλως, όταν διαπίστωσε πως η Βουλή δεν λειτουργούσε σωστά και με υγεία.

Ο ‘’φορέας’’ Βουλή, στα μάτια των Συνταγματαρχών (αλλά και πολλών ακόμη πολιτών), φάνταζε ως ένας άρρωστος ‘’φορέας’’, ένας ‘’ασθενής’’ που έπρεπε να εξυγιανθεί.

Οι ίδιοι οι Στρατιωτικοί, θεώρησαν πως αυτή η εξυγίανση, δεν μπορεί να γίνει με μια Βουλή ‘’εν κινήσει’’, με μια Βουλή που μπορεί να συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, κατά την διαδικασία εξυγίανσης, και αποφάσισαν να την κλείσουν.

Έκλεισαν την Βουλή, οι Συνταγματάρχες, με σκοπό να ‘’εξυγιάνουν την πολιτική ζωή της χώρας’’.

Για αυτή τους την απόφαση, ο λαός, η Ιστορία, οι επόμενες και οι μεθεπόμενες γενεές, οι Έλληνες ανά των αιώνων, χαρακτηρίζουν και θα συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τους Συνταγματάρχες, ως Χούντα.

Ακριβώς επειδή, επιλέγοντας αυτοβούλως να αναλάβουν το χρέος να εξυγιάνουν την Βουλή (και την πολιτική ζωή της χώρας), την έκλεισαν, την ποινικοποίησαν, τη αναθεμάτισαν, την χλεύασαν, την καταδίκασαν (χωρίς δικαστήρια), την επιβλήθηκαν.

Για όλα τα παραπάνω, ονομάζονται και θα ονομάζονται Χουντικοί.

Στην περίπτωση της ΕΡΤ, της Δημόσιας Τηλεόρασης, οι κυβερνώντες θεώρησαν τον φορέα αυτό ως ‘’άρρωστο’’. Η εξυγίανσή του, κρίθηκε απαραίτητη, αναγκαία και επιτακτική.

Αλλά, αποφάσισαν και αυτοί, όπως οι Στρατιωτικοί τον Απρίλιο του  ’67, πως η εξυγίανση αυτή, δεν μπορεί να γίνει με την ΕΡΤ εν λειτουργία, και πως η παύση της λειτουργίας της, θεωρείται απαραίτητο κριτήριο της ίασής της.

Οι ομοιότητες πολλές, πάρα πολλές.

Τόσες πολλές, που οδηγεί πολλούς να χαρακτηρίζουν την αδυναμία της κυβέρνησης να εξυγιάνει την ΕΡΤ χωρίς να χρειάζεται να την κλείσει, ως μια αδυναμία που σε συνδυασμό με την άρνηση αποδοχής της (κάτι πιο έντιμο) αλλά και την προσήλωση που δείχνουν στην ‘’καρέκλα της Εξουσίας’’, ως μια Χουντική άποψη περί ‘’αυτόβουλης αυτό-ανακήρυξης ως κατάλληλοι για να εξυγιάνουν τον τόπο’’.

Αυτοί, έχουν τα σημάδια της Ελληνικής Ιστορίας να αποδεικνύουν τον συλλογισμό τους.

Οι άλλοι, όσοι θεωρούν το κλείσιμο της ΕΡΤ ως απαραίτητη ενέργεια, που ακριβώς βασίζουν τον συλλογισμό τους;;

Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό, εν τέλει, η περίπτωση της ΕΡΤ, δημιουργεί και ένα τρίτο κύμα αγανακτισμένων πολιτών, οι οποίοι σαφώς και θέλουν να εξυγιανθεί ΑΜΕΣΑ η ΕΡΤ, με απολύσεις των καρεκλοκένταυρων, των κομματόσκυλων και των διεφθαρμένων δημοσιογράφων, αλλά χωρίς να θεωρούν απαραίτητη τη διάλυση του φορέα αυτού.

Όπως επίσης κάποιοι το ’67, πίστευαν πως η Βουλή πρέπει να εξυγιανθεί, να γιατρευτεί, να αποβάλλει πλήρως τους βουλευτές εκείνους που κουβαλούσαν την άρρωστη νοοτροπία της πολιτικής, χωρίς όμως να δεχόντουσαν πως αυτή η εξυγίανση, μπορεί να γίνει με μη-κοινοβουλετικούς όρους.