Οι νέοι & νέες που με τρομάζουν

Μέσα στα ρεπορτάζ που έκαναν όλα τα ΜΜΕ, παρουσιάζοντας το συνέδριο της ΝΔ, αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση, ήταν ένα ρεπορτάζ που παρουσίαζε ανθρώπους νεαρής ηλικίας, που συμμετείχαν στο συνέδριο.

Είδα άτομα από 25 έως 35 ετών, νέους, που είτε δουλεύουν για χρόνια, είτε σπούδαζαν για χρόνια, να υποστηρίζουν με σθένος την πεποίθεσή τους, πως η συμμετοχή τους και η ενίσχυσή τους σε ένα συνέδριο της ΝΔ, μπορεί πράγματι να επιφέρει μια θετική τροπή των εξελίξεων.

Αυτά τα άτομα, πραγματικά πίστευαν πως μέσω της ΝΔ, θα μπορέσουν οι ίδιοι, αλλά και οι συνομήλικοί τους, να φέρουν θετικά αποτελέσματα.

Αυτά τα άτομα με τρομάζουν.

Τρομάζω στη θέα ανθρώπου, ανθρώπου νέου, σπουδαγμένου, που δηλώνει με θράσος πως η ΝΔ μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.

Με τρομάζει για δύο λόγους.

Είτε αυτός ο άνθρωπος είναι εντελώς ηλίθιος, ονειροπόλος, ή μπερδεμένος, κάτι που θεωρητικά οφείλει να του απαγορεύει τη συμμετοχή του σε τέτοιες διαδικασίες, ακριβώς λόγω της επικινδυνότητας του πάθους του (όποιο και να είναι αυτό) ,

είτε επειδή ο άνθρωπος αυτός, είναι βολεμένος, ή θέλει να γίνει βολεμένος.

Σε αυτή την περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός είναι πιο επικίνδυνος από έναν τρελό, επειδή διαπράττει ένα ''εν γνώση του'' έγκλημα κατά των συνανθρώπων του, μιας και γνωρίζει εκ τον προτέρων τα αποτελέσματα του εγκλήματός του.

Στην πρώτη περίπτωση, θα είμαι διαλλακτικός μαζί του, επειδή κατανοώ την ανικανότητα αντίληψής του. Θα επιμείνω, αλλά με τρόπο ευγενή και σεβάσμιο.

Στην δεύτερη περίπτωση, θέλω απλά να του σπάω το κεφάλι.

Να το κονιορτοποιήσω.

Μάλλον είμαι φασίστας….

Βρέθηκα ξανά μετά από καιρό, με παιδιά που γνώρισα πριν χρόνια, όταν το ΛΑΟΣ ξεκίνησε να οργανώνεται ως ‘’πατριωτικός φορέας’’.

Τα παιδιά αυτά, συμμετείχαν ενεργά στο όλο πολιτικό εγχείρημα, με σθένος και πάθος, και έμεινα πιστά ακόμη και όταν την επόμενη μέρα, άρχισε το εγχείρημα να μπάζει νερά.

Υπεραμύνθηκαν της στήριξής τους, ακόμη και όταν τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.

Τα παιδιά αυτά, επιβραβεύτηκαν επαγγελματικά από το κόμμα, αναλαμβάνοντας καθήκοντα επί μισθού.

Όταν η κατρακύλα όμως, έφτασε στο πάτο, οι ‘’πιστοί αυτοί συνοδοιπόροι’’, την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, αρνούμενοι να δεχθούν να αναλάβουν την ευθύνη που έχουν για την κατρακύλα αυτή.

Τέτοιοι άνθρωποι, νέοι άνθρωποι που στοχεύουν στην επαγγελματική αποκατάστασή τους, μέσω της πολιτικής, είναι πολύ πιο τρομακτικοί διότι επιβεβαιώνουν τον μύθο της Λερναίας Ύδρας.