Παρατηρώντας τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, που φέρνουν οι πρώτοι μήνες διακυβέρνησης Trump στις Η.Π.Α., η σκέψη μου πήγε σε ένα μυθιστόρημα που είχα διαβάσει όταν ήμουν πιτσιρικάς, το ‘’Δίψα για Αίμα’’ του Simon Clark (πρωτότυπος τίτλος Blood Crazy).
Εν συντομία, η υπόθεση του μυθιστορήματος, είναι πως λόγω κάποιας μυστηριώδης αιτίας, οι ενήλικες σε όλο τον κόσμο χάνουν τα λογικά τους και αρχίζουν να σκοτώνουν τα παιδιά τους και όσους είναι κάτω των 17 ετών. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά από 17ετών και κάτω, συνεργάζονται αρχικώς για να επιβιώσουν & αποφασίζουν να φύγουν από τις πόλεις και να εγκατασταθούν σε απομακρυσμένες και απόμακρες (για τους ενήλικες που πλέον είναι άνευ λογικής) εγκαταστάσεις.
Οι ήρωες του μυθιστορήματος, μαζί με μια μεγάλη ομάδα παιδιών, όλων των ηλικιών, χτίζουν την δική τους ‘’κοινωνία’’, μια κοινότητα χωρίς ενήλικες, μέσα στις εγκαταστάσεις ενός ξενοδοχείου πάνω στο βουνό, όπου δύσκολα μπορούν να δεχθούν επισκέψεις από τους ενήλικες.
Αυτό που μου θύμισε το βιβλίο, σε σχέση με την πολιτική που ασκείται αυτούς τους μήνες από τις ΗΠΑ, είναι τα πρώτα εδάφια μετά την εγκατάσταση της μεγάλης αυτής κοινότητας και τον τρόπου που λειτούργησε.
