Γράφω πρώτη φορά μετά τις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου.
Όχι γιατί δεν είχα τίποτα να καταθέσω, αλλά επειδή περίμενα.
Η αρχική μου απογοήτευση για την μανιώδη προσκόλληση των
συμπατριωτών μου, των αναγκαστικών μου συγκατοίκων σε αυτή τη χώρα, σε κόμματα και
πρόσωπα που εδώ και τόσες δεκαετίες μόνο δεινά έχουν να επιδείξουν, ήρθε να ισορροπηθεί με την πρωτόγνωρη
(τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι), στήριξη νέων ανθρώπων έστω και στο ρόλο της
Αντιπολίτευσης.
